مراکز همسر یابی؛ آستین بالا زدن اینترنتی !
الناز محمدی: در چند سال اخیر بحث درباره دیر و زود شدن ازدواج، بالارفتن سن ازدواج، تمایل‌نداشتن جوانان به خداحافظی زودهنگام با عالم مجردی، بالابودن توقعات، سنگینی هزینه‌ها و از این قبیل سوال‌ها، جزو بحث‌های خیلی از جمع‌ها بوده است. در همه این بحث‌ها، یک نگرانی مشترک وجود دارد: همسر مناسب کجاست؟ برای پیداکردن همسر مناسب به چه کسی مراجعه کنیم؟
شاید برای پاسخ‌دادن به همین سوال‌هاست که در سال‌های اخیر، خیلی‌ها «آستین بالا زده» و دست به تاسیس مراکزی زده‌اند تا شاید بتوانند کمی از این نگرانی‌ها کم کنند؛ موسسات نوظهوری که سعی می‌کنند به شیوه‌هایی نو و متفاوت، پیوندهایی متفاوت را رقم بزنند. از مراکزهمسریابی حرف می‌زنیم؛ بنگاه‌هایی که شامل وب‌سایت‌های اینترنتی همسریابی هم می‌شوند. گسترش این وب‌سایت‌ها پیش‌تر نگرانی‌هایی را درباره ابعاد شرعی و حقوقی و فرهنگی این شیوه نزد برخی از مردم و مسئولان دامن زده بود.
اما در همین چهار پنج سالی که از فعالیت مراکز همسریابی در ایران می‌گذرد، به اندازه‌ای از سوی مسئولان مختلف کشور اظهارنظرهای ضد و نقیضی در مورد چگونگی فعالیت این مراکز منتشر شده که باعث شده است تا دست آخر گردانندگان این مراکز هم ندانند بالاخره کارشان قانونی است یا غیرقانونی.
همین دو سال پیش بود که دولت با وجود مخالفت‌هایی که به‌ویژه از سوی قشر مذهبی جامعه با اینگونه شیوه‌ها مطرح بود، نه تنها با فعالیت این مراکز موافقت کرد بلکه بودجه زیادی را هم به سازمان ملی جوانان اختصاص داد و این سازمان را موظف کرد تا نسبت به تاسیس تعداد بیشتری از این مراکز اقدام کند؛ وظیفه‌ای که بعد از گذشتن دو سال، این روزها مسئولان این سازمان مانند مهرداد بذرپاش، رئیس و محمد صادق اکبری، معاون امور مجلس و استانهای سازمان ملی جوانان از زیر انجام دادن آن شانه خالی می‌کنند و می‌گویند که « تشکیل مراکز دولتی همسریابی جزء وظایف این سازمان نیست و ما معتقدیم که هر ازدواجی باید از همان کانالهای سنتی و عمیق اش که نقش اساسی را خانواده ها بر عهده دارند شکل بگیرد.»
در این چندسالی که از تاسیس این مراکز در کشور می‌گذرد، مسئولان انتظامی کشور هم تا به حال اظهارنظرهای مختلفی در مورد قانونی و یا غیرقانونی بودن این مراکز کرده‌اند و اینطور که معلوم است در میان آنها هم هنوز این موضوع مشخص نیست که باید فعالیت مراکز همسریابی در کشور را قانونی بدانند یا امری غربی و بنابراین غیرقانونی و غیرلازم.
جدیدترین این اظهارنظرها به رییس پلیس امنیت اخلاقی ناجا تعلق دارد. او از یک سو درباره تبلیغ کانون‌های همسریابی در برخی از سایتهای اینترنتی گفته است که « تاکنون با این کانون‌ها که از طریق ما مجوز گرفته باشند، برخوردی صورت نگرفته است.» و از سوی دیگر به مردم هشدار داده است که « وارد این بحث‌ها نشوند زیرا در مواقعی ممکن است این کانون‌ها خانم‌ها را به ورطه نابودی بکشانند و دامی برای آنان باشند.» بنابراین باید گفت که در مجموع با وجود فعالیت این مراکز در کشور، موقعیت به طور راضی‌کننده‌ای برای آنها پیش نمی‌رود، فضایی که با خواندن خبرهایی مانند اینکه افاغنه در ایران برای استفاده از مزیت‌های ازدواج با زنان ایرانی، برای ازدواج با آنها به مراکز همسر یابی در سطح کشور مراجعه می‌کنندخبری که همین چند وقت پیش در رسانه‌ها منتشر شد و کار را برای فعالیت این مراکز سخت‌تر کرد.
دست رد به سینه کسی نزنید
«ازدواج آگاهانه، حق شماست» این شعاری است که خیلی از بنگاه‌های همسریابی بارها به یاد مشتریان‌شان می‌آورند. کافی است سری به ضمیمه‌های آگهی روزنامه‌ها بزنید تا با بسیاری از این شعارها روبه‌رو شوید.
«روش‌های نوین»، «شیوه علمی»، «با حضور کارشناسان برجسته» و این‌قبیل شعارها، نمونه عبارت‌هایی است که بنگاه‌های همسریابی با استفاده از آنها، خود را معرفی می‌کنند.
با یک تماس کوتاه تلفنی با این مراکز، می‌توان به روش‌های کاری آنها پی برد. ترتیب‌دادن ملاقات بین مشتریان مونث و مذکر یا تهیه بانک اطلاعاتی که بر‌محور عکس‌داوطلبان تنظیم شده، از جمله شیوه‌های این موسسات است.
برخی از این بنگاه‌ها نیز روش‌های جالب دیگری به مشتریان خود توصیه می‌کنند: «هر کسی در کوچه و خیابان به شما شماره‌تلفن داد، دست طرف را رد نکنید؛ البته نه به آن قصدی که منظور شماره‌دهنده است، بلکه برای دادن این شماره به موسسه و تماس ما با او»
روشی که از سوی بسیاری از این مراکز برای پیداکردن همسر بیان می‌شود، روش «همسان‌گزینی» است؛ روشی که به گفته گردانندگان این موسسات، بسیار پرمشتری است و سعی می‌کند برای افراد متقاضی ازدواج، همسرانی «همسان» یا به قول قدیمی‌ترها «هم‌کفو» پیدا کند.
اظهارنظرهای برخی کارشناسان اجتماعی را در مورد فعالیت و خوب یا بد بودن وجود چنین مراکزی در کشور، در جدول می‌خوانید.
اظهارنظرهای کارشناسان اجتماعی در مورد فعالیت مراکز همسریابی در کشور / جدول
دو سال پیش که دولت با وجود مخالفت‌هایی که با اینگونه شیوه‌ها مطرح بود، دولت نه تنها با فعالیت این مراکز موافقت کرد بلکه بودجه زیادی را هم به سازمان ملی جوانان اختصاص داد.|
نام |
عنوان / سمت |
اظهارنظر |
|
مجید ابهری |
آسیب شناس و محقق علوم اجتماعی |
قوه قضاییه باید با همکاری سایر نهادهای متولی مرتبط همچون سازمان ملی جوانان و سازمان بهزیستی، بر هویت و اصالت تخصصی موسسات همسریابی رسیدگی نظارت کند و اجازه ندهد برخی از افراد سودجو از نیاز طیف گسترده ای از جوانان سوء استفاده کنند. افراد سودجو و فرصت طلب با راه اندازی موسسات همسریابی،دور از دخالت متولیان اقدام به سودجویی جوانان می‌کنند، مثلا برخی از موسسات غیر مجاز همسریابی با گرفتن یک یا دو اتاق یک تشکیلات اداری به راه انداخته و در اولین بخش «فایلینک» اقدام به کسب مدارک و اطلاعات ازداوطلبان می کنند. |
|
امان الله قرایی مقدم |
آسیب شناس خانواده |
از نظر من ازدواج هایی که به واسطه سایتهای همسریابی اینترنتی صورت می‌گیرد همچون تجربه ازدواج‌های دانشجویی ناموفق است چرا که ازدواج باید با آگاهی و درک عمیق صورت بگیرد. چون تحقیقات نشان می دهد ازدواج های اینترنتی اگر هم اتفاق بیفتند از روی عقل و منطق نیستند. |
|
کامبیزنوروزی |
کارشناس مسائل حقوقی و وکیل پایه یک دادگستری |
انتخاب جامعه در موارد گوناگون، اغلب انتخابی است مبتنی برنیازهای بالفعل آن و اغلب انتخاب غلطی نیست اما به نظر من دولت در آن حد مجاز نیست که چنین مراکزی را تاسیس کند تا این اندازه وارد زندگی مردم وارد شود، بلکه باید ببیند در این‌سال‌ها چرا نتوانسته شرایط مناسب اقتصادی و فرهنگی را برای ازدواج آسان جوانان به وجود بیاورد. سازمان ملی جوانان نیز جزو مجموعه دولت است و حق دخالت ندارد. من با افزایش سن ازدواج مخالف نیستم چون بر اساس تجربه‌های شخصی‌ام، ازدواج‌هایی که در سن پایین صورت می‌گیرد از بخت موفقیت بیشتری برخوردار هستند. افزایش سن ازدواج یا افزایش میزان طلاق، از یک سلسله مسائل اجتماعی و اقتصادی ناشی می‌شود. دولت باید به بحران‌های اجتماعی، وضعیت آنومیک در اخلاق جنسی و سیاست‌گذاری‌های فرهنگی خارج از طبیعت انسانی توجه کند. |
|
فرزانه نیکو |
مشاور امور زنان در سازمان تبلیغات اسلامی |
مراکز همسریابی باعث افزایش طلاق و انحرافات اجتماعی در جامعه می‌شود. من به شدت مخالف ازدواج از طریق این مراکز هستم چرا که ازدواج باید براساس شناخت کامل و صحیح از تمام ابعاد زندگی فرد مورد نظر باشد. کسانی که به مراکز همسریابی برای انتخاب همسر مراجعه می‌کنند تنها با پر کردن فرم، خود را به این مرکز معرفی می‌کنند و اینگونه شناخت برای شخص متقاضی نمی‌تواند کامل و درست باشد. |
|
مصطفی اقلیما |
رییس انجمن علمی مددکاری ایران |
بیشتر کسانی که در سایتهای همسریابی ثبت‌نام می‌کنند قصد ازدواج ندارند و فقط برای تفریح و سرگرمی چنین کاری می‌کنند. هنوز فرهنگ ما توانایی پذیرش این گونه آشنایی‌ها را ندارد چرا که جوانان به دروغ خود را در فضای مجازی معرفی می‌کنند. این مراکز و سایت‌ها الگویی غربی است. برخی از کشورها که روابط خانوادگی در آنها قوی نیست و انسان‌ها تنها هستند، برای آشنایی با یکدیگر به این مراکز مراجعه می‌کنند. در ضمن، در آن کشورها مرد و زن به راحتی با یکدیگر دوست می‌شوند و رابطه دارند و بسیاری از افراد تمایلی به ازدواج ندارند. بنابراین، با مراجعه به این مراکز می‌توانند افرادی را که قصد ازدواج دارند راحت‌تر پیدا کنند. |
|
عباس محمدی‌اصل |
جامعه‌شناس و مدرس دانشگاه علامه طباطبایی |
راه‌اندازی سایت‌ها و مراکز همسریابی در چنین شرایطی بحران ازدواج جوانان را حل نمی‌کند. بر اساس تحقیقی که به تازگی انجام شده استف از هر 100 مورد ازدواج در کشور دو مورد ازدواج اینترنتی است. این آمار نشان می‌دهد که با توجه به مشکلات پایه‌ای جوانان از جمله بیکاری، هزینه بالای تشکیل خانواده از جمله گرانی مسکن عمده‌ترین عوامل ازدواج نکردن جوانان است و تا وقتی این مشکلات وجود داشته باشد راه‌اندازی و فعالیت سایتهای اینترنتی همسریابی و ازدواج‌های اینترنتی بحران ازدواج را حل نمی‌کند. به نظر می‌رسد شکل‌های سنتی پیدا کردن زوج مناسب در جمعیت متراکم کنونی، گمنام شدن افراد در جامعه شهرنشین و افزایش فردگرایی جوانان در مقابل ساختار سنتی جامعه از جمله عوامل گرایش جوانان به استفاده از اینترنت و یا مراکز همسریابی برای پیدا کردن همسر است. |
|
محمد جعفر غفرانی |
کارشناس علوم قرآنی و همکار یکی از موسسه های همسریابی |
مرکز ما اسلامی است و سوالات خود را براساس اصول خاصی تهیه کرده است. سوالات ما دروغ‌سنج دارد. مثلاً الزاما نباید در پرسش‌نامه از اینکه فرد مذهبی و اهل نماز و روزه است پرسید، بلکه می‌توان با پرسیدن از مواضع سیاسی افراد، جهت‌گیری‌های دینی آنها را هم مشخص کرد. مراکز همسریابی باید زمینه خودشناسی افراد را فراهم کنند، چرا که امروز بسیاری از مشکلات و طلاق‌ها ناشی از این است که دختران و پسران ما به خودشناسی نرسیده‌اند و درک درستی از ازدواج و همسرداری ندارند. |
مطالب مشابه :
همسر یابی و همسر یابی و همسر یابی و همسر
بی محتوا - همسر یابی و همسر یابی و همسر یابی و همسر - این وبلاگ فاقد محتوای مفید می باشد
مراکز همسر یابی؛ آستین بالا زدن اینترنتی !
مراکز همسر یابی از سوی بسیاری از این مراکز برای پیداکردن همسر بیان می‌شود، روش «همسان
هفت بازی رایانه‌ای برای تقویت ذهن
در تحقیقات دانشمندان کمک کرد تا در آزمون‌های استاندارد «تطبیق و همسان‌یابی» موفق شوند.
ازدواج دائم با همسر دلخواه فقط با 99 هزار تومان
پیدا کردن همسر که آن هم این روزها با عنوان \'ازدواج نکنید، مگر با همسان گزینی یابی
سایت های همسر یابی
سایت های همسر یابی . تفاوت سایتهای همسریابی با طرح همسان گزینی که توسط موسسه تبیان در حال
آموزش نصب و عيب یابی آیفون تصویری کوماکس
آموزش نصب و عيب یابی آیفون دیوار به نحوی جاسازی می نمائيم که لبه آن همسان با لبه
جست‌و‌جوی همسر خوب در اینترنت!
» و «شیوه علمی در ازدواج هدفمند» از شعارهایی است كه مراكز همسریابی همسان » دارند.
ماجرای موسسات همسریابی
در انتخاب همسر باید به اصول همسان‌گزینی و سایتهای دوست یابی، مدعی هستند شیوه
عوامل موفقیت در تحصیل راه های دست یابی به موفقیت تحصیلی
عوامل موفقیت در تحصیل راه های دست یابی به داشته و ویژگی های همسان دارند در یک روز مطالعه
برچسب :
همسان یابی