"عوارض اینترنت"
به جز موقعیتهایی دشوار که در آن شخص با دو یا چند وضع متناقض و متقابلاً ردکننده همدیگر قرار میگیرد، در وب سایتها امری غیراخلاقی رخ میدهد که میتواند برای جوانان- نوجوانان- کودکان و یا هر گروه سنی خطرناک باشد.
یک مشکل جدید در رشته ما (روانپزشکی و روانشناسی) بوجود آمده که من اسم آن را اطلاعات نادرست از اینترنت میذارم که عوارض زیادی برای جمعیت عمومی و بیماران ایجاد میکند. این عوارض جدی، اشخاص را تا اونجایی میبرد که بدون تجویز پزشک دارو مصرف میکنند!
بیمارانی به اینترنت مراجعه میکنند و اطلاعات زیادی که هم غلط و هم درست است در مورد داروها میگیرند. که این اطلاعات را نه باید خوند و نباید اسپانسرهای اینترنت بنویسند. این اطلاعات بیماران ما را سردرگم میکند. برای مثال، در اینترنت برای هر داروی تثبیتکننده خلق مثل "دپاکین" در تمام سایتها نوشته این دارو برای سرع است. اما خواننده نمیتواند اطلاعات بیشتری پیدا کند. از طرف دیگه این دارو معمولاً در افسردگی دو قطبی 1 و2 استفاده میشود و حالا ما باید وارد یک بحث طولانی با بیمار بشویم و توضیح بدهیم در مورد این جزئیات، که تثبیتکننده چیست؟ صرع چیست؟ و افسردگی چیست؟!
بعنوان یک نتیجه، گاهی بیمارانی که به نسخه و تجویز پزشکان اعتماد میکنند، بعد از خواندن اطلاعات اولیه در وبسایتها تصمیم به قطع و متوقف کردن داروی خود میکنند. حتی بدون اجازه ما و بدون اطلاعات تخصصی!
در اینجا مشکل، خود بیمار است و نه تشخیص اینکه او چه اختلالی دارد. بیماران با اختلال وسواس، با حداقل تحصیلات این اطلاعات اینترنتی و باور میکنند و گیج میشوند.
من خودم شخصاً اطلاعات پزشکی و کلینکی را ترجیح میدهم و نه اینترنتی را. یا حداقل اینترنت برای پیشگیری و اطلاعات عمومی خوب است و نه برای جزئیات. حتی من مطمئن نیستم چه کسی این اطلاعات دارویی را در وب نوشته است؟! یک پزشک عمومی؟ یا روانپزشک؟ یا روانشناس؟ یا شرکتهای تولید دارو و یا سازمان بهداشت جهانی؟
در واقع یک سوپرویژن وجود ندارد که نحوه نوشتن و محتوای این اطلاعات دارویی را مدیریت کند. و این یکی از عوارض بزرگ است.
مردم باور میکنند که اطلاعات اینترنتی جدیدترین و بهترین در دنیا هستند! هر روز ما مشکلات زیادی با این عوارض داریم و رابطه پزشک و بیمار به طور جدی توسط این پدیده خراب میشود و صدمه میبیند.
نه تنها اختلالات روانپزشکی، بلکه شاخههای دیگر پزشکی تحت این مشکلات هستند مثل دیابت، سرطان، ایدز، بیماریهای کبدی و ... .
بیماران با اینکه اطلاعات زیادی از پزشکان میگیرند اما باز سراغ اینترنت میروند و به اطلاعات اینترنتی باور دارند.
گاهی میگویند، اُوه دکتر، من از اینترنت اطلاعاتی گرفتم و فهمیدم که تجویز شما درست نبوده و شما در تشخیص اشتباه کردید!
حالا ما باید وارد یک بحث طولانی بشیم با یک فردی که تحصیلات بالایی ندارد و یا پزشک نیست و شاید یک قصاب یا راننده موتورسیکلت باشد و سخته که ذهن و فکر اونو تغییر بدیم.
احتمالاً این مشکل مدرنیسم نیست اما این میتواند ناشی از دادن اطلاعات آزاد باشد بدون اینکه تحت مدیریت یک متخصص باشد.
البته که بعضی از اطلاعات پزشکی در وب توسط پزشکان نوشته میشود اما بیشتر اونها معمولاً توسط متخصصین نوشته نمیشود. حتی در Face Book و Twitter افراد معمولی (عام) با همدیگر در مورد انواع اختلالات صحبت میکنند بدون داشتن هیچ تخصص مرتبط. حتی بدون نظر متخصص تستهای روانشناسی میگیرند.
افرادی مشکلشان را با کامل کردن و پر کردن فرمهایی تشخیص میدهند و بعد تنها با فشار یک دکمه Ok منتظر پاسخ از سیستم میشوند و گاهی به تشخیصهای غلط میرسند. آنها باور میکنند که بیمارند و به پزشک مراجعه میکنند و با این تعبیر غلط احتمالاً حتی پزشکشان را هم دچار سردرگمی میکنند.
این پروسه و فرایند خیلی شبیه به خواندن فقط یک صفحه از کتاب بسیار بزرگ پزشکی است که بعد به تشخیص برسیم! و عمدهترین مشکلات را با این افراد داریم که به طور شدیدی باور دارند که بیمارند و بیماری دارند.
این شرایط بدتر میشود وقتی آنها خودشان به معالجه اقدام میکنند و این ازعوارض تشخیص براساس اطلاعات اینترنت است!
پس چرا عدهای به دانشگاههای پزشکی میروند؟
بعنوان آخرین منبع، عدهای از تستهای روانشناسی اینترنت و یا مجلات و یا کتابها استفاده میکنند. این واقعاً لازم نیست، چون یک روانشناس باید انتخاب کند که چه تستی برای چه شخصی و برای چه هدفی باید بکار برده شود.
بیائید از این جستجوی روانشناسانه خود بگذریم.
هر بیماری میتواند اطلاعات اینترنتی خودش را با پزشک خود در میان بگذارد اما هرگز طبق تجویز اینترنت زندگی نکنید.
حتی بعضیها از پندهای عمومی که توسط خانوادهها- رادیو- تلویزیون- مادران- پدران و خالهها داده میشود تبعیت میکنند و آنها رو به عنوان یک تشخیص و حتی معالج و درمان خود میپذیرند. این به طور عمیقی خطرناک است.
خیلیها دیگر، از افراد غیرمتخصص مشاوره میگیرند برای انتخاب کیس ازدواج، مثل همسایهها و افراد نزدیک فامیل. این روش خیلی خطرناک است.
روش قابل اعتماد و درست این است که بعد از مدتی ارتباط با یک کیس که انتخابش کردید، از یک روانشناس یا روانپزشک مشاوره بگیرید و مدت طولانی را با خانوادهها بگذرانید.
امروزه ملاقات با یک روانپزشک و روانشناس خیلی متداول شده است، حتی برای طلاق، گاهی حتی وقتی تصمیم به تمام کردن یک رابطه میگیرید یک متخصص شما را راهنمایی میکند به وکیلی که موردنیازتان است.
همیشه مطمئن باشید که یک سیستم الکترونیکی با تمام تواناییهای مدرن، نمیتواند مشکلات را مثل حضور پیش یک روانپزشک حل کند. تمام این عوامل از جغرافیا، فرهنگ، ملیت، مذهب، مسائل فردی فرد، عوامل خانوادگی، شخصیتی و اختلالات و بیماریها، منحصر به فرد هستند و بیشتر از این است که یک سیستم بتواند انجام بدهد. حتی امروزه بعضی از زنان برای زایمان- بارداری- طلاق و یا روش برخورد با همسر به اینترنت معتقدند! تمام این موارد خطرناک است.
مراقب باشید از اطلاعات نادرست و آنها رو با پزشک خانوادگیتان در میان بگذارید.
دکتر مجد- عضو هیئت علمی دانشگاه ایران- تهران 9 می 2012
مطالب مشابه :
دپاکین، دپاکوت، والپروات سدیم، والپیروییک اسید، اورلپت
اختلال دوقطبی - دپاکین، دپاکوت، والپروات سدیم، والپیروییک اسید، اورلپت - چیست ؟ دپاکین
دپاکين : (Depakin , Orfiril , Valporal, Valprosid Depakene )
بیوپسی تحت گاید سونوگرافی یا سی تی اسکن چیست
سردرد میگرن
کلنیک تخصصی اعصاب و روان دکتر کرباسی - سردرد میگرن -
عوارض و خطرات ترامادول
داروخانه دکتر صفاری - عوارض و خطرات ترامادول - مشاوره دارویی و بهداشتی - داروخانه دکتر صفاری
آشنایی با ضوابط بیمه 51 قسمت دوم
خانه داروسازان ایران - آشنایی با ضوابط بیمه 51 قسمت دوم - یادداشت های دارویی و تغذیه ای
داروی فنوباربیتال Phenobarbital
سینوزیت چیست و چگونه درمان میشود ۵. دپاکوت ، دپاکین ( والپروئیک اسید )
آشنایی با ضوابط بیمه 53 قسمت دوم
خانه داروسازان ایران - آشنایی با ضوابط بیمه 53 قسمت دوم - یادداشت های دارویی و تغذیه ای
بهترین راه درمان وسواس چیست؟
روح زندگی ( گروه مشاوره سميرم) - بهترین راه درمان وسواس چیست؟ - آموزشي - تربيتي - روح زندگی
"عوارض اینترنت"
برای مثال، در اینترنت برای هر داروی تثبیتکننده خلق مثل "دپاکین" در تمام و افسردگی چیست؟!
برچسب :
دپاکین چیست