روش های اندازه گیری پروتئین در نمونه ادرار

یکی از تست های نیمه کیفی که بر روی نمونه Urine انجام می دهیم تست پروتئین هست. از آنجا که تست نوار برای پروتئین دارای تداخلاتی هست و بسیار پیش میاد که به نتایج نوار نمی توانیم تکیه کنیم در این صورت تست های تکمیلی را برای افزایش صحت کار خود به کار می بریم. به طور کلی سه روش برای اندازه گیری پروتئین در ادرار تعریف شده است:

تست نقطه جوش برای آلبومین ( Boiling test for albumin )
تست اسید سولفوسالیسیلیک برای آلبومین (Sulphosalicylic acid test)
تست نیتریک اسید ( حلقه هِلر ) برای آلبومین

اما به غیر این سه روش اصلی، روش های Albustix ، اسباخ و توربیدومتری هم برای این منظور مورد استفاده قرار می دهیم. به طور خلاصه هر کدام از روش ها را در ادامه تشرح خواهیم داد.

تست نقطه جوش آلبومین: نام های دگیر ان تست انعقادی ، تست حرارتی و یا تست اسید استیک هست. اصل آن بدین صورت هست که پروتئین در حضور گرما منعقد می شود و میزان حلالیت آن را در محلول تغییرداده و در نهایت باعث رسوب آن می شود. علاوه بر حرارت اسید هم اثر رسوبی بر روی پروتئین ها دارد.

مواد لازم برای انجام تست: لوله تست- قیف و کاغذ فیلتر - کاغذ لیتموس - اسید استیک 3% - چراغ بونزن

روش عملی: اگر نمونه جمع آوری شده ادرار کدر به نظر می رسد آن را فیلتر کنید. اگر نمونه ادرار قلیایی هست با استفاده از کاغذ لیتموس و همچنین چند قطره اسید استیک 3% آن را مقداری اسیدی کنید. نمونه ادرار را در یک لوله تمیز ریخته به صورتی که مقداری از فضای بالایی لوله خالی باشد. قسمت یک سوم بالایی لوله را زیر چراغ الکلی یا بونزن به دمای جوش برسانید. اگر کدورت در نمونه ادرار مشاهده شد چند قطره دیگر اسید استیک اضافه کنید.

نتیجه تست: اگر کدروت در حین حرارت دادن مشاهده شد ولی در دمای جوش از بین رفت نشان دهنده پروتئین بنس جونز هست ( زنجیره سبک آنتی بادی ها که جز بیماری های بدخیمی پلاسما سل ها محسوب می شود). اگر با افزودن اسید استیک کدورت از بین رفت نشان دهنده وجود فسفات در نمونه ادرار است. اگر کدورت بعد از اضافه شدن اسید همچنان پایدار بود نشان دهنده وجود آلبومین در ادرار است. اگر نمونه ادرار همچنان صاف باقی ماند نشان دهنده عدم وجود آلبومین در نمونه ادرار است.

کدورت های مختلف به صورت زیر گزارش می شوند:

تست اسید سولفوسالیسیلیک: همان طور که در مطالب بالا هم گفته شد اسید باعث انعقاد پروتئین می شود. برای این منظور لوله تست تمیزی را برداشته و 5 میلی لیتر از ادرار صاف را در آن ریخته و سپس 10 قطره به آن اسید سولفوسالیسیلیک 20% اضافه کنید. در ضورت وجود پروتئین در نمونه ادرار رسوب سفیدی تشکیل خواهد شد که تناسب مستقیمی با افزایش پروتئین در ادرار دارد.

تست نیتریک اسید: مثل تست های قبلی در حضور اسید پروتئین ادرار منعقد می شود. برای این منظور 2-3 میلی لیتر از نیتریک اسید را در یک لوله تمیزی ریخته و به همان مقدار برابر هم نمونه اسید نیتریک اضافه کنید. حضور یک حلقه سفید در نقطه تلاقی نشان دهنده وجود پروتئین در نمونه ادرار است.

روش Albustix همان روش نواری هست . قسمت پروتئین نوار ادرار به برموفنول آبی(Bromophenol blue) و همچنین بافر سالسیلات آغشته شده است. حضور پروتئین در ادرار رنگ نشانگر را از زرد روشن به آبی تغییر می دهد.

منبع: BioChemistrytheory ترجمه شده توسط وبلاگ

روش های اندازه گیری پروتئین در نمونه ادرار

مطالب مشابه :

پروتئینوری (یا وجود پروتئین در ادرار)

اساس اندازه گیری پروتئین ادرار

اساس اندازه گیری پروتئین ادرار

پروتئین بنس- جونز : (Bence Jones protein)

بررسی آزمایش ادرار - تشخیص عفونت ادراری و درمان

روش های اندازه گیری پروتئین در نمونه ادرار