مجسمه‌های چینی شهدا و شخصیت‌های انقلاب در ایران

به گزارش خبرنگار هنرهای تجسمی فارس، سرقت سریالی مجسمه‌های تهران در سال 88 و 89 که یادتان نرفته است، همان مجسمه‌های برنزی چند تنی که به سرعت برق و باد با جرثقیل و در برابر چشم مردم از میادین تهران به سرقت رفت و خواب را از چشمان هنرمندان و مردم شهر ربود. اکنون با گذشت سه سال از آن ماجرا هنوز پلیس هیچ سرنخی از این سرقت‌ها به دست نیاورده و سارقان دستگیر نشده‌اند! در ادامه این ماجرا، در یکی دو سال گذشته احجام فلزی تولید شده در کارگاه‌های کشور چین همچون دیگر اجناس بی‌کیفیت چینی بی‌نام و نشان و بی‌هویت از مناطق مختلف تهران سربر آوردند، مجسمه‌هایی که کار دست هیچ هنرمندی نبود و به سفارش دلالان در یک کارگاه به تولید انبوه رسیده بود، کالاهایی که هیچ سنخیتی با فرهنگ و هنر ایرانی و اسلامی ما ندارند، این موضوع اگر چه با سرو صدای رسانه‌ها، انتقاد هنرمندان مجسمه‌ساز و در نهایت مخالفت و ممنوعیت ورود و نصب این آثار از سوی سازمان زیباسازی شهرداری تهران رو به رو شد، اما همچنان شاهد این احجام بی‌قواره شهری هستیم که بر اندام شهرمان جا خوش کرده‌اند و خیال پایین آمدن ندارند، مسئولان صرف هزینه‌های هنگفت برای تولید و نصب این مجسمه‌های تولیدی را بهانه ای برای ماندگار شدن آن‌ها عنوان می‌کنند! بگذریم.

حالا خبر می‌رسد که یک کانتینر مجسمه‌های کوچک 20 سانتی‌متری ‌از شهدای انقلاب اسلامی و علمای ایران با مجوز وزارتخانه  از گمرک عبور کرده و وارد ایران شده است!

مجسمه‌هایی که نه در تعریف هنر مجسمه‌سازی می‌گنجد و نه عنوانی دیگر‌ برازنده آن‌هاست. احجامی که به گفته واردکنندگان آن با مجوز وزارتخانه مربوطه از گمرک عبور کرده است و برخی از مسئولان نیز آن‌ها را تأیید کرده‌اند!

سوژه دلالان این بار شخصیت‌های انقلابی ‌و شهدای ایران است، شخصیت‌هایی چون آیت‌الله بهشتی، شهید رجایی، شهید باهنر و... که در میان آن‌ها مجسمه شهید متوسلیان نیز به چشم می‌خورد.

اکنون در گام نخست مجسمه یکی از این شخصیت‌ها به تولید انبوه رسیده است و با عبور از گمرک آماده فروش در مغازه‌هاست.

به نظر می‌رسد که سودجویان این بار به جای مجسمه‌های بی‌قواره شهری به سراغ شخصیت‌های مذهبی انقلاب و دفاع مقدس رفته‌اند تا با پرداختن به موضوعاتی از این دست کار خود را توجیه کنند و به اهداف نامعلوم خود برسند.

سوال اینجاست که این مجسمه‌ها که در گام نخست حدود 1200 عدد از آن‌ها وارد کشور شده است و نیازمند مجوز است، چگونه مجوز عبور از گمرک را یافته است؟

شاید برخی چنین توجیه کنند که مجسمه‌ها کوچکند و آسیبی به هنر مجسمه‌سازی و فرهنگ ایرانی اسلامی ما وارد نمی‌کنند که در پاسخ باید گفت اگر چه این مجسمه‌ها این بار در ابعاد 20 سانتی‌متری در حجم انبوه وارد ایران شده است، اما سهل‌انگاری و سهولت در اعطای مجوز به این مجسمه‌های به ظاهر بی‌ضرر ممکن است در آینده‌ای نه چندان دور سودای ورود چنین مجسمه‌هایی در ابعاد چند متری را هم در سر برخی سوداگران بپروراند.

ورود این مجسمه‌های چینی به کشور در حالی اتفاق می‌افتد که بسیاری از هنرمندان مجسمه‌ساز کشورمان بارها آمادگی خود را در ساخت پرتره‌هایی از شخصیت‌های دینی و مذهبی کشورمان اعلام کرده‌اند و توانایی و هنرمندی خود را پیش از این در قالب سمپوزیوم ساخت سردیس سرداران شهید هم نشان داده‌اند، ‌همان‌ها که بعدها در نقاط مختلف تهران نصب شده و خواهد شد. مجسمه‌سازانی که در رویدادهای مختلف مجسمه‌سازی کشور حضور فعال دارند و هنوز مدت زمان زیادی هم از پایان چهارمین سمپوزیوم بین‌المللی ایران نیز نمی‌گذرد. سمپوزیومی که گروهی از مجسمه‌سازان پیشکسوت و جوان ایرانی را در کنار مجسمه‌سازان حرفه ای خارجی گردهم آورد و به خلق 20 مجسمه مختلف از جنس سنگ انجامید. با همه این تفاسیر اگر نیازی به داشتن این مجسمه‌ها،‌تندیس‌ها و سردیس‌ها احساس می‌شود،‌ چرا و چگونه ساخت این مجسمه های بی کیفیت به کارگاه های تولیدی چین سفارش داده می شود و چگونه اجازه ورود به کشور می گیرد؟

اگر چه ورود و نصب این مجسمه‌ها درسطح شهر تهران و عبور مجسمه‌های بی کیفیت چینی از گمرک ایران ممنوع است،‌ اما به نظر می‌رسد که مقوله ممنوعیت ورود و نصب این احجام بی‌هویت در کشور تا زمانی است که وارد کشور نشده باشد و زمانی که به هر دلیل و با هر مجوزی وارد شد، به هر حال جای خود را پیدا می کند و سر از یک میدان شهر یا ادارات و خانه‌های مردم درمی آورد، اعتراض ها هم کارگر نیست چرا که به گفته مسئولان هزینه های کلان برای آن‌ها صرف شده است و نمی توان کاری کرد.

با روندی که در پیش گرفته شده است دیر نیست آن روز که مفاخر فرهنگ و تمدن ایران زمین از جمله حافظ شیرازی، فردوسی، مولوی، سعدی و ....که پیش از این از سوی کشورهای مختلف هویت ایرانی آن‌ها به یغما رفته است، این بار از سوی چینی ها مورد تعرض قرار گرفته،‌ مفاخرمان را در اشکال ناقص و بی هویت که مزاحمت بصری  به همراه دارد، برایمان بسازند و به خودمان هم بفروشند!

در حالی که هنرمندان بسیاری در کشورمان با سوابق درخشان در هنر مجسمه سازی، توانایی ساخت بهترین آثار حجمی و مجسمه ها را دارند که می تواند با امضای صاحب اثر به عنوان یک اثر هنری فاخر و ارزشمند در سطح شهر نصب شود و یا در ابعاد مجسمه های کوچک هنری به ادارات و خانه ها راه یابد.

به نظر می رسد برای توقف این جریان، نیازمند یک اراده ملی در سطح مسئولان کشور هستیم تا در شرایط اقتصادی امروز با ممانعت از ورود این مجسمه ها به کشور، علاوه بر حفظ شایستگی فرهنگی و هنری کشورمان، بازار کار هنرمندان مجسمه ساز ایرانی  را نیز دچار آشفتگی نکنیم و اجازه دهیم که نیازهای کشور در زمینه مفاخر فرهنگی، هنری، دینی و انقلابی کشورمان به دست هنرمندان مملکت خودمان ساخته شود.

 گزارش از: فاطمه حامدی‌خواه

http://news.blackbook.ir/view-3810.html