پی و فونداسیون سازی
پی و فنداسیون
پی سازی چند مرحله دارد :
1. آزمایش زمین از لحاظ مقاومت
2. پی کنی
3. پی سازی
پی وسیله ای است که بار و فشار وارد از نقاط مختلف
ساختمان و همچنین بارهای اضافی را به زمین منتقل می کند .
آزمایش زمین :
طبقه بندی زمین چند نوع است :
زمین هایی که با خاک ریزی دستی پر شده است :
این نوع زمین ها که عمق بیشتری دارند و با خاکهای
دستی محل گودال ها را پر کرده اند اگر سالهای متمادی هم بگذرد باز نمی توان جای زمین
طبیعی را بگیرد و این نوع زمین برای ساختمان مناسب نیست و باید پی کنی در آنها به طریقی
انجام گیرد که پی ها به زمین طبیعی یا زمین سفت برسد .
زمینهای ماسه ای :
زمینهای ماسه ای بیشتر در کنار دریا وجود دارد
. اگر زمین از ماسه خشک تشکیل شده باشد ، تا یک طبقه ساختمان را تحمل می کند و 1.5
کیلوگرم بر سانتیمتر مربع می توان فشار وارد آورد . ولی در صورتی که ماسه آبدار باشد
قابل ساختمان نیست ، چون ماسه آبدار حالت لغزندگی دارد و قادر نیست که بار وارد را
تحمل کند بنابراین ماسه از زیر پی می لغزد و جای خالی خود را به پی می دهد و پایه را
خراب می کند . زمینهای دجی :
زمین دجی زمینی است که از شنهای درشت و ریز و
خاک به هم فشرده تشکیل شده است و به رنگهای مختلف دیده می شود :دج زرد ، دج سیاه ،
دج سرخ ، این نوع زمین ها برای ساختمان مرغوب و مناسب است .
زمینهای رسی :
اگر رس خشک و بی آب و فشرده باشد ، برای ساختمان
زمین خوبی محسوب می شود ، و تحمل فشار لازم را دارد . ولی اگر رس آبدار و مرطوب باشد
قابل استفاده نیست و تحمل فشار ندارد ، خصوصاً اگر ساختمان در زمین شیب دار روی رس
آبدار ساخته شود فوری نشست می کند و جاهای مختلف آن ترک بر می دارد و خراب می شود
. و اگر ساختمان در زمین آبدار با سطح افقی ساخته شود به علت وجود آب فشار را به همه
نقاط اطراف خود منتقل می کند و دیوارهای کم ضخامت آن ترک بر می دارد .
زمینهای سنگی :
زمینهای سنگی بیشتر در دامنه کوهها وجود دارد
و از تخته سنگها ی بزرگ تشکیل شده و برای ساختمان بسیار مناسب است .
زمینهای مخلوط :
این نوع زمینها از سنگ درشت و شن و خاک رس تشکیل
شده اگر این مواد کاملا به هم فشرده باشند برای ساختمان بسیار مناسب است و اگر به هم
فشرده نباشد و باید از ایجاد ساختمان به روی این نوع زمینها احتراز کرد .
زمینهای بی فایده :
زمینهای بی فایده مانند باتلاق ها و زمینهای جنگل
که از خاک و برگ درختان تشکیل شده است . در این نوع زمین ها باید زمین آنقدر کنده شود
تا به زمین سفت و طبیعی برسد .
آزمایش زمین :
گاهی پس از پی کنی به طبقه ای از زمین محکم و
سفت می رسند و پی سازی را شروع می کنند ولی پس از چندی ساختمان ترک بر می دارد . علت
آن این است که زمین سفتی که به آن رسیده اند از طبقهُ نازکی بوده است و متوجه آن نشده
اند ولی برای اطمینان در جاهای مختلف زمین می زنند تا از طبقات مختلف زمین آگاهی پیدا
کنند و بعد شفته ریزی را شروع می کنند این عمل را در ساختمان گمانه زنی (سنداژ) می
گویند .
امتحان مقاومت زمین :
یک صفحه بتنی 20*20*20 یا 20*50*50 از بتن آرمه
گرفته و روی آن به وسیلهُ گذاشتن تیرآهنها فشار وارد می آورند . وزن آهنها مشخص و سطح
صفحه بتن هم مشخص است فقط یک خط کش به صفحه بتنی وصل می کنند و به وسیله میلیمترهای
روی آن میزان فرورفتگی زمین را از سطح آزاد مشخص و اندازه گیری می کنند ولی اگر بخواهند
ساختمانهای بسیار بزرگ بسازند باید زمین را بهتر آزمایش کنند . برای ای منظور با دستگاه
فشار سنج زمین را اندازه گیری می کنند و آزمایش فوق برای ساختمانهای معمولی در کارگاه
است . پس از عملیات فوق پی کنی را آغاز میکنند و پس از پی کنی شفته ریزی شروع می شود
. توجه شود این عمل همان آزمایش بارگذاری صفحه است که در درس مهندسی پی جزء آزمایش
های محلی و مهم محسوب میشود البته از آنجا که انجام عملیات مکانیک خاک برای ساختمانهای
معمولی صرفه اقتصادی ندارد ، انجام این آزمایش در سازمانهای و اداره های دولتی و یا
ساختمانهای بلند انجام می شود .
افقی کردن پی ها (تراز کردن) :
برای تراز کردن کف پی ساختمانها از تراز های آبی
استفاده می کنند در دیوارهای طویل چون کار شمشه و تراز کردن وقت بیشتری لازم دارد ،
برای صرفه جویی در وقت از سه T می
توان استفاده کرد بدین معنی که T اول
را با T دوم
تراز می کنند و T سوم
را در مسافت مسیر به طوری که سه T در
یک ردیف قرار بگیرد قرار می دهند از روی T اول
و دوم که با هم برابر هستند T سوم
را میزان و برابر می کنند و پس از آنکه T سوم
برابر شد T
اول
را بر می دارند و به فاصله بیشتری بعد از T سوم
قرار می دهند ، دوباره T دوم
و سوم را با T
چهارم
که همان T
اول
می باشد برابر می کنند و دنباله این ترازها را تا خاتمه محل کار ادامه می دهند .
البته این طریق تراز کردن بیشتر در جاده سازی
و زمین های پهناور به کار می رود .
شفته ریزی :
کف پی ها باید کاملا افقی و زاویهُ کف پی نسبت
به دیوار پی باید 90 درجه باشد . اول کف پی را باید آب پاشید ، تا مرطوب شود و واسطهای
بین زمین و شفته وجود نداشته باشد ، و سپس شفته را داخل آن ریخت . شفته عبارت است از
خاک و شن و آهک که به نسبت 200 تا 250 کیلوگرم گرد آهک را در متر مکعب خاک مخلوط می
کنند و گاهی هم در محلهایی که احتیاج باشد پاره سنگ به آن می افزایند . شفته را در
پی می ریزند و پس از اینکه ارتفاع شفته به 30 سانتیمتر رسید آن را در یک سطح افقی هموار
می کنند و یک روز آن را به حالت خود می گذارند تا دو شود یعنی آب آن یا در زمین فرو
رود و یا تبخیر گردد . پس از اینکه شفته دو نم شد آن را با وزنهُ سنگینی می کوبند که
به آن تخماق میگویند و پس از اینکه خوب کوبیده شد دوباره شفته را به ارتفاع 30 سانتیمتر
شروع می کنند و عمل اول را انجام می دهند . تکرار این عمل تا پر شدن پی ادامه دارد
. در ساختمان ها که معمولاً در گود یا پی کنی عمل تراز کردن انجام میگیرد محل کار در
پی که پیچ و خم زیادی دارد و تراز کردن با شمشه و تراز مشکل می باشد از تراز شلنگی
استفاده می کنند . بدین ترتیب یک شلنگ چندین متری را پر از آب می کنند به طوری که هیچ
گونه حباب هوایی در آن نباشد و آن را در پی محل هایی که باید تراز گردد به گردش در
می آورند و نقاط معین شده را با هم تراز می کنند . آب چون در لوله هایی که به هم ارتباط
دارند در یک سطح می ماند بنابراین چون شلنگ پر از آب می باشد در هر کجا که شلنگ را
به حرکت در آورند آب دو لوله استوانه ای در یک سطح می باشد بنابراین دو نقطه مزبور
با هم تراز می باشند بشرط آنکه مواظبت کنیم که شلنگ در وسط بهم گره خوردگی یا پیچش
پیدا نکرده باشد تا باعث قطع ارتباط سیال شود که دیگر نمی توان در تراز بودن آنها مطمئن
بود . تراز کردن گاهی بوسیله دوربین نقشه بر داری (نیو) انجام می گیرد یعنی محلی را
در ساختمان تعیین نموده دوربین را در محل تعیین شده نصب می کنند و با میر ( تخته های
اندازه گیری ارتفاع در نقشه برداری ) یا ژالون ( چوب های نیزه ای یا آهنی که هر 50
سانتیمتر آنرا به رنگهای سفید و قرمز رنگ کرده اند که از پشت دوربین بخوبی دیده بشود
) اندازه گرفته و تراز یابی می کنند . تراز کردن با دوربین بهترین نوع تراز یابی می
باشد . در زمین هایی مانند زمین های شهر کرمان از آنجایی که از زمانهای قبل قنواتی
وجود داشته و بتدریج آب آنها خشک شده در زیر زمین وجود داشته و بعد از مدتی بدون رعایت
مسائل زیر سازی درون آنها خاک ریخته اند و برای شهر سازی و خیابان کشی که سطح خیابان
ها را بالا می آورده اند و به ظاهر در سطح زمین و حتی در عمق های 3 تا 4 متری اثری
از آنها نیست اگر سازه ای روی این زمین بنا شود پس از مدتی و بسته به عمق قنات و شرایط
جوی مثلاً بعد از آمدن یک باران سازه نشست می کند و در بسیاری از مواقع حتی تا 100
درصد خسارت می بیند و دیگر قابل استفاده نیست اگر در چنین ساختمان هایی از شفته آهک
استفاده شود باعث تثبیت خاک می شود و بروز نشست در ساختمان جلوگیری می کند .
پی سازی :
بعد از اینکه عمل پی کنی به پایان رسید را باید
با مصالح مناسب بسازند تا به سطح زمین رسیده و قابل قبول برای هر گونه بنا باشد مصالحی
که در پی بکار میرود باید قابلیت تحمل فشار مصالح بعدی را داشته باشد و ضمناً چسبندگی
مصالح نسبت به یکدیگر به اندازه ای باشد که بتوانند در مقابل بارهای بعدی تحمل کند
و فشار را یکنواخت به تمام پی ها انتقال دهد چون هرچه ساختمان بزرگتر باشد فشارهای
وارده زیادتر بوده و مصالحی که در پی بکار می رود باید متناسب با مصالح بعدی باشد
. پی سازی را با چند نوع مصالح انجام می دهند مصالحی که در پی بکار می رود عبارتند
از شفته آهکی ، پی سازی با سنگ ، پی سازی با بتن ، پی سازی با بتن مسلح .
پی سازی با سنگ :
پس از اینکه عمل پی کنی به پایان رسید پی سازی
با سنگ باید از دیوارهایی که روی آن بنا میگردد وسیع تر بوده و از هر طرف دیوار حداقل
15 سانتیمتر گسترش داشته باشد یعنی از دو طرف دیوار 30 سانتیمتر پهن تر می باشد که
دیواری را رد وسط آن بنا می کنند ، پی سازی با سنگ با دو نوع ملات انجام می شود چنانچه
بار و فشار بعدی زیاد نباشد ملات سنگها را از ملات گل و آهک چنانچه فشار و بار زیاد
باشد ملات سنگ را از ملات ماسه و سیمان استفاده می کنند اول کف پی را ملات ریزی نموده
و سنگها را پهلوی یکدیگر قرار میدهند و لابِلای سنگ را با ملات ماسه و سیمان پر میکنند
(غوطه ای) به طوری که هیچ منفذ و سوراخی در داخل پی وجود نداشته باشد و عمل پهن کردن
ملات و سنگ چینی تا خاتمه دیوار سازی ادامه پیدا می کند .
پی سازی با بتن :
پس از اینکه کار پی کنی به پایان رسید کف پی را
به اندازه تقریبی 10 سانتیمتر بتن کم سیمان بنام بتن مِگر می ریزند که سطح خاک و بتن
اصلی را از هم جدا کند روی بتن مگر قالب بندی داخل پی را با تخته انجام میدهند همانطور
که در بالا گفته شد عمل قالب بندی وسیع تر از سطح زیر دیوار نقشه انجام میگیرد تمام
قالب ها که آماده شد بتن ساخته شده را داخل قالب نموده و خوب می کوبند و یا با ویبراتور
به آن لرزش وارد آورده تا خلل و فرج آن پر شود و چنانچه بتن مسلح باشد ، داخل قالب
را با میله های گرد آرماتور بندی و بعد از آهن بندی داخل قالب را با بتن پر میکنند
. بتن ریزی در پی و آرماتور داخل آن به نسبت وسعت پی برای ساختمان های بزرگ قابلیت
تحمل فشار هر گونه را میتواند داشته باشد و بصورت کلافی بهم پیوسته فشار ساختمان را
به تمام نقاط زمین منتقل می کند و از شکست و ترک های احتمالی جلو گیری بعمل می آورد
.
پی سازی و پی کنی با هم :
در بعضی مواقع ممکن است زمین سست بوده و پی کنی
بطور یکدفعه نتواند انجام پذیرد و اگر بخواهیم داخل تمام پی ها را قالب بندی کنیم مقرون
به صرفه نباشد در این موقع قسمتی از پی را کنده و با تخته و چوب قالب بندی نموده شفته
ریزی می کنیم پس از اینکه شفته کمی خود را گرفت یعنی آب آن تبخیر و یا در زمین فرو
رفت و دونم شد پی کنی قسمت بعدی را شروع نموده و با همان تخته ها ، قالب بندی می کنیم
بطوریکه شفته اول خشک نشده باشد و بتواند با شفته اول خشک نشده باشد و بتواند با شفته
بعد خودگیری خود را انجام داده و بچسبد این نوع پی سازی معمولاً در زمین های نرم و
باتلاقی ، خاک دستی و ماسه آبدار عمل میگردد .
پی کنی در زمین های سست :
در زمین های سست و خاک دستی اگر بخواهیم ساختمانی
بنا کنیم باید اول محل پی ها را به زمین سفت رسانیده و پس از اطمینان کامل ساختمان
را بنا نماییم زیرا ساختمان که روی این زمین ها مطابق معمول و یا در زمین سست بنا گردد
. پس از چندی یا در همان موقع ساخته شدن باعث ترک ها و خرابی ساختمان میگردد . بنابراین
شفته ریزی از روی زمین سفت باید انجام گیرد و برای اینکار بشرح زیر عمل می نمائیم
:
پی کنی در زمین های خاک دستی و سست :
پس از پیاده کردن اصل نقشه روی زمین محل پی های
اصلی و یا در تقاطع پی ها که فشار پایه ها روی آن می باشد چاه هائی حفر میشود ، عمق
این چاهها به قدری می باشد تا به زمین سفت و سخت برسد بعداً محل چاه ها را با شفته
آهکی پر کرده و پس از پر کردن چاه ها و خودگیری شفته ، پی ها را به طریقه معمول روی
شفته چاه ها شفته ریزی میکنند ، شفته ها به صورت کلافی می باشند که زیر آنها را تعدادی
از ستون های شفته ای نگهداری میکند و از فرو ریختن آن جلوگیری می نمایند البته باید
سعی کرد که فاصله ستون های شفته ای نباید بیش از سه متر طول باشد .
خاصیت چاه ها بدین طریق می باشد که شفته پس از
خودگیری مانند ستونهایی است که زیر زمین بنا شده است و شفته روی آن مانند کلافی پایه
را به یکدیگر متصل می کنند برای مقاومت بیشتر در ساختمان پس از اینکه آجر کاری پایه
ها را شروع نمودیم ما بین پایه ها را مطابق شکل با قوسهایی به یکدیگر متصل میکنند تا
پایه ها عمل فشار به اطراف خود را خنثی نموده و فشار خود را در محل اصلی خود یعنی در
محلی که شفته ریزی آن به زمین بِکر رسیده متصل میکند .
گاهی اتفاق می افتد که در ساختمان در محل بنای
یکی از پایه ها چاه های قدیمی وجود دارد و بقیه زمین سخت بوده و مقاومت به حد کافی
برای ساختن ساختمان روی آنرا دارد برای اینکه براحتی بتوان پایه را در محل خود ساخت
و محل آن را تغییر نداد چاه را پس از لای روبی (پاک کردن ) با شفته آهک پر مینماییم
موقعیکه شفته خودگیری خود را انجام داد روی آنرا یک قوس آجری ساخته و در محل انتهای
کمان پایه را بنا میکنیم که فشار دیوار با اطراف چاه منتقل گردد .
در بعضی مواقع چاه کنی در این گونه زمین ها خطرناک
می باشد . زیرا زمین ریزش دارد و به کارگر صدمه وارد میاورد و در موقع کار ممکن است
او را خفه کند برای جلوگیری از ریزش زمین باید از پلاکهای بتنی یا سفالی که در اصطلاح
به آنها گَوَل (در شهرستانها گوم و غیره ) مینامند استفاده شود گَوَل های بتنی یک تکه
و دو تکه ای و گول های سفالی یک تکه میباشد . گول های بتنی را بوسیله قالب می سازند
و گول های سفالی بوسیله دست و گل رس ساخته شده و در کوره های آجری آن را می پزند تا
بشکل سفالی در آید از این گول ها در قنات ها نیز استفاده میشود .
طریقه
عمل :
مقداری از زمین که بصورت چاه کنده شده گول را
بشکل استوانه ای ساخته میباشد داخل محل کنده شده نصب و عمل کندن را ادامه میدهند در
این موقع دو حالت وجود دارد یا اینکه گول اولی که زیر آن در اثر کندن خالی شده براحتی
پایین رفته گول دوم را نصب میکنیم یا اینکه گول اول در محل خود با فشار خاک که به اطراف
آن آمده تنگ می افتد و نمی تواند محل خود را تغییر و یا پایین تر برود در این موقع
از گول های دو تکه ای استفاده مینماییم نیمی را در محل خود نصب و جای آنرا محکم نموده
و نصفه دوم را پس از کندن محل آن نصب می نماییم و عمل پی کنی را بدین طریق ادامه میدهیم
.
پی کنی در زمین های سست مانند خندق هائی که خاک
دستی در آنها ریخته شده است و مرور زمان هم اثری برای محکم شدن آن ندارد و یا زمین
های باتلاقی و غیره ضروری می باشد .
زمین هائی که قسمت خاک ریزی شده در آنها به ارتفاع
کم می باشد و یا باتلاقی بودن آن به عمق زیادی نرسد میتوان در این قبیل زمین ها پی
کنی عمقی انجام داد و برای جلوگیری از ریزش خاک آنرا با تخته و چوب قالب بندی نموده
تا به زمین سخت برسد .
البته قالب بندی در اینگونه زمین ها خالی از اشکال
نمی باشد باید با منتهای دقت انجام گیرد پس از انجام کار قالب بندی شفته ریزی شروع
میشود و چون تخته های قالب در طول قرار دارد میتوان پس از شفته ریزی تخته دوم را شروع
کرد به همین منوال تمام پی ها را میتوان شفته ریزی کرد بدون اینکه تکه ای و یا تخته
ای از قالب زیر شفته بماند .
مراحل ساخت فنداسیون ساختمان های اسکلت فلزی
نکات اجرایی زیر سازی پی :
فرض کنید یک پروژه اسکلت فلزی را بخواهیم به اجرا
در آوریم ، مراحل اولیه اجرایی شامل ساخت پی مناسب است که در کلیه پروژه ها تقریبا
یکسان اجرا می شود ، اما قبل از شرح مختصر مراحل ساخت پی ، باید توجه داشت که ابتدا
نقسه فنداسیون را روی زمین پیاده کرد و برای پیاده کردن دقیق آن بایستی جزئیات لازم
در نقشه مشخص گردیده باشد. از جمله سازه به شکل یک شیکه متشکل از محورهای عمود بر هم
تقسیم شده باشد و موقعیت محورهای مزبور نسبت به محورها یا نقاط مشخصی نظیر محور جاده
، بر زمین بر ساختمان مجاور و غیره تعیین شده باشد.( معمولا محورهای یک امتداد با اعداد 3،2،1و... شماره گذاری می شوند و محورهای امتداد
دیگر با حروف C-B-A و
... مشخص می گردند. همچنین باید توجه داشت ستونها و فنداسیونهایی را که وضعیت مشابهی
از نظر بار وارد شده دارند ، با علامت یکسان نشان می دهند : ستون را با حرف C و فنداسیون را با حرف F نشان میدهند . ترسیم مقاطع
و نوشتن رقوم زیر فنداسیون ، رقوم روی فنداسیون ، ارتفاع قسمت های محتلف پی ، مشخصات
بتن مگر ، مشخصات بتن ، نوع و قطر کلی که برای بریدن میلگرد ها مورد نیاز است باید
در نقشه مشخص باشد. قبل از پیاده کردن نقشه روی زمین اگر زمین ناهموار بود یا دارای
گیاهان و درختان باشد ، باید نقاط مرتفع ناترازی که مورد نظر است برداشته شود و محوطه
از کلیه گیاهان و ریشه ها پاک گردد.سپس شمال جغرافیایی نقشه را با جهت شمال جغرافیایی
محلی که قرار است پروژه در آن اجرا شود منطبق می کنیم ( به این کار توجیه نقشه می گویند)
پس از این کار ، یکی از محورها را (محور طولی یا عرضی ) که موقیعت آن روی نقشه مشخص
شده است ، بر روی زمین ، حداقل با دو میخ در ابتدا و انتها ، پیاده می کنیم که به این
امتداد محور مبنا گفته می شود ؛ حال سایر محورهای طولی و عرضی را از روی محور مبنا
مشخص می کنیم ( بوسیله میخ چوبی یا فلزی روی زمین ) که با دوربین تئودولیت و برای کارهای
کوچک با ریسمان کار و متر و گونیا و شاغول اجرا می شود. حال اگر بخواهیم محل فنداسیون
را خاکبرداری کنیم به ارتفاع خاکبرداری احتیاج داریم که حتی اگر زمین دارای پستی و
بلندی جزئی باشد نقطه ای که بصورت مبنا (B.M) باید در محوطه کارگاه مشخص شود ( این نقطه بوسیله بتن و میلگرد در
نقطه ای که دور از آسیب باشد ساخته می شود).نکات فنی و اجرایی مربوط به خاکبرداری:
داشتن اطلاعات اولیه از زمین و نوع خاک از قبیل : مقاومت فشاری نوع خاک بویژه از نظر
ریزشی بودن ، وضعیت آب زیر زمینی ، عمق یخبندان و سایر ویژگیهای فیزیکی خاک که با آزمایش
از خاک آن محل مشخص می شود ، بسیار ضروری است. در خاکبرداری پی هنگام اجرا زیر زمین
ممکن است جداره ریزش کند یا اینکه زیر پی مجاور خالی شود که با وسایل مختلفی باید شمع
بندی و حفاظت جداره صورت گیرد ؛ به طوری که مقاومت کافی در برابر بارهای وارده داشته
باشد یکی از راه حلهای جلوگیری از ریزش خاک و پی ساختمان مجاور، اجرای جز به جز است که ابتدا محل فنداسیون ستونها اجرا شود و در مرحله
بعدی ، پس از حفاری تدریجی ، اجزای دیگر دیوار سازی انجام گیرد.نکات فنی و اجرایی مربوط
به خاکریزی و زیر سازی فنداسیون : چاههای متروکه با شفته مناسب پر می شوند و در صورت
برخورد محل با قنات متروکه ، باید از پی مرکب یا پی تخت استفاده کرد یا روی قنات را
با دال بتن محافظ پوشاند. از خاکهای نباتی برای خاکریزی نباید استفاده کرد . ضخامت
قشرهای خاکریز برای انجام تراکم 15 تا
20 سانتیمتر است . برای انجام تراکم
باید مقداری آب به خاک اضافه کنیم و با غلتکهای مناسب آن را متراکم نمایی ، البته خاکریزی
و تراکم فقط برای محوطه سازی و کف سازی است و خاکریزی زیر فنداسیون مجاز نمی باشد.
در برخی موارد ، برای حفظ زیر بتن مگر ، ناچار به زیر سازی فنداسیون هستیم ، اما ممکن
است ضخامت زیر سازی کم باشد ( حدود 30 سانتیمتر
) در این صورت می توان با افزایش ضخامت بتن مگر زیر سازی را انجام داد و در صورت زیاد
بودن ارتفاع زیر سازی ، می توان با حفظ اصول فنی لاشه چینی سنگ با ملات ماسه سیمان
انجام داد.
بتن مگر چیست؟
بتن با عیار کم سیمان زیر فنداسیون که بتن نظافت
نیز نامیده می شود معمولا به ضخامت
10 تا 15 سانتیمتر
و از هر طرف 10 تا
15 سانتیمتر بزرگتر از خود فنداسیون
ریخته میشود.
قالب بندی فنداسیون چگونه است؟
قالب بندی باید از تخته سالم بدون گره به ضخامت
حداقل 5
. 2 سانتیمتر یا ورقه های فلزی صاف
یا از قالب آجری (تیغه 11 سانتیمتری آجری یا 22 با اندود
ماسه سیمان برای جلوگیری از خروج شیره بتن ) صورت گیرد. لازم به یادآوری است که پی
های عادی می توان با قرار دادن ورقه پلاستیکی ( نایلون) در جداره خاکبرداری از آن به
عنوان قالب استفاده کرد.تذکر: در آرماتور بندی فاصله میله گردها تا سطح آزاد بتن در
مورد فنداسیون نباید از 4 سانتیمتر کمتر باشد.
v\:* {behavior:url(#default#VML);}
o\:* {behavior:url(#default#VML);}
w\:* {behavior:url(#default#VML);}
.shape {behavior:url(#default#VML);}
Normal
0
false
false
false
false
FY
X-NONE
AR-SA
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Table Normal";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:Arial;
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-ansi-language:EN-US;
mso-fareast-language:EN-US;}
پی
سازی
بعد از پیاده کردن نقشه و کنترل آن در صورت لزوم اقدام به
گودبرداری می نمایند. گودبرداری برای آن قسمت از ساختمان انجام میشود که در طبقات
پایین تر از کف طبیعی زمین ساخته می شود. مانند موتورخانه ها و انبارها و پارکینگ
ها و غیره در موقع گودبرداری چنانچه محل گودبرداری بزرگ نباشد از وسائل معمولی
مانند بیل و کلنگ و فرقون استفاده میگردد. برای این کار تا عمق معینی که عمل پرتاب
خاک با بیل به بالا امکان پذیر است عمل گودبرداری را ادامه میدهند و بعد از آن پله
ای ایجاد نموده و خاک حاصله از عمق پایین تر از پله را روی پله ایجاد شده ریخته و
از روی پله دوباره به خارج منتقل می نمایند. برای گودبرداری های بزرگتر استفاده از
بیل و کلنگ مقرون به صرفه نبوده و بهتر است از وسایل مکانیکی مانند لودر و غیره
استفاده شود. در اینگونه موارد برای خارج کردن خاک از محل گودبرداری و حمل آن به
خارج کارگاه معمولا از سطح شیبدار استفاده می گردد. بدین طریق که در ضمن گودبرداری
سطح شیبداری در کنار گود برای عبور کامیون د غیره ایجاد می گردد که بعد از اتمام
کار، این قسمت به وسیله کارگر برداشته میشود.
نكات مهم قبل از گود برداري:
1. شناخت كافي از خاك منطقه جهت
تعيين مقاومت خاك.
2. قطع آب،برق و گاز با همكاري
سازمانهاي ذيربط .
3. اطلاع دادن به نزديك ترين
ايستگاه آتش نشاني براي جلوگيري
از وقفه در سرويس رساني امداد و نجات.
4. شناسايي موقعيت تاسيسات زير
زميني.
5. تعيين مقاومت ايستايي ساختمانهاي
مجاور و اتخاذ راهكارهايي
براي ايمن سازي.
6.
توجيه ساكنين مجاور با هشدار هاي ايمني مورد نياز و تخليه آنها در صورت احساس خطر ريزش.
نكات مهم در حين گود برداري:
1. اگر خاك محل گود برداري خاكريز هاي دستي است ، لازم است گود برداري بصورت تدريجي
و با مهار كامل ديواره
هاي جانبي به وسيله شمع انجام شود.
2. براي جلوگيري از ريزش ديواره هاي
جانبي در صورت عدم محدوديت
در فضا، ديواره ها بايد شيب ملايمي به اندازه شيب مجاز خاك داشته باشند.
3. ديواره هاي هر گودبرداري كه عمق
آن بيش از 1مترو نيم است و
خطر ريزش دارد بايد مهار شود.به جز مواردي كه شيب ديواره به اندازه مجاز باشد.
4. اگر گود برداري عمقي بيش از 3
متر داشته باشد، لازم است
ابتدا محل ستونها خاكبرداري شده و با اجراي ستونها و مهار آنها ، از ريزش و رانش خاكهاي سست جلوگيري شود.
5. هنگامي كه گود برداري پايين تر
پي ساختمانهاي مجاور انجام
مي گيرد، بايد نسبت به پايداري پي هاي مجاور اقدام لازم بعمل آيد.
6. مصالح حاصل از گودبرداري نبايد
به فاصله كمتر از نيم متر از
گود ريخته شده و در صورت امكان دور از آن و در محل عاري از خطر انباشته شود.
نكات
مهم بعد از گود برداري:
1. زمانبندي و اجراي عمليات ساختماني طوري تنظيم
شود كه
بلافاصله پس از گود برداري ، عمليات مهار سازي و
اجراي پي صورت گيرد.
2. بعد از وقوع بارندگي ، سيل يا زلزله ذيوار
هاي گود
بازديد شده و در صورت لزوم وسايل حفاظتي تقويت شوند.
3. از استقرار ماشين آلات سنگين در مجاورت لبه
هاي بالاي
گود خود داري شود و در صورت اجبار اقدامات جانبي به منظور
مقاومت در برابر بار اضافي بكار رود.
4. جهت ايمني عابرين پياده و جلوگيري از سقوط
افراد و
اشياء ، حصار كشي مناسب و نصب علائم خطر يا احتياط و
چراغهاي هشدار دهنده قابل رويت در شب ضروري است
حفر طبقات زیرزمین و پی کنی ساختمان ها:
1. در صورتي كه در عمليات گودبرداري و خاكبرداري
احتمال خطري براي پايداري ديوارها و ساختمانهاي مجاور وجود داشته باشد، بايد از
طريق نصب شمع، سپر و مهارهاي مناسب، رعايت فاصله مناسب و ايمن براي گودبرداري و در
صورت لزوم با اجراي سازه‌هاي نگهبان قبل از شروع عمليات، ايمني و پايداري آنها
تامين شود.
2. در خاكبرداري‌هاي با عمق بيش از 120سانتيمتر
كه احتمال ريزش يا لغزش ديوارها وجود دارد، بايد با نصب شمع، سپر و مهارهاي محكم و
مناسب براي حفاظت ديوارها اقدام شود، مگر آنكه شيب ديواره از زاويه شيب طبيعي خاك
كمتر باشد.
3. در مواردي كه عمليات گودبرداري در مجاورت
بزرگراه‌ها، خطوط راه‌آهن و مراكز يا تاسيسات داراي ارتعاش انجام مي‌شود، بايد
براي جلوگيري از لغزش يا ريزش ديواره‌ها اقدامات لازم صورت گيرد.
در موارد زير بايد ديواره‌هاي محل گودبرداري به طور دقيق مورد بررسي و بازديد قرار
گرفته و در نقاطي كه خطر ريزش يا لغزش ديواره‌ها ايجاد شده، وجود مهارها و وسايل
ايمني لازم از قبيل شمع، سپر و غيره نصب و با مهارهاي موجود تقويت شوند:
الف: بعد از بارندگي‌هاي شديد
ب: بعد از وقوع توفان‌هاي شديد، سيل و زلزله
ج: بعد از يخبندان‌هاي شديد
د: بعد از هر گونه عمليات انفجاري
ه: بعد از ريزش‌هاي ناگهاني
و: بعد از وارد آمدن صدمات اساسي به مهارها
ز: بعد از هر گونه ايجاد وقفه در فعاليت ساختماني
4. براي جلوگيري از بروز خطرهايي نظير پرتاب
سنگ، سقوط افراد، حيوانات، مصالح ساختماني و ماشين‌آلات و سرازير شدن آب به داخل
گود و نيز برخورد افراد و وسايط نقليه با كارگران و وسايل و ماشين‌آلات حفاري و
خاك برداري، بايد اطراف محل حفاري و خاك برداري با رعايت ضوابط و دستور‌العمل
گودبرداري به نحو مناسب حصاركشي و محافظت شود. در مجاورت معابر و فضاهاي عمومي،
محل حفاري و خاك برداري بايد با علائم هشداردهنده كه در شب و روز قابل رويت باشد،
مجهز شود.
5. در گودبرداري‌هايي كه عمليات اجرايي به علت
محدوديت ابعاد آن با مشكل نور و تهويه مواجه مي‌شود، لازم است نسبت به تامين وسايل
روشنايي و تهويه اقدام لازم به عمل آيد.
6. خاك و مصالح حاصل از گودبرداري نبايد به فاصله
كمتر از نيم متر از لبه گود ريخته شود. همچنين اين مصالح نبايد در پياده‌روها و
معابر عمومي به نحوي انباشته شود كه مانع عبور و مرور شده يا به بروز حادثه منجر
شود.
7. قبل از استقرار ماشين‌آلات و وسايل مكانيكي
از قبيل، جرثقيل، بيل مكانيكي، لودر، كاميون و غيره يا انباشتن خاكهاي حاصل از
گودبرداري يا مصالح ساختماني در مجاورت گود، ضمن رعايت فاصله مناسب از لبه گود،
نسبت به تامين پايداري ديواره‌هاي گود نيز بايد اقدام شود.
در گودهايي كه عمق آنها بيش از يك متر است، نبايد كارگر به تنهايي در محل به كار
گمارده شود.
در محل گودبرداري‌هاي عميق و وسيع، بايد يك نفر نگهبان عهده‌دار مسووليت نظارت بر
ورود و خروج كاميون‌ها و ماشين‌آلات سنگين باشد و نيز براي آگاهي كارگران و ساير
افراد، علائم هشداردهنده در معبر و محل ورود و خروج كاميون‌ها و ماشين‌آلات مذكور
نصب شود.
8. در جايي كه از بالابر براي حمل مصالح حاصل از
گودبرداري استفاده مي‌شود، بايد پايه‌هاي بالابر به نحوي مطمئن در محل قرار گيرد و
اين مصالح با محفظه مطمئن بالا برده شوند. در استفاده از جكها بايد دقت شود كه جك
بيش از ظرفيت مجاز بارگذاري نشود، جكها بايد مجهز به ضامن باشند و به طور مداوم
توسط اشخاص ذي‌صلاح مورد بازديد قرار گيرند. راههاي شيبداري كه براي عبور كارگران
و افراد به كار مي‌روند، بايد داراي نرده‌هاي حفاظتي لازم باشند. در صورتي كه
راههاي شيبدار براي عبور وسايل نقليه به كار مي‌روند، بايد عرض راه كمتر از 4 متر
نباشد و توسط نرده‌هاي مناسب محافظت گردد. چنانچه اين حفاظها از چوب ساخته مي‌شوند،
قطر چوبها نبايد از 20 سانتيمتر كمتر باشد.
9. براي ورود و خروج كارگران در محل گودهايي كه
عمق آن بيش از 6 متر باشد، بايد در هر 6 متر يك سكو يا پاگرد در نردبانها، پله‌ها
و يا راههاي شيبدار پيش‌بيني گردد، اين سكوها بايد به وسيله جان‌پناه محصور شوند.
عمق گودبرداری:
در
زمينهاي با رطوبت طبيعي مي‌توان گودبرداري تا عمق 1 متر براي ماسه، 25/1 متر براي
ماسه رس‌دار، 5/1 متر براي خاك رس و 2 متر براي خاك بسيار متراكم را بدون پايه‌هاي
ايمني، سپر و حايل انجام داد. در ساير موارد توصيه مي‌شود با توجه به مسائلي نظير
جنس خاك، عمق گودبرداري و شرايط ترافيكي اطراف، تدابير ايمني لازم اتخاذ گردند. در
زمينهاي ريزشي، هنگام عمليات حفاري، پيمانكار مسئول ايمني كارگران بوده و بايد در
مهاربندي نهايت دقت را به عمل آورد، در مواردي كه كارگران درون ترانشه يا گود كار
مي‌كنند، بايد مرتباً بازرسي انجام پذيرد و در صورت احتمال خطر ريزش يا مشاهده ترك
و بازشدگي، كار متوقف شده و با نظر دستگاه نظارت حفاظتهاي لازم انجام پذيرد.
ظاهرا حداکثر عمق مورد نیاز گودبرداری تا روی پی می باشد.
بعلاوه چند سانتیمتر بیشتر برای فرش کف و عبور لوله ها در حدود 20 سانتیمتر که 6
سانتیمتر برای فرش کف و 14 سانتیمتر برای عبور لوله می باشد. باید توجه نمود چنانچه در ضمن لوله
کشی دو لوله از روی هم عبور کند باید این مقدار در حدود 40 تا 45 سانتیمتر باشد که
در این صورت می باید محل پی های نقطه ای و پی های نواری و شناژها را با دست خاک
برداری نمود. ولی بهتر است که گودبرداری را تا زیر سطح پی ها ادامه بدهیم، زیرا در
این صورت اولا برای قالب بندی پی ها آزادی عمل بیشتری داریم. در نتیجه پی ها
تمیزتر و درست تر خواهد بود و در ثانی می توانیم خاک حاصل از چاه کنی و همچنین
نخاله های ساختمان را در فضای ایجاد شده بین پی ها بریزیم که این مطلب از لحاظ
اقتصادی مقرون بصرفه می باشد، زیرا معمولا در موقع گودبرداری کار با ماشین صورت می
گیرد در صورتیکه برای خارج نمودن نخاله ها و خاک حاصل از چاه فاضلاب از محیط
کارگاه می باید از وسایل دستی استفاده نمائیم که این امر مستلزم هزینه بیشتری نسبت
به کار با ماشین می باشد. البته در مورد پی های نواری برای این کار عملی نیست زیرا
معمولا پی سازی در پی های نواری برای ساختمانهای آجری با شفته آهک می باشد که بدون
قالب بندی بوده و شفته در محل پی های حفر شده ریخته می شود در این صورت ناچار
هستیم در ساختمانهایی که با پی نواری ساخته میشود اگر به گود برداری نیاز داشتیم
گودبرداری را تا روی پی ادامه دهیم.
خطرهای ناشی از گود برداری
موارد ایمنی مربوط به گودبرداری را میتوان در سه دسته
عمده زیر قرار داد:
1- ایمنی
کارکنان داخل و اطراف گود و عابران و وسایل
نقلیه در مقابل حوادث احتمالی به ویژه خطر ریزش گود 2- خطر
آسیب‌دیدگی و تخریب
ساختمانهای مجاور گود در اثر گودبرداری یا ریزش گود
3- خطر آسیب‌دیدگی
تاسیسات و شریان‌های شهری در اثر گودبرداری یا ریزش گود
نشانه‌های خطرناک بودن گود
موارد زیر علامت خطرناک بودن گود بوده و بررسی‌ها و احتیاط‌های همه‌جانبه بیشتری را ضروری میکنند:
الف- ضعیف و یا حساس
بودن ساختمان مجاور: مواردی نظیر عدم وجود اسکلت،
ضعیف بودن ملات دیوارها
و علائم ضعف اجرایی ساختمان، وجود ترک و شکستگی یا نشست و شکم‌دادگی دیوارها، از این جمله‌اند. وجود دیوار مشترک بین ساختمان مورد نظر
برای تخریب و ساختمان
مجاور آن نیز غالباً میتواند منبع ایجاد مشکل باشد. در پاره‌ای موارد ساختمان مجاور دارای ارزش تاریخی و فرهنگی بوده و هر گونه نشست میتواند
باعث
خسارات جبران‌ناپذیر به آن شود. در بعضی
موارد دیوار مجاور به ساختمان مورد نظر برای
تخریب تکیه داده است و با انجام تخریب ممکن است بدون هرگونه خاکبرداری ساختمان مجاور ریزش کند.
به خاطر داشته باشید که ضعیف بودن ساختمان
مجاور تنها دردسرها
و بررسی‌ها و احتیاط‌های لازم از طرف صاحب‌کار و افرادی که در مراحل مختلف طرح و اجرای ساختمان کار میکنند را بیشتر میکند و هیچ عذری برای
خراب شدن آن به دست نمی‌دهد.
به عبارت دیگر در دادگاه‌هایی که برای رسیدگی به تخریب ساختمانهای مجاور در اثر فعالیت‌های ساختمانی انجام میشود، مسئول اجرای ساختمان
نمی‌تواند به بهانه
اینکه ساختمان مجاور، خود ضعیف بوده از زیر مسئولیت‌های ریزش و خرابی ایجاد شده شانه خالی کند و جواب قاضی در این گونه موارد این است که شما
باید به تناسب ضعف ساختمان
مجاور اقدامات حفاظتی و احتیاطی بیشتری به کار می‌بستید.
Normal
0
false
false
false
FY
X-NONE
AR-SA
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Table Normal";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:Arial;
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-ansi-language:EN-US;
mso-fareast-language:EN-US;}
پی کنی و پی ریز ی
شرایط پی کنی و پی ریزی همانند ساختمان
بنایی است با این تفاوت که در ساختمان اسکلتی دیگر کلدف بندی نداریم و پی نواری زیر
دیوار باربر دیگر اجرا نمی شود وتمام اعضای باربر کناری و داخلی را ستونهای فلزی تشکیل
می دهند .
در اینجا نیز با تو جه به مقاومت خاک
وبارهای وارده می توان از انواع پی استفاده کرد که به شرح زیر آمده است
.
انواع فنداسیون برای ساختمان اسکلتی
۱ـ فنداسیون منفرد یا تک
۲ـ فنداسیون نواری
۳ـ فنداسیون رادیه ( گسترده(
فنداسیون منفرد یا تک
با توجه به کاربری ساختمان ، بارهای
وارده و مکانیک خاک واینکه ساختمان در منطقه زلزله خیز قرار دارد یا نه عرض و ارتفاع
و طول پی زیر هر ستون مشخص می شود که یک مکعب است و این پی ها توسط کلافهای افقی که
معمولاً از مقطع کوچکتری برخودارند به هم وصل می شوند تا پی ساختمان پیوسته عمل کند
و بعد عملیات آرماتور بندی و مش بندی طبق آنچه در ساختمان بنایی تو ضیح داده شد انجام
می پذیرد .
نصب بیس پلیتها
با توجه به آکس بندی که در پلان فنداسیون
صورت پذیرفته ودر آن که ازتفاع داده شده است در چندین نقطه از پی ساختمان میگردهایی
را می کارد و توسط شیلنگ تراز به ارتفاع داده شده در پلان فنداسیون که معمولاً آن را
با (۰ ۰ .۰ ± ) نمایش می دهند علامت ها ی را می زنند که ارتفاع( ۰ .۰ ± ) یا از زمین کناری بلند تر است در آن صورت ارتفاع مربوط به
زمین با علامت منفی نوشته شده و یا پایین تر از زمین کناری است .که درآن صورت با علامت
مثبت نوشته می شود
پس ازآن که علامت گذاری تمام شد بر
طبق آکسی در نقشه آورده شده ریسمانی در یک آکس طولی و یک آکس عرض می بندند به طوری
در محل قرار گیری بیس پلیتها دو ریسمان کاملاً بر هم عمود باشند که محل برخورد دو ریسمان
وسط بیس پلیت خواهد بود و ریسمانها در اینجا نقش تراز راهم بازی می کنند چون دو طرف
ریسمان به یک تراز بسته شده است با کار تمام بیس پلیتهای یک آکس کاملاً به موازات هم
و در تر از یکدیگر قرار می گیرند زیرا اگر بیس پلیتها در یک تراز نباشند به همان ترتیب
سقف ساختمان نیز تراز نخواهد بود و این یک ایراد بزرگ برای ساختمان به شمار می رود
.
بعد از عملیات بتن ریزی بیس پلیتها
مجدداً باز و دوباره ملات نرمه زیر آن می ریزند و توسط پیچها تراز می کنند یعنی عملیات
هواگیری انجام می دهند چون احتمال دارد هنگام بتن ریزی بتن کاملاً زیر پلیت را پر نکرده
باشد .
فنداسیون نواری
فنداسیون نواری دو طرفه و نواری یک
طرفه است که بر حسب موقعیت جغرافیایی منطقه و زلزله خیز بودن منطقه و بارهای وارده
در روی فنداسیون از نوع یک طرفه یا دو طرفه استفاده می شود که نوع دو طرفه یا مشبک
نسبت به نوع یک طرفه قوی تر است .
فنداسیون منفرد
در اینجا چیزی به نام شناژ نداریم و
عرض و ارتفاع مقطع چه زیر بتن و چه در قسمتهای دیگر یکسان است ولی در نوع یک طرفه ،
همانطور که از اسمش پیدا است در یک جهت پی منفرد ولی در جهت نواری است
.
فنداسیون رادیه ( گسترده(
در برخی موارد بر اساس بارهای وارده
و اینکه منطقه زلزله خیز و یا خاک مقاومت کافی ندارد عرض پی های نواری دو طرفه یا مشبک
به قدری بزرگ می شود که مجبور هستی کل کف ساختمان آرماتور بندی وبتون ریزی کنیم که
به آن پی رادیه یا گسترده گفته می شود . ودر مناطق ما برای ساختمانهای بزرگ از این
نوع پی استفاده می شود .
نصب ستونها
قبل از اینکه ستونها نصب گردند توسط
جوشکاران و با توجه به نقشه تیپ بندی ستونها در روی زمین قبلاً آماده می شوند که در
زیر شرح آن آمده است .
باتوجه به ارتفاع فاصله دو ارتفاع و
فاصله دو پروفیل که در یک ستون شرکت دارند آنها قبلاً به ارتفاع مورد نظر بریده شده
و روی پروفیل قرار داده می شوند واین پروفیلها عمود بر هم هستند تا پروفیل ستون که
جوشکاری می شود از زمین فاصله داشته باشد و را حتر بتوان آن برگرداند تا دو طرف آن
جوشکاری شود.
بعد از اینکه دو پروفیل مورد نظر در
محل قرار گرفت با توجه به اینکه چه پلیتهایی روی آن جوشکاری شود که معمولاً در طبقات
پائین برای ساختمان چند طبقه از پلیت سرتاسری استفاده می شود . عملیات جوشکاری انجام
می گیرد .
و پلیتها به اندازه ها و ارتفاع مورد
نظر و در فواصل مشخص شده در نقشه جوشکاری می شوند که در محل اتصال سقف از پلیتهای بزرگتری
استفاده می شود و اگر در محل اتصال سقف بادبند نیز اتصال داده شود از پلیتهای بزرگتر
نسبت به پلیتهای سقف استفاده می شود که همه در نمای تیپ بندی ستون در نقشه داده شده
است . به مثال اگر برای سقف از Pl 60*23*1 استفاده کنیم برای بادبندی از Pl120*23*1(b.r) استفاده می کنیم .
بعد از اینکه ستونها آماده شدن روی
بیس پلیتها نبشی هایی را در یک جهت که باهم ریسمان هستند جوش می دهند و محل قرار گیری
ستون را مشخص می کند بعد هم توسط جرثقیل ستونها روی بیس پلیت قرار داده شده و به نبشی
ها تکیه داده می شوند و در واقع کار نبشی ها این است که نگذارد ستونها تکان بخورد سپس
ستونها را از چهار طرف جوشکاری می کنند و شاغول می نماید بدین تزتیب ستونها جهت اتصال
تیرها آماده می شود .تیرریزیبا توجه نبشی های زیر سری که برای اتنصال تیرها و شاه تیرها
قرار داده شده است عملیات تیر ریزی صورت می پذیرد در پلان تیر ریزی شماره تیرها و محل
اتصال آنها مشخص شده است اگر تیر لانه زنبوری باشد قبلاً روی زمین توسط جوشکاران ساخته
می شود ودر محل نصب می گردد ودر واقع سقف جهت اجرا آماده می شود که معمولاً از تیرچه
بلوک استفاده می شود .
انواع بادبند و نحوه اتصال آن
بادبندهایی که برای مقابله با نبروهای
جانبی (wl) مورد
استفاده قرار می گیرند عبارتنداز :
ـ بادبند ضربدری
ـ بادبند V شکل شامل Vشکل باز و بسته است
ـ بادبند ۸ شکل
شامل ۸ شکل
باز و بسته است
ـ بادبند K شکل و …
بادبندها اعضا کششی فشاری هستند که
برای مقابله با نیروهای جانبی در نظرگرفته می شوند و مانع کج شدن اسکلت ساختمان درهنگام
اعمال نیروی جانبی می گردند که باید در یک ساختمان به صورت متقارن اجرا گردند یعنی
در هر چهار طزف ساختمان باید بکار گرفته شوند که بر حسب دلایل معماری میتوان از انواع
بادبند استفاده کرد .
بطور مثال در جاهایی که می خواهیم از
پنجره یا نور گیر و حتی در استفاده کنیم باد بند ۸ شکل
باز بهترین گزینه برای ما خواهد بود ولی از لحاظ مقاومت K شکل بهترین حالت برای یک دیوار بادبندی می باشد
.
عرض وارتفاع پلیتها قبلاً با توجه به
طول جوش و زاویه اتصال تیر بادبند محاسبه شده است و اینکه نوع تیر باد بند از نبشی
یا ناو دانی را سالم به دو پلیت گوشه جوش می دهند و توسط لقمه که پلیت کوچکی دو ناو
دانی را به هم جوش می دهند و در جهت دیگر ناودانی دو قسمت کرده ودر قسمت اتصال و تیر
قبلی توسط پلیت به هم جوش می دهند و بدین ترتیب دیوار بادبندی آماده می شود
.
اما اگر بادبند ۸ شکل
باز یا بسته باشد تمام ناو دانی سالم و طول مورد جوش داده می شود اجرای آن راحتر است
.
اجرای پله
برای ساختمان اسکلت فلزی معمولااز پله
فلزی با شمشیری های پروفیل آهن استفاده می شود که اندازه آنها در پلان تیرریزی داده
می شود و طول آن نیز مشخص و توسط جوشکار قبلاً آماده و در محل نصب می گردد
.
برای پوشش بین شمشیریهای پله می توان
از مصالح سقف استفاده کردمانندتیرچه بلوک که تیرچه های آن هم مثل تیرچه های سقف سفارش
داده شده و حمل تا در محل مورد نظر قرار گیرد و همانند عملیات سقف تیرچه بلوک بتن ریزی
می شود .
اجرای سقف ساختمان اسکلت فلزی
برای سقف ساختمان اسکلت فلزی میتوان
از انواع سقف به شرح زیل استفاده کرد :
۱ـ سقف طاق ضربی
۲ـ سقف تیرچه بلوک
۳ـ سقف دال بتنی پیش ساخته
۴ ـ سقف دال بتنی در جا و
…
سقف طاق ضربی
که دیگر منسوخ شده و مرحله از رده خارج
شدن را طی می کند و کمتر سقفی را سراغ داریم که از این پوشش استفاده کند
.
سقف تیر چه بلوک
که با استقبال زیادی روبرو شده است
زیرا در کارگاههای محلی تولید می شوند و ارزانتر تمام می شوند.
سقف دال بتنی
انواع دال بتنی برای سازه ها اجرا می
شوندخواهشمند است ما را از نظرات سازنده خود بی نصیب نگذارید..
مطالب مشابه :
مراحل پی سازی (فونداسیون)
(فونداسیون ندارد ، خصوصاً اگر ساختمان در زمین شیب دار روی رس آبدار ساخته شود فوری
پی و فونداسیون سازی
پی و فونداسیون اگر ساختمان در زمین شیب دار روی رس آبدار در زمین هایی مانند
..مراحل پی سازی (فونداسیون) .
(فونداسیون خصوصاً اگر ساختمان در زمین شیب دار روی رس آبدار ساخته در زمین های
مراحل پی سازی (فونداسیون)
(فونداسیون اگر ساختمان در زمین شیب دار روی رس آبدار در زمین هایی مانند زمین
پی سازی
ابتدا نقشه فونداسیون را روی زمین پیاده كرد اگر ساختمان در زمین شیب دار روی رس
نکات اجرایی اصولی پی و فونداسیون
با گونه های شیب دار در زمین شده و فونداسیون و تیر و در کنار دیوار
برچسب :
فونداسیون در زمین شیب دار