مستم و دانم که هستم من (نماز) (شعری از اخوان ثالث )

مستم و دانم که هستم من (نماز)شعری از اخوان ثالث باغ بود و دره- چشم انداز پر مهتاب.
ذاتها با سایه‌های خود هم اندازه .
خیره در آفاق و اسرار عزیز شب،
چشم من – بیدار و چشم عالمی در خواب.
نه صدائی جز صدای رازهای شب،
و آب و نرمای نسیم و جیرجیرکها،
پاسداران حریم خفتگان باغ،
و صدای حیرت بیدار من (من مست بودم، مست)خاستم از جا
سوی جوی آب رفتم، چه می آمد
آب.یا نه، چه می‌رفت؛ هم ز انسان که حافظ گفت، عمر تو.
با گروهی شرم و بی‌خویشی وضو کردم.
مست بودم، مست سرنشناس، پانشناس، اما لحظه پاک و عزیزی بود.برگکی کندم
از نهال گردوی نزدیک،
و نگاهم رفته تا بس دور.
شبنم آجین سبز فرش باغ هم گسترده سجاده.
قبله گو هر سو که خواهی باش.با تو دارد گفت وگو شوریده مستی .
- مستم ودانم که هستم من-
ای همه هستی ز تو، آیا تو هم هستی؟
گردآوری: گروه فرهنگ و هنر سیمرغwww.seemorgh.com/cultureمنبع: برگرفته از مجموعه اشعار اخوان ثالث

مستم و دانم که هستم من (نماز) (شعری از اخوان ثالث )

مطالب مشابه :

یادمان مهدی اخوان ثالث

تحلیل شعر باغ بی برگی

اخوان ثالث

مهدی اخوان ثالث

اخوان ثالث

پاسخ ماندگار اخوان ثالث به فروغ فرخزاد

نگاهی به شعر سنگستان سروده¬ی مهدی اخوان ثالث

قصه ی شهر سنگستان: مهدی اخوان ثالث

مستم و دانم که هستم من (نماز) (شعری از اخوان ثالث )