اینم از اسلایدام.

<?xml:namespace prefix = v /><?xml:namespace prefix = o />

لوله گذاری دستگاه گوارش وارد کردن یک لوله ی قابل ارتجاع است به داخل معده،دئودنوم یا ژژنوم که ممکن است از طریق دهان یا بینی یا دیواره ی شکم (گاستروستومی ،ژژنوستومی) وارد شود که برحسب کاربرد لوله ها ممکن است طول لوله بلند،متوسط یا کوتاه باشد.

لوله ی بینی-معده ای کوتاه،بینی-دوازدهه ای متوسط و لوله ی بینی-روده ای بلند است.

هدف از لوله گذاری دستگاه گوارش

برداشتن فشار از روی معده با خارج کردن گاز ومایع

شستشوی معده با آب یا سایر مایعات و خارج کردن سموم یا سایر مواد مضر خورده شده

تشخیص اختلالات مربوط به تحرک معده و روده و سایر اختلالات

وارد کردن داروها و غذاها

خارج کردن محتویات معده به منظور آزمایش و تجزیه ی آنها

انواع لوله ها

سوند دهانی-معده ای:نوعی سوند با سوراخ های بزرگ ودهانه ی خروجی پهن است که باری خروج محتویات معده در اورژانس و بخش های مراقبت ویژه به کار می رود.این لوله از نظر طول،اندازه،هدف از استفاده و محل جاگذاری در دستگاه گوارش باهم تفاوت دارد.

لوله های معده ای

سوند بینی-معده ای:این سوند نوعی لوله ی کوتاه است که اغلب قبل یا در خلال جراحی مری یا معده از طریق بینی به معده وارد میشود.

انواع شایع آن مثل لوله ی لوین(levin) و لوله ی گاستریک سامپ است.از این لوله ها برای دادن دارو به مدت حداکثر 4 هفته یا تغذیه و یا برداشتن از روی دستگاه گوارش فوقانی استفاده می شود.

لوله ی لوین(levin):لوله ای تک مجرایی است که از پلاستیک با لاستیک ساخته شده است.این لوله وصل به ساکشن متناوب با فشار پایین می شود.ساکشن متناوب برای جلوگیری از زخم یا پارگی پوشش معده به کار می رود که می توان به دلیل چسبندگی مداوم مجرای لوله به مخاط معده پدید آید.

لوله ی گاستریک سامپ(salem sump tube):لوله ی بینی-معده ای است از جنس پلاستیک شفاف و دو ومجرایی که برای خالی نگه داشتن معده استفاده می شود.لوله ی داخلی کوچکتر است وبوسیله ی سوراخی که در انتهای لوله قرار دارد با محیط بیرون ارتباط دارد.این لوله به ساکشن مداوم کم فشار وصل می شود.یک دریچه ی ضد رفلاکس دنباله ی لوله ی داخلی کوچکتر است که مانع از رفلاکس محتویات معده می شود.برای شستشوی مجرای خارج کننده ی ترشحات،دریچه برداشته میشود.برای برقراری مجدد،یک هوای خنثی کننده بین محتویات معده و دریچه که 20 میلی لیتر هوا از طریق دریچه آبی رنگ تزریق شده و دریچه مجددا جاگذاری می شود.

لوله های روده ای:

لوله های بینی-روده ای برای غذارسانی مورد استفاده قرار می گیرند.لوله های غذارسانی که در دوازدهه است به تام لوله های بینی-دوازدهه ای و آنهایی که در ژژنوم قرار می گیرند لوله های بینی-ژژنومی نام دارند.بعد از وارد کردن لوله ابتدا نوک لوله در داخل معده قرار می گیرد و بعد معمولا 24 ساعت طول می کشد تا لوله به روده برسد(از طریق حرکات دودی روده)یا از طریق جراحی یا آندوسکوپی،لوله های روده ای را مستقیما وارد دوازدهه یا ژژنوم می کنند.

آماده سازی بیمار:

قبل از انجام پروسیجر،پرستار باید پرستار باید هدف از لوله گذاری را برای بیمار توضیح دهد تا همکاری بیمار افزایش یابد.

برای اصمینان از قرار گرفتن لوله در جای مناسب روش هایی که مورد استفاده قرار می گیرند عبارت است از:

Ø عکس برداری با اشعه ی ایکس که مطوئن ترین روش است.

Ø اندازه گیری طول لوله

Ø مشاهده ی مایع آسپیره شده که رنگ مایع آسپیره شده به تعیین محل قرار گیری آن کمک می کند.(مایع خارج شده از معده اکثرا سبز رنگ،خون آلود یا قهوه ای رنگ است اما مایع خارج شده از روده شفاف و به رنگ زرد یا صفرا است.

Ø اندازه گیری PHمایع آسپیره شده.روشی دقیق است که PHمایع آسپیره شده از معده حدود 5-1،PHمایع آسپیره شده از روده حدود 6 یا بالاتر است و ترشحات ریوی دارای PH،7 یابالاتر است.

Ø سمع ورود هوا که روش دقیقی نیست.

Ø روش جدید در دست مطالعه،استفاده از لوله هایی که دارای آشکار کننده ی کربن دی اکسید در نوک خود هستند که در صورت ورود لوله به نای تغییر رنگ می دهند.

نکته:اطمینان از قرار گرفتن صحیح لوله در دوازدهه کار دشواری است که اگر با آندوسکوپی وارد شده باشد می توان از جایگذاری صحیح آن مطمئن شد.متوکلوپرامید وریدی برای تسهیل حرکات دودی و راندن لوله ی تغذیه به داخل دوازدهه ممکن است ویا اینکه بیمار را بر روی پهلوی راست قرار دهیم.

برای رفع انسداد لوله از محلولی که شامل آنزیم های گوارشی همراه با بی کربنات سدیم است می توان استفاده کرد اما قبل از آن باید از قرار داشتن لوله در محل مناسب خود مطمئن بود.برای باز نگه داشتن لوله لازم استشستشو با آب یا سرم فیزیولوژی هر 4تا6 ساعت بکبار انجام شود.

رعایت دقیق و منظم بهداشت دهان و بینیبخش مهمی از مراقبت از بیمار است.دهان شویه ی مکرر باعث راحتی بیمار می شود.در صورت خشکی مخاط بینی و حلق استفاده از دستگاه بخور گرم یا سرد مفید است.

هر 2الی3 ساعت یکبار لازم است چسب روی بینی تعویض شود و بینی از نظر تحریک پوستی بررسی شود.

عوارض گذاشتن لوله شامل شامل کاهش حجم مایعات بدن،عوارض ریوی(سرفه در هنگام دادن دارو،تب،تندی تنفس) و تحریک های ناشی از وجود لوله می باشد.

برای خارج کردن لوله امکان دارد که پرستار از 24 ساعت قبل لوله را به طور متناوب کلمپ کند تا از عدم بروز تهوع،استفراغ و نفخ اطمینان حاصل کند.قبل از خارج کردن لوله ابتدا با cc100 آب یا سرم فیزیولوژی لوله را شسته تا ضمن پاک بودن مسیر از دور بودن لوله از مخاط معده مطمئن شود.

انتخاب نوع ترکیب تغذیه ی لوله ای بستگی به وضعیت دستگاه گوارش و نیازهای غذایی بیمار دارد که چقدر کالری نیاز دارد و این میزان کالری شامل چه ترکیباتی(کربوهیدرات و پروتئین و چربی)باشد.

گاستروستومی و ژژنوستومی

گاستروستومی یک روش جراحی برای ایجاد یک سوراخ در معده با هدف رساندن غذا و مایعات توسط یک لوله و یا برداشتن فشار از روی معده در صورت وجود انسداد روده می باشد.در بعضی موارد هم برای تغذیه طولانی مدت(بیش از 4 هفته)در بیماران مسن و ناتوان استفاده می شود.

در بیماران بیهوش گاستروستومی بر تغذیه ی بینی-معده ای برتری دارد به دودلیل:

1-اسفنگتر مری-معدهای دست نخورده می ماند.

2-امکان آسپیراسیون و پس زدن غذا کاهش می یابد.

گاستروستومی ممکن است با ایجاد یک برش

جراحی روی شکم ایجاد شده و توسط بخیه هایی

لوله را به دیواره ی قدامی معده ثابت کنند.روش

دیگر تونلی ایجاد شده که به سطح شکم می آورند

و به صورت یک دهانه ی دائمی شکل داده میشود.

ژژنوستومی هم مشابه گاستروستومی است با این

تفاوت که قسمت انتهایی آن به ناحیه ای فراتر از

پیلور و به داخل ژژنوم امتداد می یابد.

نکته مهم:بیماران مبتلا به رفلاکس شدید معده به مری به دلیل خطر بروز پنومونی ناشی از آسپیراسیون نمی توانند گاستروستومی شوند.برای این گروه از افراد ژژنوستومی ارجح است.

عوارضی که می تواند داشته باشد عبارت است از:

1-عفونت زخم

2-خونریزی از معده و روده

3-خارج شدن تصادفی لوله

مراقبت:

برای جلوگیری از عفونت لازم است یک لایه ی کوچک گاز استریل به صورت پانسمان بین محل ورود لوله و لوله ی گاستروستومی گذاشته شود.

مراقبت از پوست نیز باید انجام شود چون احتمال قرمزی و خارش و دردناک شدن وجود دارد.پوست باید با آب و صابون شسته شود و با گذاشتن و برداشتن پارچه خشک شود.

نکته:در صورت خروج لوله به طور تصادفی یا توسط بیمار باید سرعا به پزشک اطلاع داده شود چون راه ایجاد شده در صورت عدم جاگذاری مجدد بعد از 4 تا 6 ساعت مسدود می شود.

تغذیه ی وریدی روشی جهت تامین نیازهای غذایی بدن از طریق تزریق به داخل ورید است.

ترکیب تغذیه ی وریدی شامل پروتئین ها،کربوهیراتها،چربیها،ویتامینها،الکترولیتها و آب استریل می باشد.

اهداف:

1-بهبود وضعیت تغذیه

2-برقراری تعادل مثبت نیتروژن

3-حفظ توده ی عضلانی

4-کمک به وزن گیری

5-تسریع در فرآیند ترمیم بافتی

اکثر مایعات وریدی نمی توانند انرژی یا پروتئین مورد نیاز بدن را تامین کنند در نتیجه یک تعادل منفی نیتروژنی ایجاد می شود و بدن شروع به تبدیل پروتئین به کربوهیدراتها می کند تا بتواند انرژی مورد نیاز خود را فراهم کند که به این ترتیب از دست رفتن توده ی عضلانی،کاهش وزن،خستگی ودر نهایت مرگ حاصل می شود.بنابراین هدف از حمایت غذایی بیمار حفظ تعادل مثبت نیتروژن است و محلولهای مورد استفاده در تغذیه ی وریدی می توانند با داشتن کالری و نیتروژن کافی نیازهای غذایی روزانه ی بیمار را تامین کنند.

اندیکاسیون و موارد استفاده:

1-کاهش وزن بیش از 10٪

2-ناتوانی مصرف غذا یا مایعات به مدت 7 روز بعد از جراحی

3-وضعیت هایپر کاتابولیک(عفونت همراه با تب)

4-بیماریها،سوختگی،بیمار مبتلا به تب،بیماری های افزایش دهنده ی متابولیسم،جراحی های وسیع مثل جراحی بزرگ ر.ده،پانکراتیت،استفراغ شدید حاملگی،سرطان

نکته:در تامین نیاز غذایی بدن قبل از اقدام به تغذیه ی وریدی لازم است از تغذیه ی روده ای استفاده شود تا ضمن حفظ تمامیت و سلامت مخاط دستگاه گوارش،بیمار با عوارض و خطرات کمتری مواجه باشد.

انواع محلولهای غذایی وریدی:

3-1 لیتر (آمینو اسید+دکستروز)که امولسیون چربی(اینترا لیپید)و 500سی سی امولسیون 10٪یا 250 سی سی امولسیون 20٪طی 7 تا 12 ساعت،یک تا سه بار در هفته داده می شود.

مخمخلوط غذایی توتال(کامل)که شامل آمینواسید+دکستروز+چربی می باشد که طی 24 ساعت تزریق می شود.از یک فیلتر مخصوص برای تغذیه ی وریدی استفاده می شود.

نکته:محلول های تغذیه ی وریدی را باید از مقدار کم شروع کنیم و سپس به تدریج و روزانه مقدار آن را تا حد مورد نیاز و قابل تحمل بیمار افزایش بدهیم.

اندازه گیری معمول قبل از تغذیه ی وریدی شامل شامل شمارش گلوبولی،شمارش پلاکتها،اندازه گیری سطح گلوکز خون و میزان جذب و دفع مایعات بررسی می شود.میزان الکترولیت ها مثل فسفر و منیزیم سرم.همچنین اندازه گیری نیتروژن 24 ساعته می توان به بررسی تعادل نیتروژن بدن کمک کند.

روش تجویز بستگی به وضعیت بیمار و طول مدت درمان دارد و به دو دسته روش وریدهای محیطی و روش وریدهای مرکزی تقسیم بندی می شود.

روش وریدهای محیطی:

در تکمیل تغذیه ی خوراکی از آن استفاده می شود.محلول استفاده شده از غلظت کمتری برخوردار است.همزمان از چربی ها برای خنثی کردن محلول تغذیه وریدی محیطی و حفاظت دیواره ی وریدهای محیطی در مقابل تحریک استفاده می شود.طول مدت درمان معمولا 7-5 روز است.

روش وریدهای مرکزی:

از آنجایی که محلول های تغذیه وریدی غلظتی 5 یا 6 برابر خون دارند برای دیواره داخلی وریدهای محیطی مضر هستند.برای جلوگیری از فلبیت و سایر عوارض وریدی،این محلولها توسط سوندی به یک ورید بزرگ که دارای گردش خون سریع است وارد می شود که در این صورت محلول غلیظ به سرعت رقیق شده و با خون هم غلظت می شود.

چهار نوع سوند برای وارد شدن به وریدهای مرکزی وجود دارد که عبارتنداز:

1-سوندهای مرکزی غیر تونلی:برای درمان کوتاه مدت(کمتر از 1 هفته)از سوندهایی استفاده می شود که از طریق پوست وارد ورید مرکزی می شوند.

2-سوندهای مرکزی از عروق محیطی:از این روش برای دوره های درمانی چند روزه تا چند ماهه استفاده می شود.(وارد ورید سفالیک یا بازیلیک می شود.)

3-سوندهای مرکزی تونل دار:ممکن است برای سالها در ورید جاگذاری شوند.این سوندها ممکن است تک مجرایی یا دو مجرایی باشند و با استفاده از جراحی جاگذاری می شوند.از پوست وارد ورید تحت ترقوه ای شده و از آنجا به ورید اجوف فوقانی می رود.

4-سوندهای کاشتنی:روش دیگر برای مایع درمانی طولانی مدت داخل وریدی است.البته این وسیله گرانتر از سوندهای خارجی است و لازم است که بوسیله سوزن های مخصوص از طرق پوست به داخل محفظه ی زیرپوستی وارد شود مایع درمانی آغاز می گردد.

عوارض احتمالی:

شایعترین عوارض شامل پنوموتراکس،آمبولی هوا بخاطر جداشدن لوله ها از یکدیگر یا مسدود شدن بخشی از سیستم عروقی،تشکیل لخته در سوند،جابجایی سوند و آلودگی آن،عفونت خون ،هایپر گلایسمی،هایپو گلایسمی برگشتی،افزایش حجم مایعات بدن.

اینم از اسلایدام.

مطالب مشابه :

مایعات بدن و مایع درمانی یا سرم درمانی

آشنایی با انواع سرم:

سرم ها

اینم از اسلایدام.

انواع سرم ها و كاربرد آن ها

انواع سرم ها، کاربرد و مراقبت پرستاری

روش های سرم تراپی و مایع درمانی

اطلاعاتی در مورد سورفاکتانت در بازار

مروری بر ترشحات و عفونتهاي دستگاه تناسلي زنان