کمک به کودکان دیر آموز

در حال حاضـــر بهترین كمک به كــودكان دیـــــرآمــــوز آن است كه :

۱- خانواده ها به طــور موثــر با معلم همكاری كــرده و معلم از این همكاری استقبال كند.
۲- این كودكان در كلاسهایی قــرار بگیرند كه دارای دانش آموزان كمتــری باشد.
۳- معلم به آموزش انفرادی بپردازدو بتدریج كودک را درگیرفعالیتهای گروهی و تدریس جمعی نماید.
۴- پیشرفت این كودكان به صورت هفتگی ثبت و در صورت نیاز از وجود یك مشاور كمك گرفته شود.
۵- فعالیتهـــای یادگیـــــری به صـــورت گام به گام و از ساده به مشكـــل و با حجم كمتـــــری انجام شود.
۶- تدریس با تكـــــرار بیشتــری همــــــراه باشد و از بیان لفظــــــی خود دانش آموز استفاده شود.
۷- در مورد پاسخهای درست و نادرست بازخورد فــوری و همــراه با توجه، تحسین، تشویق و البته در صورت لــزوم از تنبیه خفیف استفاده شود.
۸- به كــودكان كمک شود كه هـــرچه زودتـــر به مرحله عملیات عینــی بــرسند.
۹- بـر روی پیشرفت تــوجه و رشد مهارتهای كلامــی كودكان كار شود.
۱۰- مهارت آمـوزی مورد توجه قرار بگیرد. از آنجایی كه تقریباً 13% دانش آموزان مدارس عادی دیرآموز هستند، رسیدن به اهداف فوق نیازمند آن است كه یك دوره آموزشــی برای معلمان دوره ابتدایی در نظر گرفته شود و یك كمیته تخصصی بر عملكرد مدارس نظارت داشته باشد.
۱۱- اگــر كودكان دیرآموز در همان كلاسهای اول و دوم آموزش مناسب ببینند و درگیــر فعالیت هایی شوند كه به طور نظامدار جذب سیستم ادراكی آنها شود و مهارت كلامــی آنها را رشد دهد، هم نمرات كلاســی و هم رشد هوشــی آنها پیشرفت می كند و به حد دانش آموزان عادی می رسد.

ویــــژگی های خانوادگـــــی كـــــودكان دیـــــرآموز :

وضعیت خانوادگی كودكان دیرآموز فرق چندانی با خانواده های كودكان دیگر ندارد . اما این احتمال وجود دارد كه این خانواده ها متعلق به طبقه اجتماعی و اقتصادی پایین تری باشند. مسائل مربوط به اعتیاد و شیوع بدرفتاری با كودك همانند خانواده های دیگر است. تعداد فرزندان و محیط فرهنگی فرق چندانی با خانواده های دیگر ندارد. كودكان دیرآموز و خانواده های آنان بیشتر از سایرین درگیر مشكلات جسمی خاص نیستند. علی رغم مشابهت های فوق ، به نظر می رسد كه تفاوت هایی هم وجود داشته باشند.

والدین كودكان دیرآموز در ارتباط با نگرش نسبت به فعالیتهای شناختی با والدین دیگر تفاوت دارند:

این والدین فهالیتهای هوشی و شناختی قبل از ورود به مدرسه را برای كودكان خود مهم تلقی نمی كنند. آنها به نتایج و نمرات فرزندان خود در مدرسه علاقه دارند اما شیوه كمك آنها به كودكانشان واقعاً كارآمد نیست. طعنه زدن، سرزنش كردن، تنبیه و مقایسه بین این كودك با سایر كودكان در این خانواده ها به فراوانی دیده می شود. این والدین سطح هوش كودكان خود را بیشتر از آنچه كه هست برآورد می كنند و مشكلات رفتاری و سازشی آنها را نمی پذیرند یا درك نمی كنند. آنها حاضر به پذیرفتن این واقعیت نیستند كه كودك آنها دیرآموز است و تلاش می كنند كه بر مشكلات فرزند خود سرپوش بگذارند.

مسلم است كه كار با دانش آموزان دیرآموز باید به دور از نگرش منفی و تعصب صورت بگیرد. باید این نگرش در جامعه آموزشی و خانواده ایجاد شود كه دیرآموزان متعلق به جامعه عادی هستند و استثنایی تلقی نمی شوند. به عبارت دیگر، اگر یك كودك دیرآموز در نظام آموزشی تعلیم درست نبیند و سرانجام با برچسب استثنایی وارد مراكز ویژه شود نشان دهنده ناكارآمد بودن روش آموزشی است.

والدین باید نقش خود را به عنوان معلمان طولانی مدت كودك بپذیرند و پذیرفتن این نقش مستلزم آن است كه بین خانه و مدرسه همكاری و ارتباط بیشتر و فعالتری ایجاد شود. بنابراین معلمان این دانش آموزان باید آموزش مناسب و دوره های مربوط را بگذرانند و دارای شناخت كافی از كودكان و نحوه ارتباط با خانواده های آنان باشند. از سوی دیگر به نظر می رسد كه در آموزش و پرورش شناخت كافی از كودكان دیرآموز وجود ندارد و پی گیریهای لازم در مورد دیرآموزان صورت نمی گیرد.

ویژگی های نگرشی و عاطفی كودكان دیرآموز

نگرش كودكان دیرآموز به مدرسه و تحصیل معمولاً منفی است. تعداد غیبت های آنان بیشتر است و در بسیاری از موارد از سوی معلم و همكلاسان خود طرد می شوند. این نگرش منفی نسبت به كودكان دیرآموز در كلاسهای سوم تا پنجم بیشتر است شاید به این دلیل كه آنها مشكلات سازگاری بیشتری دارند. گاهی این دانش آموزان تعارضهای اجتماعی خود را به شكل پرخاشگری نشان می دهند چرا كه در هنگام مواجهه با بحرانهای بین فردی و شخصی، سازوكارهای ناكارآمدی برای مقابله در پیش می گیرند. دیرآموزان انگیزه تحصیلی بالایی ندارند و همین امر موجب درماندگی و نا امیدی و پایین آمدن عزت نفس آنها در مدرسه است. تجربه شكست مكرر در كلاس، فقدان هدف برای آینده، نگرش منفی همكلاسان و روشهای نادرست آموزش، رشد انگیزه تحصیلی این كودكان را به شدت كاهش می دهد. این كودكان از مشكلات رفتاری خود آگاه نیستند و نمی توانند عواطف خود را به طور مناسب ابراز كنند.

كودكان دیر آموز

رشد كودكان و نوجوانان فرایندی پیچیده و چند بعدی است كه برخی از ابعاد آن قابل سنجش و اندازه گیر هستند. یكی از مهمترین ابعاد رشد كودك، رشد هوش است كه نظیر رشد هیجانی در طی یك فرایند حساس و ظریف و از طریق تسهیلات محیطی و موهبت های فطری تحول می یابد. علاوه بر یادگیری در درون خانواده و متغیرهای فرهنگی و اجتماعی دیگر، تحصیلات رسمی كودك در مدرسه برای افزایش توان بالقوه عملكرد او در زندگی كاملاً ضروری است. كودكی كه نتواند به اندازه كافی و مناسب از آموزش رسمی مدارس استفاده كند در زندگی با مشكل مواجه خواهد شد.

خوشبختانه امروزه شناخت دقیقی از چگونگی رشد هوش و شناخت كودكان وجود دارد. نمره های 85 و بالاتر از آن در آزمونهای استاندارد هوش نشان دهنده هوش عادی هستند. نمره های كمتر از 71 نشان می دهند كه كودك با برخی از محدودیتها و عقب ماندگی ها در عملكرد هوشی خود مواجه هست.

نمره های بین 70 تا 84 نشان دهنده هوش مرزی یا دیرآموزی می باشند. واضح است كه كودكان دیرآموز بر اساس نمره آزمون هوش، جایگزینی آموزشی و روشهای آموزشی تعریف می شوند. این كودكان در عملكرد رفتارهای انطباقی ضعیف بوده و نه تنها در معرض خطر شكست تحصیلی قرار دارند بلكه از نظر بهداشت روانی نیز در مخاطره قرار دارند.

از طریق آزمونهای استاندارد، علائم و نشانه های رفتاری ، شناختی و عاطفی می توان این دانش آموزان را شناسایی نمود. این كودكان عقب مانده نیستند اما دارای ویژگی های خاصی هستند. یادگیری این كودكان دیرتر صورت می گیرد و اصطلاحاً كندآموز هستند. نمره های آنها در مدرسه ضعیف است و ممكن است در بعضی از كلاسها مردود شوند. این كودكان رفتارهایی دارند كه منعكس كننده توجه و تمركز ضعیف، تاًخیر و كندی در پاسخدهی، گرایش به سوی فعالیتهای عینی و ابتدایی، اختلاهای عمومی، بیش فعالی، تكانشی بودن، تحمل كم در برابر ناملایمات و محرومیت ها، نوسانات خلقی، عواطف ابلهانه، دلتنگی، خشم، ترس و پایین بودن اعتماد به تفس آنها می باشد. این كودكان بسیاربی تجربه به نظر می آیند. با این همه، این دانش آموزان به آسانی از سوی متخصصان و پزشكان تشخیص داده نمی شوند.

بیشتر اوقات كودكی كه دارای اختلال بیش فعالی/كمبود توجه و یا اختلال یادگیری تشخیص داده می شود دارای یك شرط اساسی هوش مرزی است كه با مشكلات شدید توجه و تمركز مشخص می شود. معمولاً مشكلات عاطفی و رفتاری نیز به مشكلات تحصیلی این كودكان اضافه می شود. تشخیص دشوار و اكثراً نادرست موجب می شود كه مداخلات به نتایج ضعیفی منجر شوند و یا گاهی اختلالات بیشتری برای كودك ایجاد كنند. مشكلات تحصیلی كودكان دیرآموز ;این كودكان بیشتر در درسهای ریاضیات و فارسی با مشكل مواجه می شوند. نتایج امتحانی آنها از سایر همكلاسانشان كمتر است. نتایج ممكن است آنقدر ضعیف باشد كه آنها را به كلاس و پایه پایینتر منتقل كنند.

كلاس اول و دوم ابتدایی برای این دانش آموزان بسیار دشوار است اما بعد از كسب مفاهیم لازم و در كلاسهای سوم و چهارم مشكلات كمتری دارند. این كودكان در كلاس اول، در شناخت و تشخیص حروف، خواندن درس و یا درك معنای چیزی كه خوانده اند مشكل دارند.بسیاری از آنها تمایلی به نوشتن دیكته نشان نمی دهند و آنهایی كه دیكته می نویسند اشتباهات زیادی مرتكب می شوند. كودكان دیرآموز اعداد را می شناسند اما در محاسبه هایی كه حاصل آنها بیشتر از 10 باشد مشكل دارند نمی توانند از 10 به 1 بشمارند و روابط و نظم حاكم بین این اعداد را درك نمی كنند.

حل مسائل ریاضی برای آنها بسیار دشوار است. در سال دوم، این كودكان برخی از مفاهیم مربوط به كودكان عادی را كسب كرده اند اما هنوز در خواندن و درك معنای متن مشكلاتی دارند. برای آنها خیلی سخت است كه جمله های ساده ای در مورد خودشان بگویند یا بنویسند.هنوز در دیكته مشكلات زیادی دارند و در حل مسائل ریاضی ضعیف هستند؛در پایان سال سوم، برخی از تواناییهای این كودكان پیشرفت قابل ملاحظه ای نشان می دهد. آنها می توانند به طور مستقل و بدون نظارت مستقیم یك متن را بنویسند و تلفظ آنها نسبت به سالهای قبل خیلی بهتر می شود. با این وجود، اول حروف و سیلابها را می خوانند و سپس آنها را به هم متصل می سازند و نمی توانند به سوالاتی كه در باره یك متن از آنها پرسیده می شود جواب دهند.

تقریباً 25% دانش آموزان دیرآموز بر عمل جمع و تفرق مسلط می شوند اما همچنان در ضرب ، تقسیم و حل مسائل ریاضی مشكل دارند. این كودكان كمتر از سایر كودكان موفق به گذراندن امتحان نهایی كلاس پنجم می شوند و احتمال ترك تحصیل در دوره راهنمایی در آنها زیاد است به طور كلی سن ذهنی این كودكان از سن ذهنی كودكان همسن كمتر است. از نظر هوش كلامی ، گنجینه لغات كمتری دارند. آنها به سختی می توانند چیزهایی را كه در تصویر می بینند بیان كنند.
این كودكان به جای آنكه اعمال و فعالیتهای یك تصویر را توصیف كنند ، چیزها را نام می برند. ظرفیت و دامنه حافظه كوتاه مدت آنها كمتر است تفكر آنها بیشتر عینی، ملموس و انعطاف ناپذیر است و كمتر قادر به بازگشت پذیری هستند. در مقایسه كردن امور با هم مشكل دارند. نمی توانند از دانش ریاضی خود در خارج از محیط مدرسه استفاده كنند. آگاهی و جهت گیری زمانی آنها ضعیف است. نقاشی های این كودكان بسیار ساده، ناپخته و با جزئیات كمتری همراه است. مهارتهای فراشناختی آنها بسیار ضعیف است. آنها نمی دانند كه چه چیزی یادگیری آنها را كاهش می دهد و چگونه می توانند یادگیری خود را افزایش دهند. یادگیری این كودكان ناقص و بسیار كند است.

دانش آموزان دیرآموز در انجام تكالیف یادگیری بسیار بی دقت عمل می كنندزیرا: توجه به درس و تكلیف را خیلی زود دست می دهند و خیلی زود به این نتیجه می رسند كه درس را خوب یاد گرفته و یا تكلیف را كامل كرده اند این كودكان تكالیف و تمرینات خود را دست كم می گیرند و زمان كافی برای یادگیری آنها اختصاص نمی دهند. زمان فیزیكی صرف شده از سوی این كودكان كمتر از سایرین نیست اما كوتاهتر از آن چیزی است كه برای توانایی یادگیری آنان مناسب باشد. هرچند دیرآموزان از چند استراتژی فراشناختی استفاده می كنند، اما یادگیری آنها مكانیكی است. آنها تلاش نمی كنند كه بین قسمتهای مختلف درسی كه یاد می گیرند یك رابطه منطقی ایجاد كنند.

http://ma_59_zare.persianblog.ir

چه باید كرد؟

کمک به کودکان دیر آموز

مطالب مشابه :

متن برای درخواست کمک از اولیاء دانش آموزان& درخواست از اولیاءوکمک به مدرسه

فرم کمک به مدرسه و دعوت نامه انجمن اولیا و مربیان

کمک خانم معلم اهوازی برای مدرسه‌سازی در مناطق عشایری

متن بخشنامه مشارکتهای داوطلبانه

برای کمک به متن شما

کمک خیرین مدرسه ساز به مدارس

کمک به کودکان دیر آموز

نیازمند کمک خیرین برای ساماندهی 10 هزار مدرسه دو نوبته هستیم

پاسخ به برخی سوالات همکاران درمورد فارسی ششم

قبض هدیه به مدرسه