شب سراب 7
هزار بار مرا مرگ به از اين سختي است بـراي مــردم بــدبــخت مــرگ خـوشــبـخــتي اســت
گذشت عمر بجان كندن اي خدا مردم ز دست اين همه جان كندن، اين چه جان سختيست
رسيد جان به لبم هرچه دست و پا كردم برون نشد، دگر اين منتهاي بدبختي است
- رحيم
- بلي حاجي آقا
- بدو براي آقا سيد محمد رضا چاي بيار
دلم گرفت، منهم م يخواستم گوش به شعر آقا بدهم ولي حالا بايد بروم دنبال كار. خواهي نخواهي اطاعت كردم.
از پله ها دويدم پايين،به طرف قهوه خانه پريدم.
- آقا مرتضي زود زود دو تا چايي
- چه خبره؟ سر آوردي؟ چايي را تازه دم كردم يه خرده دندان روي جگر بگذار.
حالم گرفته شد همانجا روي پله نشستم، تا چايي دم بيايد، هميشه حاجي آقا مي گفت:
- بدون چايي برنگرد صبر كن با چايي بيا.
تيمچه فرش فروش ها صحن بزرگي بود كه وسط حياط حوض گرد بزرگي وجود داشت كه
آب آن را نمي دانم از كجا مي آوردند و پر مي كردند، تميز نبود اما هميشه
پر بود. دور تا دور، اتاق هاي كوچكي بود كه با يك دهليز دو متري و چهار تا
پله همه به صحن حياط راه داشتند در هر يك از اين اتاق ها يك حاجي آقاي فرش
فروش نشسته بود، چهار طرف حوض فرش هاي كهنه و نو روي هم چيده شده بودند، از
اول اذان صبح تا غروب آفتاب مدام عده اي حمال و بنكدار و خريدار و فروشنده
وسط اين فرش ها در هم مي لوليدند، گاهي معامله جور مي شد و با خوشي از هم
جدا مي شدند و گاهي سر قيمت چنان با هم دعوا و مرافعه را مي انداختند كه
گويي ارث و ميراث پدرانشان را دارند قسمت مي كنند. از همه جالبتر دعواي
حمال ها بود! حمال ها ي پير هميشه غرغر مي كردند و از اين كه جوانتر ها
مدام آماده فرمان بودند لج شان مي گرفت و الحق و الانصاف هم حق داشتند تا
حاجي آقايي سر از حجره بيرون مي كرد صدا ميزد:
- حمال
تا پير ها از جا بجنبند جوانها فرش ها را به دوش گرفته بودند و بالاخره
غروب كه براي گرفتن مزد جمع مي شدند هميشه جوان ها چند قراني بيشتر از
پيرمرد ها دريافت مي كردند و اين مسأله هميشه باعث دلخوري بين گروه جوان و
پير بود.
و من و رفقايم كه همگي پادوي تيمچه بوديم هميشه خودمان را يك سروگردن
بالاتر از حمال ها مي دانستيم و از اينكه مزد مقرري داريم به خودمان مي
باليديم.
- بيا رحيم بيا چايي قند پهلوي دبش.
از جا بلند شدم چايي ها را گرفتم.
- مهمان حاجي كيه؟
- همان جوانك فكلي كه شعر مي خواند.
آقا مرتضي ابروها را بالا كشيد و سرش را تكان داد وقتي برگشتيم آقا سيد محمد رضا شعر ديگري مي خواند:
خلقت من در جــــــهان يك خــــــــلقت ناجور بود منكه خود راضي به اين خلقت نبودم زور بود
خلق از من در عذاب و من خــود از اخلاق خويش از عذاب خلق و من ، يارب چه ات منظور بود
حاصلي اي دهر ، از من ، غير شرّ و شور نيست مقصدت از خـــــلق من ، غير شرّ و شور بود
ذات من معلوم بودت نيســــــت مرغوب از چه ام آفـــــــــــــريدستي؟ زبــــــــــــــانم لال .....
آقا محمد رضا كلامش را تمام كرد و نگاه كنجكاوي به طرف من انداخت. حاجي آقا مثل اينكه معني نگاه او را فهميد:
- پسر با معرفتي است، مورد ثقات است.
- سواد داري پسر؟
- يك كمي آقا.
- يك كمي يعني چقدر؟
حاجي آقا گفتند: مي تواند بخواند و بنويسد.
- پدر داري؟
- نه آقا.
- با كي زندگي مي كني ؟
- با مادرم.
حاجي آقا گفتند: مادرش به جاي خواهر من زن بسيار خوبي است، مشير و مشاور مادر صمد شده ، زن زحمتكشي است ، حلال اند ، محرم اسرارند.
- كجا زندگي مي كنيد؟
- زرگنده آقا.
- اوووه ، از آنجا چه جوري مياي ؟
- ميام ديگه آقا چاره ندارم.
مطالب مشابه :
رمان شب سراب
جزیره ی دانلود رمان - رمان شب سراب - دانلود انواع رمان ها با نسخه ی java و pdf
رمان شب سراب 1
دنیای رمان - رمان شب سراب 1 - بزرگترین وبلاگ رمان در ایران , به جمع رمان خوان های ایران
شب سراب 3
رمــــــان هـــــای منــــــــــــ - شب سراب 3 - بــهــتــريــنـــ رمــانــــ هــايــــ
شب سراب 3
mariasearch - شب سراب 3 - - mariasearch تابستان ها اتاق خيلي گرم مي شد و ما نردباني از حياط به پشت بام مي
شب سراب 8
mariasearch - شب سراب 8 - - mariasearch آقا سيد محمد رضا آه سردي كشيد و گفت: تا كي بايد شاهد بدبختي مردم
شب سراب 1
mariasearch - شب سراب 1 - - mariasearch سلام - به به سلااام پسر گلم چطوري؟ - بيست گرفتم حاج آقا
شب سراب 4
mariasearch - شب سراب 4 - - mariasearch هرچه مادر اصرار كرد من زير بار نرفتم و بالاخره سوراخ سنبه هاي در
شب سراب 7
mariasearch - شب سراب 7 - - mariasearch هزار بار مرا مرگ به از اين سختي است بـراي مــردم بــدبــخت
شب سراب
دومین رمان شب سراب نام دارد نوشته ی خانم ناهید ا.پژواک است انتشارتشم نشر البرز است
شب سراب 9
mariasearch - شب سراب 9 - - mariasearch چند روزي حرف هاي آقا سيد محمدرضا، افكارم را مشغول و مغشوش كرده بود.
برچسب :
شب سراب