اعتياد به س..ك..س

واژه‎ي اعتياد به س..ك..س، براي نخستين بار در دهه‎ي 1980 ميلادي مطرح شد. اين واژه براي توصيف افرادي به كار گرفته مي‎شد كه به گونه‎اي وسواسي در پي تجارب ج.ن.س.ي بوده و چنانچه نمي‎توانستند نيازهاي ج.ن.سي‎شان را ارضا كنند، رفتارشان مختل مي‎گشت. در واقع، اين مفهوم از الگوي وابستگي (اعتياد) به داروها (مواد) يا رفتارهايي چون ق.م.ا.ر برگرفته شده است. وابستگي (اعتياد) به س..ك..س در اين جا به معني وابستگي روان شناختي، وابستگي جسمي و وجود نشانه‎ها و علايم سندرم ترك (محروميت) در صورت عدم دسترسي به دارو (ماده) يا ناكامي رفتار (مانند قمار) است.

افراد بسياري ديده مي‎شوند كه همه‎ي كوشش‎ها و رفتارهايشان در زندگي معطوف به جستوجوي رابطه‎ ج.ن.س.ي است؛ زمان زيادي را صرف چنين رفتاري مي‎نمايند و اغلب تلاش مي‎كنند كه اين رفتار را متوقف كنند ولي در عمل، توانايي اين كار را ندارند. شايد بسياري براي نخستين بار با چنين واژه‎اي رو به رو شده باشند اما اين پديده، براي شمار فراواني از درمان‎گران كاملاً شناخته شده است. اين افراد، كوشش فزاينده و مكرري انجام مي‎دهند كه رابطه‎ي ج.ن.س.ي داشته باشند و چنانچه در اين تلاشها پيروز و كامياب نشوند، دچار ناراحتي و رنج و عذاب مي‎شوند. مي‎توان گفت كه وابستگي (اعتياد) به س..ك..س، يك مفهوم اكتشافي مفيدي است كه درمانگر را براي علت زمينه‎اي اين رفتار، هشيار مي‎سازد. معتادين ج.ن.س.ي نمي‎توانند تكانه‎هاي ج.ن.س.ي خود را كنترل كنند. اين تكانه‎ها طيف كاملي از رفتار يا تخيلات ج.ن.س.ي را در بر مي‎گيرد. سرانجام، نياز به آميزش و به طور كلي هر گونه فعاليت ج.ن.س.ي، افزايش مي‎يابد و ميل مداوم به رابطه‎ي ج.ن.س.ي، تنها انگيزه‎ي رفتار فرد مي‎شود.
در سابقه‎ شخص، معمولاً الگوي درازمدتي از اين رفتار وجود دارد كه شخص بارها تلاش داشته تا آن را متوقف كند، ولي موفق نشده است. هر چند ممكن است پس از چنين اعمالي، فرد دچار پشيماني و احساس گناه و عذاب وجدان شود، ولي چنين احساساتي براي پيش‎گيري از بروز دوباره‎ي اين رفتار، كافي نيستند. ممكن است بيمار بيان نمايد كه در دوره‎هاي پر استرس يا هنگام تنش، اضطراب و خشم، نياز بيشتر و شديدتري در خود براي برون ريزي احساس مي‎نمايد.
به طور كلي، بيشتر اعمال شخص در اين زمينه، با ا.ر.گ.ا.س.م پايان مي‎يابد؛ هر چند اين يك قانون و اصل كلي نيست و رفتار جست‎وجوي رابطه‎ ج.ن.س.ي به ميزان زيادي با تهييج و تحريك همراه است كه نياز و الزامي به رسيدن به ا.ر.گ.اس.م ندارد. در نهايت، فعاليت ج.ن.س.ي با زندگي زناشويي، اجتماعي يا حرفه‎اي شخص تداخل مي‎كند و سبب از دست رفتن كاركرد شخص در اين زمينه‎ها مي‎شود.
علايم و نشانه‎هاي وابستگي (اعتياد) به س.ك..س را مي‎توان اين چنين فهرست نمود:
1) رفتار خارج از كنترل
2) پيامدهاي قانوني، پزشكي و بين فردي نامطلوب و زيان آور
3) پيگيري هميشگي رفتار ج.ن.س.ي پر خطر يا رفتارهاي خود تخريبي
4) كوشش‎هاي مكرر براي متوقف نمودن رفتارهاي ج.ن.س.ي
5) وسواس فكري و تخيلات ج.ن.س.ي – آميزشي
6) نياز براي حجم فزاينده‎اي از فعاليت‎هاي ج.ن.س.ي
7) تغييرات خلقي شديد در ارتباط با فعاليت ج.ن.س.ي (افسردگي، خوشي، …)
8) صرف زماني غير عادي براي دستيابي به رابطه‎ ج.ن.س.ي، شهوت انگيز بودن يا رهايي از تجربه‎ ج.ن.سي
9) تداخل رفتار ج.ن.سي با فعاليت اجتماعي، شغلي يا تفريحي
به طور كلي، انحرافات و هنجار گسيختگي‎هاي ج.ن.سي، در افراد دچار وابستگي (اعتياد) به س.ك.س بيشتر ديده مي‎شود. ويژگي‎هاي اصلي اين انحرافات عبارتند از: رفتار يا ميل شديد و عود كننده‎ي ج.ن.سي مانند نمايشگري، يادگار خواهي، م.ا.ل.ش، آزارگري، آزارخواهي، مبدل پوشي، تماشاگري ج.ن.سي، بچه‎‎خواهي. اين انحرافات، همراه با ناراحتي قابل ملاحظه‎ي باليني هستند و تقريباً هميشه در روابط بين فردي اختلال ايجاد مي‎كنند و اغلب به مشكلات قانوني منجر مي‎شوند. ولي اعتياد به س.ك.س ممكن است افزون بر انحرافات ج.ن.س.ي، شامل رفتارهايي نظير آميزش ج.ن.س.ي و خودارضايي باشد كه البته طبيعي و بهنجار تلقي مي‎شوند، به جز مواردي كه كنترل نشده يا بي‎بندوبار باشد. در بسياري از موارد، اعتياد به س.ك.س، مسير نهايي و مشترك انواعي از اختلالات ديگر است. افزون بر انحرافات ج.ن.سي كه اغلب وجود دارند، ممكن است اختلال رواني عمده‎اي چون اسكيزوفرني نيز وجود داشته باشد. اختلال شخصيت جامعه ستيز و اختلال شخصيت مرزي نيز شايع هستند.
گه‎گاه، اعتياد به س.ك.س با اختلال رواني ديگري همراه مي‎شود. براي نمونه، وابستگي (اعتياد) به س.ك.س مي‎تواند با وابستگي (اعتياد) و سوء مصرف مواد مخدر و محرك، اختلالات خلقي (چون افسردگي، سرخوشي و …) و اختلالات اضطرابي (چون هراس‎ها، وسواس‎ها و …) توأم گردد. «دون ژوآنيسم» و «نيمفومانيا» دو واژه‎اي هستند كه پيرامون وابستگي (اعتياد) به س.ك.س بايد مورد اشاره قرار گيرند. دون ژوآنيسم را گاه برابر اعتياد به س.ك.س مردان قرار داده‎اند. گفته مي‎شود دون ژوآن‎ها از فعاليت‎هاي ج.ن.سي خود براي پوشاندن احساسات عميق حقارت استفاده مي‎كنند. برخي از آن‎ها، تكانه‎هاي ناخودآگاه هم.ج.ن.س گرايي داشته و با روابط ج.ن.سي وسواسي با زنان، اين تكانه‎ها را انكار مي‎كنند. اين مردان، مي‎خواهند خود را از لحاظ ج.ن.سي، پر كار نشان دهند و اغلب پس از رابطه‎ي ج.ن.سي، ديگر تمايل و علاقه‎اي به آن زن ندارند.
نيمفومانيا، معادل اعتياد به س.ك.س زنان و به مفهوم ميل مفرط يا بيمارگونه زن براي آميزش ج.ن.سي است. به طور معمول، زنان دچار اين حالت، يك يا چند اختلال كاركرد ج.ن.سي (اغلب شامل اختلال ا.ر.گ.ا.سمي زنانه) داشته‎اند. زن مبتلا، اغلب ترس شديدي در مورد از دست دادن عشق داشته و مي‎كوشد با انجام اين اعمال، نيازهاي وابستگي (و نه تكانه‎هاي ج.ن.سي) خود را ارضا كند. همه‎گير شدن بيماري وابستگي (اعتياد) به س.ك.س در يك جامعه، شرم و آزرم اجتماعي را خدشه‎دار نمود، و به از دست رفتن چارچوب‎هاي اخلاقي – معنوي، رشد انحرافات و آسيب‎هاي اجتماعي و ويران گشتن جايگاه الهي – انساني س.ك.س مي‎انجامد. اپيدمي وابستگي (اعتياد) به س.ك.س، نه تنها بحران‎هاي فرهنگي – رواني – اجتماعي، بلكه بحران‎هاي اقتصادي را نيز پديد آورده و ساعات و دقايق فراواني از «زمان كار و انرژي ملي» را هدر مي‎دهد. درمان وابستگي (اعتياد) به س.ك.س، مانند الگوي درمان وابستگي (اعتياد) به مواد مخدر بر پايه‎ي درمان‎هاي روان شناختي و روان پزشكي چون روان درماني‎هاي متنوع و دارو درماني‎هاي مختلف انجام مي‎شود.

اعتياد به س..ك..س

مطالب مشابه :

«س‌+ك‌+س» و اينترنت

+ منفي اولين ...

+ منفي هـِ ـجـ ـدَهـُ ـمـ ـيـ ن ...

+ منفي بــ ـيــ ـســ ـتـــُ ـمـــ ـيــ ن ...

اعتياد به س..ك..س

+ منفي شـ ـانـ ـزدَهـُ ـمـ ـيـ ن ...

منفي بـ ـيـ ـسـ ـتُ و چـ ـهـ ـارُمـ ـيـ ن ...

+ منفي پنجمين ...

+ منفي چهارمين ...