احادیث شیعه کیست؟

از کتاب صفات الشیعه

علی علیه السلام

تالیف : شیخ صدوق

ترجمه و تصحیح : امیر توحیدی

انتشارات زراره

حدیث اوّل :

ابوبصیرگفت : امام صادق (علیه السلام) فرمود:

شیعیان ما پرهیزکار ، کوشا در کار خیر ، وفادار ، امانتدار و اهل زهد و عباتند. در هر شبانه روز ، پنجاه و یک رکعت نماز می گزارند. شبها را [به عبادت] بیدارند و روزها را روزه می گیرند. زکات مالشان را می دهند و حج خانه خدا را به جا می آورند و از هر کار حرامی دوری می کنند.

حدیث دوّم :

حسین بن خالد گفت حضرت رضا (علیه السلام) فرمود:

شیعیان ما ، تسلیم امر ما هستند ، سخنان ما را می پذیرند و با دشمنان ما مخالفند. پس هر کس این گونه نباشد ، از ما نیست.

حدیث سوم :

ابان بن عثمان گفت : امام صادق (علیه السلام) فرمود:

هر کس تقیّه نمی کند ، دین ندارد ، و هر کس پرهیز از گناه نمی کند ایمان ندارد.

مفضّل بن عمر گفت: امام صادق (علیه السلام) فرمود:

دروغ می گوید کسی که گمان می کند از شیعیان ماست ، در حالی که به غیر ما تمسّک می جوید.

حدیث چهارم

مفضّل بن عمر گفت : امام صادق فرمود :

دروغ می گوید کسی که گمان می کند از شیعیان ماست ، در حالی که به غیر ما تمسّک می جوید.

حدیث پنجم

پسر ابی نجران گفت : از امام رضا(ع) شنیدم که فرمود :

هر کس با شیعیان ما دشمنی ورزد ، با ما دشمنی ورزیده ، و هر کس شیعیان ما را دوست بدارد ، ما را دوست داشته ، چون آنها از ما هستند و از سرشت ما خلق شده اند.

هر کس آنان را دوست بدارد ، از ماست ، و هر کس آنها را دشمن بدارد ، از ما نیست. شیعیان ما به نور خدایی می نگرند و در رحمت خداوند غوطه ورند و به کرامت الهی رستگارند. هیچ یک از شیعیان ما مریض نمی شود مگر این که ما به خاطر بیماری او بیمار می شویم ، و مغموم و اندوهگین نمی شود مگر این که ما به خاطر غم و غصه اش اندوهناک می شویم. هیچ یک از شیعیان ما ، در هر کجا که باشد ، چه در مشرق و چه در مغرب ، از ما پنهان و غایب نیست. هر کدام از آنها از دنیا برود و از خود قرضی بجا گذارد ، ادای آن بر عهده ماست و اگر مالی از خود به جا گذارد ، تعلق به وارثانش دارد.شیعیان ما کسانی هستند که نماز بر پا می دارند ، زکات می دهند ، حج خانه خدا را به جا می آورند ، ماه رمضان روزه می گیرند ، اهل بیت پیامبر را دوست می دارند و از دشمنانشان بیزاری می جویند. آنها اهل ایمان و تقوی و اهل ورع و پرهیزکاریند. هر کس[مقاله] آنها را نپذیرد ، [دین] خدا را نپذیرفته و هر کس به آنها طعنه زند و سرزنششان نماید ، خدا را سرزنش کرده ، چون اینها بندگان حقیقی خداوند و اولیای راستین او هستند.

به خدا سوگند ، هر یک از آنها در جماعتی مثل قبیله ربیعه و مضر [که به زیادی نفرات در عرب مشهورند] شفاعت می کند و خداوند شفاعت او را در باره آنها می پذیرد و این ، برای کرامتی است که اینان در پیشگاه خدا دارند.

حدیث ششم

محمّدبن حمران گفت : امام صادق (ع) فرمود:

هرکس کلمه طیبه «لااله الا الله» را با اخلاص بگوید ، داخل بهشت می شود و اخلاصش به این است که «لااله الا الله» ، او را از آنچه خداوند حرام کرده است باز دارد.

حدیث هفتم

زید بن ارقم گفت : رسول خدا (ص) فرمود :

هرکس «لااله الا الله» را با اخلاص بگوید ، داخل بهشت می شود و اخلاصش به این است که «لااله الا الله» ، او را از آنچه خداوند حرام کرده است باز دارد.

حدیث هشتم

ابو عبیده حذّاء گفت : از امام صادق (ع) شنیدم که فرمود :

هنگامی که رسول خدا (ص) مکه را فتح کرد ، بر کوه صفا رفت و [با صدای بلند] فرمود : ای فرزندان هاشم ، ای فرزندان عبدالمطلب ، همانا من رسول خدا به سوی شما هستم و نسبت به شما دلسوز و مهربانم. نگویید محمّد از ماست ، [زیرا] به خدا سوگند ، دوستان من ، از بین شما و غیر شما ، تنها پرهیزکارانند.

آگاه باشید ، من شما را در روز قیامت نخواهم شناخت ، زیرا در حالی به نزد من می آیید که [محبّت و تعلّقات ] دنیا را به دوش می کشید ، و [بر خلاف شما] عده ای از مردم می آیند که [توشه] آخرت را با خود حمل می کنند.

آگاه باشید ، من بین خودم و شما ، و بین خدا و شما ، عذر و بهانه ای باقی نگذاشتم. همانا من مسئول عمل خودم هستم و شما نیز در گرو عمل خودتان هستید.

حدیث نهم

محمّد بن قیس از امام باقر (ع) از پدرش از جدّش امیرالمومنین (ع) نقل کرد که آن حضرت فرمود :

همنشینی با افراد شرور ، بدگمانی به نیکان را به دنبال دارد و همنشینی با نیکان ، افراد شرور را به خوبان ماحق می کند و همنشینی زشتکاران با نیکان ، زشتکاران را به خوبان ملحق می سازد. پس هر کس ، امرش بر شما مشتبه شد و از دینش آگاهی نداشتید ، به همنشینانش نگاه کنید ، اگر اهل دیانت بودند ، او هم بر دین خداست ، و اگر اهل دیانت نبودند ، او نیز بهره ای از دین ندارد. همانا رسول خدا می فرمود : هر کس ایمان به خدا و روز قیامت دارد ، هرگز با هیچ کافری ، برادری [و دوستی] نمی کند و با هیچ زشتکاری ، همنشینی نمی نماید.

هرکس با کافری برادری [و دوستی ] نماید و یا با فاخر و زشتکاری همنشینی کند ، خود او نیز کافر و فاجر است.

حدیث دهم

ابن فضال گفت : از حضرت رضا علیه السلام شنیدم که فرمود :

هر کس به کسی که از ما بریده بپیوندد ، یا با کسی که به ما پیوسته است ، قطع رابطه نماید ، یا مدح و ستایش از کسی کند که بر ما عیب می گیرد ، یا گرامی بدارد کسی را که با ما مخالف است ، از ما نیست و ما هم از او نیستیم.

حدیث یازدهم

ابن فضال گفت : حضرت رضا علیه السلام فرمود :

هر کس با دشمنان خدا دوستی کند ، با دوستان خدا دشمنی کرده است و هر کس با دوستان خدا دشمنی نماید ، با خدای بزرگ دشمنی کرده است و سزاوار است خداوند او را داخل آتش جهنم گرداند.

حدیث دوازدهم

از امام جعفر صادق علیه السلام روایت شده است که فرمود :

به خدا سوگند ، شیعه علی علیه السلام نیست ، مگر کسی که شکم و عورتش را از حرام نگه بدارد و اعمالش را برای [جلب رضایت] پرودردگارش انجام دهد و به ثواب و پاداش او امیدوار باشد و از کیفرش بهراسد.

حدیث سیزدهم

محمد پسر عجلان گفت :

من نزد امام صادق علیه السلام بودم که مردی وارد شد وسلا م کرد.امام علیه السلام از او پرسید : برادرانت را در چه حال ترک کردی ؟او[در پاسخ از برادران دینی اش ] به خوبی یاد کرد و در ستایش آنها مبالغه نمود.امام علیه السلام به او فرمود : ثروتمندان آنها تا چه اندازه به عیادت تهیدستانشان می روند و جویای احوال آنها می شوند؟گفت : به ندرت. حضرت فرمود ارتباط مالی ثروتمندان آنها با تهیدستانشان چگونه است [آیا توانگران به تهیدستان از نظر مالی کمک می کنند]؟عرض کرد : شما از اخلاق و صفاتی یاد می کنید که [اساسا] در بین ما نیست. امام صادق علیه السلام فرمود:پس آنها ، چگونه می پندارند که از شیعیان ما هستند؟

حدیث چهاردهم

حسن خزّاز گفت : از امام رضا علیه السلام شنیدم که فرمود :

بعضی از کسانی که ادعای محبّت و دوستی ما را دارند ، ضررشان برای شیعیان ما از دجّال بیشتر است. حسن گفت :عرض کردم : ای پسر رسول خدا صل الله و علیه وآله به چه علت ؟ فرمود : به خاطر دوستی شان با دشمنان ما و دشمنی شان با دوستان ما.و هرگاه چنین شود ، حقّ و باطل به هم در آمیزد و امر مشتبه گردد و مومن از منافق باز شناخته نشود.

حدیث پانزدهم :

علاء بن فضیل گفت : امام جعفر صادق علیه السلامفرمود:

هر کس کافری را دوست بدارد ، با خدا دشمنی کرده ، و هرکس با کافری دشمنی کند ، با خدا دوستی کرده است. سپس فرمود : دوستِ دشمن خدا ، دشمن خداست.

حدیث شانزدهم :

جماعتی از شیعیان نقل کرده اند که امام صادق علیه السلام فرمود:

هر کس با شکّاکان مجالست نماید ، خود او نیز اهل شکّ است.

حدیث هفدهم :

معلّی بن خنیس گفت : از امام صادق علیه السلام شنیدم که فرمود:

ناصبی (دشمن اهل بیت علیه السلام) کسی نیست که با ما آل محمّد عداوت و دشمنی داشته باشد ؛ زیرا تو ، کسی را پیدا نمی کنی که بگوید من نسبت به محمّد و آل محمّد بغض و کینه دارم ؛ بلکه ناصبی آنکسی است که با شما دشمنی کند ، در حالی که می داند شما ما را دوست دارید و از دشمنانمان بیزاری می جویید. همچنین آن حضرت فرمود : هرکس دشمن ما را سیر کند ؛ مانند این است که دوست ما را به قتل رسانده است.

حدیث هجدهم :

از امام صادق علیه السلام روایت شده که فرمود :

شیعیان علی علیه السلام ، شکمهایشان لاغر و لبهایشان خشکیده بود. آنها اهل رافت و مهربانی و علم و بردباری بودند. اکنون نیز به زهد و بی رغبتی به دنیا شناخته می شوند. پس با پرهیزگاری از گناه ، و سعی و تلاش در کارهای نیک ، خودتان را بر آنچه به آن عقیده دارید(ولایت اهل بیت) یاری کنید.

حدیث نوزدهم :

ابوالمقدام گفت : امام باقر علیه السلام فرمود:

شیعیان علی علیه السلام چهره هایشان زرد رنگ ، [بدنهایشان] لاغر و نحیف و لبهایشان خشکیده است.خشکی لبهایشان در اثر روزه داری است. شکمهایشان به پشتشان چسبیده و رنگ رخسارشان زرد گشته و صورتهایشان دگرگون شده است. وقتی شب آنها را فرا می گیرد ، زمین را بستر خویش می گیرند و پیشانی هایشان را بر آن می نهند ، در حالی که چشمهایشان گریان است و اشکهایشان فراوان. بسیار نماز می خوانند و دعا می کنند و کتاب خدا را زیاد تلاوت می کنند ، مردم شادمانند و آنها اندوهگینند.

حدیث بیستم :

سِندی پسر محمّد نقل کرد :

روزی جماعتی پشت سرِامیرالمومنین علیه السلام به راه افتادند. حضرت رویش را به سوی آنها بر گرداند و فرمود :

شما کیستید؟ گفتند یا امیرالمومنین ، ما شیعیان تو هستیم. امام علیه السلام فرمود : پس چرا در سیمای شما آثار و نشانه های شیعه را نمی بینم؟ گفتند: آثار و نشانه های شیعه چیست؟ فرمود: در اثر شب زنده داری رنگ رخسارشان به زردی گراییده ، در اثر روزه شکمهایشان لاغر گشته و در اثر دعا و نیایش ، لبهایشان خشکیده است و آنان را ، غبار خشوع و فروتنی فرا گرفته است.

حدیث بیست و یکم

مفضّل گفت : امام صادق علیه السلام فرمود :

شیعه جعفر (امام ششم علیه السلام) کسی است که شکم و فرج خود را از حرام باز می دارد ، به شدّت [علیه نفسش]جهاد می کند ، اعمالش را برای [ رضای ] خالقش انجام می دهد ، به ثواب و پاداش او چشم امید دارد و از عقوبتش می هراسد. پس هرگاه این گونه اشخاص را دیدی ، [بدان که] آنها شیعه جعفر بن محمّد علیه السلام هستند.

حدیث بیست و دوم

جابر جعفی گفت : امام محمّد باقر علیه السلام فرمود:

ای جابر ، آیا کافی است برای کسی که ادّعای تشیّع دارد ، بگوید که دوستدار ما اهل بیت است؟

به خدا سوگند ، شیعه ما نیست مگر آن کسی که تقوای خدا را رعایت کند و از او اطاعت نماید. شیعیان ما شناخته نمی شوند ، مگربه تواضع ، خشوع (فروتنی در عبادت) ، ادای امانت ، بسیاری ذکر خدا ، روزه گرفتن ، نماز به پا داشتن ، نیکی به والدین و رسیدگی به همسایگانی که فقیر و نیازمندند.

همچنین رسیدگی به قرض داران و یتیمان ، راستی در گفتار ، تلاوت قرآن و بازداشتن زبان ، از این که ، جز نیکی مردم را نگویند ، [ نیز ] شیعیان ما [ همواره ] در بین اقوام خویش امین بودند.

جابر گفت : ای پسر رسول خدا ، ما کسی را با این خصوصیات نمشناسیم. حضرت ، خطاب به او فرمود : ای جابر افکار و آرای مختلف ، تو را [ از راه راست] بیرون نبرد. آیا کافی است مردی بگویید : من علی علیه السلام را دوست دارم و از دوستداران او هستم ، پس اگر بگوید من رسول خدا را دوست دارم [ که بهتر است] – زیرا رسول خدا از علی علیه السلام بهتر است- ولی از سیره او پیروی ننماید و به سنّتش عمل نکند ، این دوستی برای او هیچ سودی نخواهد داشت. پس تقوای خدا را پیشه نمایید و برای آنچه نزد خداست ، عمل کنید ؛ زیرا بین خدا و بین هیچکس ، قرابت و خویشاوندی نیست.

محبوبترین بندگان نزد خداوند و گرامی ترین آنها در پیشگاه او ، با تقوا ترین و مطیع ترین آنهاست.

ای جابر ، جز با اطاعت و فرمانبرداری از خدای متعال ، تقرّب به او حاصل نمی شود. تنها دوستی ما ( آل محمّد صل الله علیه و آله) باعث رهایی از آتش نیست و هیچ یک از شما بر خدا حجّتی ندارد. هر کس مطیع خداست ، ولیّ و دوستدار ماست و هر کس نافرمانی خدا را نماید ، با ما دشمن است. ولایت ما اهل بیت ، جز با عمل [ به دستورات الهی ] و پرهیز از گناه به دست نمی آید.

حدیث بیست و سوم

از امام محمدباقر علیه السلام نقل شده است که فرمود:

جز این نیست که شیعیان علی علیه السلام کسانی هستند که در راه ولایت ما (اهل بیت) به یکدیگر بخشش می کنند ، در راه محبّت ما با هم دوستی می نمایند و برای زنده کردن امر ما ، به دیدار یکدیگر می روند. اگر به خشم آیند ، ظلم نمی کنند و اگر خرسند شوند ، زیاده روی نمی کنند ، برای همسایگانشان ، مایه خیر و برکتند و با همنشینان خود در صلح و صفا به سر می برند.

حدیث بیست و چهارم

از امام محمدباقر علیه السلام روایت شده است که فرمود:

شیعیان علی علیه السلام ، رنگ پریدگان ، لاغران و خشکیده لبانند. لبهایشان [در اثر ذکر خدا] خشکیده و شکمهایشان [در اثر روزه] لاغر گشته و رنگهایشان [در اثر شب بیداری] دگرگون شده است.

حدیث بیست و پنجم

امام محمدباقر علیه السلام به جابر فرمود:

ای جابر ، همانا شیعه علی علیه السلام کسی است که صدایش از گوشش تجاوز نمی کند و دشمنی اش از بدنش به دیگری نمی رسد ، دشمن ما را مدح و ستایش نمی کند ، به کسی که بغض و کینه ما را دارد ، نمی پیوندد و با کسی که بر ما عیب می گیرد و با کسی که بر ما عیب می گیرد همنشینی نمی کند.

شیعه علی علیه السلام کسی است که همچون سگ زوزه نمی کشد ، همچون کلاغ طمع نمی ورزد و اگر از گرسنگی هم بمیرد ، چیزی از مردم (غیر از برادران دینی اش) درخواست نمی کند.

آنها زندگی محقّری دارند و خانه بدوشند. اگر [جایی] حضور داشته باشند ؛ کسی آنها را نمی شناسد ، و اگر غایب باشند ؛ کسی سراغ آنها را نمی گیرد ، اگر مریض شوند ، کسی به عیادتشان نمی رود و اگر از دنیا بروند ، کسی بر جنازه آنها حاضر نمی شود. آنان در درون قبرهایشان یکدیگر را زیارت می کنند.

جابر گفت : به امام عرض کردم : در کجا اینان را بجویم؟ فرمود : در اطراف زمین و در میان بازارها ، و این ، فرمایش خدای بزرگ است که [در باره این گروه] می فرماید : «نسبت به مومنین فروتن هستند و در برابر کافران ، سرافراز و با عزّتند».

حدیث بیست و ششم

مفضّل ابن قیس گفت : امام جعفرصادق علیه السلام به من فرمود:

شیعیان ما در کوفه چند نفرند؟ عرض کردم : پنجاه هزار نفر. حضرت پیوسته این سوال را تکرار می کرد ، تا این که فرمود : آیا امید داری بیست نفر باشند؟ و در ادامه فرمود : به خدا سوگند آرزو دارم در کوفه بیست و پنج تفر مرد باشند که امر[امامت] ما اهل بیت را بر آن [ثابت و استوار] هستیم بشناسند و علیه ما جز به حقّ سخنی نگویند.

حدیث بیست و هفتم

محمّد پسر علی ماجیلوَیّه گفت : امام جعفرصادق علیه السلام فرمود:

در حیره و در زمان خلافت ابوالعباس سفّاح بود که ابوجعفر منصور دوانیقی (برادر ابوالعبّاس سفّاح) به من گفت : ای اباعبدالله ، چرا شیعه شما در طی یک جلسه ، تمام مطالبی که در درون خود دارد فاش می کند؛ بطوری که مذهبش شناخته می شود؟ حضرت فرمود : این به سبب شیرینی ایمانی است که در سینه های آنهاست و در اثر شیرینی آن ایمان است که درون خویش آشکار می سازند.

حدیث بیست و هشتم

از یکی از امامان علیه السلام روایت شده است که فرمود :

بعضی از شما [دوستداران ما] نسبت به بعضی دیگر بیشتر نماز می خوانید و بعضی نسبت به بعضی دیگر ، بیشتر حج به جا می آورید ، و بعضی نسبت به بعضی دیگر ، بیشتر صدقه می دهید.نیز بعضی نسبت به بعضی دیگر ، بیشتر روزه می گیرید ؛ ولی با فضیلت ترین شما کسی است که معرفتش [نسبت به ما] بیشتر باشد.

حدیث بیست و نهم

مفضل بن زیاد عبدی از امام جعفر صادق علیه السلام نقل کرد که آن حضرت فرمود :

همّ و غمّ شما (شیعیان) برای فراگیری آثار [و علوم] دینتان است ، و همّ و غمّ دشمنانتان [آزار و اذیت] شماست و قلبهایشان با بغض و کینه ی شما آمیخته است.تمام آنچه را که از شما می شنوند ، تحریف می کنند و از قول شما [برای خدا] شریک قرار می دهند و سپس به وسیله همین افترا ، به شما بهتان و تهمت می زنند.پس همین عمل ، به عنوان گناه و معصّیت [برای به جهنم رفتنشان] در پیشکاه خداوند کافی است.

حدیث سی ام

سدیر گفت : امام جعفر صادق علیه السلام فرمود :

وقتی که روز قیامت فرا رسد ، همه مردم را به نام مادرانشان می خوانند ، به استثنای ما و شیعیانمان ؛ زیرا در نژاد ما خللی نیست.

حدیث سی و یکم

عبدالله بن خالد کنانی گفت : امام موسی بن جعفر علیه السلام در حالی به سوی من آمد که ماهی ای در دستم بود. حضرت فرمود :

این را بینداز ؛ زیرا من نمی پسندم مردی [از شیعیان ما] چیز بی ارزشی را خودش حمل کند.سپس فرمود : به راستی ؛ شما [شیعیان] گروهی هستید که دشمنانتان بسیارند.ای جماعت شیعه ، شما گروهی هستید که مردم با شما دشمنی می کنند ، پس تا آنجا که می توانید ، خودتان را در نظر آنان بیارایید.

حدیث سی و دوّم

مسعده بن صدقه گفت : از امام صادق علیه السلام در مورد شیعیانشان سوال شد. حضرت فرمود:

شیعه ما کسی است که انجام کارهای نیک را جلو می اندازد و از انجام کارهای زشت پرهیز می کند. او زیبایی را آشکار می سازد و با رغبتی که به رحمت خدای بزرگ دارد ، به سوی کارهای بزرگ می شتابد. این چنین شخصی از ماست و [مسیرش] به سوی ماست و[در بهشت نیز] با ماست ، هر کجا که باشیم.

حدیث سی و سوّم

اصبغ بن نباته گفت : روزی علی علیه السلام از خانه بیرون آمد ؛ در حالی که ما گرد هم بودیم. پس فرمود :

شما کیستید؟ و برا ی چه جمع شده اید؟عرضه داشتیم ؛ یا امیر المومنین ، ما گروهی از شیعیان تو هستیم. فرمود : پس چرا نشانه شیعه را در شما نمی بینم؟ عرضه داشتیم : نشانه شیعه چیست؟ فرمود : در اثر کم خوابی برای نماز شب ؛ چهره هایشان زرد شده ، چشمهایشان از ترس خدا کم سو و اشکبار گشته و لبهایشان در اثر روزه ، خشکیده است،بر آنها گردو غبار فروتنان نشسته است.

احادیث شیعه کیست؟

مطالب مشابه :

وضعیت آب و هوای ساری در 5 روز آینده

ایستگاه های هواشناسی سوادکوه فائمشهر(شاهی) ساری مازندران برنامه ریزی برای مسافرت

نامها و موقعیت سنه کوه را بیشتر بشناسید

نحوه کاشت سیب زمینی

بی مدیریتی در هماهنگی و یا بی مهری پرسپولیسی ها !!!

حادثه تصادف امامعلی بهمنی

احادیث شیعه کیست؟

نگاهی کوتاه به استان کرمانشاه

تشريح اندام تناسلي زنانه