آشنایی با چند تن از حقوقدانان بزرگ ایران

دکتر فرانسیس آدولف پرنی
دکتر فرانسیس آدولف پرنی، مشهور به موسیو، بانی وپیشنهاد دهنده گشایش مدرسه عالی حقوق در ایران ونخستین رئیس این مدرسه بود. او دکترای علم حقوق درشاخه کیفری را از فاکلتوله پاریس دریافت کرده و مدعی العموم (دادستان ) دولت فرانسه بود موسیو پرنی، به دلیل نیاز وزارت عدلیه ودولت وقت به مستشار حقوقی عالی رتبه، به درخواست دولت وقت وموافقت رسمی رئیس جمهوری فرانسه، به ایران آمد. در یازدهم اوت 1911 میلادی به عنوان مستشار عالی قضایی (در کابینه صمصام السلطنه و به هنگام وزارت عدلیه حسن پیرنیا ) به استخدام وزارت عدلیه در آمد. با شروع جنگ بین الملل اول، دکتر پرنی به فرانسه رفت و پس از پایان جنگ به ایران بازگشت. مراجعت او با وزارت نصرالدوله فیروز در وزارت عدلیه و وثوق الدوله در وزارت خارجه مصادف بود. دراین زمان موسیو پرنی (همانطور که در تاریخچه گفته شد) پیشنهاد تاسیس مدرسه عالی حقوق را ارائه کرد و پس از بررسی ها و تلاشهای فراوان، در زمان تجدید ششمین دوره کنترات او با وزارت عدلیه، سرانجام پروژه پیشنهاد تاسیس مدرسه عالی حقوق او مورد پذیرش قرار گرفت. او پس از گشایش مدرسه عالی حقوق، درکنار ریاست بر امور مدرسه، به تدریس دروس حقوق جزا واصول محاکمات کیفری پرداخت.
موسیو پرنی، علاوه بر فعالیت در مدرسه عالی حقوق، به دلیل ماهیت شغلی خود به عنوان مستشار حقوقی وزارت عدلیه، عضو کمیسیون های مختلف تهیه وتدوین قوانین بود که به عنوان نمونه می توان از کمیسیون آیین دادرسی کیفری، کمیسیون امتحانات از قضات استخدامی عدلیه و کمیسیون ترفیع رتبه قضات، نام برد.
در دهم صفر 1330 هجری قمری و همچنین سال 1335 (ه ق)، نشانهای عالی علمی کشور به پاس خدمات علمی وقضایی ارزنده دکتر فرانسیس آدولف پرنی، به وی اعطا شد. موسیو پرنی پس از سازماندهی مدرسه عالی حقوق و واگذاری پست ریاست مدرسه به محمدعلی فروغی (ذکاء الملک) و خاتمه مدت مدت ماموریت خود ماموریت خود در ایران در سال 1925 (م) به فرانسه بازگشت.

سید محمد فاطمی (قمی)
سید محمد فاطمی فرزند حاج میرزا سید حسین، یکی از چهره های مشهور تاریخ اخیر ایران و از جمله قضات عالیقدر و علما و فقها و شریعتمداران مجتهد بود. او یکی از اعضای کمیسیون و انشاء کننده قانون مدنی ایران وبسیاری از قوانین دیگر بشمار می آمد و تا انتهای عمرهمواره منشا خدمات علمی و فرهنگی بود.
سید محمد فاطمی در اول برج حمل 1252 (ش) در شهر مقدس قم به دنیا آمد. تحصیلات و معلومات خود را نزد پدر وعلمای حوزه های علمیه قم شروع کرد و درعلوم عقلیه، ادبیات فارسی، ادبیات عربی، فقه واصول اسلامی، حکمت، منطق و ریاضیات، تبحر یافت و به درجه اجتهاد رسید.
در شانزدهم صفر سال 1328 (ه.ق) برابر بابیستم قوس 1288 ( ه. ش) در حالیکه مشغول تدریس در حوزه های علمیه بود، به حکم وزیرعدلیه وقت ( حسن پیرنیا ) برای خدمت قضایی به عدلیه دعوت شد او در آغاز سال 1288 (ش) ریاست شعبه دوم محکمه بدایت حقوق را برعهده گرفت دیگر سمتهای قضایی اوعبارتند از: عضو ( معاون ) محکمه استیناف ( 4 ثور 1291 )، ریاست شعبه استیناف ( 16 قوس 1292 )، مشاوره محکمه تمیز ( 12 قوس 1297)، مستشار دیوان عالی تمیز (27 ثور1300)، ریاست شعبه دیوان عالی تمیز به پیشنهاد رئیس الوزرا وثوق الدوله ( 20 سنبله 1302 )، مجددا مستشار دیوان عالی تمیز با رتبه 7 قضایی ( 15/3/1305 )، ریاست کل استیناف تهران ( 5 /2/1306)، ریاست شعبه 4 دیوان عالی تمیز (29/1/1307)، ریاست شعبه 4 دیوان عالی تمیز ( 12/11/1310)، ریاست شعبه اول، دوم و چهارم دیوان عالی تمیز ( در سالهای 1317-1316)، عضویت در شورای عالی ثبت ( 1/8/1317)، عضویت در کمیسیون ترفیع قضایی ( تا سال 1324).
در سال 1307 (ش) بر اساس دعوت و امریه وزارت عدلیه، در کنار تنی چند از شخصیتهای دینی وقضایی همچون: حاج سید نصرالله تقوی ( سادات اخوی )، سید محسن صدر ( صدرالاشراف )، سید مصطفی عدل ( منصور السلطنه )، حاج میرزا محمد رضا ایروانی ( غروی ) و عده ای دیگر که اعضای کمیسیون تهیه وتدوین قانون مدنی بودند، مستقیماٌ زیر نظر علی اکبر داور ( 7- 1305 ش)، بند بند قانونی کنونی را با زحمت و دقت فراوان به رشته تحریر در آورد.
سید محمد فاطمی، در کنار مشاغل قضایی، به تدریس در مدرسه عالی علوم سیاسی و مدرسه عالی حقوق می پرداخت وعلاوه بر تدریس حقوق اسلامی وفقه و اصول، حقوق ثبت اسناد و املاک را نیز تدریس می کرد. او بر اساس سنت زکاه العلم نشره به مدت ده سال از 1310 تا 1320 به تدریس دردانشکده معقول و منقول مشغول بود و تبرعا به ارائه دروس می پرداخت.
فاطمی، فرزندی نداشت و پیش از مرگ، تمام اندوخته خود را وقف خدمات عمومی و ساختن بیمارستان در شهر قم کرد. در طول خدمت، یکی از قضات شریعتمدار محترم و نافذالقول و سرشناس عدلیه بود و طی بیست سال اول خدمت، حتی یک روز مرخصی نگرفت. کم سخن می گفت و مرد عمل بود. شیوه نگارش و انشای حقوقی او زبانزد خاص و عام بود. این نوع نگارش را می توان در جلد اول قانون مدنی مشاهده کرد. در تدوین کتاب فرهنگ کاتوزیان که فرهنگی عربی به فارسی است همکاری علمی موثری با شیخ محمدعلی تهرانی کاتوزیان داشت. از دیگر آثار تاًلیفی او، ترجمه به فارسی متن عربی کتاب اسلام واندیشه ها نوشته هانری دوکاستری است که توسط زعلول پاشا از متن اصلی به عربی ترجمه شده بود.
سید محمد فاطمی در بیست و هشتم مرداد 1324 (ش) پس از سی وشش سال خدمت قضایی و علمی به جامعه ایران بر اثر بیماری در 73 سالگی بدرود حیات گفت. پیکرش در قبرستان شیخان قم به خاک سپرده شده است.

دکتر سید علی شایگان
دکتر سیدعلی شایگان، یکی از نخستین استادان رشته حقوق مدنی در دانشکده حقوق بود او در سال 1281 (ش) در شیراز به دنیا آمد. تحصیلات مقدماتی، ابتدایی و بخشی از تحصیلات دوره متوسطه را در زادگاهش سپری کرد. بقیه دوره متوسطه را در تهران گذراند. آنگاه بلافاصله به مدرسه عالی حقوق و علوم سیاسی رفت و با درجه لیسانس قضایی فارغ التحصیل شد.
در سال 1306 (ش) برای تکمیل تحصیلات به فرانسه رفت . دو سال دردانشکده حقوق لیون به فراگیری علم حقوق پرداخت بعد به دانشکده حقوق دانشگاه پاریس رفت و سرانجام با ارائه پایان نامه تاریخ حقوق عمومی اسلام موفق به اخذ دکترای حقوق در رشته حقوق عمومی و اقتصاد شد. در سال 1313 (ش) به تدریس در دانشکده حقوق تهران پرداخت و در همین سال به معاونت دانشکده نیز منصوب شد.
در سال 1326 (ش) به عنوان استاد درس حقوق مدنی دوره دکترای حقوقی دانشگاه تهران به تدریس پرداخت. و سالها عهده دار ارائه این درس بود. همچنین به عنوان مستشار وزارت دارایی با این وزارتخانه همکاری داشت. یکی از آثار تاًلیفی او کتاب (حقوق مدنی) است که یکی از کتاب های درسی به شمار می آمد.
دکتر سیدعلی شایگان، سرانجام در سن 80 سالگی و در اوئل 1360 (ش) در تهران چشم از جهان فروبست.

دکتر احمد متین دفتری
دکتر احمد متین دفتری، فرزند میرزا هدایت اله وزیر دفتر، در چهارم بهمن 1275 (ش) در تهران به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی ومتوسطه را در مدرسه آلمانی های تهران به پایان رساند. بعد از مدرسه عالی حقوق، لیسانس گرفت و برای ادامه تحصیل به سوئیس ر فت. در دانشکده حقوق شهر لوزان، با ارائه پایان نامه دکترای خود تحت عنوان " کلید استقلال اقتصادی، الغای کاپیتولاسیون در ایران " موفق به دریافت درجه دکترای حقوق شد. بین سالهای 10 – 1308 (ش) در دادگاههای فرانسه، سوئیس وآلمان به کار آموزی و وکالت پرداخت.
در سال 1306 (ش) پس از گشایش دادگستری نوین به استخدام رسمی دادگستری درآمد و تا سال 1318(ش) به ترتیب مدیر، معاون کفیل و عاقبت وزیر دادگستری شد. در خلال فعالیتهای قضایی خود، قوانین مهمی را برای تسهیل در کارها و امور قضایی دادگاههای کشور، تدوین کرد که اهم آنها عبارتند از: قانون تشکیلات دادگستری، قانون استخدام قضات، جلد دوم وسوم قانون مدنی، قانون آیین دادرسی مدنی، قانون امور حسبی، لایحه قانون کیفر وآیین دادرسی کیفری، قانون اجرای احکام وقانون تعدیل مال الاجاره.
در سال 1312 (ش) پس از یک دوره کوتاه که تدریس نمی کرد، در مدارس نظام، مدرسه صنعتی، مدرسه عالی حقوق وعلوم سیاسی وسرانجام دانشکده حقوق دانشگاه تهران به عنوان استاد ثابت به تدریس مشغول شد وتا زمان باز نشستگی در سال 48- 1347 (ش) به این کار ادامه داد. درس اصلی او در آغاز تدریس، رویه قضایی بود، اما بعد ها درس مشهور آیین دادرسی مدنی (اصول محاکمات حقوقی) را که خود بانی و تدوین کننده آن بود، تدریس می کرد. بخشی از سمتها وعناوین علمی و قضایی دکتر متین دفتری عبارتند از: دومین وزیر دادگستری نوین (18- 1315 ش)، قاضی دیوان داوری بین المللی لاهه (1316ش)، داور حقوقی و نماینده دولت در جامعه ملل (1930 م)، رئیس هیئت نمایندگی ایران در یازدهمین گنگره بین المللی جزایی و ششمین کنفرانس بین المللی حقوق جزایی و دومین کنفرانس بین المللی حقوق تطبیقی، استاد آکادمی حقوق بین المللی لاهه به مدت یک سال (1937 م)، دادرس دیوان داوری لاهه به مدت شش سال از 1939 (م) که پس از پایان این دوره، مجددا به این سمت انتخاب شد.
آثار تاًلیفی وتحقیقی او عبارتند از: 1- محاکمات فوری 2- آیین دادرسی مدنی 3- آیین دادرسی کیفری 4- رساله های متعدد در بارهً جامعه بین المللی وسیاست جزایی وسازمان ملل متفق 5- کلید استقلال اقتصادی ایران 6- الغای کاپیتولاسیون در ایران (به زبان فرانسه).
دکتر احمد متین دفتری در تیرماه 1350 (ش) در سن 76 سالگی در تهران دارفانی را وداع گفت. پیکرش در قبرستان حضرت عبدالعظیم (س) در تهران، به خاک سپرده شده است.

دکتر سید حسن امامی
دکتر سید حسن امامی، در سال 1281 (ش) در تهران به دنیا آمد. پدرش امام جمعه و جماعت بود و به همین دلیل، پس از پایان تحصیلات مقدماتی در مدرسه پروکیمنیاژ که توسط روسها اداره می شد، برای فراگیری علوم فقهی و دینی، ادبیات عرب، منطق و سایر علوم عالیه به حوزه علمیه نجف اشرف رفت و به درجه اجتهاد نائل آمد. پس از مدتی به منظور فراگیری علم حقوق نوین به سوئیس رفت (1307 ش). پس از پنج سال اقامت و تحصیل در رشتهً حقوق خصوصی در دانشکده حقوق دانشگاه لوزان، در سال (1312 ش) با ارائه پایان نامه خود تحت عنوان "اساس قضایی مهر در فقه شیعه اسلام" موفق به اخذ درجه دکترای حقوق شد.
در سال 1313 (ش) به ایران بازگشت و در مدرسه عالی حقوق و دانشکده معقول و منقول به تدریس تاریخ حقوق و حقوق اسلام پرداخت. در سال 1317 (ش) در تشکیلات دادگستری نوین به شغل قضایی منصوب شد. در سال 1323 (ش) ریاست کل دادگاه های شهرستان تهران را برعهده گرفت. در سال 1317 (ش) در دانشکده حقوق و علوم سیاسی تهران به تدریس حقوق ثبت اسناد و اصول محاکمات حقوقی در مقاطع مختلف پرداخت. در سال 1336 (ش) دروس حقوق مدنی نخستین دوره دکترای حقوق را تدریس کرد. پس از چند سال تدریس درسهای حقوق مدنی و شرح قانون مدنی، به درخواست دانشجویان که به کتابهای مدون حقوق مدنی دسترسی نداشتند، برای تهیه کتابی در این زمینه به لوزان سوئیس سفر کرد. با فراغتی که در این سفر به دست آورد، شش جلد کتاب حقوق مدنی را بر اساس یادداشتها، جزوه ها، کتابهای فقهی و حقوقی و منابع دیگر به رشته تحریر در آورد. این کتابها تا کنون بارها تجدید چاپ شده و هنوز هم یکی از اصلی ترین مراجع تدریس در دروس دانشگاهی حقوق مدنی به شمار می آید.
دکتر امامی، پس از سالها تدریس و ریاست گروه حقوقی خصوصی و اسلامی دانشکده حقوق و انتخاب شدن به عنوان استاد متمایز دانشگاه تهران در سال 1346 (ش)، به در خواست خودش باز نشسته شد (1347 ش)، اما گاهی در دانشکده حقوق دانشگاه ملی سابق (شهید بهشتی کنونی) تدریس می کرد.
دکتر سید حسن امامی، در سال 1358 (ش) بر اثر بیماری سرطان و در حالی که در ماه های آخر عمر قادر به تکلم نبود و در اغما به سر می برد، چشم از جهان فرو بست. پیکرش در یکی از گورستانهای سوئیس به خاک سپرده شده است.

دکتر کریم سنجابی
دکتر کریم سنجابی، فرزند سردار ناصر سنجابی (از ایل سنجابی)، در سال 1283 (ش) به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی خود را در مدرسه ای که توسط صمصام الملک تاسیس شده بود، به پایان رساند.
در بحران جنگ جهانی اول و مهاجرت خانواده اش به ایل سنجابی، حساب و هندسه را نزد سلیمان میرزا و علوم دیگر را نزد میرزا طاهر تنکابنی و سهراب زاده فرا گرفت. سیزده ساله بود که ایل سنجابی مورد حمله و تاراج انگلیسی ها قرار گرفت. پدرش را اسیر کرده و به بغداد فرستادند و ایل سنجابی نیز به کرمانشاه کوچ داده شد. در این زمان دکتر سنجابی دوره اول متوسطه را به پایان رسانده بود.
در سال 1300 (ش) به تهران آمد و در مدرسه عالی علوم سیاسی ثبت نام کرد. پس از دریافت دیپلم عالی، به مدرسه عالی حقوق رفت و در سال 1307 (ش) به نخستین گروه محصلان اعزامی به اروپا، راهی فرانسه شد. سرانجام با ارائه پایان نامه خود تحت عنوان «اصلاحات کشاورزی و کشاورزان در ایران» موفق به دریافت دکترای دولتی حقوق عمومی از دانشگاه پاریس شد.
پس از بازگشت به ایران، در سال 1314 (ش) با سمت دانشیار دانشکده حقوق تهران، به تدریس حقوق اداری و حقوق عمومی پرداخت و تا آخرعمر در همین کسوت باقی ماند. البته در فاصله سالهای 1323 تا 1325 (ش) عهده دار ریاست دانشکده حقوق نیز شده بود. دکتر کریم سنجابی، تا سال 1374 (ش) در سن 92 سالگی در خارج از کشور در گذشت.

دکتر موسی عمید
دکتر موسی عمید، در سال 1286 (ش) در خانواده ای روحانی از اهالی تبریز، به دنیا آمد. تحصیللات مقدماتی را نزد علمای تبریزگذراند. آنگاه به تهران آمد و از محضر استاد آیت الله سید حسن مدرس، آقا میرزا طاهر تنکابنی و میر رضا ایروانی، کسب فیض کرد. سپس به قم رفت و پس از تلمذ در محضر مراجع تقلید و استادان حوزه علمیه قم، به درجه اجتهاد رسید.
دکتر عمید، پس از بازگشت به تهران، برای ادامه تحصیل با دومین گروه محصلان اعزامی به اروپا، راهی فرانسه شد. تحصیلات متوسطه و عالی را با دریافت لیسانس حقوق و فلسفه از دانشگاه سوربن پاریس به پایان رساند و با ارائه پایان نامه ای تحت عنوان «موضوع طلاق در حقوق ایران و مقایسه آن با حقوق ملل دیگر» دکترای حقوق خصوصی را از همان دانشگاه دریافت کرد. در کنار تحصیل در سوربن، به تحصیل فلسفه در دانشگاه ژنو سوئیس مشغول بود و سرانجام با نگارش پایان نامه ای تحت عنوان «معرفت النفس از نظر شیخ الرئیس بو علی سینا» دکترای فلسفه دانشگاه ژنو را با درجه ممتاز به دست آورد. او همچنین، موفق به دریافت دیپلم علوم جزایی از موسسه جزایی پاریس شد.
پس از بازگشت به ایران، در سال 1319 (ش) به عضویت رسمی هئیت علمی دانشکده حقوق دانشگاه تهران در آمد و به تدریس حقوق مدنی در این دانشکده پرداخت. او در دانشکده معقول و منقول نیز، تاریخ فلسفه در اسلام را تدریس می کرد. بین سالهای 1330 تا 1342 (12 سال) ریاست دانشکده حقوق دانشکده تهران را به عهده داشت. کتابهای: ارث در حقوق مدنی ایران، تاریخ فلسفه در اسلام و دوره حقوق مدنی، از جمله آثار تاًلیفی ایشان است.
دکتر موسی عمید، در سال 1343 (ش) در تهران دار فانی را وداع گفت.

دکتر حسن ستوده (تهرانی)
دکتر حسن ستوده تهرانی، در سال 1286 (ش) در تهران به دنیا آمد. دوره ابتدایی و متوسطه را در تهران گذرانده و پس از دریافت دیپلم متوسطه، به مدرسه عالی حقوق و علوم سیاسی رفت و لیسانس قضایی خود را از این مدرسه گرفت. در این زمان به خدمت در دادگستری دعوت شد و مدتی در پستهای قضایی فعالیت کرد. در سال 1307 (ش) به فرانسه رفت و پس از دریافت دیپلم عالی حقوق از مدرسه عالی علوم سیاسی پاریس، با ارائه پایان نامه ای تحت عنوان «تکامل اقتصادی ایران و عوامل آن» موفق به دریافت دکترای حقوق اقتصادی شد. (4 دسامبر 1936 م)
پس از بازگشت به ایران، در اداره بروات تجارت خارجی بانک ملی شروع به کار کرد. در سال 1318 (ش) به عضویت کادر هئیت علمی دانشکده حقوق دانشگاه تهران در آمد. به موازات تدریس دانشگاهی، در دبیرستانهای تهران به ارائه دروس پول و بانکداری، حمل و نقل و بیمه می پرداخت. در سال 1319 (ش) کرسی تاریخ دیپلماسی عمومی و در سال 1320 (ش) کرسی حقوق تجارت دانشکده حقوق را به دست آورد وتا پایان دوران خدمت خود به تدریس «حقوق تجارت» پرداخت. در فاصله سالهای 1331 تا 1335 (ش) معاونت دانشکده حقوق دانشگاه تهران را برعهده داشت.
اهم آثار تاًلیفی و تحقیقی دکتر ستوده عبارتند از:
1- دوره کامل حقوق تجارت (چهار جلدی)
2- دوره تاریخ دیپلماسی عمومی (سه جلد)
3- ترجمه قانون مدنی ایران به زبان فرانسه (با همکاری سید مصطفی عدل)
4- مقالات متعدد حقوقی به زبانهای فارسی و فرانسه (در نشریات حقوقی داخلی و خارجی).
دکتر حسن ستوده تهرانی در سال 69-1368 (ش) دارفانی را وداع گفت.

دکتر ابراهیم پاد
دکتر ابراهیم پاد، فرزند مرحوم دکتر مهدی (حافظ الصحه سابق تبریز)، در سال 1290 (ش) در تبریز به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در مدارس رشیدیه و فردوسی تبریز به پایان رساند.دوره لیسانس حقوق را در مدرسه عالی حقوق تهران گذراند. در سال 1312 (ش) رتبه اول آزمون اعزام دانشجو به اروپا را به دست آورد و در دانشکده حقوق دانشگاه پاریس مشغول به تحصیل شد وبا ارائه پایان نامه ای تحت عنوان "معاملات فضولی در حقوق تطبیقی" دکترای حقوق گرفت. در همین سال، دوره مدرسه عالی علوم سیاسی و اقتصادی و همچنین موسسه جرم شناسی پاریس را به پایان رساند و پس از طی دوره کار آموزی در پارکه (دادسرا) پاریس، به ایران بازگشت.
مناصب و پستهایی قضایی دکتر پاد در دادگستری عبارت بودند از: عضو علی البدل محکمه بدایت تهران، دادیار و بازپرس و معاون دادستانی، رئیس شعبه دادگاه شهرستان تهران، مستشار استیناف و دیوان کیفر، رئیس شعبه استیناف مرکز، دادستان استان 1و2 مرکز، مدرس دانشکده پلیس و کلاس قضایی دادگستری (از سال 1318 ش). در واقع او از پایه گذاران دانشکده پلیس بود.
در سال 1330 (ش)، از خدمت قضایی دادگستری کناره گیری کرد و به هئیت علمی دانشکده حقوق دانشگاه تهران پیوست و از اسفند ماه همین سال به تدریس حقوق جزای اختصاصی، حقوق جزای تطبیقی و حقوق جزای بین الملل در تمام مقاطع دانشکده پرداخت. از سال 1337 (ش) استادی کرسی حقوق جزای اختصاصی دانشکده حقوق دانشگاه تهران به او واگذار شد. در سال 1338 (ش)، به ریاست موسسه جرم شناسی دانشگاه تهران منصوب شد.
اهم آثار تالیفی و تحقیقی دکتر پاد عبارتند از:
1- حقوق جزای اختصاص
2- حقوق بین الملل نظامی
3- ترجمه حقوق بین الملل خصوصی (اثر نیبویه)
4- مجموعه تقریرات دروس تدریسی دوره دکترای حقوق جزا
5- سلسله مقالات علمی و حقوقی چاپ شده در نشریه حقوق دانشکده حقوق و دیگر نشریات حقوقی کشور.

دکتر محمد صفدری
دکتر محمد صفدری در سال 1300 (ش) در شهر کاشان به دنیا آمد. تحصیلات مقدماتی را در دبستان پهلوی کاشان و سیکل اول متوسطه را در همین شهر به پایان رساند. سیکل دوم متوسطه را نیز در تهران و با احراز رتبه اول و نشان علمی گذراند. در سال 1318 (ش) به دانشسرای عالی رفت و به تحصیل زبان فرانسه پرداخت و باز هم با رتبه اول و نشان علمی در این رشته موفق شد. در سال 1323 (ش) در وزارت فرهنگ به دبیری مشغول شد. در سال 1324 (ش) دبیر و ناظم دانش سرای کشاورزی بود. در سال 1325 (ش) به کادر اداری دانشگاه تهران پیوست و تحصیل در دانشکده حقوق را نیز به طور همزمان با کار اداری آغاز کرد. در سال 1327 (ش) دوره لیسانس قضایی را به پایان رساند و از همین سال به تدریس متون حقوقی (به زبان فرانسه) در دانشکده حقوق پرداخت. در سال 1331 (ش) به منظور تکمیل تحصیلات خود به فرانسه رفت و در دانشکده حقوق پاریس ثبت نام کرد. سرانجام با ارائه پایان نامه ای تحت عنوان (مصونیتهای سیاسی) موفق به دریافت دکترای حقوق بین المللی شد.
پس از بازگشت به ایران به عضویت رسمی هیئت علمی دانشکده حقوق درآمد و تدریس حقوق بین الملل بر عهده گرفت. دکتر صفدری از درایت چشمگیری در مدیریت اداری بر خوردار بود و در زمان ریاست دکتر موسی عمید بر دانشکده حقوق تهران، ریاست دفتر ایشان را برعهده داشت و عملا امور دانشکده به دست وی اداره می شد.
آثار تالیفی وتحقیقی دکتر صفدری عبارتند از:
1- کلیات حقوق بین الملل
2- تعهدات بین الملل وحل اختلاف
3- متون حقوقی واقتصادی (به زبان فرانسه)
4- مصونیتهای سیاسی (به زبان فرانسه)
5- آزمایش نهایی در باره آزادی
6- موضوعات اساسی ادبیات دوره فرانسه (برگردان فرانسه)
7- سیاست ارسطو (ترجمه).
دکتر صفدری در سال 1340 (ش) به دست یکی از دانشجویان معترض به نتیجه امتحانی خود، با ضربات چاقو به قتل رسید.

دکتر پرویز صانع
دکتر پرویز صانعی، در سال 1315 (ش) در تهران به دنیا آمد. تحصیلات ابتدائی ومتوسطه را در مدارس ابن سینا، فیروز بهرام وعلمیه تهران به پایان رساند. سپس به دانشکده حقوق و علوم سیاسی و با رتبه اول به دریافت لیسانس نائل آمد. آنگاه به آمریکا رفت ودر دانشگاههای کلمبیا و ییل به تحصیل در رشته حقوق کیفری وحقوق تطبیقی پرداخت. پس از در یافت فوق لیسانس، با ارائه پایان نامه " مسائل باز پرسی پلیس در ایالات متحده امریکا دکترای حقوق کیفری و جزایی خود را دریافت کرد.
پس از بازگشت به ایران، به عنوان عضو هیئت علمی دانشکده حقوق دانشگاه تهران به تدریس حقوق جزا و جامه شناسی حقوق پرداخت. پس از تشکیل دانشکده حقوق دانشگاه ملی ایران (شهید بهشتی کنونی) به عنوان عضو مدعو ودر اوائل 1350 (ش) به عضویت رسمی در این دانشکده به خدمات علمی خود ادامه داد ومدتی نیز ریاست دانشکده را برعهده داشت.
آثار تالیفی و تحقیقی دکتر صانعی عبارتند از:
1- حقوق جزای عمومی ( دو جلدی )
2- جامعه شناسی حقوق
3- حقوق واجتماع
4- مقاله های متعدد علمی وتحقیقی که در نشریه های حقوق مردم، حقوق امروز و مجله کانون وکلا، پیش از انقلاب به چاپ رسیده است.

دکتر امیر ناصر کاتوزیان
دکتر ناصر کاتوزیان، یکی از چهره های برجسته وصاحب سبک ونظر در علم حقوق ایران، در سال 1310 (ش) در خانواده ای اهل علم و هنر در تهران به دنیا آمد.
دوره تحصیلات ابتدائی را در مدرسه اقبال و دوره متوسطه را در دبیرستان علمیه و با رتبه اول و کسب نشان درجه دو علمی به پایان رساند. در سال 1328 (ش) وارد دانشکده حقوق دانشکاه تهران شد و در سال 1331 (ش) لیسانس (رتبه اول) و در سال 1336 (ش) فوق لیسانس و در سال 1338 (ش) با ارائه پایان نامه " وصیت در حقوق مدنی ایران " دکترای حقوق خصوصی را دریافت کرد.
دکتر کاتوزیان از سال 1332 (ش) به کادر قضائی دادگستری پیوست و تا سال 1344 (َش) در محاکم حقوقی تهران فعالیت قضائی داشت. در همین سال از خدمت قضائی کناره گیری کرد وبه عضویت هیئت علمی دانشکده حقوق دانشگاه تهران درآمد واز آن سال تا کنون، به تدریس حقوق خصوصی به ویژه حقوق مدنی در دوره های تحصیلات تکمیلی وعالی حقوق مشغول است ایشان در سالهای 1358 و 1359 ریاست دانشکده حقوق را برعهده داشت آثار تالیفی وتحقیقی دکتر کاتوزیان که بارها تجدید چاپ شده است، عبارتند از:
1- مقدمه علم حقوق
2- حقوق خانواده (دو جلدی)
3- حقوق مدنی (در وصیت)
4- وقایع حقوقی
5- تاریخ تحولات حقوقی خصوصی
6- حقوق مدنی عقود معین
7 – اعتبار قضیه محکوم بها به ضمیمه مبانی قاعده در حقوق اسلام
8- فلسفه حقوق
9- نظریه عمومی ایقاع معین
10- حقوق مدنی ارث و وصیت
11- حقوق مدنی ضمان قهری و مسئولیت مدنی
12-قواعد عمومی قراردادها
13- کلیات حقوق خصوصی (مقدمه تحقیق در رشته ها حقوق خصوصی و فلسفه آن)
14– حقوق انتقالی تعارض قوانین
15- حقوق مدنی عقود اذنی و ثیقه های دین
16 - حقوق مدنی مشارکتها صلح وعطایا
17– حقوق مدنی معاملات فضولی، عقود تملیکی، ببع، معاوضه، اجاره و رهن
18- دوره مقدماتی حقوق مدنی ایران با وقایع حقوقی
19 دوره مقدماتی حقوق مدنی ایران (اعمال حقوقی قرارداد ایقاع)
20- کلیات حقوق
21- مجموعه مقالات گذری بر انقلاب
22- جلد دوم مسئولیت مدنی
23–گامی به سوی عدالت
24 توجیه ونقد رویه قضایی
25- کلیات حقوق خصوصی (مقدمه تحقیق در رشته حقوق خصوصی و فلسفه آن)
26- مقالات بی شمار حقوقی که در نشریات مختلف قبل وبعد از انقلاب به چاپ رسیده است.

دکتر محمد جعفر جعفری لنگرودی
دکتر محمد جعفر جعفر لنگرودی، از مفاخر و مشاهیر علم حقوق ایران، در سال 1302 (ش) در لنگرود به دنیا آمد. پدر و مادرش تحصیلات مذهبی و اشتغالات علمی و روحانی داشتند. در آغاز کودکی به فراگیری خوشنویسی، سواد، ادبیات فارسی و ادبیات عربی در محضر پدر بزرگوار خود مشغول شد. دوره تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در لنگرود به پایان رساند و وارد دانشسرای مقدماتی رشت شد. پس از در گذشت پدر، به ادامه تحصیل در مدارس و حوزه های علمیه مذهبی پرداخت و به مشهد مقدس رفت. در این شهر به فراگیری صرف ونحو، فرهنگ و ادبیات عرب، فصاحت و بلاغت در مدرسهً علمیهً دودر چهار گنبد مشهد مشغول شد. پس از مدتی کتاب المیزان در منطق را ترجمه کرد. او از اولین طلابی بود که پس از احیای مجدد حوزه علمیه مشهد به آنجا رفت و به طور همزمان به تحصیل علوم و تدریس دانش خود مشغول بود. در این زمان با چهره هایی مشهور مانند پروفسور عبدالجواد فلاطوری دوستی داشت. پس از تکمیل مقدمات، دروس سطح و خارج خود را نزد آیت الله حاج میرزا هاشم قزوینی آموخت و مورد اعتماد ایشان قرار گرفت، به طوری که اغلب، پاسخ به سوالات طلبه های دیگر را به او (آقای لنگرودی) ارجاع می کرد.
دکتر لنگرودی از محضر آیت الله حاج میرزا مهدی اصفهانی (در مدرسه نواب)، آیت الله کدکنی، میرزا مهدی آشتیانی، ادیب نیشابوری بهره های فراوان برد. در سال 1326 (ش) به مدرسه حاجی اسد رفت و دروس خارج خود را در محضر آقا شیخ هاشم و آیت الله دامغانی فراگرفت. آنگاه به قم رفت و از محضر علما و مراجع بزرگ آن زمان مانند آیت الله العظمی بروجردی، آیت الله خوانساری و آیت الله صدر کسب فیض کرد. به موازات تحصیل در حوزه قم، در دانشکده حقوق دانشگاه تهران نیز ثبت نام کرده و با پیشینه دانش و آگاهی های قبلی خود به سرعت در علم حقوق پیشرفت کرد. در همان سال اول کتاب اصول فلسفه حقوق را تالیف کرد و نبوغ خویش را در علم حقوق نمایان ساخت. دوره لیسانس رابا رتبه اول به پایان رساند و سرانجام با ارائه پایان نامه "تاثیر اراده در حقوق مدنی" موفق به دریافت دکترای حقوق خصوصی و قضایی خود با درجه عالی و تقدیر هئیت رسیدگی به این پایان نامه، شد. (چهاردهم دی ماه 1339 ش).
در اواسط دهه 1330 (ش) به استخدام وزارت دادگستری درآمد و در کادر قضایی به خدمات مختلفی پرداخت اما غالبا خدمت قضایی در اداره کل ثبت کشور را بر عهده داشت. به موازات شغل قضایی، از اواخر دهه 1330 به تدریس در دانشکده حقوق دانشگاه ملی ایران (شهید بهشتی کنونی)، دانشکده حقوق دانشگاه تهران، کلاسهای قضایی دادگستری و مراکز آموزش عالی دیگر پرداخت.پس از بازنشستگی از دادگستری، به عضویت هئیت علمی دانشکده حقوق دانشگاه تهران درآمد و مدتی نیز در سال 1363 (ش) ریاست دانشکده حقوق این دانشگاه را برعهده داشت.
دکتر لنگرودی در طول بیش از چهل سال خدمت فرهنگی و علمی، به تحقیق در شاخه ها و رشته های مختلف حقوقی پرداخته است که نمونه ای از آنها عبارتند از: حقوق اسلامی، حقوق تطبیقی، فقه و اصول فلسفه و ادبیات فارسی. او سالهای گرانبهای عمر خویش را در راه پژوهش در علم حقوق و تلفیق حقوق اسلامی و حقوق نوین صرف کرد. آثار ایشان سرشار از ایده ها و ابتکارات تالیفی به منظور تفهیم حقوق به زبان ساده و کاربردی است. نمونه ارزشمند این گونه آثار، مجموعه دوره دانشنامه حقوقی و ترمینولوژی حقوق است. مقدمه ای که ایشان بر دیوان حافظ (درباره حافظ) نوشته بودند به مدت سی سال چاپ می شد و به عنوان مرجع مورد استفاده قرارمی گرفت.
اهم آثار تالیفی و تحقیقی دکتر لنگرودی عبارتند از:
1- آرای شورای عالی ثبت و شرح آن
2- اصول فلسفی حقوق از ادوار فلسفه ابوالمعالی
3- تاثیر اراده در حقوق مدنی ایران
4- تاریخ حقوق ایران از انقراض ساسانیان تا آغاز مشروط
5- تاریخ معتزله، فلسفه فرهنگ اسلام به انضمام کتاب علی (ع) به زبان انگلیسی
6- ترمینولوژی حقوق
7- التقریب الی حاشیه التهذیب
8- حقوق اسلام
9- حقوق ثبت
10- حقوق مدنی رهن، صلح، وصیت (دو جلدی)
11- حقوق مدنی عقد کفالت
12- حقوق مدنی وصیت
13- دانشنامه حقوقی (دائره المعارف قوانین و مقررات آیین دادرسی مدنی، ادله اثبات دعوی، امور حسبی و ثبت املاک و اسناد و ثبت شرکتها و ثبت احوال (کلا در 5 جلد))
14- دائره المعارف حقوق مدنی و تجارت
15- دائره المعارف علوم اسلامی (3 جلد)
16- حقوق مدنی ارث
17- حقوق مدنی تعهدات
18- حقوق مدنی عقد حواله
19- حقوق مدنی حقوق خانواده
20- شرح قانون مدنی حقوق اموال
21- حقوق مدنی عقد ضمان
22- مقدمه عمومی علم حقوق
23- فرهنگ حقوقی (کانون معرفت)
24- علم الحدیث یا خودآموز رجال و درایه
25- مجموعه محشی از قوانین و مقررات ثبت (ثبت اسناد و املاک شرکتها و اعلام واختراعات)
26-مجموعه قوانین ایران (مجلس شورای ملی- قسمت قوانین)
27- تعدیل النحو (خلاصه شرح رضی الدین استر آبادی بر کتاب کافی منهاج)
28- المعمول (خلاصه کتاب المطول)
29- المیزان (در مسائل تهذیب تفتازانی)
30- مکتبهای حقوقی در حقوق اسلام
31- منطق حقوق.

دکتر سید حسین صفایی
دکتر سید حسن صفایی، فرزند حجت الاسلام سید احمد صفایی، در سال 1312 (ش) در قزوین به دنیا آمد. پس از طی دوره های ابتدایی و متوسطه در قزوین، به تهران آمد و وارد دانشکده الهیات دانشگاه تهران شد. در سال 1332 (ش) لیسانس گرفت و بلافاصله در دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران پذیرفته شد و لیسانس قضایی را با کسب رتبه اول، دریافت کرد. دیگر مدارج علمی او در ایران و فرانسه عبارتند از: شهادتنامه های دکترای حقوق قضایی از دانشکده حقوق دانشگاه تهران (1340 ش)، فوق لیسانس حقوق تطبیقی از دانشکده بین المللی تطبیقی استراسبورگ (44-1342 ش)، لیسانس حقوق تطبیقی از دانشکده حقوق دانشگاه پاریس، دکترای حقوق خصوصی با کسب رتبه لورآ و جایزه میو با ارائه پایان نامه "حمایت محجورین در حقوق تطبیقی" از دانشگاه پاریس (1344 ش)، لیسانس آکادمی حقوق بین الملل لاهه، گواهی تخصصی دوره حقوق انگلیس از دانشگاه کمبریج (1356 ش).
پس از بازگشت به ایران، از سال 1344 (ش) عضو هئیت علمی دانشکده حقوق دانشگاه تهران شد و از سال 1352 (ش) به عنوان استاد این دانشکده به خدمت مشغول است. دروسی که عمدتا بر عهده دکتر صفایی است عبارتند از: حقوق مدنی، حقوق بین الملل خصوصی، حقوق تطبیقی و داوریهای بین الملل که در سطوح مختلف دانشگاهی ارائه می شوند. دکتر صفایی از سال 1348 تا 1351 (ش) معاون دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، از سال 1354 تا 1358 (ش) معاون موسسه حقوق تطبیقی دانشگاه تهران و از سال 1367 تا 1371 (ش) رئیس دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران بود.
آثار تالیفی و تحقیقی ایشان عبارتند از:
1- حمایت محجورین در حقوق تطبیقی (به فرانسه)
2- حقوق مدنی (جلد اول، چاپ سوم، موسسه عالی حسابداری، 1350 ش)
3- حقوق مدنی (جلد دوم، چاپ سوم، موسسه عالی حسابداری، 1350 ش)
4- مفاهیم و ضوابط جدید در حقوق مدنی (1355 ش)
5- نهادهای اساسی در حقوق ایالات متحده امریکا (ترجمه 1350 ش)
6- حقوق ایالات متحده امریکا (ترجمه 1369 ش)
7-نظامهای بزرگ حقوقی معاصر (ترجمه با همکاری دکتر عزت الله عراقی و دکتر محمد آشوری)
8- حقوق خانواده (جلد اول، با همکاری دکتر اسدالله امامی، 1370 ش)

استاد غلامرضا شهری
استاد غلامرضا شهری، فرزند حاج جعفر شهری، در سال 1311 (ش) در مشهد مقدس به دنیا آمد. دوره مقدماتی را در مدرسه گوهریه به پایان رساند و به حوزه علمیه مدرسه نواب رفت و صرف و نحو، ادبیات عرب، منطق، معانی و بیان، فقه، اصول و دروس سطح را نزد علمای عظام آن زمان فرا گرفت و پس از موفقیت در دروس خارج، به تدریس مطول مغنی پرداخت (1332 ش). او در رشته ادبی و طبیعی مقطع متوسطه، به طور همزمان تحصیل کرد و به دو دیپلم دست یافت.
در سال 1332 (ش) به تهران آمد و در امتحانات مدرسی علوم معقول و منقول وزارت فرهنگ شرکت کرد و مقام اول را به دست آورد. در دوره تحصیل در دانشکده معقول ومنقول با کسانی مانند دکتر ابوالقاسم گرجی و مناقبی دوستی پیدا کرد. پس از دریافت لیسانس از دانشکده معقول ومنقول، جزو اولین دانشجویان دوره دکترای رشته الهیات، به تحصیل در این رشته پرداخت و در کنار آن، دوره لیسانس قضایی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران را با موفقیت به پایان رساند و دانشنامه دریافت کرد.
در سال 1335 (ش) در آزمون وزارت دادگستری موفق شد و به همراه کسانی همچون دکتر جعفر لنگرودی به خدمات قضایی پرداخت.
در سال 1337 (ش) پس از ماموریت قضایی در شهر مشهد، به تدریس ادبیات عرب وصرف ونحو در دانشکده معقول و منقول دانشگاه مشهد پرداخت (تا سال 1342 ش). بعدها با تشکیل دانشکده علوم قضایی و خدمات اداری وزارت دادگستری و دانشکده حقوق دانشگاه آزاد اسلامی تهران مرکز، به تدریس حقوق مدنی، حقوق ثبت، قواعد و اصول فقه، متون فقهی، اصول محاکمات حقوقی و جزایی مشغول شد که تا هم اکنون نیز ادامه دارد.
عناوین شغلی و سمتهای استاد شهری از سال 1335 (ش) تاکنون عبارتند از: دادیار دادسرای انزلی، دادرس علی البدل دادگاه بخش، دادرس علی البدل دادگاه شهرستان تهران، رئیس شعبه 5 دادگاه بخش مشهد، رئیس شعبه 3 دادگاه شهرستان مشهد، رئیس دادگستری تربت حیدریه، رئیس دادگستری شهرستان نیشابور، رئیس شعبه 2 دادگاه استان گیلان، رئیس دادگاه جنایی استان گیلان، رئیس شعبه 3 دادگاه استان تهران، مستشار اداره حقوقی وزارت دادگستری، معاونت اداره حقوقی و از سال 1361 تا حال حاضر، رئیس اداره حقوقی وزارت دادگستری.
آثار تالیفی و تحقیقی استاد شهری عبارتند از:
1- حقوق ثبت
2- ترجمه و خلاصه کتاب النشر فی القراءات العشر
3- مجموعه قوانین حقوقی و جزایی اداره حقوقی دادگستری (با همکاری چند تن از قضات مجرب، دو جلدی)
4- وظائف مسولین قوه قضاییه
5- شرح قانون مدنی، با توجه به مواد و رویه قضایی و آراء احکام (در دست چاپ)
6- مجموعه نظرات مشورتی اداره حقوقی بعد از انقلاب در زمینه مسائل مدنی
7- مجموعه نظرات مشورتی اداره حقوقی (بعد از انقلاب، در زمینه کیفری)

دکتر سید ابوالفضل قاضی (شریعت پناهی)
دکتر سید ابوالفضل قاضی، در سال 1310 (ش) در سمنان به دنیا آمد. دوره ابتدایی را در دبستان هدایت و سیکل اول متوسطه را در دبیرستان پهلوی سمنان و سیکل دوم را در مدرسه علمیه تهران به پایان رساند (1328 ش). در سال 1329 (ش) وارد دانشکده حقوق دانشگاه تهران شد و در سال 1332 (ش) لیسانس گرفت. سپس به سوئیس رفت و در سال 1333 (ش) در دانشکده حقوق دانشگاه ژنو به تحصیل پرداخت. در سال 1335 (ش) فوق لیسانس و در سال 40-1339 (ش) دکترای فدرال حقوق عمومی را با ارائه پایان نامه "تحول نظام دو مجلسی" دریافت کرد. همچنین گواهینامه پایان دوره مدرسه ملی اداری فرانسه را نیز به دست آورد.
پس از بازگشت به ایران، در فاصله سالهای 1340-1349 (ش) در کنار مشاغل دولتی، به عنوان استاد مدعو در دانشگاه های کشور به تدریس مشغول بود. در سال 1349 (ش) به طور رسمی و به عنوان دانشیار به استخدام دانشکده حقوق دانشگاه تهران در آمد و در حال حاضر به درجه استادی ارتقا یافته است. مشاغل ایشان عبارتند از: معاون دانشکده حقوق (52-1350 ش)، معاون آموزشی دانشگاه ملی (55-1353 ش)، مدیر گروه حقوق عمومی دانشکده حقوق (70-1364 ش)، عضو هئیت امنای موسسات علمی، بورسیه سازمان ملل برای مطالعه حقوق بشر و توسعه اقتصادی.
آثار تالیفی و تحقیقی دکتر قاضی عبارتند از:
1- حقوق اساسی و نهادهای سیاسی (کتاب سال جمهوری اسلامی در سال 1368 از سوی وزارت فرهنگ وارشاد اسلامی و کتاب برگزیده دانشکاه های کشور در سال 1368 از سوی دانشگاه تهران)
2- اصول علم سیاست (ترجمه)
3- بایسته های حقوق اساسی
4- جامعه شناسی سیاسی (ترجمه)
5- شهروند و دولت (ترجمه)
6- برای یک قانون اساسی بهتر (تالیف و ترجمه)
7- برنامه ریزی در پنج کشور اروپای شرقی و غربی (ترجمه)
8- در پیشگاه حقیقت (ترجمه)
9- حقیقت به نخی بند است (ترجمه رمان حقوق جزایی)
10- داستانهای ایرانی "آورده اند که..." (تصحیح و کوشش)
11- بیش از ده مقاله علمی که در نشریات حقوقی قبل از انقلاب به چاپ رسیده است.

دکتر مهدی شهیدی
دکتر مهدی شهیدی، در سال 1313 (ش) در قزوین به دنیا آمد. دوره مقدماتی را در قزوین و دوره متوسطه را در قم به پایان رساند. در کنار تحصیلات مدرسه ای، به فراگیری علوم فقهی و اصول اسلامی مشغول بود و به حدی رسید که از سال 1332 (ش) به تدریس این علوم در حوزه های علمیه پرداخت. در سال 1344 (ش) از دانشکده حقوق دانشگاه تهران لیسانس قضایی گرفت و دوره فوق لیسانس را نیز در همین دانشکده به پایان رساند. سپس عازم فرانسه شد و در دانشکده حقوق دانشگاه مون پلیه به ادامه تحصیلات عالی خود پرداخت. سرانجام با ارائه پایان نامه " شرط مالکیت موضوع عقد در اسلام و تطبیق آن با حقوق فرانسه" موفق به دریافت دکترای حقوق دولتی شد و به طور همزمان، تحصیلات عالیه (D.E.S) در علوم کیفری را در همین دانشگاه به پایان رساند.
پس از بازگشت به ایران، از سال 1353 (ش) به عضو هئیت علمی دانشکده حقوق دانشگاه ملی ایران (شهید بهشتی کنونی) در آمد و تا حال حاضر به تدریس در رشته های حقوق خصوصی، حقوق مدنی، حقوق تجارت و اصول فقه در سطوح مختلف، مشغول است. همچنین در دوره های عالی دانشگاه تربیت مدرس، کارشناسی ارشد دانشکده حقوق دانشگاه آزاد اسلامی تهران مرکز، دانشکده علوم بانکی و دانشکده خدمات اجتماعی به تدریس می پردازد. دکتر شهیدی، هم اکنون استاد ممتاز دوره فوق لیسانس حقوق و دارنده جایزه علمی به مناسبت استاد ممتاز ایثارگران است.
آثار تالیفی و تحقیقی دکتر شهیدی عبارتند از:
1- سقوط تعهدات
2- ارث
3- مقالات حقوقی متعدد که در نشریات مختلف حقوقی به چاپ رسیده است.

دکتر بهشید ارفع نیا
سرکار خانم دکتر بهشید ارفع نیا، در سال 1326 (ش) در تهران به دنیا آمد. از چهار سالگی شروع به تحصیل کرد و دوره متوسطه را در رشته ریاضی به پایان رساند، سپس در آزمون ورودی دانشگاه ها در دو رشته مهندسی معماری و حقوق قضایی پذیرفته شد. علاقه شخصی او تحصیل در رشته معماری بود، اما به خواست والدین خود، در سال 1343 (ش) وارد دانشکده حقوق دانشگاه تهران شد. در کنار تحصیل در دوره لیسانس حقوق، دوره کامل زبان فرانسه را در انستیتو زبان فرانسه تهران به پایان رساند. پس از دریافت لیسانس قضایی، به فرانسه رفت و با وجود مشکلات بسیار، موفق شد که دوره تحصیلی D.E.S (فوق لیسانس) را طی یک سال به پایان برساند. سرانجام با رائه پایان نامه "موقعیت زن ایرانی در خصوص ازدواج و طلاق" در سال 1350 (ش) موفق به دریافت دکترای حقوق شد.
در سال 1351 (ش) به ایران بازگشت و به عضویت هئیت علمی دانشکده حقوق دانشگاه ملی ایران (شهید بهشتی کنونی) در آمد و به تدریس درس حقوق بین المللی خصوصی پرداخت. در سالهای 1352 و 1355 (ش) به ترتیب استادیار و دانشیار دانشکده حقوق دانشگاه ملی شد و مدتی نیز معاونت آموزشی این دانشکده را بر عهده داشت (1356 ش). در سالهای یس از 1361 (ش) به عنوان مشاور حقوقی با دفتر بیانیه الجزایر که بعدها به دفتر خدمات حقوق بین الملل تغییر نام داد، همکاری می کرد. از سال 1367 (ش) به همکاری علمی با دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی تهران مرکز فراخوانده شد. در تاریخ 1369 (ش) عضو هئیت علمی و بین سالهای 71 تا 1373 (ش) مدیر گروه حقوق این دانشکده شد.
آثار تالیفی و تحقیقی دکتر ارفع نیا عبارتند از:
1- حقوق بین الملل خصوصی (جلد اول در تابعیت و اقامتگاه و وضع بیگانگان 1369 ش)
2- حقوق بین الملل خصوصی (جلد دوم در تعارض قوانین و تعارض دادگاه ها 1369 ش)
3- مجموعه قوانین و مقررات حقوق بین الملل خصوصی (که برای اولین بار در ایران تهیه شد، 1372 )
4- مقاله نظم عمومی در حقوق بین الملل خصوصی (نشریه حقوقی دانشکده حقوق دانشگاه ملی، 1354)
5- مقاله تغییر تابعیت زن در اثر ازدواج (نشریه حقوقی دانشکده حقوق دانشگاه ملی 1356)
6- مقاله اعتبار بین الملل حقوق مکتسبه (نشریه حقوقی دانشکده حقوق دانشگاه ملی، 1355)
7- مقالات متعدد حقوقی که در نشریات حقوقی مختلف چاپ شده است.

دکتر گودرز افتخار جهرمی
دکتر گودرز افتخار جهرمی، در سال 1320 (ش) در جهرم به دنیا آمد. دوره ابتدایی و متوسطه را در رشته ریاضی به پایان رساند و سپس وارد دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران شد و دوره لیسانس حقوق قضایی و دیپلم جرم شناسی را به طور همزمان طی کرد. دوره فوق لیسانس را در دانشکده حقوق دانشگاه ملی ایران (شهید بهشتی کنونی) گذراند. سپس به فرانسه رفت و طی شش سال به دو دکترای علمی دست یافت: دکترای تخصصی حقوق و اقتصاد کشورهای اسلامی و دکترای حقوق با ارائه پایان نامه" ضمان عیوب مبیع به صورت تطبیقی" (1356 ش). این پایان نامه، بهترین رساله دکترای دانشکده حقوق پاریس (1977 ش) شناخته شد و جایزه ای علمی را به خود اختصاص داد.
پس از بازگشت به ایران، فعالیت علمی و آموزشی خود را از سال 1358 (ش) با عضویت در هئیت علمی دانشکده حقوق دانشگاه شهید بهشتی آغاز کرد و به تدریس حقوق مدنی، حقوق ثبت، حقوق اساسی و حقوق تطبیقی پرداخت. در حال حاضر نیز با سمت دانشیار در این دانشگاه مشغول به خدمت است. عناوین شغلی ایشان عبارتند از: سرپرست دانشکده حقوق دانشگاه شهید بهشتی (از بهار 1358 تا حال حاضر)، مدیر و مسئول مجله تحقیقات حقوقی دانشکده حقوق دانشگاه شهید بهشتی، مدیر و مسئول مجله حقوقی دفتر خدمات حقوق بین الملل، مدیر و مسئول مجله و کانون وکلای دادگستری، مدیر انجمن ایرانی حقوق بین الملل، مدیر و مسئول انجمن ایرانی حقوق تطبیقی، مدیر و مسئول انجمن ایرانی داوری، عضو دیوان دائمی داوری لاهه (از 11 اکتبر 1984 تا کنون).
آثار تالیفی و تحقیقی دکتر افتخار جهرمی عبارتند از:
1- بررسی تطبیقی شورای نگهبان و شورای قانون اساسی در فرانسه
2- مقدمه ای بر مطالعات تطبیقی حقوق
3- دیوان داوری دعاوی ایران- ایالات متحده و عملکرد آن در قلمرو حقوق بین الملل
4- انواع جزوه های درسی حقوق
5- مقاله های حقوقی متعدد که در نشریه های داخلی به چاپ رسیده است.

دکتر رضا نوربها
دکتر رضا نوربها، در تهران به دنیا آمد. دوره ابتدایی خود را در مدرسه ملی کیهان و دوره متوسطه را در دبیرستانهای رازی، حکیم نظامی و مروی تهران به پایان رساند. در سال 1340 (ش) وارد دانشکده حقوق دانشگاه تهران شد و در سال 1344 (ش) لیسانس قضایی گرفت. سپس در سال 1345 (ش) بر اساس علاقه شخصی در آزمون فوق لیسانس روان شناسی تکمیلی شرکت کرد و این دوره را با موفقیت به پایان رساند. در سال 1348 (ش) پس از طی دوره کار آموزی قضایی، به استخدام دادگستری در آمد، اما سال بعد از خدمت دادگستری کناره گیری کرد. سپس به فرانسه رفت و در دانشکده حقوق دانشگاه مون پلیه، پس ازطی دوره فوق لیسانس ((D.E.A در رشته حقوق جزا و جرم شناسی، در دوره دکترای حقوق شرکت کرد و به طور همزمان، دوره کار آموزی مرکز درمانی مجرمین پاریس را نیز طی کرد. سرانجام با ارائه پایان نامه "کوشش در زمینه روان درمانی مجرمین و تحقیق در زمینه علل تحولات زندانها از مراکز تنبیه به مراکز درمانی " موفق به دریافت دکترای حقوق جزا شد.
پس از بازگشت به ایران، در کنار وکالت دادگستری، به عضویت هئیت علمی دانشکده حقوق دانشگاه ملی ایران (شهید بهشتی کنونی) در آمد و به تدریس حقوق جزای عمومی، جرم شناسی و فلسفه حقوق جزا (تا حال حاضر) پرداخت. ایشان عضو کمیته برنامه ریزی دانشکده حقوق دانشگاه شهید بهشتی و عضو هئیت علمی کمیته ارتقاء این دانشکده است.
آثار تالیفی و تحقیقی دکتر نوربها عبارتند از:
1- در زمینه حقوق جزای عمومی (نشر کانون وکلا)
2- فلسفه حقوق (در دست چاپ)
3- مقاله های کیفری و حقوقی متعدد که در نشریات مختلف حقوقی چاپ شده است.

دکتر هدایت الله فلسفی
دکت

آشنایی با چند تن از حقوقدانان بزرگ ایران

مطالب مشابه :

لینک ثبت نام آیلتس دانشگاه آزاد - سایت مرکز آزمون آیلتس در دانشگاه آزاد راه اندازی شد

سید احمد ذبیحی

وضعیت مصاحبه.شرایط . هزنیه و تراز لازم برای دوره های بین الملل مازندران - رامسر

سید احمد ذبیحی

آدر س پستی موسسات آموزش عالی غیر انتفاعی 2

56 سوال متداول در مورد دانشگاه پیام نور

دکتر عبدالکریم قریب، پدر علم زمین شناسی ایران

آشنایی با چند تن از حقوقدانان بزرگ ایران