نقش والدین در پیشرفت تحصیلی

هیچ کس نمی تواند نقش مدرسه خوب را در تربیت و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان نادیده بگیرد . مدارس خوب با کادر مدیریتی با تجربه و علاقه مند ، معلمان و مربیان واجد شرایط و مجرب را انتخاب می نمایند و با برنامه ریزی آموزشی پویا و کارساز در تربیت فرزندان مشارکت و اهتمام می ورزند ، از همه مهم تر در مورد برنامه ها و ارزشیابی از آن ها به صورت مستمر اقدام می کنند .

حال این سوال مطرح است : آیا مدرسه خوب به تنهایی ضامن موفقیت تحصیلی فرزند شما خواهد بود ؟ پاسخ این سوال مطمئنا منفی است . به این دلیل که در حقیقت خانه و خانواده جایی است که دانش آموزان بیشترین زمان خود را در آن جا می گذرانند ، پش نقش خانواده در کنار مدرسه از اهمیت بالایی برخوردار است . متاسفانه سال هاست که با توسعه شهرنشینی و گسترش زندگی اجتماعی و پیچیده شدن آن ، شکل زندگی و نوع نیازها تغییر پیدا کرده و هم پای این تغییرات ساختار خانواده و کارکرد اعضای آن نیز عوض شده است .

نتیجه این که والدین سعی می کنند در امور تحصیلی ، کلیه وظایف را بر دوش مدرسه گذاشته و وقت شان را صرف دیگر امورات زندگی کنند و نهایتا سالی دو بار برای دریافت کارنامه فرزندشان به مدرسه مراجعه کنند . اما تجربه نشان داده است هرگاه والدین درگیر مسائل آموزشی فرزندان شان شدند ، نتایج تحصیلی و تربیتی قابل قبولی گرفته اند .

به اعتقاد روان شناسان و مشاوران تحصیلی لازم است والدین دانش آموز یا حداقل یکی از آن ها در طول سال تحصیلی پیگیر مسائل آموزشی و تحصیلی فرزند خود باشند . به عبارت دیگر به عنوان " ناظر تحصیلی " در کم و کیف فعالیت های آموزشی فرزندشان چه در خانه و چه در مدرسه قرار بگیرند . در فرهنگ معین ، ناظر به معنای کسی است که بر کاری نظارت و رسیدگی می کند . پس نباید ناظرتحصیلی را با معلم خصوصی بودن اشتباه گرفت .

برای روشن تر شدن معنای ناظر تحصیلی و آشنا شدن با ویژگی ها و وظایف آن ، توجه کردن به نکاتی که در پی می آید ضروری است :

• ابتدا باید به این نکته توجه داشته باشیم که کلید اصلی نظارت ، ارتباط با نوجوان است . نظارت بدون ارتباط خوب امکان پذیر نیست . به همین جهت شناخت ویژگی های روحی ، عاطفی و جسمانی فرزندمان برای ارتباط با او اهمیت زیادی دارد . به عنوان مثال دانش آموزی که در آستانه بلوغ قرار دارد ، بسیار تحریک پذیر ، حساس و زودرنج است و ممکن است برخی صحبت های شما را بشنود اما انجام ندهد . این ارتباط باید همراه با احترام باشد ، یعنی یک رابطه موازی و دو طرفه نه از بالا به پایین . در چنین ارتباطی کلام حالت دستوری ندارد چون جملات دستوری باعث ایجاد حالت تدافعی در انسان می گردد.

• نظارت باید جنبه مشارکتی داشته باشد ، بهتر است دانش آموز حس کند در حال هم فکری و کمک به او هستید نه این که می خواهید مچ او را بگیرید. برای کمک به فرزندتان به او آموزش دهید یک برنامه ریزی درسی منظم داشته باشد تا هر روز سر ساعت مشخص به انجام تکالیف و مطالعه بپردازد و شما نیز طبق برنامه معین شده در زمان های مشخص به او کمک کنید نه این که مرتب و در هر درسی شما را صدا بزند تا در کنارش باشید و با او درس ها را مرور کنید .

• سعی کنید نمره را ملاکی برای قضاوت در مورد عملکرد فرزندتان قرار ندهید . اگر شما مرتب نگران افزایش یا کاهش نمرات فرزندتان باشید ، این نگرانی به طور غیر مستقیم به فرزند شما انتقال داده می شود و آن ها هنگام خواندن به جای آسودگی خیال و تمرکز روی مطالب درسی نگران چگونگی سوال ها و نمره ای که می گیرند بوده و به نوعی دچار اظطراب و تشویش خواهند شد .

• با مدرسه ارتباط مدائم ( حداقل ماهی یک بار ) داشته باشید . منتظر نباشید تا از طرف مدرسه برای شرکت در یک جلسه خاص دعوت شوید . ارتباط مستمر این امکان را به شما می دهد تا از کم و کیف برنامه های آموزشی مدرسه با خبر شوید و به فرزندان تان نشان دهید که چقدر درس خواندن و تحصیل او برای شما اهمیت دارد .

• با مشاوران در تماس باشید تا بدانید فرزندتان در چه دروسی قوی تر و ضعیف تر است تا در برنامه ریزی های منزل دقت بیشتری برای از میان بردن نقاط ضعف او اختصاص دهید . برای کمک به تحصیل فرزندتان ، لازم است از شیوه های تدریس معلمان در کلاس آگاهی داشته باشید تا هماهنگ با آن عمل کنید ، همچنین سعی کنید از طریق ارتباط با معلم ها یا مشاور مدرسه از چگونگی رفتار ، میزان یادگیری و مشارکت فرزندتان در کلاس درس اطلاع کسب کنید .

مشاور مدرسه می تواند بهترین پل ارتباطی میان خانه و مدرسه باشد . به طور منظم مشاور مدرسه را از میزان و چگونگی مطالعه فرزندتان در منزل با خبر سازید . تلاش کنید در دسترس فرزندتان باشید ، اما در هنگام لزوم عمل کنید . گاهی متاسفانه برخی از والدین به دلیل توجه بیش از حد به فرزندشان ، مرتب هنگام درس خواندن به او سر می زنند و از او می پرسند صفحه چندم است و اوضاع چگونه پیش می رود و تمرکز او را بر هم می زنند . نکته مهم دیگری که لازم است بیان شود این است که وظیفه نظارت در امور درس فرزندتان را به عهده مادربزرگ ، عمو ، خاله و ... قرار ندهید .
در پایان باید گفت یادمان باشد که نظارت من ، نظارت بر فرزندم است نه یک دستگاه و روبات ، بنابراین انتظارات من از او نباید ماشین وار باشد .

نقش والدین در پیشرفت تحصیلی

مطالب مشابه :

اهمیت صبحانه و نقش ان در پیشرفت تحصیلی دانش اموزان

عوامل موثر بر پیشرفت تحصیلی کودک(ادامه قسمت اول)

تأثیر خانواده در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

نقش مشاوره در پیشرفت تحصیلی

نقش والدین در پیشرفت تحصیلی

نقش والدین در پیشرفت تحصیلی فرزندان

رابطه بین پیشرفت تحصیلی و IQ

نقش مشارکت اولیا در پیشرفت تحصیلی

تاثیر تشویق و تنبیه بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان دوره ی ابتدایی/اکبر محمد حسنی

اُفت و پیشرفت تحصیلی در دانش‌آموزان : 3/5