ماهی ها بی تقصیرند!

ماهی ها بی تقصیرند!!

... ماهی ها چقدر اشتباه می کنند ؛ قلاب، علامت کدامین سؤال است که بدان پاسخ می دهند؟

قلابی که طعمه اش در دل اقیانوس چون مرواریدی سحرآمیز می درخشد و اشراق نگاهش دل ماهی ها را از درون، می تکاند!

... مگر ماهی ها نمی دانند ؛ که در آن پس آبها ،انتهای آن علامت سؤال،

صیادی بی رحم در کمین نشسته؟؟؟

... مگر به یاد ندارند ؛ پرپر شدن دوستانشان را؟؟؟

پس چرا نمی دانند؟... وای! ماهی ها چقدر ساده اند!

آخر به هوای کدامین عشق، دم در تله آن قلاب آهنین می گذارند؟

به هوای کدام رهایی ، پا در دل قفس می نهند؟

آنها که می دانند، جز بستر بی کران دریا، حیاتی برایشان رقم نخورده. آنها که می دانند جز نوازش شقایق های دریایی مرهمی ندارند وجز پستوی کشتی شکسته ها، جایی برای قایم شدنشان نیست... پس چرا؟...

پس چرا، آب ، این پناه آشنا را قتلگاه آرزوهاشان می کنند؟

مگر هر ریسمانی که به حریم دریایی ات آویزان گشت، ریسمان رهایی توست؟

مگر هر میلی غریبه، حتی زیبا صورت و نگارین، که قصد شکارت، نه! حتی نگاهت را داشت، عاشق توست؟

اما نه!... من حق را به ماهی ها می دهم... آنها نمی دانند!

آنها که دل نهنگ ندارند تا گرگهای زمانه را بشناسند... آنها که دندانهای کوسه را ندارند تا هر بیگانه ای را در خود ببلعند.

آنها کوچکند!... کوچک و بی ریا!... دل نازکشان حتی، از آب حیاتشان زلال تر است.

آنها صاف و ساده اند!... آنها نمی دانند!...

آنها همه را چون آیینه بی غل و غش می پندارند، چون آب، زلال...

غافل از اینکه این مروارید سحرآمیز ی که بر سر آن قلاب فولادین نقش بسته، آیینه نیست... آیینه نیست...

گوهر نیست... بلکه تیشه عمرشان است... آغاز پایانشان...

آری! در آزمون زندگی ما قلاب های زیادیست که وقتی اسیر طعمه اش می شویم،

تازه می فهمیم ... ماهی ها بی تقصیرند!... ماهی ها بی تقصیرند!

ماهی ها بی تقصیرند!

مطالب مشابه :

متن های زیبای شاعرانه

ماه مهربانی

دلم به متن شاعرانه اي خوش است.

ماهی ها بی تقصیرند!

یه کم درد دل

مبعث رسول عشق

بهاره یا تابستون؟؟؟