غیبت نکنیم

غیبت و دروغ از گناهان کبیره است و کسی که اینها را ترک نمی‏کند در واقع پایه اعتقاد او به توحید و معاد سست است؛ وگرنه چنانچه کسی معتقد باشد که همه چیز بشر در اختیار خداست و او با اندک اشاره‏ای می‏تواند انسان را از هستی ساقط کند و نیز به همه کارها و گفتارهای وی آگاهی دارد و همه را ضبط می‏کند. هم‏چنین در روز معاد به همه این اعمال رسیدگی می‏کند و سر مویی از قلم نمی‏افتد و برای گناهکاران واهل غیبت و دروغ عقوبت شدید آماده کرده است و... باز چگونه جرأت بر غیبت و دروغ پیدا می‏کند؟!
در روایتی آمده است:غیبت از زنا بدتر است و وقتی علتش را از امام معصوم(ع) سؤال می‏کنند، می‏فرماید: چون آدم زناکار با توبه بخشیده می‏شود؛ ولی آدمی که غیبت می‏کند تا رضایت آن شخص غیبت شده را فراهم نکند توبه او پذیرفته نمی‏شود؛ مگر در جایی که اگر بخواهد رضایت طرف را حاصل کند، فساد بیشتری مثل خونریزی پیش آید که در این صورت لازم نیست به طرف بگوید؛ بلکه باید برای آن شخص طلب مغفرت کند. هم‏چنین در حدیثی آمده است:«آدمی که غیبت می‏کند اگر با توبه و حاصل کردن رضایت صاحب غیبت بمیرد، آخرین کسی است که وارد بهشت می‏شود و اگر بدون توبه بمیرد اولین کسی است که داخل جهنم می‏شود».
برای پرهیز از غیبت، باید راهکارهای زیر به دقت عمل شود:
الف. شناخت ریشه‏های غیبت و مبارزه با آن‏ها: ابتدا باید ریشه‏های غیبت را بشناسید، سپس با آن‏ها مبارزه کنید. امام صادق(ع) می‏فرمایند که ریشه غیبت ده گونه می‏باشد که ما به تعدادی از آن‏ها اشاره می‏کنیم:
1. شفای غضب، شخص به خشم می‏آید و به وسیله غیبت خشم خود را فرو می‏نشاند در واقع خشم او را به غیبت سوق می‏دهد.
2. همیاری با دیگران؛ یعنی عده‏ای مشغول غیبت باشند و ما به هر دلیلی آنان را کمک می‏کنیم.
3. تهمت:این مورد حداقل می‏تواند دو معنا داشته باشد: یکم این که شخصی به ما تهمت زند و ما هم غیبت او را بکنیم ؛ مثلاً بگوییم:«اگر فلانی این عیب و آن عیب را نداشت به ما تهمت نمی‏زد».
دوم:این که ما می‏خواهیم به شخصی تهمت بزنیم، ولی اوّل با غیبت، جاده را صاف می‏کنیم؛ مثلاً می‏گوییم: «فلانی چنین حرف زشتی را زد. اصلاً او آدم بد زبان و کینه‏توزی است».
4. سوء ظن، 5. حسد، 6. سخریه
پس باید ابتدا غیبت را ریشه‏یابی کنید، سپس با شیوه‏های مناسب، ریشه غیبت را از بین ببرید.
ب. تفکر در آیات و روایات مذمت غیبت:باید هر روز این آیات و روایات را به قصد پندگیری مطالعه کنید. هرگز گذرا و بی تأمل نگذرید؛ این مطالعه کم و مستمر، به مرور زمان، مذمت غیبت را از اعتقاد به باور تبدیل می‏کند و وقتی باور آمد، جرأت بر غیبت یا از بین می‏رود و یا کم می‏گردد.
ج. تفکر در مرگ:بنابر روایات، اندیشیدن به مرگ، برای تهذیب و خودسازی بسیار سودمند است. انسان مرگ اندیش، نه تنها از گناه دست می‏کشد، بلکه از تجملات و زواید دنیا نیز متنفر می‏شود.
د. ترک زمینه غیبت:گاهی دوستان خاص، حرف‏هایی خاص، مجلسی خاص یا... زمینه غیبت کردن یا شنیدن آن را فراهم می‏کنند. اگر نمی‏توانید از غیبت نهی کنید و یا با زیرکانه مسیر حرف‏ها را عوض کنید، باید چنین محیط ‏هایی راترک کنید و گرنه غیبت کردن برایتان عادی می‏شود.
ه. مراقبه و محاسبه:پیش از سخن گفتن بر آنچه می‏خواهید بگویید، دقت و تأمل کنید اگر غیبت است، ترک کنید. این مراقبه را باید تا وقتی انجام دهید که غیبت ترک شود. شبانگاه به محاسبه بپردازید. اگر غیبتی از شما صادر نشده است، خدا را شاکر باشید و اگر ـ پناه بر خدا ـ غیبتی کرده‏اید ، هم برای خود و هم برای غیبت شونده استغفار کنید و دوباره
تصمیم بر ترک غیبت بگیرید. به هر حال اگر می‏دانید کسی که از او غیبت کرده‏اید، عذر شما را می‏پذیرد و از این که غیبت شده ناراحت نمی‏شود از او حلالیت بطلبید وگرنه برای او طلب آمرزش و مغفرت کنید تا انشاءالله این گناه شما بخشوده گردد.

غیبت نکنیم

مطالب مشابه :

تهمت ناروا

غیبت نکنیم

عذاب تهمت زدن به دیگران

در پاسخ به گناه تهمت زدن ناروا و قضاوت بيخردانه

چند شعر عاشقانه سعدی شیرازی

تفاوت اعاده حیثیت با تهمت و افترا