شهرها و پايتخت هاي باستاني ايران

سلسله	زمان حكومت	موسس سلسله	پايتخت
عیلامیان(ايلاميان)			آوان و شوش
مادها	(آغاز قرن هشتم ق. م.۵۵۰ ق. م.)	(دیاکو)(هووخشتره)	هگمتانه
هخامنشیان	(۵۵۹ ق. م.- ۳۳۰ ق. م.)	کوروش. شهریار معروف داریوش	تخت جمشید هگمتانه و شوش
سلوکیان	(۳۳۰ ق. م.- ۱۲۹ ق. م.)	سلوکوس یکم	سلوکیه و انطاکیه
اشکانیان	(۲۵۶ ق. م.- ۲۲۴ م.)	اشک یکم. شهریاران بزرگ مهرداد یکم ارد یا اشک سیزدهم	نيساو صددروازه و تیسفون
ساسانیان	(۲۲۴ م.۶۵۲ م.)	(اردشیر بابکان). شهریاران بزرگ شاپور ۱، شاپور دوم و انوشیروان دادگر	تیسفون بیشاپور
امويان و عباسيان	ق يك و دو ه.ق		دمشق،بغداد
طاهریان	(۲۰۵ - ۲۵۹ ه. ق.)	طاهر ذوالیمینین	مرو و نیشابور
صفاریان	(۲۶۱ - ۲۸۷ ه. ق.)	یعقوب لیث	زرنگ
علویان			آمل
سامانیان	(۲۶۱ - ۳۸۹ ه. ق.)	نصر اول شهریاران بزرگ اسماعیل بن احمد و نصر بن احمد	بخارا
زیاریان	(۳۱۵ - ۴۶۲ ه. ق.)	مرداویج پسر زیار. شهریار معروف قابوس بن وشمگیر	گرگان
بوییان	(۳۲۰ - ۴۴۰ ه. ق.)	عمادالدوله علی. شهریار بزرگ عضدالدوله	شیراز
غزنویان	(۳۸۸ - ۵۵۵ ه. ق.)	سلطان محمود غزنوی	غزنین
سلجوقیان	(۴۲۹ - ۵90 ه. ق.)	طغرل بیک. شهریاران بزرگ ملکشاه و سلطان سنجر	ري، نیشابور، مرو، اصفهان ، همدان و بغداد
خوارزمشاهیان	(۴۷۰ - ۶۱۷ ه. ق.)	(انوشتکین غرجه). شهریاران معروف: محمد خوارزمشاه	سمرقند وگرگانج
ایلخانان	(۶۵۴ - ۷۳۶ ه. ق.)	هولاکو خان	مراغه، سلطانیه و تبریز
سربداران			سبزوار
تیموریان	(۷۷۱- ۹۰۳ ه. ق)	تیمور گورکانی	سمرقندو هرات
قراقویونلوها			تبریز
آق‌قویونلوها			تبریز
صفویان	(۹۰۶ - ۱۱۳۵ ه. ق.)	شاه اسماعیل اول. شهریار بزرگ شاه عباس	تبریز، قزوین و اصفهان
افشاریان	(۱۱۴۸ - ۱۱۶۱ ه. ق.)	نادرشاه	مشهد
زندیان	(۱۱۶۳- ۱۲۰۹ ه. ق.)	کریم خان زند	شیراز
قاجاریان	(۱۲۰۹ - ۱۳۴۵ ه. ق.)	آغا محمد خان	تهران
پهلوی‌ها	(آغاز۱۳۴۵ ه. ق. ۱۳۰۴ ه. ش.)	رضا شاه	تهران
جمهوری اسلامی	(آغاز ۱۳۵۷ ه. ش.)	روح‌الله خمینی	تهران

شهرها و پايتخت هاي باستاني ايران:

آوان:

در نوشته‌های باستانی پس از طوفان نوح، از شهری به نام «آوان» (avan) نام برده شده است، این شهر پاتخت تمدن «عیلام» و سر‌‌‌‌آمد شهرهای مشرق زمین بوده است، کاوشگران غربی در نیم قرن اخیر، پس از مطالعات و تحقیقات فراوان تصریح نموده‌اند که «آوان» همان دزفول کنونی است.

شوش (سوزا):

شهری باستانی واقع دریکصد و پنجاه کیلومتری شرق رود دجله در استان خوزستان از دوران امپراتوری ایلامیان،هخامنشیان و اشکانیان است. شوش یکی از قدیمی ترین سکونتگاههای شناخته شده منطقهاست، احتمالاً به سال 4000 پیش از میلاد پایه گذاری شده، با وجود اینکه نخستین آثاریک دهکده مسکونی در آن مربوط به 7000 سال پیش از میلاد هستندشهر باستانی شوش از مراکز تمدن قدیم، از معروفترین شهرهای دنیا، پایتخت چند هزار ساله مملکت عیلام وهمچنین پایتخت زمستانی امپراطوری هخامنشی بوده‌است. ابن مقنع گوید: «اول شهری که پس از توفان نوح بنا نهادند، شوش و شوشتر بود.» آرامگاه دانیال نبی صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم پیامبر خدا در شهر شوش واقع گردیده‌است.

هگمتانه:

هگمتانه به معنی «جای بهم آمدگان»، «جای گرد آمدگان»، نام باستانی شهر همدان در زبان ایرانیان در زمان مادها و هخامنشیان است. برخی هگمتانه را «شهر مادها» معنی می‌کردند و آن را برابر با عبارت ایلامی نو hal.mata.na «شهر مادها» می‌گرفتند که نادرست است.هگمتانه پایتخت شاهنشاهی مادهاو پایتخت تابستانی ایران در زمان هخامنشیان و اشکانیان بوده است. این شهر کهن، نخستین پایتخت ایران بوده و به همراه آتن در یونان و رم در ایتالیا، از معدود شهرهای باستانی جهان است که همچنان زنده و مهم است. با این تفاوت که همدان هرگز اهمیت خود را از دست نداده و از آن دو شهر نیز قدیمی تر است. یونانیان هگمتانه را اِکباتان می‌خواندند که یونانی شده هگمتانه است.هرودوت این شهر را ساخته دیااکو دانسته و گفته است که هفت دیوار داشته که هر کدام به رنگ یکی از سیاره‌ها بوده اند.

تخت جمشید:

پارسه یا تَختِ جَمشید نام یکی از شهرهای باستانی ایران است که سالیان سال پایتخت مجلل تشریفاتی امپراتوری ایران در زمان امپراتوری هخامنشیان بوده‌است. داریوش بزرگ، خشایارشا و اردشیر اول، زمانی حدود ۵۰ سال مرکزی برای برگزاری مراسم آیینی و جشن‌ها مخصوصا نوروز در تخت جمشید برپا کردند. در اولین روز سال نو گروه‌های زیادی از ملل گوناگون به نمایندگی از ساتراپی‌ها یا استانداری‌ها اعم از یونانیان و مصریان تا بابلیان و هندی‌ها با هدایایی مانند ظروف ساخته شده از لاجورد، انواع جام‌های زرین و حیوانات گوناگون در تخت جمشید جمع می‌شدند و هدایای خود را به شاه تقدیم می‌کردند. باور تاریخدانان بر این است که اسکندر مقدونی سردار یونانی در ۳۳۰ پیش از میلاد، به ایران حمله کرد و پارسه را به آتش کشید و احتمالا بخش عظیمی از کتابها، فرهنگ و هنر هخامنشی را با اینکار نابود نمود. با این‌حال ویرانه‌های این مکان هنوز هم در شهرستان مرودشت در استان فارس برپا است و باستان شناسان از ویرانه‌های آن نشانه‌های آتش و هجوم را بر آن تایید می‌کنند.

سلوكيه:

سلوکوس شهر سلوکیه را در نزدیکی بابل ساخت نام یکی از بزرگترین شهرهای جهان باستان در روزگار سلوکیان و پس از آنها بود. این شهر در میانرودان در کرانهٔ باختری رود دجله و روبه‌روی شهرک اوپیس(و در آینده تیسفون) جای گرفته‌بود. پایه‌گذار این شهر سلوکوس یکم بود که با برپایی این شهر در سال ۳۰۵ (پیش از میلاد) آن را به نام خود نامگذاری کرد و آن را نخستین تخت‌گاه سلوکی نهاد.

انطاکیه:

انطاکیه نام شهری باستانی در سوی خاوری رود اورونتس می‌باشد. امروزه شهر انتاکیا درجنوب ترکیهٔ کنونی جای آن را گرفته‌است.این شهر در پایان سدهٔ چهارم پیش از میلاد و به دست سلوکوس یکم بنیاد نهاده‌شد.

نيسا:

اين شهر در سال‌هاي دور، پايتخت امپراطوري پارت‌ها محسوب مي‌شده است و اكنون در جمهوري تركمنستان قرار دارد. شهر نيسا در دامنه‌ي تپه‌اي زردرنگ و در منطقه‌اي با آفتاب سوزان واقع شده است. دماي هوا در اين منطقه در تابستان‌ها بيش از 50 درجه‌ي سانتي‌گراد است. اكنون فقط بقايايي از ديوارها و استحكامات شهري اين منطقه‌ي باستاني باقي مانده‌اند. اين شهر باستاني حدود يك‌هزار سال پيش از ميلاد مسيح (ع) احداث شده است و محوطه‌ي وسيعي را دربرمي‌گيرد. بيشتر بناهاي باستاني اين شهر با الهام از هنر معماري تمدن رم باستان ساخته شده‌اند. شهر تاريخي نيسا در 15 كيلومتري عشق‌آباد ـ پايتخت تركمنستان ـ واقع شده است.شهر نيسا (نزديک عشق آباد/اشک آباد کنونی)، پايتخت اوليه اشکانيان است

شهر صد دروازه(قومس/دامغان) :

صددروازه یک شهر باستانی در باختر خراسان که از ۲۰۰ پیش از میلاد پایتخت اشکانیان بود. این لقب در نزد یونانیان به شهرهایی داده می‌شد که بیش ازچهار دروازه را دارا بودند.اسکندرمقدونی در تابستان ۳۳۰ (پیش از میلاد) در این محل توقف کرده‌بود. با مرگ اسکندر اینجا بخشی از امپراتوری سلوکی گردید. قبیلهٔ پارنی در ۲۳۸ (پیش از میلاد) بر این شهر چیره‌شدند و آن را یکی از نخستین پایتخت‌های اشکانی نمودند. این شهر باستانی امروزه میان دامغان و سمنان قرار دارد و شهر قومس خوانده می‌شود.

تيسفون:

تیسفون در زمان اشکانیان بنا نهاده شد خرابه هاي اين شهر در عراق امروزي به وسعت 12 هكتار بنام طاق يا ايوان كسري (مدائن) واقع در ۳۵ كیلومتری جنوب شرقی بغداد وجود دارد. این شهر پایتخت امپراتوری اشکانیان و بعد ساسانیان تا استیلای اعراب بر ایران بود. تیسفون حدود ششصد سال پایتخت ایران بود. پس از حمله اعراب به ایران، شهر تیسفون به تاراج رفت و رفته‌رفته متروکه گشت. بعدها یعنی در دوره عباسیان شهر تخریب و از قطعات کاخ‌ها و ساختمان‌های شهر در ساخت شهر جدیدی در همان نزدیکی بنام بغداداستفاده شد.

بیشابور( بیشاپور):

بیشاپور یکی از شهرهای باستانی ایران در شمال کازرون و در استان فارس است. بیشاپور به سال ۲۶۶ میلادی و به دستور شاپور اول پادشاه ساسانی ساخته شده‌است. پس از پیروزی شاپور بر والرین امپراتور روم، شاپور دستور داد در ناحیه‌ای خوش آب و هوا بر سر راه تخت جمشیدبه تیسفون شهری بنا کنند. بیشاپور تا قرن هفتم هجری آباد و مسکونی. بیشاپور گنجینه‌ای از آثار ارزشمند ساسانی مانند معبد آناهیتا است.

كازرون:

پس از زلزله بیشاپور،بیشاپوری‌ها به منطقه ای به نام گازرگاه مهاجرت می کنند.نام آن منطقه بعد ها به کازرون تغییر می کند.کازرون در دوره ساسانیان و در زمان پادشاهی شاپور یکم پایتخت ایران زمین بوده است.

مرو:

مرو از شهرهای باستانی آریاییان و از مراکز فرهنگی ایران بوده‌است. مَرو مرکز استان مرو در ترکمنستان است مرو یکی از چهار شهر قدیم خراسان بود که زمانی پایتخت این استان بوده است سه شهر دیگر خراسان نیشابور و بلخ و هرات بود. طاهریان مرکز خراسان را به نیشابور انتقال دادند. در دوران فرمانروائی سلجوقیان شهر مرکز امپراتوری بزرگ سلجوقیها گردید.

نيشابور:

بنای این شهر را از شاهپور اول دانسته‌اند و آن را یکی از چهار شهر بزرگ خراسان قدیم شمرده‌اند. در اواخر حکومت مسعودغزنوی که سلجوقیان به مشرق ایران هجوم آوردند طغرل این شهر را مقر خود ساخت.نيشابور با هجوم مغولان (۶۱۸ ه'.ق.)ویران گردید.و دیگر هیچ گاه نیشابور نتوانست مقام گذشته خود را به دست آورد.

زرنگ(زرنج):

زَرَنْج مرکز ولایت نیمروز افغانستان است که در جنوب غرب این کشور و نزدیک مرز ایران قرار دارد. زرنگ پایتخت صفاریان بود. در محل زرنگ باستانی اکنون روستای کوچکی به نام «نادعلی» قرار دارد. در نزدیکی آن روستا، تل بزرگی است و بر فراز آن تل، هنوز آثار خرابه‌های ارک زرنگ و قلعه و باروی آن دیده می‌شوددر تپه هاي بلوچستان نيز آثاري به دست آمده كه تاريخ اين سرزمين را به 3000 سال پيش از ميلاد مي ‎رساند.

بخارا:

بُخارا، با جمعیتی بالغ بر ۲۳۷٫۹۰۰ نفر پنجمین شهر بزرگ ازبکستان، و مرکز استان بخارا است که نزدیک به 85% آن ها تاجیک هستند و به پارسی تاجیکی گفتگو می کنند. از بزرگ‌ترین شهرهای ماوراءالنهر و یکی از کانون‌های دانش و ادب ایران پس از اسلام است. در ۱۰۰۰ م. در تصرف سامانیان درآمد و پایتخت سامانیان بود. در ۱۰۲۷ م. سلجوقیان آن را تصرف نمودند. در ۱۲۱۹ م. توسط چنگیز فتح و ویران شد و در ۱۳۸۳ م. در تصرف تیمور لنگ درآمد. بعد در ۱۵۰۵ م. در تصرف ازبکان (شیبانیان) و بالاخره در ۱۶۰۰ م. در تصرف استراخان و جانشینان او که نیز از نژاد ازبک‌اند درآمد و باز بتصرف ایران درآمد و در دوران قاجار روسها بتصرف آن دست زدند.

آلوی بخارا در ایران به طور کامل شناخته شده است.

غزنين :

غزنی در جنوب شرق و تا حدودی نسبتاً در مرکز افغانستان موقعیت دارد و بین جاده ای قندهار – کابل واقع شده است.غزنی ولایت مشهور در زابلستان و پایتخت غزنویان(۱۱۸۷-۹۷۵ میلادی) بوده در قدیم مرکز زابلستان و شهری بزرگ و ولایت وسیعی در خراسان بوده، و از جملهٔ آبادترین و زیباترین شهرهای آسیا به حساب می‌آمده‌است.

همدان:

مهاجرت‌ اقوام آریایی‌نژاد ماد از حدود ۳۵۰۰ سال پیش به منطقه غرب ایران و محدوده فعلی استان همدان به تدریج منجر به شکل گیری نخستین حکومت فراگیر به مرکزیت هگمتانه(همدان) در فلات قاره ایران گشت. دیاکو نخستین پادشاه ماد در هگمتانه (همدان) پایتخت آنان استحکامات عظیمی شامل ۷ دژ مشهور به هفت ‌حصار و کاخ‌های شاهی برپا شد. همدان پایتخت تابستانی شاهان هخامنشی و اشکانی نیز بوده‌است .نام هگمتانه به مرور زمان در دوران ساسانیان به اَهمتان ، اَهمدان و سپس به همدان دگرگون شده‌است.

شهر سمرقند:

سمرقند با جمعیتی بالغ بر ۵۹۶٫۳۰۰ نفر دومین شهر بزرگ ازبکستان، و مرکز استان سمرقند است. بیشتر ساکنان این شهر فارسی‌زبان هستند و به فارسی تاجیکی صحبت می‌کنند.این شهر به وسیله ایرانی ها پایه گذاری شد و در دوران هخامنشی زمان زیادی مهمترین شهر منطقه بوده است. در سال 330 پیش از میلاد به تصرف اسکندر مقدونی درآمد، در سده ششم به وسیله ترک ها و در سده هفتم توسط چینی ها تصرف شد. بعد از ورود اسلام به یکی از کانون های هنر و معماری، تبدیل شد. در ۱۰۰۰ م. در تصرف سامانیان درآمد. در ۱۰۲۷ سلجوقیان آن را تصرف نمودند. در دوران خوارزمشاهیان پایتخت بود. در ۱۲۱۹ توسط چنگیز فتح و ویران شد و در ۱۳۸۳ در تصرف تیمور لنگ درآمد و سمرقند پایتختش بود. بعد در ۱۵۰۵ در تصرف ازبکان (شیبانیان) و بالاخره در ۱۶۰۰ م. در تصرف استراخان و جانشینان او که نیز از نژاد ازبک‌اند درآمد و باز بتصرف ایران درآمد و در دوران قاجار روسها بتصرف آن دست زدند.

گرگانج:

گُرگانج شهری باستانی در ازبکستان کنونی نزدیک مرز ترکمنستان و ازبکستان است. این شهر نزدیک شهر کنونی ‌گرگانج در کشور ترکمنستان است.شهر گرگانج در زمان پادشاهی سلطان محمد خوارزمشاه مرکز سرزمین خوارزم و پادشاهی خوارزمشاهیان بود. رود آمودریا از کنار این شهر می‌گذشت.این شهر بزرگ‌ترین شهر در سر راه ابریشم بود.روزگار زرین این شهر در سده ۱۲ و ۱۳ میلادی بوده‌است در ۱۲۲۱ میلادی چنگیز خان مغول بدین شهر تاخت، وی کشتار خونینی به راه انداخت و شهر را با خاک یکسان ساخت. گرچه این شهر دوباره زندگی یافت ولی دو رویداد دردناک تغییر بستر آمودریا و تازش تیمور گورگان در ۱۳۷۰ میلادی مردم را برای همیشه از این شهر گریزاند.

مسیرحمله مغول

مراغه:

یکی از شهرهای استان آذربایجان شرقی است.اوج شهرت نام مراغه به عهد هلاکوخان می‌رسد. در دوره هلاکوخان و در زمانی که مراغه به عنوان پایتخت برگزیده شده بود با تقاضا و تشویق دانشمند بزرگ ایرانی خواجه نصیر الدین طوسی معتبرترین مرکز علمی جهان یعنی رصدخانه مراغه در یکی از تپه‌های شمال غربی مراغه احداث گردید که قبل از ویرانی یکی از بزرگ‌ترین مراکز پژوهشی و نجومی زمان خود در جهان بود.

سلطانيه:

سلطانیه در ۴۳ کیلومتری شهر زنجان است. سلطان محمد خدابنده شهر سلطانیه را به وجود آورد (این کار را پيشتر پدرش ارغون آغاز کرده بود) سلطان مدت ۱۰ سال یعنی از سال ۷۰۳ تا ۷۱۳ به ایجاد این شهر تاریخی پرداخت و سلطانیه نامید و پایتخت ایلخانان بعدی ساخت.این بنا در هجوم تیمور لنگ خسارات فراوان خورد و از باقی مانده آن فقط گنبد سلطانیه باقی ماند.

هرات:

هِرات مرکز ولایت هرات در غرب افغانستان است. هرات پیش از کشف اقیانوس هند در گذرگاه جاده ابریشم قرار داشت.در دورهٔ اعراب، یعنی در قرون وسطی، هرات همراه با نیشابور، مرو و بلخ یکی از چهار قسمت (چهار ربع) ایالت خراسان بود و بزرگترین شهر باستانی سلطنت‌های خراسان شد.شاهرخ فرزند تیمور و همسرش گوهرشاد بیگم پایتخت تیموریان را در سال ۱۴۰۱ م از سمرقند به هرات منتقل کردند. هرات در دوره تیموریان به اوج رونق رسید و سده پانزدهم میلادی دوران طلائی هرات بود

تبريز:

نام تبریز در کتاب‌ها و اسناد تاریخی تحت نام‌های مختلفی نظیر «تَورِز»، «تَورِژ»، «تِبریز» و «توری» به ثبت رسیده‌است . بنای تبریز به دوران اشکانی و ساسانی برمی‌گردد؛ اوج شکوفایی تبریز در زمان ایلخانان بود که در این زمان، این شهر پایتخت قلمرویی پهناور از نیل تا آسیای مرکزی بوده‌است. این شهر پایتخت آق‌قویونلوها و قراقویونلوها، نخستین پایتخت حکومت صفویه بوده‌است

قزوين:

این شهر در زمان شاه تهماسب صفوی پایتخت ایران بوده‌است.

اصفهان:

در طول تاریخ به آسانی نمی‌توان رد شهر اصفهان را بطور پیوسته دنبال نمود. هر چند اصفهان در مرکز فلات ایران قرار داشت. اصفهان کنونی در قدیم گابای (همان گی و جی بعدی) نام داشتبه نظر می‌آید نام اسپهان (به معنی جایگاه ارتش) از روزگار ساسانیان به بعد جایگزین نام گی شده‌باشد.در دوره سلجوقی این شهر به عنوان پایتخت سلجوقیان برگزیده شد. اوج شکوفایی اصفهان به زمان صفویان بر می‌گردد؛ هنگامی که شاه عباس کبیر پایتخت صفویه را از قزوین به این شهر منتقل نمود.

مشهد:

از تاریخ این شهر در قبل از اسلام، به جز افسانه ای چند، آگاهی چندانی در دست نیست. این شهر در اواخر حکومت ساسانیان، یکی از مرزداری های سر راه گرگان و نیشابور به مرو و بلخ، و از ولایت های مشهور در خراسان بزرگ بوده‌است. در دوران خلافت مامون، در ۲۰۲ هجری قمری، امام رضا که پس از یک سال اقامت در مرو عازم بغداد بود، در منزل امیر سناباد مسموم شد و مأمون پیکر او را نزدیک قبر هارون به خاک سپرد. از آن پس آن نقطه «مشهد الرضا» نام گرفت. در دورهٔ اسلامی این منطقه بخشی از ولایت توس به مرکزیت شهر تابران بود که آبادی‌های سناباد و نوغان که بخشی از مشهد کنونی هستند را نیز در بر می‌گرفت. پس از حملهٔ مغولان مردم شهر ویران‌شدهٔ توس به مشهد مهاجرت کردند و شهر توسعه پیدا کرد. مشهد در زمان حکومت نادرشاه افشار به عنوان پایتخت ایران انتخاب شد.

شيراز:

در کاوش‌های باستان‌شناسی در تخت جمشید به پیدایش خشت‌نبشته‌هایی عیلامی انجامید که بر روی چند فقره از آن‌ها به قلعه‌ای بنام «تیرازیس» یا «شیرازیس» اشاره شده‌است شهر شیراز در پیش از اسلام قلعه‌ای بوده که قدمت آن به دوران ساسانی و پیش‌تر بازمی‌گردد. این شهر در دوران بنی‌امیه به محل فعلی منتقل می‌شود شیراز در دوران بوییان و زندیه، پایتخت ایران بوده‌است.

تهران:

تهران در قدیم روستایی نسبتا بزرگ بود که بین شهر بزرگ آن زمان، شهر ری و کوهپایه‌های البرزقرار داشت. پس از حمله مغولان به ری و تخریب این شهر، تهران بیش از پیش رشد یافت. نخستین بار، شاه طهماسب اول صفوی در ۹۱۶ خ. هنگام گذر از تهران باغ و بوستان فراوان این شهر را پسندید و دستور داد تا بارو و خندقی به دورش بکشند،کریمخان زند به مدت ۴ سال تهران را مرکز حکومت خود قرار داد و در محوطه ارگ بناهای جدیدی احداث نمود. آغا محمدخان برابر نوروز ۱۱۶۴ خ. تهران را به پایتختی برگزید و در همین شهر تاجگذاری کرد. با گزینش این شهر به پایتختی روند گسترش کمی و کیفی آن متحول شد و در مدت ۲۲۰ سال جمعیت آن از حدود ۱۵۰۰۰ نفر در سال ۱۱۶۴ خ. به بیش از ۷ میلیون نفر در سال ۱۳۸۴ رسید

شهر سوخته:

شهر سوخته نام بقایای شهری باستانی است که در فاصلهٔ شهرهای زابل و زاهدان در استان سیستان و بلوچستان کنونی واقع شده‌است. این شهر در ۳۲۰۰ سال قبل از میلاد پایه‌گذاری شده و مردم این شهر در چهار دوره بین سال‌های ۳۲۰۰ تا ۱۸۰۰ قبل از میلاد در آن سکونت داشته‌اند.به اعتقاد برخی باستان‌شناسان این شهر را باید قدیمی‌ترین شهر دنیا دانست چرا که معدود شهرهای پیش از آن، از نظر امکانات و اصول شهرنشینی با آن قابل مقایسه نیستند.

شهر باستاني گور – كرمان :

شهر گور یا شهر فيروزآباد، در 100 كيلومتري جنوب شيراز يكي از پرجاذبه‌ترين وگمنام‌ترين شهرهاي گردشگري ايران است. فیروز آباد تا قبل از حمله اسكندر به ايران، شهر گور ناميده مي‌شد.اسكندر مقدوني اين شهر را كاملا ويران كرد و قرن‌ها بعد از اسكندر، اردشير موسسسلسله ساساني اين شهر را احيا و آباد كرد، اما در حمله تازيان به ايران اين شهردوباره ويران شد.شهر ساساني گور نخستين شهر دايره‌اي شکل ايران محسوب مي‌شود که به دستور اردشيربابکان ساخته شده است.

شهرها و پايتخت هاي باستاني ايران

مطالب مشابه :

بازرگانی کیان

نقش قبیله آل مذکور در خلیج فارس در دوره زند

تجارت دریایی آل بویه

واردات دستگاه هاي مدرن وارزان از ترکيه و يونان و ايتاليا

لیست مقالات

شهرها و پايتخت هاي باستاني ايران

غوغای آن آزادمرد