پروازهای فرامنطقه ای

پروازهای فرامنطقه ای

     در این مقاله نویسنده با نگاهی اجمالی به موضوع پروازهای فرا منطقه ای را به شرح زیربرسی مينمايد.  

  بعضی از خلبانان پاراگلايدر پس از سالها زحمت و تلاش و آموختن و بکاربستن اصول پرواز و اصول خلبانی فعال و كسب تجارب و مهارتهای لازم ، اقدام به عمل متهورانه ای مينمايند با عنوان    "پرواز فرامنطقه ای"                                                               

در این مقاله نویسنده با نگاهی اجمالی به موضوع پروازهای فرا منطقه ای را به شرح زیربرسی مينمايد.

    ۱- مقدمه :

با تشکر از تمامی خلبانانی كه صبورانه جواب دادند به اين سؤال كه : چه چيزی در يك پرواز فرا منطقه ای موفق اهميت دارد؟                                                                                                               اولين قدم به سوی يك پرواز فرا منطقه ای موفق به همين سادگی عبارت است از : " ترك كردن  تپه های محلی (محل تيك آف ) با امنیت و طی كردن مسافتی در يك اقدام جسورانه و متهورانه ولی با امنيت كامل " . در جريان يك پرواز فرا منطقه ای اين اهميتی نداره كه مسافت طی شده از نقطه شروع ۱ مايل باشه يا ۱۰۰ مايل ، مهم اينه كه در اين خصوص سعی و تلاش شده است .  برای هر پروازی كه  انتهای پرواز در يك نقطه جديد پايان می يابد ، نيازمند يك سری از مهارت های پروازی ميباشد كه از آن جمله : يك درك صحيح از شرايط موجود منطقه ، آناليز دائمی از شرايط آنی هوا در پرواز ، و بالاتر از همه يافتن يك محل ايمن برای لند كردن در انتهای پرواز .

۲- طراحی پرواز : 

طراحی يك پرواز فرامنطقه ای اغلب مهمترين قسمت يك پرواز  است . برای طراحی پرواز فرامنطقه ای در مسابقات ، كميته های اجرایی هر روز صبح تسك ها را با بهترين اطلاعاتی که ميتونند استنباط كنند از سرعت باد ، افزايش احتمالی ابرها ، ميزان فشار بارومتريك ، عكس های ماهواره ای و هر اطلاعات جزئی ديگری كه اونها بتونند جمع آوری نمايند،تعيين ميكنند . قاعدتأ خيلی از روزها برای پرواز فرامنطقه ای مناسب نيست . اطلاعات كميته های مسابقات ميتونه خيلی مهم باشه برای برنامه ريزيتان . برای تعيين موقعيت همواره داشتن يك نقشه خوب از اندازه و بزرگی كوهها و مسير و مكان كوههای منطقه ، بزرگراهها ، خطوط نيرو ، راه آهن و موقعيت و مشخصات هر چيز ديكری در روی نقشه كه قابل روئيت از هوا باشد ضروری است . دريافت اطلاعات صحيح از هر منبع محلی درباره پرواز فرا منطقه ای و يا ساير اطلاعاتی كه با اين موضوع مرتبط باشد ميتونه مهم باشه . شخصأ ترجيح ميدهم كه اين اطلاعات را در صورت امكان از خلبانان محلی كسب نمايم ، برای مثال اونها ممكنه بدونند درباره دره های عميق و يا محل هایی كه ممكنه در شرايط زمانی و شرايط جوی مختلف تبديل به مكانهای خطرناكی بشند ، و يا شرايط ترمالهای خوب ، محل و اندازه آنها ، محل خطوط نيرو و محل های احتمالی لند و ... بعد از بدست آوردن شرايط مناسب زمانی و مكانی ، قدم بعدی در نظر گرفتن چند هدف ميباشد . اون خيلی مهم و سودمنده كه پروازهای فرامنطقه ای بصورت گروهی انجام بشه ، اما اون اغلب خيلی مشكله كه كسی بتونه تاانتهای مسير همراه شما و در كنار شما باشه ، اصولا مدتی پس از پرواز به لحاظ شرايط مختلف هوا و اختلاف در نوع تفكر برای ادامه مسير و اختلاف در مهارتهای پروازی ، گروه پروازی از هم جدا ميشوند و هر كسی به طرفی ميرود . در پروازهای فرامنطقه ای حتمأ قبل از رفتن در باره اقدامتان و مسير پروازتان به كسانی اطلاع دهيد .به خاطر اينكه در شرايط باد روبرو به نسبت افزايش سرعت باد ، از سرعت پيشروی پاراگلايدر كاسته ميشود ، بايستی در طول پرواز فرامنطقه ای ميزان پرواز رو به باد به حداقل برسد .درك شرايط بادهای محلی ، نظير اختلاف بين بادهای صبح و بعداز ظهر و جهت آنها ، و همچنين درك بادها و جريانات بين دره ای خيلی مهم است كه اغلب اونها ميتونند مشكل ساز باشند . و همچنين تشخيص كوههایی كه ميتوان در سمت رو به باد آنها ارتفاع گرفت و بالا رفت و يا تشخيص  روتورهای  پشت تپه ها و كوهها خيلی مهم است .

۳- پرواز فرامنطقه ای :

پروازهای فرامنطقه ای نيازمند يك سری مهارتهایی است كه بدون داشتن آنها پرواز خيلی مشكل ميشه . گرچه ممكنه اين بنظر ناخوشايند برسه ولی من در هر بار همواره و مكررا آناليز ميكنم وضعيت آخرين پرواز xc رو كه داشتم با سئوال کردن از خودم که " در این پرواز چه چیزهایی رو اشتباهی انجام دادم ؟ " این روش کمک میکنه به من که بتونم انتخاب کنم و انجام بدم در پروازهای بعدی اون چیزهایی رو که برام بهتره و دوری کنم از کارهایی که ممکنه منو به مخاطره بندازه .

  ۱- اين يه نكته ايست كه اگر چنانچه در طول پرواز زمان زيادی از آخرين ترمال گذشته باشه و پيدا كردن ترمال مشكل بشه ، در ترمال يا ترمال هایی پيدا ميكنيم بايستی تا اونجا كه ممكن باشه (تا سقف ترمال) چرخيد و بالا رفت و زمانی كه ديگه ليفتی نبود از اون خارج شد.    

 ۲-در هر پرواز تعدادی موقعيت وجود داره كه ميتونه خطرناك و مهلك باشه . آگاه بودن از خطرات احتمالی باعث دوری كردن از اونها ميشه . دونستن خطراتی كه در هر موقعيت ممكنه پيش بياد ، خلبان رو  از قبل آماده ميكنه كه عكس العمل مناسبی رو از خودش نشون بده .                                                      

۳-برای آناليز كردن پرواز ، من تصور ميكنم كه كل پرواز فرامنطقه ای تشكيل شده از يك سری گام های كوچك كه از اتصال اونها بهم خطی تشكيل ميشه كه منتهی ميشه به گل (نقطه پايان) حال سعی ميكنم اين گام ها رو تحليل كنم .                                                                                                       

۴-اگر شما پرواز ميكنيد با يك طرح و حالت موفق ، به طرحتون ايمان داشته باشيد و اجازه نديد كه دودلی بياد سراغتون.                                                                                                                            

۵-در باره اونچه كه ميخواهيد انجام بديد ابتدا فكر كنيد و سپس تصميم بگيريد و بعد اونو انجام بديد . اگر چنانچه طرح شما عملی نيست و يا كارایی لازم رو نداره ، بپرسيد و سعی كنيد ياد بگيريد و بدونيد دلائل واقعی اون رو ، سعی نكنيد خودتون رو با دلائل نا مناسب و بی ربط توجيح كنيد.

۶-همواره در طول پرواز و مسير حركت ، محلی رو به عنوان محل لند اضطراری در نظر بكيريد، اين عمل بعد از مدتی بصورت غير ارادی انجام خواهد شد .                                                                        

 ۷-همانند رانندگی كردن در شب در يك جاده ناشناخته ، پرواز فرامنطقه ای برای شرايط غير منتظره نيازمند حاشيه امنيت بالایی ميباشد .                                                                                       

۸-ابرها معمولا شاخص ليفت  هستند ، بنابراين سعی كنيد بريد به پايه ابر ، و سپس از پايه اون ابر بريد به پايه ابر ديگر . توجه كنيد به ابرهایی كه ميخواهيد بريد به سوی اونها، ببيديد كه اون ابرها در چه وضعيتی هستن، آيا در حال تشكيل شدن هستن؟،آيا كاملا شكل گرفته اند ؟ و يا اينكه در حال از بين رفتن هستن؟، تشخيص وضعيت ابرها در حالی كه در بالا هستيد نسبت به حالتی كه در زمين هستيد ميتونه سخت باشه ، ولی بايد تمرين كرد و ياد گرفت ، چون اين مهارت برای پرواز فرامنطقه ای ضروریست .                            

۹- بخاطر داشته باشيد زمانی كه در پايه ابر در حال اوج گيری هستيد ، همواره و مرتبا به ابر نگاه كنيد ، ديدن اينكه با چه سرعتی بالا كشيده ميشيد ، شگفت آوره ، خواهيد ديد كه در يك لحظه وارد اون  شديد .در نظر بگيريد كه آخرين چرخشتان شما رو در لبه ابر قرار بده و بتونيد ترك كنيد پايه ابر رو با يك حاشيه امنيت بالا و اجازه نديد كه مكيده شويد به داخل ابر .اگر شما مكيده ميشويد به داخل ابر ، بهترين و مؤثر ترين روش نزول در ليفت های قوی اسپيرال دايو هستش .                                                   

۱۰-به محض اينكه نزديك شديد به زير ابر ،برای اينكه به داخل ابر كشيده نشويم در ابتدا سعی كنيم با سرعت تريم پرواز كنيم ، و اگر ضروری باشه به سرعت دهنده فشار دهيم ، و اگر ضروری باشه بيگ اير كنيم تا از زير ابر و كشش اون خارج بشيم ، اگر چنانچه ليفت قوی باشه با اسپيرال دايو و اگر ليفت واقعا قوی باشه قبل از اينكه به داخل ابر كشيده شويم با قطب نما مسير رو چك ميكنيم ، حالت كشش رو تحمل ميكنيم ، داخل ابر ميشيم پس از اينكه ليفت كمتر شد با استفاده از قطب نما ميتوان در بدترين حالت مسير رو كنترول كرد و از ابر خارج شد .                                                                                

 ۱۱- ممكنه شما در روزی پرواز كنيد كه اصلا ابری وجود نداره و يا اكر هم ابر باشه ، ابر از بين برندو تموم بشن ، پس در ابتدا در روزهای پروازی از آسمان  ارتباط بين ابر ها ، اندازه و بزرگی اونها رو با سطوحی از زمين كه باعث بوجود اومدن ابرها ميشن رو پيدا كنيد ، تا بتونيد در روزهای بدون ابر ، منابع ترمال رو (ترمال آبی) براحتی تشخيص دهيد .                                        

۱۲- سعی كنيد پيدا كنيد الگويی هایی رو برای توسعه ترمال از يك منبع ثابت برای انواع خاصی از روزها با شرايط جوی متفاوت ، مثلا روزهای بدون باد ، روزهای با باد كم ، روزهای با باد زياد و...                  

 ۱۳- هر خلبان در مورد اينكه ترمالها چگونه بوجود می آيند و چطوری عمل ميكنند برا ی خودشون تئوری هایی رو دارند ، اون ضروريه كه شما توسعه بديد روش خودتون رو و چك كنيد صحت اونارو ، برای اينكه در پرواز فقط تنها شما هستيد و داشته هاتون .                                           

۱۴-در پرواز اگه ارتفاعتون در حال كم شدن هستش ، با توجه به مهارت و اطلاعاتتون  يه نقطه ای رو كه فكر ميكنيد ميتونه منبع خوبی برا ترمال باشه رو انتخاب كنيد و بريد به اونجا  . اگر شما در مورد نقطه ای كه انتخاب كرديد شك نموديد و در اونجا در اون لحظه ترمالی نبود و سينك شما هم صفر بود ، منتظر بمونيد ، چرا كه احتمالا چيزهای بهتری روی خواهد داد (ترمالی خواهد تركيد ) . 

۱۵- شما نميتونيد خيلی دور بشيد از منطقه محلی ( محل تيك آف )، مگر اينكه شرايط جوی كاملا مناسب بوده و در روی سايت مكررا درهر ۳۰ ثانيه و يا كمتر ، آزاد شدن ترمالها رو احساس كنيد .

۱۶- ليفت حاصل از ريج (ديواره) ميتونه شما رو در بالا نگه داره تا اينكه يك ترمالی تشكيل شده و سپس آزاد بشه . روی ديواره خيلی مراقب باشيد مخصوصا برای بادهایی كه ناشی از آزاد شدن ترمالهاست و جهت  و شدت اونها قابل پيش بينی نيست و بستگی به موقعيت مكانی و بزرگی ترمالها دارد .

۱۷- برای تعيين جهت باد منطقه ، نگاه كنيد به علف ها ، گرد و خاك و درختان .

۱۸- قطعاتی از زمين كه تيره رنگ و خشك هستن به نسبت زمين های مرطوب و روشن ، منابع خوبی برای ترمال هستن ، زمين های خشك و تيره توليد كننده ترمالهای خيلی قوی و اكتيو هستند در حالی كه زمين های پوشيده از علف بندرت ترمال دارند . 

۴- لندينگ :

پرواز زمانی لذت بخش تر است كه در انتهای پرواز با يك لند ايمن همراه باشد . برای لند كردن در يك محل جديد همواره فضای بيشتری رو برای جبران اشتباهات در نظر بگيريد .فكر كنيد به هنگام پرواز ، زمانی كه به محل لند هميشگی ميرسيد چقدر به اطراف دقت ميكنيد ،حال سعی كنيد كه بتونيد تصور كنيد زمانی كه از بالا به يك محل لند جديد كه هيچگونه شناخت قبلی از آن نداريد نزديك ميشويد، چه مشكلات و خطراتی ميتونه وجود داشته باشه . نگاه كنيد به زمين و مراقب كابل ها باشيد ، مخصوصأ مراقب اون كابل هایی باشيد كه دكل های آنها نيز ديده نمی شوند . همچنين مراقب تپه ها و بلندی هایی كه ميتونند ايجاد توربولانس و روتور نمايند ، باشيد . سعی كنيد از ارتفاع بالا جهت باد رو تشخيص دهيد ، برای اين منظور دقت كنيد به دودهای بالا رونده ، موج روی آب درياچه ها و بركه ها ، جابجایی گردوغبار و يا به هر نشان ديگری كه در اون لحظه در محل لند در تشخيص جهت باد به شما كمك كنه . پس از تعيين جهت باد ،  محل لند رو هم از اون بالا انتخاب كنيد ، سعی كنيد كه طول باند بيشتر باشد ، تا زمانی كه چنانچه شما در آخرين لحظات فرود با يك ليفت و يا سينك نا خواسته برخورد كرديد نيازی به چرخش و برگشتن به محل لند در نزديكی زمين نباشد . من شخصأ زمانی كه ارتفاعم كم ميشه ترجيح ميدم كه سريع لند كنم تا اينكه در نزديكی زمين پرسه بزنم و منتظر باشم برای بعضی چيزهای ناگوار كه اتفاق بيفته ، مخصوصأ در شرايط ترميك قوی وسط روز سعی ميكنم كه با بيگ اير پايين بيامو لند كنم ، در اين شرايط ممكنه فقط با پاهامون با يه كمی ضربه به زمين برخورد كنيم  . من ديده ام حوادث خيلی زيادی رو در جاهایی كه پرندهايی اومدند به يك محل لند جديد و در هوا و در نزديكی زمين بی هدف معلق شدن تا اينكه صدمه ديدن از يك ترمال قوی يا يك داست دويل . به هنگام لند ، يك بال در حالت بيگ اير كه به سرعت پايين مياد در نهايت پايداری بوده و ميتونه براحتی از اغتشاشات هوا گذشته و با امنيت فرود بياد . اگر چنانچه شما به هنگام لند ، ناگهان كابل های برق رو ديديد ، بهتر است قبل از برخورد به آنها به سرعت پایین بياييد ، سريعا بی لاين استال كنيد و به سمت زمين برويد،اين بهتر است از اينكه با كابل های برق برخورد كنيد .  در برخورد با كابل ها اگر برقگرفتگی شما رو نكشه ، مطمئنأ سقوط از روی كابل ها شما رو خواهد كشت .

۵-تجهيزات و لوازم :

۱-در مرحله اول شما نياز داريد يك بال و صندلی كه با اون كاملأ احساس راحتی كنيد . بالهای مسابقه ای گلايد خيلی خوبی دارند و اين خيلی مهم كه به بال و لوازمتون آگاهی كامل و  اعتماد كامل داشته باشيد .

 ۲- داشتن يك نقشه از جايی كه شما ميخواهيد بريد به اونجا و جاهایی كه شما تصور ميكنيد ميتونيد در انتهای پرواز در اونجا ها باشيد . و همچنين يك كيف نگهدارنده نقشه كه بسته ميشه به پاها .

 ۳- كيسه يا جعبه كمك های اوليه با مسكن های قوی ، اگر شما در جایی خيلی دورتر از يك جاده مصدوم شديد تنها شانس شما همون مسكن هاست كه ميتونه درد رو كاهش بده و شما رو تا اومدن گروه امداد هوشيار نگه داره . 

 ۴- بيسيم هایی كه  باطری آنها برای چندين ساعت استفاده كافی باشد و همچنين داشتن باطری اضافی شارژ شده .  توافق روی يك فركانس هايی با يادداشت كردن اونها به ترتيبی كه اگر زمانی فركانسی به هم خورد به خاطر بياورد كه از كدام كانال بايستی استفاده نمايد .

 ۵ - داشتن   gps  . يك جی پی اس ابزار مهمی است برای تشخيص سرعت باد ، سرعت هوایی ، فاصله ها ، موقعييت محل لند ، ارتفاع پرواز و بدون داشتن  gps  تعيين مسير و تعيين موقعيت برای شما و كسانی كه در روی زمين بدنبال شما هستند ممكن نخواهد بود مخصوصأ زمانی كه شما پرواز ميكنيد بالای جاهایی كه بدون علائم و نشانه های زمينی است .

 ۶ - تلفن همراه يك وسيله خيلی مفيد و مهمی است .

 ۷ - غذا و آب . مخصوصأ آب ، شما ميتونيد راه بريد دو يا سه روز بدون غذا ، اما شما بدون آب زنده نخواهيد بود .                                                                    

۸- لباس و دستکش مناسب جهت جلوگیری از سرما زدگی در ارتفاع بالا .                    

۹- كبريت جهت روشن كردن آتش برای علامت دادن با دود و يا روشنایی در شب و همچنین جهت گرم شدن .

۱۰- آينه جهت منعكس كردن نور برای علامت دادن و همچنين نوارهای باريك رنگی به عنوان پرچم جهت علامت دادن .   

  نويسنده : ويل گد                           

 مترجم : حسين آزادی