کارت عروسی

مراسم عروسی -مخصوصا" الان و تو تهران- تبدیل به یک عده اتفاقهای چندش آور، زجر آور و خسته کننده و دست و پا گیر شده... برای من همهء این حس ها رو جمع کنید با تنهایی ای که با بیماری بابا جمع شده بود و شده بود بیزاری...

همه -مخصوصا" خانومها(عروس ها)- از بچگی یا حداقل نوجوونی و جوونی برای شب دامادی یا عروسی و اون مراسم یک تصورات و روءیا بافی های خاص خودشون رو دارند. مسلما" برای من هم همینطور بوده. به قول فیسبوکی ها یک "فانتزی" های خاص خودمو داشتم. یکی از موارد مورد علاقه ام، این بود که تو محضر همهء امضاء هام و نوشته ها رو با خودنویس و با جوهر قهوه ای بنویسم. که بخاطر ترس از جوهری شدن لباسهام با یک درجه تخفیف تو جیبم یک روان نویس قهوه ای گذاشتم و رفتم تو محضر ولی متاسفانه "حاج آقا" فانتزی مو به گند کشید.... .

یک چیز دیگه که برام مهمتر بود و حاضر نبودم از خواسته ام دست بر دارم،نوشتن تو شناسنامه بود. من به رسم الخط شناسنامه های همه توجه میکنم. مثلا" میدونم اونی که شناسنامهء مامان رو نوشته یک مرد بی حوصله و بد خط بوده و اونی شناسنامهء من رو نوشته، یک-احتمالا" خانوم- با چشمهای ضعیف ولی با حوصله نوشته چون هم روون نوشته و هم درشت و هم خوانا. اما شناسنامهء خودم و عیال که کی اسم ها رو تو شناسنامه ها بنویسه برام خیلی مهم بود! مهم بود که خودم بنویسم! خط ام خوبه و وقتی آروم بنویسم، خیلی خوبه(البته به نظر خودم!). از حاج آقا خواستم که خودم بنویسم و قبول کرد و گفتم که میخوام عمودی بنویسم ، باز هم قبول کرد و گفت " فقط بی خط خوردگی و با دقت! . نوشتم. آروم. خوش خط و عمودی! این نوشتن توی شناسنامه ها، از خود داماد شدنم هیجان انگیز تر بود!

اما سومین موردی که دوست داشتم موقع دامادی انجام بدم، این خریت بود که همیشه دوست داشتم کارت عروسی رو سفید ساده انتخاب کنم و خودم با خط خودم و با خودنویس متن کارت ها رو بنویسم و خودم برم بدم به مهمونها. غربت و تنهایی تو شهر غریب رو به کل فراموش کرده بودم. اینکه کارت چه نوع کارتی باشه خیلی مهم بود. عیال که تو همه چیز پایه بود، تو این هم همکاری کرد. خیلی دنبال کارت مناسب گشتیم. بالاخره همونی که میخواستم رو پیدا کردم. کارتمون کارت دست ساز یونیسف بود که برش هاش با دست انجام شده بود و روی کارت از برگ طبیعی استفاده شده بود. خیلی خیلی خوشگل و البته گرون بود. تنها مشکل این بود که نمیشد با خودنویس نوشت. چون جوهر پخش میشد رو کارت. نوشتن شروع شد. هر کارت تقریبا" ۱۵تا ۲۰ دقیقه طول میکشید و هفت-هشت تا که نوشتم دو دستی زدم تو سر خودم و فهمیدم که چه گهی خورده ام. بهرحال عیال به کمکم اومد و یک روز و نیم طول کشید و سر همین طول کشیدن، کارت ها دیر رسید دست چند تا از مهمونهای عیال و اونها نیومدن!...

اصلا" شاءن نزول این حرافی ای که کردم این بود که همون دوستی که قرار بود عروسی شون رو بهم بزنم و نتونستم، دیشب اومده بود خونمون و در مورد این صحبت میکردیم که میگفت کارتها کم اومده و میگفت به یه عده ای نمیتونم بدم. میگفت به فامیل های نزدیک نمیخواد کارت بده و بجاش میخواد به آشناهای دور بده. من مخالفت کردم و یک نکتهء خیلی مهم که الان تو عروسی های ایرانی ها تبدیل به قانون شده رو بهش یادآوری کردم: "قانون عدم رضایت"!. و اون قانون اینه که عروسی هرطوری که برگزار بشه، و تحت هر شرایط و با هر امکاناتی، حداقل یکی از فامیل های نزدیک ناراضی ازمراسم میاد بیرون و یحتمل یک قهری هم میکنه. به هر حال در مورد کارت بهش گفتم که به نظر من به آشناهای دور کارت نده و بجاش به نزدیکها کارت بده.دلیلی که براش آوردم این بود که گفتم مثلا" خود من اگر بهم کارت ندی و تلفنی بگی، ۲ حالت بیشتر نداره. یا برام مهم نیست و میام که در اونصورت دمم گرم، ویا برام مهمه و نمیام که در اون صورت ک.و.ن لق ام! ولی فامیلهای نزدیک اگر بهشون بر بخوره، این برخورد آثار ماتاءخر داره و شر درست میکنند و اعصاب همه رو به اندازهء اعصاب خودشون بهم میریزند...

مراسم عروسی -مخصوصا" الان و تو تهران- تبدیل به یک عده اتفاقهای چندش آور، زجر آور و خسته کننده و دست و پا گیر شده... بر خلاف شهرستان. یاد دامادی پیمان میافتم. ۴ شب بود. اینقدر رقصیدیم و عیاشی کردیم که شب آخر نمیتونستم دستم رو بالا بیارم. هنوز بهترین عروسی ای که تو عمرم رفته ام همونه...

کارت عروسی

مطالب مشابه :

متن كارت عروسي بامزه

عکس : متن جالب کارت عروسی

کارت عروسی

کارت عروسی ستاره های سینمای ایران چه شکلی بوده است؟!

متن یک کارت عروسی

کارت عروسی چهره های مشهور سینمای ایران چگونه بود؟