غریق خاموش

غریقی سرد وخاموشم

که افتادم بر این ساحل

مرا می کوبد این امواج وحشی باد اقیانوس طوفان زا

صدای غرّش موج سفیدش با دلی تاریک

سرم بر خاک کوبید آنقدر سایید

این جسم سترگم را

به مردابی مرا شد رهنمون در جنگلی بی رحم

به ظاهر چون گلستان خوش

به باطن چون درازای زمانی که در آن راه گریزی نیست

هزاران تکه ام بنمود با شمشیر عزلت سر

و در این بسته مرداب هزاران رنگ

که از هر سو به جانم با غم غربت نهاده چنگ

طبیعت ساکن وآب وگیا در انجمادی محض

زمین بی بهره از این برکه ی بودار گندیده

مرا هر کس در این احوال دیده سخت خندیده

چه سازم برکه شد قسمت مرا ازاز قلب اقیانوس

سرا پای وجودم شد طلسم آلود

افق تا بیکران تاریک ومن افتاده وخسته

وساحل منتظر در انتظار نوری از فانوس

چه وقت این شام تیره از دل خود نور می بارد

کدامین دست جادویی

چراغ از روشنی آرد

عبث در انتظار نور بنشستم

رمق رفت از تنم بی حسّ شد دستم

جنون امیز تاریک است قلب جنگل خاموش

خزیده زیر هر برگ فتاده صد هزاران موش

جویده ریشه ی جنگل

نموده خاک را بیهوش

دگر خاک از نم باران نخواهد رست

«غریب» از کور دل صحرا

ره باغی نخواهد جست

منتخب از دفتر مجموعه اشعار رهگذر کوچه ی اقاقیا

مطالب مشابه :

اسامی برگزیدگان مسابقه ی علمی دانش آموزان راهنمایی متوسطه ی طرح پراکنده ی شاهد ناحيه ی 3 قم

طرح پراکنده شاهد ناحیه ی 3قم - اسامی برگزیدگان مسابقه ی علمی دانش آموزان راهنمایی متوسطه ی