شادي و نشاط را به مدارس بياوريم.

هرچه مدرسه را با نشاط‌تر كنيم، دانش‌آموزان و فارغ‌التحصيلان موفق‌تري را تحويل جامعه مي‌دهيم. اين شادي مي‌تواند همان نشاط علمي باشد كه به دست معلمان و مسئولان آموزش و پرورش تحقق مي‌يابد. اين گزارش پيشنهادهايي را براي داشتن مدرسه‌اي با نشاط ارائه مي‌دهد و تأكيد دارد كه بايد در كيفيت كار مؤسسات آموزشي تجديدنظر كرده و به شاخص‌هاي نشاط در چارچوب آن مفهوم بخشيد چرا كه اگر قرار است پيشرفتي در جامعه حاصل شود، بايد از مدرسه آغاز كرد. مدير مدرسه عامل بسيار مهمي است كه مي‌تواند جمعيت زيادي را تحت تأثير قرار دهد. مدير مي‌تواند مدرسه را به يك جايگاه ارزشي مبدل كرده و با راهكارهاي مختلف و با ايجاد شادي و نشاط، مدرسه را جايگاه رشد و بالندگي دانش‌آموزان كند و به آنها احساس اعتماد، سربلندي، توانايي و غرور هديه دهد.

نسل جوان به محرك‌هايي كه نشانه‌هاي زيبايي و سرزندگي و شادابي در آنهاست تمايل و علاقه بيشتري نشان مي‌دهند. تأمين نشاط و شادابي در محيط ابتدا از مدرسه آغاز مي‌شود لذا ايجاد نشاط و شادابي در مدرسه از ورودي مدرسه تا داخل كلاس‌هاي درس، ضروري است.

با نشاط كردن فضاي فيزيكي مدرسه، موجب افزايش كارآيي و يادگيري در دانش‌آموزان مي‌شود و ايجاد روابط انساني مطلوب ميان اركان مدرسه ضروري است. زيرا شرايط مطلوب كار موجب تقويت روحيه معلمان و افزايش ميل و رغبت و علاقه آنان به كار و غرور و افتخارشان در سيستم مدرسه خواهد شد.

معلم، دانش‌آموز و مديري كه از كار خود لذت نمي‌برند در حقيقت كاري نمي‌كنند. افراد زماني بهتر كار مي‌كنند كه از آن احساس لذت داشته باشند.

معلماني كه از روش‌هاي فعال تدريس استفاده مي‌كنند، كلاس‌هاي شادتري دارند. مشاركت دانش‌آموزان در درس و آموختن، آنها را از كسالت و بي‌حالي خارج و شادابي و نشاط را در آنان تقويت مي‌كند.

آموزش و پرورش ارزش‌هاي انساني همچون ايمان، عشق، اميد و جوانمردي به كودكان و دانش‌آموزان آنان را در راه تحصيل موفق‌تر مي‌كند و اين ارزش‌هاي انساني را مي‌توان با سادگي و جذابيت و با استفاده از كتاب‌ها، فيلم‌ها و نمايش‌ها به دانش‌آموزان آموزش داد. ايجاد رابطه دوستانه با كودكان و نوجوانان و معرفي الگوهاي مناسب و تشويق كردن و ارزش‌گذاري براي ايجاد حس عزت و اعتماد به نفس و در نتيجه احساس لذت و شادي از فعاليت به عنوان يكي از اركان آموزش بايد مورد توجه قرار گيرد.

آموزش روابط اجتماعي نيك به دانش‌آموزان و توجه به معيارها و ملاك‌ها و عوامل شادي‌آفرين در سنين مختلف مهم‌اند زيرا برآورده شدن احتياج‌هاي اساسي جسمي و رواني در دوران كودكي عامل وجد و سرور است.

در دوران نوجواني پذيرش از سوي اعضاي خانواده و گروه همسالان و نيز ابراز موفقيت در كارهاي شخصي و امور تحصيلي شادي‌آفرين است و در جواني و بزرگسالي، كسب مهارت‌هاي لازم براي تصدي شغلي، ‌پيشرفت در كار و تحصيل، موفقيت در كارهاي هنري و ورزشي احساس وجد و مسرت را به ارمغان مي‌آورد.

از سويي دولت نيز براي افزايش شادي ميان افراد جامعه، به ويژه در ميان كودكان و دانش‌آموزان بهتر است:

الف ـ از پخش برنامه‌هايي كه مروج خشونت‌اند جلوگيري كند.

ب ـ به رسانه‌هاي جمعي كمك كند تا محبت را ترويج كنند و مبلغ زندگي متعادل باشند.

ج ـ تكريم و سپاس از طبيعت را آموزش دهند و روش زندگي افرادي را تبليغ كنند كه الگوي خدمات ايثارگرانه بوده‌اند.

دـ شغل، بهداشت، درمان و هزينه‌هاي معيشت مردم را تأمين كند تا نگراني‌ آنان در اين زمينه از بين برود.

هـ ـ به آموزش اين نكته كه تلاش في‌نفسه ارزشمند است و كار و كوشش باعث برخورداري از بهداشت رواني مناسب مي‌شود،‌ بها دهد.

وـ دانش‌آموزان را به خلاقيت و نوآوري و ايجاد زمينه‌هايي براي بروز استعداد آنها تشويق كند.

تهيه‌كننده: پروين يزدان‌پناه ساماني

مدير مدرسه راهنمايي شهيد رياحي سامان

به نقل از روزنامه اطلاعات 18/11/1388