باغ کوچک سپیدار

در پست قبلی من از مردی به اسم حاج عمو صحبت شده بود که گفته می شود به دليل مشكل عاطفي كه در ايام جواني براي او رخ داده از مردم و اجتماع گريزان و گوشه عزلت و انزوا برگزيده...ولی در این پست می خواهم مرد مجنون دیگری رو معرفی کنم که برعکس حاج عمو نه تنها کثیف نبود بلکه......

ابراهیم معروف بود به ابراهیم دهین...

دهین به زبان کردی به معنای دیوانه است و ابراهیم دهین یعنی ابراهیم دیوانه...

ولی ابراهیم عاشق بود!

عاشقی که با دلی شکسته باغ کوچکی از سپیدار را ساخت که حالا در بین محلیان به باغ ابراهیم دهین معروف است...

بقیه در ادامه مطلب...

ابراهیم ۸۵ سال پیش در یک روستا خوش آب و هوا نزدیک دماوند زندگی می کرد.

ابراهیم در یکی از همین روزهای تاریخ عاشق دختری می شود که هرچه جست و جو کردم اسمش را نفهمیدم

عشق ابراهیم، عشقی واقعی بود. او به خواستگاری دختر می رود ولی جواب رد می شنود. تعصب های خانوادگی قدیم پدر دختر را وادار به مخالفت شدید به این وصلت می کند.

دختر که نیز مثل ابراهیم دلباخته بود، این مخالفت ها و ضرب و شتم پدرش چنان عرصه را بر دختر تنگ می کند که به زندگی خود خاتمه می دهد. ( در مورد سرگذشت و مرگ دختر نتونستم اطلاعات دقیقی بدست بیاورم چون کسی به صورت کامل و دقیق نمی دونست ولی در مجموع دختر میمیره )

ابراهیم وقتی خبر مرگ دختر را می شنود، شیدا و دیوانه می شود و برای همیشه از خانه و کاشانه و فامیل گریزان به دل کوه پناه می برد.

یه جایی نزدیکی های هفت چشمه ( هفت چشمه، یه جایی در دل رشته کوه های البرز ) آنجا به دور از همه آدم ها، قطعات کوچک چند سانتی متری از درخت سپیدار را در خاک کاشت و باغی کوچک از درخت سپیدار را درست کرد و در همان کوه زندگی کرد و سعی کرد تمام مایحتاجش را خودش فراهم کند تا کمتر به روستایی برود که برایش یادآور روزهای تلخش بوده.

سعی کرد با قدرت عشقش درختانی را بکارد که الان بعد از سالیان سال، وقتی دست روی بدنه درختها میکشیدم انگار درخت ها هم قصه غمگین عشقش را فریاد می زدند...

من این اطلاعات را به سختی در موردش از افرادی که ابراهیم را می شناختند بدست آوردم و سعی کردم قبرش را پیدا کنم که به سختی از لا به لای قبرها، قبری را پیدا کردم که خاکی به وسعت فراموشیش روی آن را گرفته بود. قبر را که شستم، اسم و تاریخ فوتش را واضح دیدم که بیانگر روزهایی از گذشته بود، گذشته ایی پر ابهام، گذشته ایی که به گفته بعضی افرادی که در مورد ابراهیم باهاشون صحبت کردم، موضوعی بی مورد و بی محتوا بود ولی من را تشویق به نوشتن این حکایت کرد، حکایتی واقعی و به نظر من حکایتی از وفاداری ابراهیمی که مردم او را دیوانه می خواندند...

این عکس ها رو در مرداد ماه ۹۰ گرفتم...

باغش خیلی کوچیک ولی باصفاست...