مصاحبه چکاوک با مجید زینلی رئیس کانون

کانون ناشنوایان کرج از چه سالی و با چه هدفی شکل گرفت؟

من به اتفاق خانواده در سال 1361 به کرج نقل مکان کردم. به پیشنهاد یکی از اقوام در آموزش و پرورش مشغول به کار شدم. در طول دوره ی کاری از نزدیک با مشکلات و مسائل ناشنوایان آشنا شدم. این افراد واقعا نیازمند بودند که در خارج از محیط آموزشی هم به مشکلاتشان رسیدگی شود. در سال 1365 به همین منظور با کانون ناشنوایان ایران ارتباط برقرار کردیم. مکاتبات و مذاکراتی انجام و کانون ناشنوایان کرج در پی آن تشکیل شد. 27 سال است که من در کانون فعالیت می کنم.

هدف از شکل گیری مجموعه، رسیدگی به مشکلات فرهنگی، آموزشی و اجتماعی و در کنار آن توانبخشی بیرون از محیط مدارس ناشنوایان بود. بسیاری از اوقات، مشکلات راهنمایی رانندگی و یا انتظامی برای بچه ها پیش می آمد که نمی توانستند موضوع را رفع و منظور خود را به مراجع برسانند. اولین هدف ما ارتباط با این ارگان ها و رسیدگی به مشکلاتی بود که برای ناشنوایان پیش می آمد. به تدریج تغییراتی در چارت مجموعه ایجاد شد و 4 هدف اصلی برای کانون در نظر گرفته شد : فرهنگی، اجتماعی، آموزشی و ورزشی. البته بخش کادر تخصصی و کادر توانبخشی را هم مد نظر داشتیم.

در این زمینه بحث درآمدزایی مطرح می شود که کانون روی پای خودش بایستد. در بسیاری از کشورهای اروپایی و امریکا، دولت کمک شایانی به ان جی او هایی این چنینی می کند. من به کشورهای خارجی بسیاری سفر کرده ام. در اسپانیا کنگره ی جهانی ناشنوایان برگزار شده بود و ناشنوایان از حمایت های دولت بسیار راضی بودند. غرفه ی کشور الجزایر برایم بسیار جالب بود. بسیاری از کار ها و رسیدگی به مسائل ناشنوایان را در این کشور، بخش خدمات شهری شهرداری بر عهده گرفته بود. متاسفانه این امر در ایران هنوز جا نیفتاده است. مذاکراتی با شهردار سابق کرج مطرح شده بود که معاونت سرمایه گذاری و خدمات شهری از آن استقبال کردند ولی به مرحله ی اجرا نرسید. مذاکرات با آقای ترکاشوند از سر گرفته خواهد شد و امیدواریم شاهد بهبود وضع ناشنوایان باشیم و حداقل بخش کوچکی از مشکلات ناشنوایان، با واگذاری به شهرداری و اختصاص بودجه به کانون، حل شود.

 

 

کانون ناشنوایان کرج چه تعداد عضو دارد؟

کانون ناشنوایان کرج ابتدا با 50 تا 60 نفر عضو شروع به کار کرد. به مرور زمان آنقدر ارتباطات بچه ها با این مرکز زیاد شد که بسیاری از ناشنوایان به این کانون رفت و آمد می کنند. چارچوب عضویت در مجموعه آزاد است.با سه نوع عضویت رسمی، موقت و افتخاری در خدمت ناشنوایان هستیم. تنها شرط عضویت رسمی این است که اعضا به طور ثابت فعال و در کنار کانون باشند و به هم نوعان خود خدمات رسانی کنند. 

از همایش ها و اردوهایی که تاکنون برای ناشنوایان کرج برگزار شده، بگویید.

برنامه های تفریحی و اردو و همایش برای ناشنوایان کرج، تاکنون زیاد بوده است. چندی پیش اردویی به شمال کشور، با همکاری بهزیستی انجام شد. سازمان بهزیستی اخیرا توجه بیشتری به کانون نشان می دهد و امیدواریم  توسعه پیدا کند. سمینار بزرگ باغچه بان نیز یکی دیگر از مراسم برگزار شده بود که استقبال خوبی از آن شد. متاسفانه مسئولان قول هایی داده بودند که عمل نشد. قرار بود خیابانی به اسم باغچه بان در شهر داشته باشیم. شاید به نظر کار بسیار بزرگی نباشد ولی برای ما ناشنوایان همین حرکت، قدم مناسبی است. این که مسئولان به ما اهمیت دهند و خیابانی را به این منظور نامگذاری کنند برایمان ارزشمند خواهد بود.  همین طور قرار بود پارکی به نام ناشنوایان در شهر باشد که متاسفانه آن هم عملی نشد.

جایگان ناشنوایان در چارچوب برنامه های شهری دقیقا مشخص نیست. از دیگر برنامه ها، می توان جشن ها و نمایشگاه های فرهنگی و نیروی انتظامی را نام برد. با کمال تاسف سال گذشته به علت پاره ای از مشکلات، برگزاری چنین برنامه هایی افت کرد و از تعدادشان کاسته شد. دوباره می خواهیم این مراسم و همایش ها را از سر بگیریم.

برای هفته ناشنوایان امسال برنامه ی خاصی در نظر دارید؟

متاسفانه تا به حال برنامه ی خاصی نداشتیم. قرار بود از طریق شهرداری، فرهنگسرایی در اختیار ما قرار گیرد که روال کار اداری به طول انجامید. امیدواریم حداقل تا آخر این ماه بتوانیم این فرهنگسرا را در اختیار اعضای کانون ناشنوایان برای نمایش توانمندی هایشان قرار دهیم. البته بحث اجاره و کار های اداری هم مطرح است. هدف این فرهنگسرا نیز معرفی توانمندی های ناشنوایان است نه این که فقط مکانی برای تجمع افراد باشد.

برخورد اجتماع با شما چگونه است؟ آیا شهر را از آنِ خود می دانید؟

من سوال شما را این گونه تعبیر می کنم : ما شهر را از آنِ خود می دانیم. سوال اینجاست که آیا شهر و مردمِ آن نیز ما را پذیرفته اند؟  برخوردها با ما متفاوت است و این امر به سطح فرهنگ افراد باز می گردد. مثلا یک نمونه را که برای خودم پیش آمده، برایتان تعریف کنم. چند وقت پیش در حال رانندگی بودم و آمبولانسی پشت ماشین من حرکت می کرد. ناشنوایان آرم مخصوصی دارند که به ماشین چسبانده می شود تا سایرین آن ها را از افراد عادی بازشناسند. سمت چپ من به اندازه دو ماشین جا بود که آمبولانس عبور کند. ولی راننده ماشینش را چسبانده بود به ماشین من و هرچه علامت می دادم که از مسیر کناری حرکت کند، تکان نمی خورد. این اتفاق برایم واقعا ناراحت کننده بود. توهینی است به فرد ناشنوا.  متاسفانه مردم به این آرم اصلا توجه نمی کنند. خیلی وقت ها خود نیروی انتظامی قبل از دیدن آرم با ماشین برخورد می کنند. مشکل ما را درک نمی کنند. ما هنگام رانندگی مثل سایر افراد نمی توانیم عکس العمل به اصوات نشان دهیم.

 

به نظر شما ناشنوایی در مقایسه با دیگر انواع معلولیت چگونه است؟

من فرهنگی هستم و 30 سال است در بخش های مختلف ناشنوایان، کم توانان ذهنی، نابینایان و معلولان جسمی و حرکتی فعالیت می کنم. به نظرم ارتباط با ناشنوایان نسبت به سایر معلولان سخت تر است. مخصوصا در ارتباط متقابل. زمانی که به سایر معلولیت ها برخورد می کنیم، در یک نگاه متوجه می شویم. اما تا فرد ناشنوا به حرف نیامده باشد معلولیتش مشخص نیست. بلکه باید کمی ارتباط برقرار شود که این امر خودش یک مشکل دیگر است. ارتباط متقابل با حرف زدن صورت می گیرد. نمی توان با کلمات حرف را به ناشنوایان منتقل کرد. باید زبان اشاره بلد بود و یا فرد ناشنوا قادر به لب خوانی باشد.

ما مجبوریم شرایطمان را با جامعه تطبیق دهیم. کار می کنیم، زندگی می کنیم و در عین حال برایمان مهم است که بدانیم افراد تا چه حد ما را میان خود پذیرفته اند. متاسفانه در ایران مشکل برقراری ارتباط حادتر است. در کشورهای خارجی این طور نیست. من در بسیاری از کشورهای خارجی با زبان اشاره توانسته ام به راحتی با مردم ارتباط برقرار کنم زیرا 30 درصد مردم زبان اشاره را می دانند. امیدواریم در آینده جامعه کمی منعطف تر با ما برخورد کند. ما ناشنوایی خودمان را قبول داریم، اما آیا شما هم ناشنوا هستید؟ مشکلات ما را درک کنید!

کانون ناشنوایان کرج با چه مشکلاتی دست به گریبان است؟ چه گله ای از مسئولان دارید؟

مشکلات جامعه ی ناشنوایان بسیار زیاد است. معلول کسی است که قسمتی از بدنش دچار نقص باشد. مثلا ما به عنوان یک ناشنوا نمی توانیم از تلفن استفاده کنیم و حرف بزنیم و بشنویم. ما در طول زندگی با این محدودیت همراه هستیم. امکاناتمان محدود است ولی ناتوان نیستیم. همان قدر بازده کاری داریم که یک انسان سالم. مسئولان تا چه اندازه می توانند این محدودیت را درک کنند و بدانند این نقص، ناتوانی نیست؟

از مسئولان درخواست داریم به ما نزدیک شوند. به شنیده ها اکتفا نکنند. مسئولان خود را برای گزارش میان ما بفرستند تا مسائل ما را درک کنند. چرا هیچ شورایاری برای ناشنوایان نداریم؟ جایی که مختص حل مشکلات ما باشد؟ من به دادگستری بارها پیشنهاد دادم و بسیار مکاتبه کردم. درخواستم این بود که یک کارشناس آشنا به مشکلات ناشنوایان که قادر باشد با زبان اشاره با آن ها ارتباط برقرار کند در دادگستری باشد که اگر خدای نکرده مشکلی برای ناشنوایان ایجاد شد بتوانند به این قسمت مراجعه کنند.

من این کانون را به صورت شخصی اداره می کنم و هیچ کمکی از ارگان ها و نهادهای مختلف به ما نمی شود. تقریبا یک سال و نیم دوندگی کردم برای مکان کانون. سابقه ی بسیاری خوبی در بخش هنری و فرهنگی داشتیم ولی این بخش در شورای شهر با اختصاص مکان به ما مخالفت کرد. سال گذشته مشکلات بسیاری برایمان پیش آمد. می خواستیم کانون را جمع کنیم و وسایل مجموعه را به صورت موقتی در انبار بگذاریم و از اجاره ی سنگین محل دفتر رها شویم. ولی هیچ یک از ارگان های دولتی و غیر دولتی کرج حتی یک انبار کوچک در اختیار ما قرار ندادند و من واقعا از این موضوع گله مند هستم.

هیات مدیره کانون ناشنوایان از 5 نفر تشکیل شده است. یک نفر دبیر شنوا هم وظیفه ی پاسخگویی به تلفن و رسیدگی به کارهای ناشنوایان را برعهده دارد. تمام اعضای هیات مدیره ناشنوا هستند و بنا بود کارمندی اداری استخدام کنیم که هم به معلولیت آشنا باشد و هم بداند با افراد ناشنوا چه طور برخورد کند. متاسفانه هنوز چنین فردی را پیدا نکرده ایم. البته به علت مشکلات مالی از لحاظ حقوق و مزایا به کارمندان نیز با مشکل مواجه هستیم.

 

چه پیامی برای همشهریان خود در روز جهانی ناشنوایان دارید؟

پیامکی از دوستی دریافت کردم که به نظرم بسیار مناسبت دارد:

زندگی، سکوت غم انگیزی است. غم انگیز تر کسانی هستند که شنوایی دارند اما گوش نمی دهند.

به نقل از سایت: نوشته های چکاوک  http://chakaavak-notes.mihanblog.com


مطالب مشابه :


اطلاعيه جذب وتربيت مدرس کانون زبان ايران پاییز 1388

کانون زبان ایران _ شعبه زنجان - اطلاعيه جذب وتربيت مدرس کانون زبان ايران پاییز 1388 - اطلاع رسانی




برگزاری مسابقه‌ی کتاب‌خوانی به مناسبت دهه‌ی فجر

مسابقه‌ی کتاب‌خوانیِ مرکز شماره دو کرج هم در شماره 2 کانون پرورش کانون زبان




مصاحبه چکاوک با مجید زینلی رئیس کانون

کانون ناشنوایان کرج از چه سالی و با چه هدفی شکل گرفت؟ من به اتفاق خانواده در سال 1361 به کرج




موسسات آموزش زبان آلمانی در ایران

کانون زبان بزرگ ایران نیز شعبه دارد؛ از این جمله‌اند، شیراز، مشهد، تبریز، کرج و همدان.




موسسات آموزش زبان آلمانی در ایران

ِِِِِِAbout Germany - موسسات آموزش زبان آلمانی در ایران - ِِِِِِAbout Germany - ِِِِِِAbout Germany




جاهای دیدنی کرج

کانون زبان مرکز شماره‌ی سه کرج. «شهر من؛ ایرانی کوچک» وبلاگ مرکز شماره 2 کانون پرورش




برچسب :