شعری درمورد وطن پاکمان ایران

وطنم ایران

این شعر بسیار زیبا را دکتر خسرو فرشیدورد درباره ی ایران سروده: این خانه قشنگ است ولی خانه من نیستاین خاک چه زیباست ولی خاک وطن نیست آن دختـــــــــــر چشم آبی گیسوی طلاییطناز سیه چشــــــــــم چو معشوقه من نیستآن کشور نو آن وطــــن دانش و صنعتهرگز به دل انگیــــــــــزی ایران کهن نیستدر مشهد و یزد و قم و سمنان و لرستانلطفی است که در کلگری و نیس و پکن نیستدر دامن بحر خزر و ساحل گیلانموجی است که در ساحل دریای عدن نیستدر پیکر گلهای دلاویز شمیران عطری است که در نافه ی آهوی ختن نیستآواره ام و خسته و سرگشته و حیرانهرجا که روم هیچ کجا خانه من نیست آوارگی وخانه به دوشی چه بلاییستدردی است که همتاش در این دیر کهن نیستمن بهر که خوانم غزل سعدی و حافظدر شهر غریبی که در او فهم سخن نیست. هرکس که زند طعنه به ایرانی و ایرانبی شبهه که مغزش به سر و روح به تن نیست. پاریس قشنگ است ولی نیست چو تهران لندن به دلاویزی شیراز کهن نیست. هر چند که سرسبز بود دامنه آلپچون دامن البرز پر از چین وشکن نیستاین کوه بلند است ولی نیست دماونداین رود چه زیباست ولی رود تجن نیست این شهرعظیم است ولی شهرغریب استاین خانه قشنگ است ولی خانه من نیست

شعری درمورد وطن پاکمان ایران

مطالب مشابه :

شعری درمورد وطن پاکمان ایران

شعری بسیار زیبا درمورد وطن عزیزمان

دانستنیها درمورد جنیات