خود خود روستای دهو...

ویژگی های طبیعی
روستای دهو در 15 کیلومتری شهرستان میناب قرار دارد که از شمال به روستای نخل ابر اهیمی و از جنوب به جنگل های بسیار زیبای سولان که محل رشد چنار (کَرَت) می باشد، محدود می شود.
          آب و هوا
آب و هوای روستای دهو و به طور کلی شهرستان میناب در تابستان گرم و مرطوب می باشد؛ گرمای این روستا بسیار طاقت فرساست اما در فصل زمستان از آب و هوای معتدلی برخوردار می گردد و معمولاً زمستان های خنکی دارد.میزان بارندگی نیز در این روستا و شهر معمولاً بسیار کم می باشد.
   انواع بادها
از جمله عوامل مؤثر در آب و هوای بندرعباس و روستای دهو نقش بادهای گوناگونی است که در فصول مختلف سال می وزند که مهم ترین آن ها عبارتند از :
       باد شمال : این گونه از بادها از سمت شمال غربی در مدت 8 ماه از سال می وزد.
      باد نأشی : این باد که به باد شرقی معروف است در فصل زمستان در سواحل خلیج فارس و دریای عمان می وزد.
       باد قوس (شرجی) : این گونه از بادها از نیمه های بهار تا پایان تابستان می وزند و بسیار خفقان آور هستند به طوری که هنگام وزش این بادها هوا به شدت مرطوب و در بعضی موارد باعث باران زیاد می گردد.
       باد سهیلی (جنوب غربی) : این بادها از اواخر شهریورماه همراه با ابر و طوفان آغاز به وزیدن می کنند.
       باد لوار (تش باد- آتش باد) : این نوع از بادها از سمت جنوب غربی می وزند. منشأ وزش شان، بیابان عربستان بوده و از تیرماه تا شهریورماه ادامه می یابد. این بادها در روستا به بادهای خرماپز معروف هستند و قُدما اعتقاد دارند که اگر این باد نوزد خرما نمی پزد، یعنی به صورت نارس باقی می ماند و کیفیت خوبی پیدا نمی کند.

پوشش گیاهی
در اطراف روستای دهو و روستاهای اطراف، اکثریت پوشش را درختانی مثل : کُنار، کَهور، کَرَت و گَز تشکیل می دهند. البته در گذشته اغلب پوشش گیاهی را درختان نخل تشکیل می دادند که به مرور زمان و به علت کمبود آب به نخل های خشک شده تبدیل شدند و درختان کهور و کرت جای آن ها را گرفته اند.

منابع آب
با توجه به کمبود بارندگی و نامنظم بودن آن در سطح شهرستان میناب، مشکلات کمبود آب در منطقه بسیار زیاد می باشد. تا چند سال پیش با استفاده از آب سدّ استقلال شهرستان میناب مردم می توانستند باغ ها، درختان و نخیلات خوب و پرثمر داشته باشند که متأسفانه با کمبود بارندگی در سال های اخیر و پایین آمدن سطح آب سد
استقلال، امکان آب رسانی به مزارع بسیار کم شده و با حفر چند حلقه چاه در هر منطقه عملیات آب رسانی به
مزارع انجام شد که با پایین رفتن سطح آب های زیرزمینی در چند سال اخیر مردم دوباره با مشکل مواجه شدند که شکر خدا امسال بارندگی خوبی اتفاق افتاد و موجب پر شدن سد استقلال و خوشحالی کشاورزان شده است.

آداب و رسوم
تعریف آداب و رسوم : به طورکلی به شیوه های عملکرد و خو کرده در داخل یک جامعه اطلاق می شود.
آداب و رسوم را در چندین مقوله مختلف می توان مورد بحث و بررسی قرار داد؛ به عنوان مثال : اعیاد، سوگواری ها، ازدواج، پوشش، خوراک، مسکن، تربیت فرزندان، اعتقادات و باورها و ...
هر گروه برای هرکدام از این مراحل روش های خاصی را به کار می برد که برای آن گروه مهم و با ارزش می باشد و به نوعی یک ارزش تلقی می گردد، به همین علت آداب و رسوم در هر زمینه با سایر گروه ها متفاوت است.
اعیاد
یکی از مهم ترین جنبه های آداب و رسوم اعیاد و جشن ها می باشد. هر گروه و قوم و ملتی برای شادی خود مراسمی را به عنوان جشن برپا می کنند که این مراسمات در روزهای خاصی انجام می شود. در میان ما ایرانیان و مسلمانان اعیاد مختلفی وجود دارد که مشهور ترین آن ها عید فطر، عید قربان، عید غدیر و عید نوروز می باشند.
عید فطر
یکی از بزرگترین عیدها در میان مسلمان عید فطر می باشد که به عید رمضان نیز معروف می باشد.که بعد ازیک ماه روزه گرفتن در ماه رمضان به پیشواز عید می رویم مردم در روستا چندروز پیش ازاتمام رمضان به بازار رفته و با خرید لباس عید وشیرینی و تنقلات خود را برای عید آماده می کنند در روستای دهو نماز عید در مکانهای بهشت زهرا(شرق روستا ) و پک پک (غرب روستا) محل دبیرستان شهیدهاشمی برگزار می شود که اکثر مردم روستا به بهشت زهرا می روند و کسانی هم که به پک پک رفته اند بعد از اتمام نماز خود را به بهشت زهرا می رسانند تا اول عید رادر کنار مقابر گذشتگان خود باشند. همه مردم با شوروحالی خاص در بهشت زهرا به یکدیگر عید را تبریک گفته وشیرینی می خورند بچه ها با خوشحالی هرکدام یک کیسه نایلونی در دست از سر این قبر به سر آن قبر برای گرفتن شیرینی می روند و مادران از آنها استقبال می کنند وبا دادن شیرینی به آنها عیدرا به آنها تبریک می گویبد.
بعد ازبازگشت از بهشت زهرا مردم روستا بچه های خود را به دیدن پدربزرگها و مادر بزرگها می برندوبزرگان به نوه های خود عیدی می دهند.
یکی دیگر از چیزهایی که مردم به آن اهمیت می دهند زکات فطریه است غیر ازمسلمانانی که توانایی مالی ندارند برتمامی مسلمانان واجب است که در روز عید زکات فطریه خود را پرداخت کنند این زکات به کسانی تعلق می گیرد که نیازمند باشند یا اینکه بی سرپرست باشند ، هر خانواده برحسب شناختی که از افراد فقیر دارند این کار را انجام می دهند.

عید نوروز
یکی از اعیاد ملی ما ایرانیان عید نوروز می باشد که جزء جشنها و اعیاد قدیمی ایرانیان بوده و از گذشتگان ما به ارث رسیده است این عید بین تمامی ایرانیان مشترک می باشد و همگی در زمان این عید به جشن وشادمانی می پردازند.
با رسیدن عید نوروز اکثر بچه ها خوشحال و شادمان می باشند چون سیزده روز نوروز تعطیل می باشد واوقات خوبی برای گردش و مسافرت می باشد.
همزمان با عید نوروز سال جدید آغاز می شود و جشن نوروز ایرانیان از گذشته آداب و رسوم مختلفی داشتند و به نوعی با نجام بعضی کار ها خود را آماده سال جدید می کنند از جمله آداب و رسوم جشن نوروز:
*خانه تکانی : بافرا رسیدن عید نوروز چند روز قبل از عید تقریباً تمامی روستا شروع به خانه تکانی می کنند و وسایلی را مثل فرش وموکت راشسته و تمام اسباب منزل را جابه جا کرده وهمه جارا تمیز می کنند از کنار هر خانه ای که بگزریم فرش یا موکتی را بر روی دیوار می بینیم که با شور و حال خاصی برای آغاز سال جدید آنها را تمیز می کنند
*چهارشنبه سوری: معمولاً در روستاها چهار شنبه سوری با رونق کمی برگزار می شود در چند محله روستا با روشن کردن آتش جوانان به شادی می پردازند .
متاسفانه در سالهای اخیر فرهنگ چهار شنبه سوری در حال تحریف است وبا آمدن مواد منفجره ای خطرناک جای آن فرهنگ گذشته چهار شنبه سوری را گرفته است
*انداختن سفره هفت سین : براساس سنت قدیمی تمام ایرانیان برای تحویل سال سفره ای هفت سین راپهن می کنند . مردم روستا چند روزقبل از سال تحویل به بازار رفته و وسایل سفره را خریداری می کنند معمولاً اهالی روستا سبزه سفره ی هفت سین خودرا یکی دوهفته قبل از سال تحویل می کارند و سبزها تا زمان سال تحویل آماده می شود و دیگر وسایل از جمله سیب ، سیر ، سمنو، سنجد،و ماهی قرمز را آماده می کنند.
در هنگام انداختن سفره هفت سین تمام اعضای خانواده دور هم جمع می شوند و وسایل سفره را کنار هم می چینند و همچنین قران را در سفره قرار می دهند و پس از تحویل سال با خواندن قران و دعا سفره را زینت می دهند و سپس با تبریک گفتن سال نو به دید و بازدید فامیل می روند
*سیزده به در : یکی از روزهایی که مردم روستا با خانواده های خود به دامان طبیعت رفته و یک روز شاد و خوشحال را در طبیعت گرد هم سپری می کنند.

ختنه کردن
از آداب ورسوم مسلمانان این است زمانی که کودک به دنیا آمده اگر پسر باشد یا در همان چند روز اول یا در چند سالگی بر طبق سنت نبوی او را ختنه می کنند.
در گذشته ختنه کردن به این طریق بود که حکیم یک روز معین برای بچه ها تعین می کرد و پدرو مادران پسران خود را در یک خانه جمع می کردند و حکیم بچه ها را ختنه می کرد و سپس یک لُنگ گشاد و سرخ رنگ را به کسانی که ختنه شده بودند می دادند و سپس برای آنها جشن می گرفتند که همراه با طبل و دهل نوازی (ساز و لوتی) و شادی و پایکوبی بود و برای مهمانهای خود شام تدارک می دیدند.
اما در حال حاضر ختنه کردن به صورت گذشته خیلی کم برگزار می شود و کودک را به نزد پزشک می برند و بعد از ختنه کردن کودک را به خانه می آورند.
البته هنوز هم هستند کسانی که مراسم ختنه کردن را به صورت گذشته انجام می دهند.

ازدواج

یکی از سنت هایی که در تمام جوامع بشری وجود داشته و دارد آیین مقدس ازدواج می باشد در دین اسلام نیز ازدواج از اهمیت بالایی برخوردار است .
تمام مسلمانان براساس تعالیم دینی و اعتقادات خود به امر ازدواج می پردازند ازدواج مانند بسیاری از چیزهای دیگر دارای آداب و رسوم خواص خود است که برای هر قوم و ملتی متفاوت است
هنگامی که پسران و دختران به سن ازدواج می رسند خانواده ها در صد د تهیه وسایل ازدواج برای جوانان خود می باشند هر خانواده سعی می کند برای فرزند خود چمدانی تهیه کند که در آن وسایلی مثل : لباس، عطر، و زیورآلاتی چون: انگشتر و النگو و گوشواره ... می گذارند .
در روستا اکثر جوانان شغلهای آزاد و کم دارند به همین دلیل در امر ازدواج و مخارج آن با مشکل مواجه می شوند و با گرفتن وام زندگی مشترک را شروع می کنند .
در گذشته ازدواجها خیلی مختصر و کم هزینه و کم توقع بود در حالی که امروزه جوانان زندگی را با قرض و قوله شروع می کنند . در گذشته ازدواجها بیشتر در بین فامیل و اقوام نزدیک برگزار می شد ونیاز چندانی به تحقیق در باره خانواده ها نبود اما در حال حاضر ازدواجها کمی از آن فامیلی و بین اقوام فاصله گرفته و ازدواج با شهرهای دورو نزدیک صورت می گیرد و یکی از مراحل آن تحقیق می باشد که خانواده های دختر وپسر به جمع آوری اطلاعات در باره خانواده های یکدیگر می پردازند و بعد از تحقیق مراسم خواستگاری اصلی و همچنین در مورد بقیه مراحل صحبت می شود.

*مال و مهریه :
خرج عروسی دختر بر عهده ی پسر می باشد که در روستا بر اساس نرخ روز و توسط بزرگان تعیین می شود که از حدود دو تا شش میلیون می باشد.
مهریه را پشت قباله حدود چهار ده سکه و قران ، آیینه و شمدان تعیین می شود .
*مراسم عقد
  بعداز آنکه صحبت ها در مورد مهریه انجام شد نوبت به مشخص کردن مراسم عقد می رسد و خانوادها با توافق همدیگر زمان مراسم عقد را مشخص می کنند.
یا در روز معیین به محضر رفته به همراه چند تن از نزدیکان و پدرومادر خود در انجا صیغه عقد جاری می شود و دختروپسر به عقد همدیگر درمی آیند و اطرافیان با خوردن شیرینی به آنها تبریک می گویند که یک مراسم عقد ساده می باشد.
یا اینکه بعضی از مردم روستا که مراسم عقد را مفصل برگزار می کنند عاقد را به خانه آورده و با پهن کردن سفره عقد عاقد صیغه عقد را جاری می کند و مهمانان به جشن می پردازند.
بعد از مراسم عقد نوبت به عروسی می رسد که بعضی خانوادها معتقد هستند که دختر و پسر نباید بیش از چند ماه در عقد بمانند و باید برای آنها عروسی برگزار کنند.
*مراسم عروسی
معمولاً در روستاهای شهرستان میناب رسم بر این است که قبل از هر چیز برای تعیین تاریخ عروسی به نزد ملاء رفته تاریخ عروسی را معیین می کنند که در روستا آن را (خوش کردن) می گویند و پس از تعیین تاریخ عروسی خانواده ها به خرید وسایل عروسی از جمه: شیرینی، تنقلات، نقل و بادام و وسایل شام را تهییه می کنند.
*خوندغ
در گذشته رسم براین بود که برای دعوت کردن مردم به مراسم عروسی چند نفر مسئول این کار می شدند که به آنها خوندغ گفته می شد. خوندغها با هم به در خانه ها می رفتند وبا دستمالی که در آن نقل بود با تعارف به صاحب خانه آنهارا به عروسی دعوت می کردند اما در حال حاضر دعوت نامه جای خوندغ را گرفته است .
شروع مراسم عروسی
عروسی ها در روستاهای شهرستان میناب معمولاً بین سه تا چهار شب برگزار می شود با شروع مراسم تمام محله شور و حال خواصی به خود می گیرند به دلیل نزدیکی خانه ها در روستا و به هم چسبیدن محله ها عروسی های روستا معمولاً و پر سرو صدا وشلوغ برگزار می شود.
یکی از رسومات عروسی این است که در روز یا شب دوم عروسی چمدانی را که شامل لباس و زیورالات مخصوص عروس می باشد و قبل از عروسی خانواده داماد آن را تدارک دیده به خانه عروس می برند این چمدان ها با تزینات زیبا و گلکاری شده بر سر یکی از اقوام داماد ( معمولاً خواهر داماد) همراه با جمعی از زنان آن را تا خانه عروس همراهی می کنند و خانواده عروس نیز منتظر آنها به جلوی در می آیند و از آنها استقبال می کنند.
*مراسم شب حنا بندان
معمولاً در مراسمات عروسی روستا مراسم حنابندان سه مرتبه انجام می گیرد در صورتی که عروسی چهار شب برگزارشود سه شب اول حنا به دست و پای عروس و داماد می بندند اما اگر عروسی سه شب برگزار شود یک حنابندان شب اول که به حنای دزدی معروف است ، ویک حنابندان در بعدازظهر روز دوم برگزار می شود و حنابندان سوم نیز همان شب دوم برگزار می شود که به (حنوی راستی) معروف است . یکی از رسومات تبرک حنا در مسجد و حسینیه ها می باشد که همان حنای راستی را در سینی که باگلکاری آنرا تزئین کرده اند    (که به آن ساحتن ) می گویند به خانه ای داماد می برند و از آنجا با هم به مسجد برده و بعداز تبرک حناها را با هم عوض می کنند(حنای عروس به داماد و حنای داماد به عروس)و سپس هرکدام به خانه بر می گردانند و داماد را برای بستن حنا آماده می کنند .
یکی از رسوماتی که هنگام بستن حنا باید داماد رعایت کنداین است که وقتی می خواهند دست وپای داماد را بشویند با یک داس روی زمین یک دایره می کشند و تشت بزرگ را درون دایره می گزارند و دست و پای داماد را می شویند و دونفر متاهل دو دست داماد را گرفته وبقیه جوانان پشت سر داماد با صلوات او راتا داخل اتاق همراهی می کنند.
از رسومات مردم این منطقه این است که هنگامی که حنا را با دست و پای عروس و داماد می بندند یک دختر بچه با پارچه سبز به پشت او می زندو بقیه زنان باسنک (شعر محلی درباره دوازده امام(ع)) می خوانند

امام اولی آمد به میدون
ملائک بر سرش می خواند قران
اگر اسم محمد برقرارن
علی بر خدمت پروردگارن
امام دومی آمد به میدون
ملائک برسرش می خواند قران
اگر اسم محمد برقرارن
حسن در خدمت پروردگارن
امام سومی آمد به میدون
ملائک برسرش می خواند قران
اگر اسم محمد برقرارن
حسین در خدمت پروردگارن
امام چهارمی آمد به میدون
ملائک برسرش می خواند قران
اگر اسم محمد برقرارن
علی درخدمت پروردگارن
امام پنجمی آمد به میدون
ملائک برسرش می خواند قران
امام شیشمی آمد به میدون
ملائک برسرش می خواند قران
اگر اسم محمد برقرارن
محمد درخدمت پروردگارن
اگر اسم محمد برقرارن
جعفردرخدمت پروردگارن
امام هفتمی آمد به میدون
ملائک برسرش می خواند قران
اگر اسم محمد برقرارن
موسی درخدمت پروردگارن
امام هشتمی آمد به میدون
ملائک برسرش می خواند قران
اگر اسم محمد برقرارن
رضا درخدمت پروردگارن
امام نهمی آمد به میدون
ملائک برسرش می خواند قران
اگر اسم محمد برقرارن
محمد درخدمت پروردگارن
امام دهمی آمد به میدون
ملائک برسرش می خواند قران
اگر اسم محمد برقرارن
علی درخدمت پروردگارن
امام یازدهم آمد به میدون
ملائک برسرش می خواند قران
اگر اسم محمد برقرارن
حسن در خدمت پروردگارن
امام دوازدهم مهدی صاحب زمان
مبارک باد مبارک شاه داماد
توخونه ی شاه داماد یک کنار میخوشن
بی بی عروس پاش بگردد شاه داماد دلخوشن

*مراسم شب آخر عروسی

در میان اکثر مردم روستا رسم بر این است که بهد ازظهر روز عروسی داماد را برشتر یا اسب سوار کرده همراه با لوتی وساز به زیارتگاه ها یا به منبر بزرگ در خارج از شهر برده و در آنجا آرایشگر سر داماد را کوتاه می کند و پس از بازگشت به خانه داماد به همراه دو تن از بزرگان به حمام رفته و بعد ازحمام لباسهای داماد را بر تنش می پوشانند و هنگامی که مهمانها شام خود را خورده اند، داماد به همراه چند نفر از نزدیکان با ماشین گلکاری شده به آرایشگاه رفته و عروس را از آرایشگاه به محلی که حجله (تخت) در آن بسته شده (در روستا اکثراً حجله را در خانه ای عروس درست می کنند در صورتی که داماد خانه ای جدا دارد حجله در خانه ای داماد می بندند)سپس داماد به خانه بازگشته و با خانواده و دوستان و آشنایان به طرف خانه ای عروس حرکت می کنند(یکی از رسومات این است که مادر داماد نباید همراه پسر خود به خانه ای عروس رود) و قتی که به خانه ای عروس می رسند بزرگان خانواده ای عروس به پیشواز داماد می روند و زنان با خواندن شعر ( راه بدهید جا به دهید   ، داماد مو واردن به شما)، در جواب خانواده عروس می گویند ، نه راه مو هه نه جا مو هه نه طاقت شما مو هه ) و بزرگان داماد را تا جلو درب حجله با صلوات همراهی می کنند و رسم بر این است که جلو درب حجله با ید قربانی ذبح شود وانگشت شصت عروس و داماد را به خون آغشته می کنند وعروس و داماد وارد حجله می شوند.

خوراک
هرگروهی که در یک جامعه زندگی می کنند همان طوری که طرز لباس پوشیدن و صحبت کردن مخصوص خود را دارند نوع غذاهای که مصرف می کنند نیز متفاوت است.
یکی از غذاهایی که استفاده آن در بین اهالی روستا رواج دارد و معمولاً در این مناطق از آن زیاد استفاده می شود قلیه ماهی (کاتغ - خورشت مخصوص ماهی) می باشد : این غذا از ماهی تازه وسبزی ماهی شامل سبزیجاتی مثل گشنیز ، شنبلیله ، سیروپیاز و ادویه های مخصوص تهییه می شود.
سبزی و سیرو پیاز را ابتدا خورد کرده و با هم مخلوط می کنند وآنها را را در روغن تفت می دهند و بعد از اضافه کردن فلفل و زردجوبه ماهی را به آن اضافه می کنند وسپس رب گرجه یا گوجه رنده شده را به آن اضافه می کنند پس از آماده شدن آن را با پلو یا با نان میل می کنند.
*سورماهی یا ماهی سوری: یکی از غذاهایی که توسط افراد این منطقه مصرف می شود ماهی سوری یا سور ماهی است . با این صورت که ماهی هوور یا خولیسی و... را به مقدار زیاد نمک می زنند تا ماهی ها خراب نشود وسپس آنها رادر ظرف در بسته نگه داری می کنند و بعد امدتی برای تهییه غذا از آن استفاده می کنند این در مواقعی مورد استفاده قرار می گیرد که ماهی تازه در دسترس نباشد.
دونوع غذایی که با ماهی سوری درست می کنند : کاتغ ماهی سوری که آن را با پلو یا نان میل می کنند ، دیگری حواری می باشد که ماهی با پلو مخلوط می شود که غذاهای بسیار خوشمزه ای هم هستند .

سوراغ و مهیاوه
دو نوع از غذاهای محلی که ازدیرباز در بین مردم این مناطق رواج داشته است سوراغ ومهیاوه است که مواد اولیه آنها ماهی می باشد ،سوراغ را در فصل تابستان استفاده می کنند و مهیاوه در فصل زمستان کاربرد بیشتری دارد.
طرز تهییه سوراغ به این شکل است که ابتدا با شروع فصل گرما مردم مقداری ماهی که مخصوص تهییه سوراغ می باشد تهیه می کنند که در زبان محلی به آن مومغ می گویند( ماهی کوچک با تیغ های ریزی است) و آن را همراه با نمک زیاد در ظرف در بسته می گذارند و هرچند روز یک بار در آن را باز کرده و با چوب آن را هم می زنند تا ماهی ها له شوند و خاک قرمزرنگی که به آن "گِلَک" گفته می شود با آب مخلوط می کنند و هنگامی که خاک آن ته نشین شد آب قرمز رنگ را به درون ماهی ها می ریزند و بعضی از مردم که از گلک استفاده نمی کنند پوست نارنج خشک شده را داخل ماهی ها اضافه می کنند و بعد از چند روز سوراغ آماده است که آن را با نان می خورند.
مهیاوه در فصل زمستان از ماهی خشک شده ای به نام متوتا تهیه می کنند که طرز تهیه آن با سوراغ فرق چندانی ندارد و برای تهیه اش به جای گِلَک از ادویه جات و دانه های گشنیز استفاده می شود.

نان
چند نمونه از نانهای محلی که در این مناطق مورد استفاده قرار می گیرند شامل نان : تیموشی ، دستی و رحته یا رخته و گِرده می باشد .
نان تیمشی : نانی نازک سفید وبسیار ترد وخوشمزه است که از خمیر آبکی بر روی تابه مخصوص پخت نان درست می کنند . وقتی تابه گرم شد خمیر را بر روی آن می ریزند و با دست آن را می چرخانند تا به شکل دایره در بیاید بعد از پختن نان آن را با کاردک از روی تابه بر می دارند وبر روی آن سوراغ یا مهیاوه یا روغن حیوانی می زنند و میل می کنند . نوع دیگر نان که به همین روش پخته می شود تخم مرغ هم بر روی آن می زنند رخته یا رحته می گویند که نسبت به نان تیمشی نرم تر و کلفت تر است .

مراسمات مذهبی
محرم در میان مردم این مناطق از ارج و منزلت والایی برخوردار است و همه ساله با شروع محرم جوانان هیئت ها و تکیه ها را راه می اندازند و مسجدها و کوچه و محله را سیا می پو شانند ، وخود را برای مراسم عزاداری امام حسین (ع) آماده می کنند و هرمحله دارای سقاخانه ای جداگانه می باشد .
شروع محرم تا پنج روز اول در حسینیه مراسم روضه خوانی هر شب برگزار می شود ، از شب پنجم به بعد مراسم زنجیر زنی و عزاداری شروع می شود و هر شب مراسم زنجیر زنی از محل خاصی شروع شده و به حسینیه ی سیدالشهداء و مسجد صاحب الزمان (عج) ختم میشود و در آنجا شروع به عزاداری می شود و بعداز مراسم عزاداری روضه خوانی برگزار می شود .
روز نهم محرم : صبح روز نهم با خواندن زیارت عاشورا مراسمات آغاز می شود ، پس از آن مردم خود را به دسته زنجیرزنی می رسانند تا همراه آن به حسینیه بیایند و در حسینیه مراسم عزاداری شروع می شود و تا اذان ظهر ادامه می دهند و پس از خوردن ناهار به خانه هایشان باز می گردند.

روز دهم محرم : روز دهم نیز مانند روز نهم مراسمات برگزار می شود با این تفاوت که بعد ازظهر به صورت دسته ی سینه زنی به بهشت زهرا می روند و در انجا به عزاداری می پردازند.

شب شام غریبان : بعد ازظهر روز دهم بچه ها با شور خاصی شمع شب شام غریبان تهیه می کنند. بعد از نماز مغرب و عشاء یک دسته ای سینه زنی به جلو خانه های مادر شهدا می روند وبعد از چند دقیقه سینه زنی خود را به مرکز شهر می رسانند. دسته های سینه زنی هر محله پشت سر هم مسیر مرکز شهر را تا حسینیه وسط عزاداری می کنند و پس از چند دقیقه ای خواندن روضه در منبر وسط (محله نوبند) به طرف حسینیه بزرگ ( منبر گپ) که در خارج از شهر واقع شده می روند و در آنجا نیز با مراسم سینه زنی و روضه خوانی مراسم شب شام غریبان را به پایان می رسانند . تا سه شب بعد از شام غریبان مراسم سینه زنی و زنجیر زنی برگزار می شود .

نیمه شعبان
یکی از جمله مراسمات مذهبی که در بین مردم این مناطق اهمیت بسیار دارد مراسم نیمه شعبان (تولد امام زمان (عج) ) می باشد . بچه ها بی صبرانه منتظر شب نیمه شعبان می باشند .
بعد از نماز مغرب و عشاء بچه ها و بعضی بزرگترها به تک تک خانه های روستا می روند (البته بیشتر بزرگترها طبق سنتی قدیمی فقط تا هفت خانه می روند) و با تبریک گفتن تولد امام زمان (عج) و با گفتن جمله حق لیلا (آرگیس ) از صاحب خانه شیرینی طلب می کنند و معمولاً بر در هر خانه مادر یا دختر خانه با ظرف شیرینی به استقبال بچه ها می آیند و بعد بچه ها خود را به مراسم جشن که در محل حسینیه روستا برگزار می شود می رسانند .

6. لهجه
از جمله لهجه هایی که در منطقه میناب مورد استفاده قرار می گیرد لهجه هایی است شامل : بندری، بلوچی ، بشاگردی، مینابی ، رودانی .
همه ی مردم روستای دهو با لهجه ی خاص مینابی صحبت می کنند.

سفرهای زیارتی
ازدیرباز در بین ایرانیان خصوصاً ساکنان روستاها رفتن به سفرهای زیارتی رونق خاصی داشت وبا اعتقاد به مقام ائمه اطهار هر ساله به سفرهای زیارتی می روند در روستای دهونیز از گذشته های دور رفتن به سفرهای زیارتی رونق داشته است. درقدیم که امکانات حمل و نقل نبود مردم روستا بیشتر به مشهد می رفتند و حدود یک ماه در سفر بودند با گذشت زمان که امکانات حمل و نقل تا حدودی در شهرها وجود داشته است مردم روستا از محل زندگی خود با الاغ به شهر بندر عباس رفته و از آنجا با کالسکه ویا ماشین به مشهد می رفتند ولی امروزه با پیشرفت امکانات حمل ونقل جاده ای همه ساله در فصل تابستان کاروانهای زیادی به سفرهای زیارتی(مشهد ،کربلا ، سوریه و...) می روند مردم همه گروه ،گروه به مکان ایستادن ماشین ها باشوق و ذوق حرکت می کنند در حالی که بعضی از خانواده ها یک نفر ملاء از جلوی خانه شروع به چاوشی خوانی می کند وهمراه با گروه تا جلو ماشین چاوشی می خواند.
* ازجمله چاوش خوانی هایی که به هنگام رفتن به مشهد می خوانند :
سلام من به تو یا سید خراسانی
که هم غریبی و هم ضامن غریبانی
غریب خاک خراسان شوم به قربانت
شوم فدای تو و دیده های گریانت
غریب اگر چه به غربت میانه گنج است
همین که شام شود آن غریب در رنج است
غریب اگرچه گلی جای درچمن دارد
همین که شام شود یاد از وطن دارد
خواهی غریب من دوغریب نشان دهم
در کربلا حسین وبه مشهد رضا غریب

از جمله چاوش خوانی های هنگام رفتن به کربلا :
برمشامم می رسد هر لحظه بوی کربلا
در دلم یارب نماند آرزوی کربلا
تشنه آب فراتم ای عجل مهلت بده
تا بگیرم در بغل قبر شهید کربلا
سری به نیزه بلند است در برابر زینب
خدا کند که نباشد سر برادر زینب
کسی نگفت به زینب که ای دا افسرده
بقای عمر تو بادا برادرت مرده
ای شه کربلا سلام علیک
ای به غم مبتلا سلام عیک
ای سرت بی تن وتنت بی سر
مانده در کربلا سلام علیک

و...

آداب و رسوم در روستاهای شهرستان میناب به دلیل ارتباط تنگاتنگی که مردم با هم دارند تقریباً تفاوت های چندان زیادی ندارد، با گذشت زمان و زندگی های پیشرفته دیگر آن آداب و رسوم گذشته تقریباً در بین شهرها به فراموشی سپرده شده اما در روستاها هنوز هستند بزرگانی که آن آداب و رسوم را اجرا می کنند وبه آنها پایبند هستند ازجمله در امر ازدواج و مراسمات مربوط به آن.
بدین ترتیب با ثبت و درج آداب گذشته و پیشینه ی ادبی و رسومات پیشینیان ما و استفاده از اطلاعات بزرگان و ریش سفیدانی که از نسل های گذشته در بین ما هستند و هنوز به آن آداب و رسوم پایبند هستند و آن ها را محترم می شمرند و برایشان ارزش قائلند، می توانیم تا حد زیادی نگذاریم که گذشته هایمان به دست فراموشی سپرده شود...
و در پایان شعری درباره روستاهای میناب
ابروباران ای دو یار مهربان
ای صفای باغ و گل از رویتان
جمله اندر انتظار مهرتان
بلبل و کبک و چنار و بوستان
دوریتان داده بس آزارمان
خشکسالی ها نموده زارمان
رود میناب آنکه هرشام و سحر
باغ و بوستان را نمودی پر ثمر
می نمودی آبیاری سر به سر
دشت میناب عزیز پر گهر
باغ های بهمنی گویی بهشت
بازیاری آن ده مینو سرشت
از دهوسطی تا گلشوار و « دهو»
شهوار و مُغ بریمی تا کلو
کردر و درباغ و دودو باصفا
می نمودند مردمش شکر خدا
روستای با صفا گورزانگ بود
مظهر لطف خدا گورزانگ بود
هم نصیرایی و تمبانو دگر
باغگلان و تمب بساط و تمب گهر
دیگر آن بنذرک آن خاک عزیز
هم دلالون و سُبهتی تا کمیز
جملگی شاداب بود از آب تو
آب شیرین و زلال و ناب تو
کودکان اشنو کنان در جوی ها
در گُرَهگاهی بشستی روی ها
ای همه عمران و آبادی زتو
پاکی و لطف خدادادی زتو
تا تو بودی زنده ،شادی زنده بود
خرمن و گنجشک و ماهی زنده بود
اِشکَنِهری بود آوازش بلند
تا به خرمن ناید از مرغان گزند
جوی تُمبِک پر زپیچ وتاب بود
یک قلم پا ، چهَ بکنی آب بود
توی مشتا ، گونیون کُنگ حلو
صف به صف بود از کلیبی تا چلو
کریان و راونگ بودی گلستان
جای نیکو مردمان نکته دان
تا که ناگه خشک سالی شد پدید
رخت بست از جان ما نور امید
نخلهای پر ثمر خشکیده شد
نخلداران را امل برچیده شد
خرمن و ماهی گُل نابود شد
چاه ها خشکید و شادی دور شد
لیمو و انبا دگر ناورده بر
خشک گشت و باغ شد زیرو زبر
رود خشکید وزمین لب باز کرد
مرد ماهی مرغ هم پرواز کرد
بارالها ای خدای چاره ساز
چون تویی بیچارگان را چاره ساز
بحر ما باران رحمت کن عطا
ای عطا بخش کلام هل اتی

**********

منابع

استفاده از اطلاعات اهالی روستا :
الف.علی خان زاهدی
آرشیو ماهنامه آوای دهو
استفاده از تحقیقات آقایان : عبدالجلیل غفوری و عبدالله زاهدی
بهره گیری از اشعار و گفته های سید حسن موسوی از روستای گورزانگ (شاعر)
استفاده از اطلاعات شخصی

* ببخشید اگه اطلاعات ناقص یا بعضی جاها مغایر واقعیته... عرض معذرت فراوان...

خود خود روستای دهو...

مطالب مشابه :

آموزش تهیه ی خمیر حنای حنابندان

تزیین حنا و سینی حنا

آموزش تزئینات و دکوراسیون خانه

ترانه های تالش

آداب و رسوم فولکوریک عروسي‌ ترکهای خراسان

با آداب و رسوم منطقه اوز ( مراسم ازدواج در اوز )

عروسی درگوغر

خود خود روستای دهو...