مهارت27- بيوپسي تراشيدني و بيوپسي پانچ

PDF متن کامل مقاله (فارسی)
PDF متن کامل مقاله (انگلیسی)

بيوپسي تراشيدني (shave biopsy) و بيوپسي پانچ (punch biopsy) دو مورد از مهارت‌هاي اساسي براي پزشکاني هستند که به درمان مشکلات پوستي مي‌پردازند. اين اقدامات قابل انجام در مطب مي‌توانند به تشخيص ضايعات پوستي مشکوک از جمله بدخيمي‌هاي احتمالي منجر شوند. رويکردهاي مختلف به اين ضايعات عبارتند از: بيوپسي تراشيدني سطحي، برداشت کامل به روش سوسريزاسيون (saucerization)، بيوپسي پانچ، و برداشت کامل اليپتيکال (elliptical). بيوپسي سوسريزاسيون را مي‌توان براي ضايعات صاف يا پيگمانته انجام داد. بيوپسي پانچ، نمونه‌اي با ضخامت کامل به دست مي‌دهد و مي‌توان از آن در ضايعاتي که براي تشخيصشان به بافت درم يا بافت زيرجلدي نياز است، استفاده کرد. انديکاسيون‌هاي بيوپسي براي موارد مشکوک به ملانوم هنوز مورد اختلاف نظر است. برداشت بافت کافي در اين موارد با روش سريع‌تر و ارزان‌تر سوسريزاسيون يا با روش وقت‌گيرتر و تهاجمي‌تر برداشت کامل اليپتيکال امکان‌پذير است.

بيوپسي‌هاي پوست اقداماتي ساده و مطبي هستند که مي‌توانند اطلاعاتي مفيد را در مورد ضايعات تشخيص‌داده‌نشده از قبيل نئوپلاسم‌ها، اختلالات تاولي، کراتوزها يا خال‌هاي ديس‌پلاستيک به دست دهند. بيوپسي تشخيصي همچنين مي‌تواند درماني قطعي براي بعضي از ضايعات بدخيم، تحريکي يا پيش‌سرطاني باشد. انواع اصلي بيوپسي‌هاي پوست عبارتند از: بيوپسي‌هاي برداشت ناقص (incisional) و برداشت کامل (excisional). نمونه حاصل از بيوپسي‌هاي برداشت ناقص فقط بخشي از ضايعه را دربر مي‌گيرد (مثل تراشيدن سطحي يا پانچ ناکامل)؛ در حالي که بيوپسي‌هاي برداشت کامل کل يک ضايعه را به منظور بررسي تشخيصي برمي‌دارند (مثلا برداشت دوکي(1)، پانچ براي ضايعات 4-1 ميلي‌متري، و سوسريزاسيون [که به آن تراشيدن گود‌برداري(2) نيز گفته مي‌شود]).

اين مقاله به مرور ضايعاتي مي‌پردازد که به بيوپسي در مطب نياز دارند و سپس انواع بيوپسي‌هاي رايج قابل انجام در مطب را به همراه انديکاسيون‌ها (جدول 1)، کنترانديکاسيون‌ها و روش صحيح انجام آن‌ها توضيح مي‌دهد. تراشيدن سطحي، سوسريزاسيون و بيوپسي پانچ مورد تاکيد اين مقاله هستند. برداشت‌ کامل اليپتيکال و روش‌هاي جديدتر بيوپسي از قبيل واحد المن (Ellman unit) يا جراحي با امواج راديويي فراتر از مجال اين مقاله هستند.

انتخاب نوع بيوپسي

بيوپسي تراشيدني

بيوپسي تراشيدني شايع‌ترين روش مورد استفاده است زيرا آن را به سرعت مي‌توان انجام داد، مراقبت از زخم آن ساده است و هزينه- اثربخش محسوب مي‌شود.

بيوپسي تراشيدني سطحي. بيوپسي تراشيدني سطحي براي ضايعاتي استفاده مي‌شود که عمدتا اپيدرمي هستند و گسترش به درم ندارند؛ از قبيل زگيل‌ها، پاپيلوم‌ها، منگوله‌هاي پوستي (skin tags)، کارسينوم‌هاي سطحي از نوع سلول بازال يا سنگفرشي، و کراتوزهاي سبورييک يا اکتينيک. اين نوع بيوپسي براي ضايعات پيگمانته مشکوک مناسب نيست. در بيوپسي تراشيدني سطحي يک صفحه نازک بافت معمولا با اسکالپل (عموما با تيغ شماره 15) برداشته مي‌شود ولي بسياري از پزشکان استفاده از درمابليد (Dermablade)، تيغ ‌تراش دولبه، يا قيچي را براي اين منظور ترجيح مي‌دهند (شکل‌هاي 1 و 2). در اين روش يک نمونه صاف و نازک مرکب از اپيدرم و درم فوقاني (با ضخامت کمتر از يک ميلي‌متر) به دست مي‌آيد. هموستاز در اين روش معمولا با استفاده از محلول کلريد آلومينيوم 20 حاصل مي‌شود. به جاي اين ماده مي‌توان از نيترات نقره يا محلول مانسل(1) (ساب‌سولفات فريک) استفاده کرد اما اين محلول‌ها باعث رنگ گرفتن پوست مي‌شوند. پوشاندن و مرطوب نگهداشتن ناحيه براي مدت حداقل يک هفته، مي‌تواند باعث کاهش اسکار گردد. به دليل کشش زياد در ناحيه پا (foot) بيوپسي تراشيدني نسبت به روش‌هاي نيازمند بخيه، ارجحيت دارد.

بيوپسي سوسريزاسيون. در بيوپسي سوسريزاسيون يک صفحه ضخيم از بافت به وسيله يک تيغ خم‌شده برداشته مي‌شود و نمونه‌اي حاصل مي‌شود که حداقل تا وسط درم و گاهي تا چربي زيرجلد گسترش مي‌يابد (عمق 4-1 ميلي‌متر). سوسريزاسيون نوعي بيوپسي برداشت کامل محسوب مي‌شود. اين بيوپسي‌ها مي‌توانند در بيماراني انديکاسيون داشته باشند که ضايعات پيگمانته وسيع‌تر دارند يا برداشت ضايعات آن‌ها به وسيله بيوپسي اليپتيکال به دليل مسايل زيبايي يا موقعيت آناتوميک، دشوار است. به عنوان مثال قسمت بالاي پشت، شانه‌ها، قدام قفسه سينه، بالاي بازوها، اندام‌هاي تحتاني و گوش‌ها قسمت‌هايي هستند که اسکارشان ممکن است هيپرتروفيک شود و به مرور زمان افزايش يابد. سوسريزاسيون در مقايسه با بيوپسي اليپتيکال، اسکار کوچک‌تر، گردتر و از نظر زيبايي قابل قبول‌تري را به‌جا مي‌گذارد.

با آن‌که براي ضايعات پوستي مشکوک به طور متعارف انجام بيوپسي برداشت کامل و تمام‌ضخامت اليپتيکال توصيه مي‌شود، چندين مرور گذشته‌نگر جمعا شامل 5240 بيمار نشان داده‌اند که بيوپسي سوسريزاسيون مي‌تواند اقدام انتخابي در اين موارد باشد و تاثير آماري بر ميزان بقا در مبتلايان به ضايعات بدخيم ندارد. بيوپسي سوسريزاسيون سريع‌تر، غيرتهاجمي‌تر، ارزان‌تر و از نظر زيبايي خوشايندتر است و عموما مي‌تواند به اندازه بيوپسي اليپتيکال، نمونه بافتي براي مقاصد تشخيصي فراهم کند.

بيوپسي پانچ

در بيوپسي پانچ، يک ابزار پانچ پوست با تيغه حلقوي تا سطح چربي زيرجلد وارد پوست مي‌شود و يک نمونه استوانه‌اي تهيه مي‌کند. بيوپسي پانچ بسته به اندازه ضايعه و نوع بافت مورد نياز براي برداشت، مي‌تواند به صورت برداشت ناقص يا برداشت کامل باشد. از بيوپسي پانچ مي‌توان براي ضايعاتي استفاده کرد که براي تشخيص به بافت درم يا زيرجلد نياز دارند؛ از جمله ضايعات التهابي يا تاولي، خال‌هاي ديس‌پلاستيک يا مرکب که براي برداشت کامل زيادي بزرگ هستند، پانيکوليت، و بيوپسي پوست سر يا فوليکول مو. در ضايعات تاولي بايد از حاشيه ضايعه بيوپسي گرفت. در موارد شک به نئوپلاسم، بيوپسي از عميق‌ترين ناحيه ضايعه با حاشيه باريکي از اطراف برداشته مي‌شود. براي حصول بهترين نتايج از نظر زيبايي، محل بيوپسي بايد با بخيه‌هاي منقطع ساده يا بخيه‌هاي ماترس عمودي بسته شود (جدول 2). در ضايعاتي که قطر 4-1 ميلي‌متر دارند، انتظار براي التيام ثانويه و بخيه زدن، نتايج مشابهي از نظر زيبايي دارند. محدوديت‌ بيوپسي پانچ عبارت است از عدم تامين نمونه با وسعت کافي در ضايعات پيگمانته مشکوک (به علت ماهيت باريک و عمقي نمونه) که به نوبه خود بر مرحله‌بندي و پيش‌آگهي تومور تاثير مي‌گذارد.

ملاحظات خاص: ضايعات مشکوک به ملانوم

در ضايعات مشکوک به ملانوم مي‌توان از بيوپسي سوسريزاسيون، بيوپسي پانچ (براي ضايعات کوچک‌تر از 4 ميلي‌متر) يا بيوپسي برداشت کامل اليپتيکال استفاده کرد. بايد شرح حال دقيقي از عوامل خطر گرفته شود و ضايعه با استفاده از اين روش‌ها بررسي گردد: معيارهاي ABCDE (1) (جدول 3 و شکل 3)، چک‌ليست 7 نمره‌اي گلاسگو، و نشانه «جوجه اردک زشت» (يعني وجود يک ضايعه متفاوت با بقيه). عواملي که به شناسايي بيماران در معرض خطر بالاي بدخيمي کمک مي‌کنند، عبارتند از: سابقه فردي يا خانوادگي ملانوم، رنگ روشن پوست، وجود خال‌هاي پيگمانته متعدد، سابقه آفتاب‌سوختگي‌هاي شديد متعدد، و سن بالا. ضايعاتي را که بعضي يا تمام معيارهاي ABCDE را پر مي‌کنند، مي‌توان بيوپسي کرد. کميته پيامدها و راهکارهاي ملانوم پوستي آکادمي بيماري‌هاي پوست آمريکا و شبکه ملي جامع سرطان توصيه مي‌کنند که در ضايعات مشکوک، برداشت کامل اوليه با حاشيه 3-1 ميلي‌متر انجام شود؛ ساير روش‌هاي بيوپسي از جمله بيوپسي‌هاي برداشت ناقص به صورت پانچ و تمام‌ضخامت نيز در نواحي آناتوميک خاص يا براي ضايعات بزرگي که برداشت کامل آن‌ها دشوار است، قابل انجام هستند.

بهترين روش بيوپسي براي موارد مشکوک به ملانوم مورد اختلاف نظر است. مطالعات در دهه 1980 و اوايل دهه 1990 مطرح‌کننده آن بودند که انجام بيوپسي برداشت ناقص براي ضايعات پيگمانته ممکن است بر پيامد ملانوم تاثير بگذارد و باعث افزايش گسترش سلول‌هاي غيرطبيعي شود. البته مرورهاي متعدد در 10 سال گذشته نشان داده‌اند که نوع بيوپسي تاثير منفي بر ميزان بقاي ملانوم ندارد.

با اين حال، بيوپسي پانچ و بيوپسي تراشيدني سطحي در مقايسه با بيوپسي سوسريزاسيون و برداشت کامل اليپتيکال، ممکن است دقت تشخيصي کمتري داشته باشند و متعاقبا بر مرحله‌بندي تومور، پيش‌آگهي و توصيه‌هاي مربوط به پيگيري تاثير بگذارند. تا 20 از بيوپسي‌هاي ناکامل اوليه از نظر ملانوم گمراه‌کننده هستند زيرا عمق نهايي برسلو (Breslow) را کمتر از حد تخمين مي‌زنند. از اين رو، در تمامي ضايعاتي که شک به ملانوم در مورد آن‌ها محتمل است، بايد بيوپسي‌هاي برداشت کامل انجام شوند. بيوپسي سوسريزاسيون (نوعي بيوپسي برداشت کامل) يک روش مهم براي پزشکاني است که از مهارت يا منابع لازم براي انجام بيوپسي برداشت کامل اليپتيکال برخوردار نيستند.

روش و تجهيزات مورد نياز

تجهيزات مورد نياز براي انجام بيوپسي پانچ و بيوپسي تراشيدني در جدول 4 فهرست شده‌اند. روش‌هاي انجام هر يک از اين بيوپسي‌ها در جداول 5 و 6 و مراقبت‌هاي لازم پس از انجام آن‌ها در جدول 7 ذکر گرديده‌اند.

در مورد بيماران داراي ضايعات روي پلک، بيني، کف دست يا کف پا ممکن است نياز به ارجاع باشد. پزشکان همچنين بايد در اين موارد با احتياط عمل کنند: بيماران داراي آلرژي پوستي به درمان‌هاي موضعي، مبتلايان به اختلالات خونريزي‌دهنده، و افراد مصرف‌کننده داروهايي که با هموستاز تداخل مي‌کنند. بيماران تحت درمان با آسپيرين را معمولا مي‌توان با توجه دقيق به هموستاز و پانسمان‌هاي فشاري، بيوپسي نمود.

کادر 1. توصيه‌هاي کليدي براي طبابت
توصيه باليني	درجه شواهد
- در صورت امکان، براي مقاصد تشخيصي بايد ضايعات را به طور کامل و با يک حاشيه باريک برداشت.	C
- بيوپسي پانچ يا بيوپسي تراشيدني سطحي به دليل اثرات منفي بالقوه‌شان بر مرحله‌بندي و پيش‌آگهي ملانوم، ممکن است در شرايط بالينيِ به دقت انتخاب‌شده (مثلا ضايعات بزرگ با احتمال پايين ملانوم) مناسب‌تر باشند.	C
- ضايعات مشکوک به ملانوم بايد با حاشيه 3-1 ميلي‌متري برداشته شوند.	C
- نوع بيوپسي انجام‌شده در بيماران مبتلا به ملانوم تاثيري بر ميزان بقا ندارد.	B
A: شواهدبيمارمحور قطعي با کيفيت مطلوب؛ B: شواهد بيمارمحور غيرقطعي يا با کيفيت محدود؛ C: اجماع، شواهد بيماري‌محور، طبابت رايج، عقيده صاحب‌نظران يا مجموعه موارد باليني

جدول 1. انديکاسيون‌هاي بيوپسي پوست
انديکاسيون	تظاهرات باليني	تشخيص احتمالي	روش بيوپسي
تشخيص	راش يا تاول درگيرکننده درم	واکنش دارويي، لنفوم پوستي، عفونت بافت‌هاي عمقي، اريتم مولتي‌فرم، سارکوم کاپوسي، لوپوس اريتماتو، پمفيگوييد، پمفيگوس، واسکوليت	پانچ ناکامل/ اطراف ضايعه
	فرآيندهاي درگيرکننده زيرجلد	اريتم ندوزوم، پانيکوليت	برداشت کامل اليپتيکال، سوسريزاسيون
تشخيص و درمان	خال‌هاي آتيپيک و ضايعات پيگمانته	خال ديس‌پلاستيک، ملانوم بدخيم	برداشت کامل اليپتيکال؛ سوسريزاسيون؛ پانچ براي ضايعات 4-1 ميلي‌متري با حاشيه 3-1 ميلي‌متري

جدول 2. نوع نخ بخيه و زمان کشيدن آن بسته به محل
محل	نوع نخ*	زمان کشيدن بخيه‌ها (روز)
اندام فوقاني (مچ به بالا)	0-4	10-7
صورت	0-5 يا 0-6	5-3
پشت دست و پا (مچ به پايين)	0-4 يا 0-5	14-10
اندام تحتاني (مچ به بالا)	0-4	14-10
کف دست و پا	0-3 يا 0-4	21-14
سر	0-4	10-7
تنه	0-3 يا 0-4	14-10
* با استفاده از نخ پلي‌پروپيلن (پرولن)، سيلک يا نايلون

جدول 3. شناسايي ضايعات پرخطر از نظر بدخيمي

سيستم ABCDE

ناقرينگي (Asymmetry) هندسي در دو محور

حاشيه (Border) نامنظم

وجود حداقل 2 رنگ (Color) مختلف در ضايعه

حداکثر قطر (Diameter) بالاي 6 ميلي‌متر

تغيير شکل (Evolution) ضايعه

چک‌ليست 7 نمره‌اي گلاسگو

ويژگي‌هاي اصلي:

تغيير اندازه ضايعه

حاشيه نامنظم

پيگمانتاسيون نامنظم

ويژگي‌هاي فرعي:

التهاب

خارش يا تغيير حس

ضايعه بزرگ‌تر از بقيه

تراوش (oozing) و ايجاد دلمه

جدول 4. تجهيزات لازم براي بيوپسي پانچ و بيوپسي تراشيدني
ماده	ملاحظات
محلول آماده‌سازي پوست (مثل بتادين يا کلرهگزيدين)	-
حوله يا شان (درپ) تميز	يک مرور کاکرين نشان داد که شان‌هاي داراي چسب پلاستيکي خطر عفونت محل جراحي را کاهش نمي‌دهند و حتي ممکن است در واقع اين خطر را بيشتر کنند.
محلول بي‌حسي موضعي (ليدوکايين 1 يا 2 با يا بدون اپي‌نفرين 1:100.000)	دو کارآزمايي تصادفي‌شده شاهددار کوچک آينده‌نگر نشان داده‌اند که يونتوفورز (iontophoresis) ليدوکايين، يک روش بي‌خطر و موثر براي بي‌حسي موضعي است و چسب‌هاي ليدوکايين/ تتراکايين ممکن است براي بيماران سالمندي که تحت جراحي‌هاي پوستي قرار مي‌گيرند، مفيد باشند.
سرنگ 3 ميلي‌ليتري	-
سوزن شماره 21 براي کشيدن ماده بي‌حسي و کوچک‌ترين سوزن ممکن (شماره 30-25) براي تزريق آن	درد را مي‌توان با استفاده از روش‌هاي بدون سوزن فوق‌الذکر، با استفاده از تزريق آهسته (30 ثانيه‌اي)، و با اضافه کردن 1 ميلي‌ليتر بي‌کربنات سديم به 9 ميلي‌ليتر ليدوکايين، به حداقل رساند. اين روش‌ها مي‌توانند نمرات درد را تا بيش از 50 کاهش دهند.
پانچ پوست (2، 3، 4، 6 و 8 ميلي‌متري)	-
ابزار انعطاف‌پذير براي بيوپسي تراشيدني (Dermablade)، تيغ ‌تراش دولبه، يا اسکالپل با تيغ شماره 15
فورسپس
قيچي
سوزن براي بيرون کشيدن بافت (در بيوپسي پانچ)
چند عدد گاز
نخ بخيه غير قابل جذب (جدول 2) يا چسب بخيه
دستکش غير استريل
چسب زخم کوچک (گرد يا مربعي)
تعداد ظرف کافي حاوي فرمالين 10 به تعداد بيوپسي‌هايي که قرار است انجام شود
سواب آغشته به وازلين	يک کارآزمايي تصادفي‌شده شاهددار نشان داد که وازلين يک پماد بي‌خطر براي مراقبت زخم در جراحي‌هاي سرپايي است و خطر واکنش‌هاي آلرژيک و سوار شدن عفونت‌هاي باکتريايي گرم منفي را کاهش مي‌دهد. پژوهشگران تخمين زده‌اند که در صورت استفاده از وازلين به جاي آنتي‌بيوتيک‌هاي موضعي، فقط در ايالات متحده سالانه 10-8 ميليون دلار صرفه‌جويي خواهد شد.
محلول‌هاي هموستاز	محلول کلريد آلومينيوم 20، محلول مانسل (ساب‌سولفات فريک)، قلم‌هاي نيترات نقره (75 نيترات نقره/ 25 نيترات پتاسيم)

جدول 5. انجام بيوپسي تراشيدني

از بيمار رضايت بگيريد.

پوست را تميز کنيد.

پوست را بي‌حس کنيد.

تراشيدن سطحي:

براي ضايعات ماکولي يا برجسته غيرمشکوک، تيغ را موازي پوست بگيريد و با عمق کم يک صفحه نازک از ضايعه يا کل ضايعه را (در صورت برجسته بودن) برداريد.(اشکال 1 و 2)

سوسريزاسيون:

براي ضايعات پيگمانته، پيش از تراشيدن، يک حاشيه 3-1 ميلي‌متري را مشخص کنيد (شکل4، A).

با تزريق ماده بي‌حسي يک برجستگي ايجاد کنيد تا باعث شود تراشيدن ضايعه راحت‌تر شود (شکل4، B). سپس پوست را بين شست و انگشت اشاره دست غيرغالب خود بگيريد تا ضايعه باز هم بالاتر بيايد.

تيغ را با زاويه 45 درجه نسبت به پوست نگهداريد. بسته به عمق ضايعه، تيغ را به حالت خم يا کماني دربياوريد و صفحه‌اي از بافت را به طور کامل تا چربي زيرجلد، برداريد.(شکل 5)

اگر پس از سوسريزاسيون، کانوني از پيگمان باقي ماند، بايد آن را به وسيله بيوپسي پانچ يا اليپتيکال برداشت و نمونه حاصل را در همان ظرف نمونه اصلي براي پاتولوژي فرستاد (شکل6).

از يک محلول هموستاز يا کوتر الکتريکي استفاده کنيد و محل را تميز نماييد.

ناحيه را با وازلين بپوشانيد و به بيمار توصيه کنيد که براي به حداقل رسيدن اسکار، ناحيه را حداقل براي مدت يک هفته مرطوب و پوشيده نگهدارد.

جدول 6. انجام بيوپسي پانچ

از بيمار رضايت بگيريد.

جهت‌گيري خطوط پوستي ناحيه را به کمک خطوط لانجر مشخص کنيد (شکل‌هاي 7 و 8). اگر گرفتن پوست با دو انگشت در يک جهت خط‌هاي کمتر و در جهت ديگر خط‌هاي بيشتري ايجاد مي‌نمايد، براي انجام پانچ پوست را عمود بر اين خطوط فراوان بکشيد. اين کار باعث ايجاد يک ناحيه باقي‌مانده بيضي‌شکل مي‌شود که بستن آن راحت‌تر است (شکل‌هاي 8، 9 و 10).

اندازه پانچ را با يک حاشيه 3-1 ميلي‌متري در اطراف ضايعه مشخص کنيد. اگر ناحيه براي بيوپسي پانچ بزرگ است، انجام بيوپسي سوسريزاسيون بزرگ‌تر را مد نظر قرار دهيد.

پوست را آماده کنيد.

پوست را با شان بپوشانيد.

با تزريق ماده بي‌حسي يک برجستگي ايجاد کنيد (شکل4، B).

پس از کشيدن پوست عمود بر خطوط لانجر، پانچ را روي ضايعه قرار دهيد و آن را به صورتي ثابت ولي به آرامي درون پوست بچرخانيد تا زماني که احساس کنيد کشش روي بافت کاهش يافته است؛ اين علامت نشان مي‌دهد که يک نمونه تمام‌ضخامت برداشته‌ايد.

بافت را به وسيله يک فورسپس يا سوزن به آرامي خارج کنيد تا آرتيفکت ناشي از له‌شدگي به حداقل برسد (شکل 10).

اگر قطر ناحيه برداشت نمونه 4 ميلي‌متر يا کمتر باشد، مي‌توان آن را با محلول کلريد آلومينيوم 20 يا ساير مواد هموستاتيک آغشته کرد (جدول 4) يا با يک بخيه بست (جدول 2)؛ بستن به وسيله چسب جراحي را نيز مي‌توان مد نظر قرار داد. يک مرور کاکرين نشان داد که براي بستن عموم برش‌هاي بدون کشش بالا، چسب‌هاي بافتي به اندازه روش سنتي بخيه کردن موثر هستند.

جدول 7. پانسمان و مراقبت از محل بيوپسي

ناحيه را پس از برقراري هموستاز تميز کنيد.

ناحيه را با وازلين و پانسمان استريل بپوشانيد.

نمونه بافتي را در فرمالين براي پاتولوژي بفرستيد؛ اگر نمونه خيلي بزرگ است و شک بالا به بدخيمي وجود دارد، ناحيه مورد نظر خود را با دوختن يک برچسب به آن مشخص کنيد.

توصيه‌هاي هنگام ترخيص را به بيمار بدهيد. در موارد بيوپسي پانچ، ناحيه بايد براي مدت 24 ساعت پوشيده و خشک بماند. در بيوپسي‌هاي تراشيدني، ناحيه را بايد براي مدت حداقل يک هفته پوشيده و مرطوب نگهداشت.

عوارض نادر هستند. خونريزي را مي‌توان به وسيله فشردن، بخيه يا کوتر کنترل کرد. عفونت- در صورت بروز- معمولا طي 3 روز اول پس از بيوپسي رخ مي‌دهد و با برداشتن بخيه‌ها يا آنتي‌بيوتيک‌هاي خوراکي قابل درمان است.

منبع: نشریه نوین پزشکی شماره ۵۲۰، دکتر یاسر مالی

مهارت27- بيوپسي تراشيدني و بيوپسي پانچ

مطالب مشابه :

مدل های بسیار شیک و زیبا از پانچ های زمستانی 2012

خرید لباس بارداری

فیلم95- نحوه انجام پانچ بیوپسی پوست

اسکناس

ماشینهای کنترل عددیCNC,NC

مهارت27- بيوپسي تراشيدني و بيوپسي پانچ

استفاده از لایه بردارهای پوست

موارد استفاده از کرم های لایه بردار

تشخيص و درمان ليکن‌پلان