دارو80- آنتي‌بيوتيک درماني جديد براي پاي ديابتي
افراد ديابتي 30 برابر بيشتر از غيرديابتي‌ها در معرض خطر قطع اندام تحتاني ناشي از عفونت اين عضو قرار دارند. عفونت‌هاي پاي ديابتي که به دليل تاخير در تشخيص يا درمان ناکافي به قطع اندام تحتاني مي‌انجامند، آماري حدود 10 درصد دارند...
بي‌شک قطع اندام تحتاني ناتوان‌کننده است و به‌شدت کيفيت زندگي بيمار را تحت‌تاثير قرار مي‌دهد. موفقيت در پيشگيري از چنين وضعيتي به تشخيص به‌موقع عفونت و به‌دنبال آن، درمان صحيح با آنتي‌بيوتيک مناسب همراه با مراقبت کافي از زخم بستگي دارد. بنابراين کادر درماني نقش مهمي در آموزش بيماران در زمينه مراقبت از پاها و تشخيص به موقع زخم‌هايي که به عفونت‌هاي پوستي نظير سلوليت مي‌انجامند (با درگيري اپيدرم، درم و در موارد شديد بافت زيرجلدي) دارند. همان‌طور که مي‌دانيم؛ پارگي پوست، تروما، سوراخ‌شدگي يا سلوليت ممکن است به عفونت پاي ديابتي منجر شوند. عفونت پاي ديابتي با ترشح چرکي يا حداقل يکي از دو علامت اريتم، گرمي، حساسيت در لمس، درد و سفتي تشخيص داده مي‌شود.
بيماران ديابتي به دليل ابتلا به نوروپاتي حسي، حرکتي و اتونوميک که به ناتواني بيمار در درک احساس آسيب و فشار به پاها منجر مي‌شود، با آماري 12 تا 25 درصدي در معرض خطر ابتلا به عفونت‌هاي پاي ديابتي قرار دارند. به علاوه، درگيري عروق محيطي در ديابتي‌ها جريان خون را مختل و توانايي بدن در مبارزه با عفونت را محدود مي‌کند. از ديگر عوامل خطرساز ابتلا به عفونت پاي ديابتي عبارت است از هايپرگليسمي؛ زيرا پاسخ ايمني بدن را تحت‌تاثير قرار مي‌دهد.
درمان‌هاي پاي ديابتي
درمان اوليه پاي ديابتي شامل تميز کردن زخم، دبريدمان بافت نکروزه و جستجوي منطقه آلوده براي اطمينان از نبودن جسم خارجي است. در مورد زخم‌هاي پاي بيماران ديابتي؛ برطرف کردن فشار وارده بر ناحيه اهميت خاصي دارد و اقدام اصلي براي بهبود زخم است. پانسمان زخم باعث حفظ رطوبت محيط مي‌شود بنابراين بهبود را تسريع مي‌كند. بيشتر پزشکان از پانسمان زخم براي درمان زخم‌هاي پا بهره مي‌برند. انواع مختلفي از اين پانسمان‌ها موجودند که البته براي انتخاب بهترين آنها، مطالعات تکميلي موردنياز است. امروزه مطالعات باليني که درمورد کاربرد آنتي‌بيوتيک‌هاي موضعي نظير سيلور سولفاديازين، نئومايسين، پلي ميکسين B، جنتامايسين و موپيروسين در درمان پاي ديابتي انجام شده‌اند، محدودند.
معمولا در مورد بيشتر بيماران با عفونت‌هاي خفيف (و گاه حتي عفونت‌هاي با شدت متوسط)، شروع درمان عفونت به‌صورت سرپايي و با آنتي‌بيوتيک‌هاي با قابليت پوشش طيف محدودي از باکتري‌ها -که روي گونه‌هاي مختلف استافيلوکوک‌ها و استرپتوکوک‌ها موثرند- انجام و ادامه درمان براساس پاسخدهي درماني تعيين مي‌شود. ساير عواملي که براي انتخاب آنتي‌بيوتيک بايد در نظر گرفته شوند عبارتند از سابقه مواجهه اخير با آنتي‌بيوتيک و نيز نتايج کشت بافت. درمان عفونت‌هاي خفيف بهتر است با آنتي‌بيوتيک‌هاي خوراکي به مدت 7 تا 14 روز انجام شود؛ که البته در همه موارد مقدور نيست و به ميزان پاسخدهي درماني بيمار و نيز شدت عفونت بستگي دارد.
طبقه‌بندي عفونت پاي ديابتي درمورد گروه با شدت متوسط، بحث‌برانگيز است؛ زيرا واژه با شدت متوسط شامل طيف وسيعي از زخم‌هاي عارضه دار و خطرساز براي پاهاست. در چنين مواردي بايد براي بيمار به‌طور تجربي آنتي‌بيوتيک درماني را شروع کرد و رژيم درماني را نيز براساس پاسخدهي درماني بيمار تغيير داد. درصورت شدت يافتن عفونت، عدم پاسخدهي درماني به آنتي‌بيوتيک‌هاي خوراکي يا ظاهر شدن علايم مسموميت سيستميک بايد بيمار را بستري کرد. براي بيماراني که نمي‌توان برايشان پيشگيري مناسبي از عفونت زخم انجام داد، آنهايي که نمي‌توانند آنتي‌بيوتيک را تحمل کنند، افرادي که از لحاظ متابوليکي در وضعيت ثابتي نيستند يا بيماراني که به مانيتورينگ دقيق نياز دارند، بستري بيمارستاني الزامي است.
عفونت‌هاي شديد را بايد از طريق آنتي‌بيوتيک‌هاي داخل وريدي وسيع‌الطيف (نظير ايمي‌پنم/ سيلاستاتين)، فلوئوروکوئينولون‌هاي جديد (لووفلوکساسين، سيپروفلوکساسين)، سفالوسپورين‌هاي نسل سوم يا چهارم (سفتازيديم، سفوروکسيم) و بتالاکتام/ مهارکننده‌هاي بتالاکتاماز (آمپي‌سيلين/سولباکتام، پيپراسيلين/تازوباکتام) درمان کرد. در موارد استافيلوکوک اورئوس مقاوم به متي‌سيلين، رژيم درمان آنتي‌بيوتيکي شامل وانکومايسين يا لينزوليد در نظر گرفته مي‌شود. ممکن است براي اين بيماران درمان آنتي‌بيوتيکي به مدت 2 تا 3 هفته لازم باشد که در ادامه با 3تا4 هفته درمان خوراکي تکميل شود. در موارد شديدتر، مي‌توان براي بيمار رژيم آنتي‌بيوتيکي طولاني‌مدت‌تري در نظر گرفت. براي بيماراني که به درمان‌هاي آنتي‌بيوتيکي پاسخ نداده‌اند، مشاوره با جراح توصيه مي‌شود. مداخلات جراحي مانند ترميم و بازسازي عروق مي‌تواند در چنين بيماراني کمک‌کننده باشد. لازم به ذکر است که در موارد بسيار شديد، احتمال ابتلا به استئوميليت بايد درنظر گرفته شود.
منبع: U.S.Pharmacist, August 2011
|
رژيم‌هاي درماني عفونت پاي ديابتي | |
|
شدت عفونت |
رژيم آنتي‌بيوتيکي |
|
خفيف تا متوسط |
سفالکسين 500 ميلي‌گرم، خوراکي، 4 بار در روز |
|
آموکسي‌سيلين/کلاوولانات125/875، خوراکي، 2 بار در روز | |
|
کليندامايسين 300 ميلي‌گرم، خوراکي، 3 بار در روز | |
|
لينزولايد 600 ميلي‌گرم، خوراکي، هر 12 ساعت | |
|
سيپروفلوکساسين 750 ميلي‌گرم، خوراکي، هر 12 ساعت | |
|
موکسي فلوکساسين 400ميلي‌گرم، خوراکي، هر 24 ساعت | |
|
لووفلوکساسين 750 ميلي‌گرم، خوراکي، روزانه | |
|
تري‌متوپريم-سولفامتوکسازول، 2 قرص هر 12 ساعت | |
|
داکسي‌سايکلين 100 ميلي‌گرم، خوراکي، هر 12 ساعت | |
|
متوسط تا شديد |
وانکومايسين روزانه يک گرم وريدي |
|
آمپي‌سيلين/سولباکتام 3 گرم وريدي هر 6 ساعت | |
|
پيپراسيلين/تازوباکتام 375/3 گرم وريدي هر 6 ساعت | |
|
کليندامايسين 600 ميلي‌گرم وريدي هر 8 ساعت+ سفتازيديم 2گرم وريدي هر 8 ساعت | |
|
کليندامايسين 450 ميلي‌گرم وريدي هر 6 ساعت+ سيپروفلوکساسين 750 ميلي‌گرم وريدي هر 12 ساعت | |
|
شديد و تهديدکننده حيات |
ايمي‌پنم 500 ميلي‌گرم وريدي هر 6 ساعت |
|
مروپنم يک گرم وريدي هر 8 ساعت | |
|
داپتومايسين 4 گرم به ازاي هر کيلوگرم وزن بدن در روز | |
|
مترونيدازول 500 ميلي‌گرم وريدي هر 8 ساعت+ سفتازيديم 500 ميلي‌گرم وريدي هر 8 ساعت | |
|
مترونيدازول 500 ميلي‌گرم وريدي هر 8 ساعت+ سفپيم 2 گرم هر 8 تا 12 ساعت | |
|
مترونيدازول 500 ميلي‌گرم وريدي هر 8 ساعت+ آزترئونام 2گرم هر 6 تا 8 ساعت | |
|
مترونيدازول 500 ميلي‌گرم وريدي هر 8 ساعت+ سفتازيديم 500 ميلي‌گرم وريدي هر 8 ساعت | |
|
ايمي‌پنم/سيلاستين 500 ميلي‌گرم وريدي هر 6 ساعت | |
|
کليندامايسين 900 ميلي‌گرم وريدي هر 8 ساعت+ توبرامايسين 1/5 ميلي‌گرم روزانه به ازاي هر کيلوگرم وزن بدن +آمپي‌سيلين 50 ميلي‌گرم وريدي به ازاي هر کيلوگرم وزن بدن هر 6 ساعت | |
|
وانکومايسين 15 ميلي‌گرم به ازاي هر کيلوگرم وزن بدن هر 12ساعت+آزترئومايسين 2 گرم وريدي هر 8 ساعت |
منبع: نشریه سپید شماره ۲۶۸
مطالب مشابه :
دارو80- آنتي‌بيوتيک درماني جديد براي پاي ديابتي
پزشکی بالینی - دارو80- آنتي‌بيوتيک درماني جديد براي پاي ديابتي -
داروها - داروهای ضد باکتری
آنتی بیوتیک وسیع الطیفی است که کاربردهای زیادی در درمان عفونت مروپنم(Meropenem) آنتی بیوتیک
مقاله ی مروری: بيوفيلم پسودوموناس ائروژينوزا و روش هاي پيشگيري و درمان هاي تازه آن
آنتی بیوتیک به -101 در بيماران مزمن ريوي دچار عفونت پسودوموناسي را با سفتازيديم، مروپنم و
عفونتهای مجاری ادراری و تشخیص آنها
آنتی بیوتیک های مورد استفاده در درمان عفونتهای دستگاه ادراری . ايمي پنم يا مروپنم
داروهای ضد باکتری قسمت اول
مروپنم توسط آنزیم فوق تجزیه 4- اختلاط این داروها با آنتی بیوتیک های بتالاکتام ممکن است
مولتی پل اسکلروزیس در یک کودک هشت ساله
انتی بیوتیک هایی که بیمار در طول بستری دریافت می کرد شامل سفتریکسون، مروپنم و
عفونتهای مجاری ادراری و تشخیص آنها
آنتی بیوتیک های مورد استفاده در درمان عفونتهای دستگاه ادراری . ايمي پنم يا مروپنم
پنومونی Penumonia
در این صورت درمان را با آنتی بیوتیک های خوراکی شامل ایمی پنم ؛ مروپنم ؛ پیپراسیلین
برچسب :
آنتی بیوتیک مروپنم