آموزش تصویری غسل

غسلهاى واجب

مسأله 391: غسلهاى واجب، هفت غسل مى باشد: اوّل: غسل جنابت. دوم: غسل حيض. سوم: غسل نفاس. چهارم: غسل استحاضه. پنجم: غسل مسّ ميّت. ششم: غسل ميّت. هفتم: غسلى كه بر اثر نذر، قسم و مانند آن واجب مى شود.

احكام جنابت

مسأله 392: انسان با دو چيز جُنُب مى شود، اوّل: جماع ( نزديكى و مقاربت ). دوم: بيرون آمدن منى، چه در خواب باشد يا در بيدارى، كم باشد يا زياد، با شهوت باشد يا بى شهوت، بى اختيار باشد يا به اختيار.

مسأله 393: اگر رطوبتى از انسان خارج شود و نداند منى است يا بول و يا غير آن، چنانچه با شهوت و جستن بيرون آمده و بعد از بيرون آمدن، بدن سست شده، آن رطوبت حكم منى دارد. و اگر هيچ يك از اين سه نشانه يا بعضى از آنها را نداشته باشد، حكم منى ندارد ولى در بيمار لازم نيست آن آب، با جستن بيرون آمده باشد، بلكه اگر با شهوت بيرون آيد و در موقع بيرون آمدن، بدن سست شود، در حكم منى است.

مسأله 394: اگر از مردى كه بيمار نيست، آبى خارج شود كه يكى از سه نشانه اى را كه در مسأله پيش گفته شد، داشته باشد و نداند نشانه هاى ديگر را داشته يا نه، چنانچه پيش از بيرون آمدن آن آب، وضو داشته همان وضو كافى خواهد بود. و اگر وضو نداشته، فقط بايد وضو بگيرد و احتياط مستحب است كه غسل هم انجام دهد.

مسأله 395: مستحب است انسان، بعد از بيرون آمدن منى، بول كند. و اگر بول نكند و بعد از غسل رطوبتى از او بيرون آيد كه نداند منى است يا رطوبت ديگر، حكم منى دارد.

مسأله 396: اگر انسان جماع كند و به اندازه ختنه گاه يا بيشتر داخل شود، در زن باشد يا در مرد، در قُبُل باشد و يا دُبُر، بالغ باشد يا نابالغ، اگرچه منى بيرون نيايد، هر دو جُنُب مى شوند.

مسأله 397: اگر شك كند به مقدار ختنه گاه داخل شده يا نه، غسل بر او واجب نيست.

مسأله 398: اگر حيوانى را وَطْى كند، يعنى با او نزديكى نمايد و منى از او بيرون آيد، غسل تنها كافى است. و اگر منى بيرون نيايد، چنانچه پيش از وطى، وضو داشته غسل تنها كافى است و اگر وضو نداشته، بنابر احتياط واجب بعد از غسل، وضو نيز بگيرد.

مسأله 399: اگر منى از جاى خود حركت كند و بيرون نيايد، يا انسان شك كند منى از او بيرون آمده يا نه، غسل بر او واجب نيست.

مسأله 400: كسى كه نمى تواند غسل كند ولى تيمّم برايش ممكن است، بعد از داخل شدن وقت نماز نيز مى تواند با همسر خود نزديكى كند.

مسأله 401: اگر در لباس خود منى ببيند و بداند از خود اوست و براى آن غسل نكرده، بايد غسل كند و تنها نمازهايى را كه يقين دارد بعد از بيرون آمدن آن منى خوانده، قضا كند، ولى نمازهايى را كه احتمال مى دهد، بعد از بيرون آمدن آن منى خوانده، لازم نيست قضا نمايد.
چيزهايى كه بر جُنُب حرام است
مسأله 402: بر جُنُب پنج چيز حرام است، اوّل: رساندن جايى از بدن به خط قرآن، يا به اسم خدا و همچنين اسم پيامبران، امامان و حضرت زهرا(عليهم السلام) بنابر احتياط واجب. دوم: رفتن در مسجدالحرام و مسجد پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) اگرچه از يك در داخل و از در ديگر خارج شود. سوم: توقّف در مساجد ديگر و همچنين حرم امامان(عليهم السلام)، ولى اگر از يك در داخل و از در ديگر خارج شود، يا براى برداشتن چيزى برود اشكال ندارد. چهارم: داخل شدن در مسجد به قصد گذاشتن چيزى در آن، بلكه بنابر احتياط واجب گذاشتن چيزى در آن اگرچه بدون داخل شدن نيز باشد حرام است. پنجم: خواندن سوره اى كه سجده واجب دارد و آن چهار سوره است: سوره سى و دوم قرآن « السجدة ». سوره چهل و يكم « فصّلت ». سوره پنجاه و سوم « النّجم » سوره نود و ششم « العلق » و بنابر احتياط مستحب حتى يك حرف از اين چهار سوره را نيز نخواند ولى خواندن آيه سجده بر جنب حرام است.
چيزهايى كه بر جُنُب مكروه است
مسأله 403: بر جُنُب نُه چيز مكروه است: اوّل و دوم: خوردن و آشاميدن، ولى اگر وضو بگيرد يا دستها را بشويد مكروه نيست. سوم: خواندن بيشتر از هفت آيه، از سوره هايى كه سجده واجب ندارند. چهارم: رساندن جايى از بدن به جلد، حاشيه و بين خطهاى قرآن. پنجم: همراه داشتن قرآن. ششم: خوابيدن، ولى اگر وضو بگيرد يا به جهت نداشتن آب، به جاى غسل تيمّم كند مكروه نيست. هفتم: خضاب كردن به حنا و مانند آن. هشتم: ماليدن روغن به بدن. نهم: جماع كردن بعد از محتلم شدن، يعنى بيرون آمدن منى در خواب.

چند مسأله

مسأله 404: غسل جنابت به خودىِ خود مستحب است، ولى براى خواندن نماز و مانند آن واجب مى شود، امّا براى نماز ميّت، سجده شكر و سجده هاى واجب قرآن غسل جنابت لازم نيست، اگرچه براى نماز ميّت احتياط مستحب است.

مسأله 405: لازم نيست در وقت غسل، نيّت كند كه غسلِ واجب يا مستحب مى كنم، بلكه اگر فقط به قصد قربت، يعنى انجام فرمان خدا غسل كند كافى است.

مسأله 406: اگر يقين كند وقت نماز شده و نيّت غسل واجب كند سپس معلوم شود كه پيش از وقت غسل كرده، غسل او صحيح است.

مسأله 407: غسل واجب يا مستحب را به دو صورت مى توان انجام داد: 1- ترتيبى 2- ارتماسى:

غسل ترتيبى

مسأله 408: در غسل ترتيبى بايد به نيّت غسل، اوّل سر و گردن، بعد طرف راست، بعد طرف چپ بدن را بشويد ولو به اينكه تمام بدن زير آب باشد كلا، مثل اينكه زير آب دوش باشد و ابتدا به نيّت غسل سر و گردن و بعد طرف راست و بعد طرف چپ تماماً شسته شود و اگر عمداً يا از روى فراموشى، يا بر اثر ندانستن مسأله به اين ترتيب عمل نكند، چنانچه با مثل ظرف يا مشت آب غسل كرده باشد و ترتيب را رعايت نكرده باشد، غسل او باطل است و چنانچه طرف چپ را مقدّم داشته بنابر احتياط مستحب دوباره غسل كند. امّا اگر زيرِ باران يا دوش و مانند آن غسل كرده باشد عدم لزوم ترتيب بعيد نمى باشد، گرچه احوط است.

مسأله 409: بنابر احتياط مستحب نصف ناف و نصف عورت را با طرف راست بدن و نصف ديگر را با طرف چپ بشويد گرچه بعيد نيست كفايت شستن كُلِّ ناف و كُلِّ عورت با احد الطّرفين، و بهتر است تمام ناف و عورت، با هر دو طرف شسته شود.

مسأله 410: براى آنكه يقين كند، هر سه قسمت يعنى سر و گردن، طرف راست و طرف چپ را كاملا غسل داده، هر قسمتى را كه مى شويد مقدارى از قسمتهاى ديگر را نيز با آن قسمت بشويد، بلكه بنابر احتياط مستحب طرف راست گردن را، با طرف راست بدن و طرف چپ گردن را، با طرف چپ بدن نيز بشويد.

مسأله 411: اگر بعد از غسل بفهمد جايى از بدن را نشسته و نداند كجاى بدن است دوباره غسل كند.

مسأله 412: اگر بعد از غسل بفهمد، مقدارى از بدن را نشسته، چنانچه از طرف چپ باشد، شستن همان مقدار كافى است و لازم نيست دوباره غسل كند. و اگر از طرف راست باشد احتياط مستحب آن است كه بعد از شستن آن مقدار، دوباره طرف چپ را بشويد. و اگر از سر و گردن باشد بايد بعد از شستن آن مقدار، دوباره طرف راست و بعد طرف چپ را بشويد و اگر غسل زير باران و دوش و مانند اينها باشد معلوم نيست شستن اعضاء بعدى لازم باشد.

مسأله 413: اگر پيش از تمام شدن غسل، در شستن مقدارى از طرف چپ شك كند، شستن همان مقدار كافى است، ولى اگر در شستن مقدارى از طرف راست شك كند، بنابر احتياط مستحب بعد از شستن آن مقدار، طرف چپ را نيز بشويد. و اگر در شستن مقدارى از سر و گردن شك كند، بنابر احتياط مستحب بعد از شستن آن، دوباره طرف راست و طرف چپ را بشويد.

غسل ارتماسى

مسأله 414: در غسل ارتماسى بايد آب در يك لحظه عرفى، تمام بدن را بگيرد، پس اگر به نيّت غسل ارتماسى در آب فرو رود، چنانچه پاى او روى زمين باشد بايد آن را از زمين بلند كند.

مسأله 415: در غسل ارتماسى لازم نيست هنگامى نيّت كند كه مقدارى از بدن بيرون آب باشد، بلكه اگر تمام بدن زير آب باشد مى تواند نيّت كند.

مسأله 416: اگر بعد از غسل ارتماسى بفهمد، به مقدارى از بدن آب نرسيده، چه جاى آن را بداند يا نداند، بنابر احتياط واجب است دوباره غسل كند.

مسأله 417: اگر براى غسل ترتيبى وقت ندارد و براى ارتماسى وقت دارد، بايد غسل ارتماسى كند.

مسأله 418: كسى كه روزه واجب گرفته يا براى حج و يا عمره احرام بسته، نمى تواند غسل ارتماسى كند، ولى اگر از روى فراموشى غسل ارتماسى كند صحيح است.

احكام غسل كردن

مسأله 419: در غسل ارتماسى بايد تمام بدن پاك باشد، ولى در غسل ترتيبى پاك بودن تمام بدن لازم نيست. و اگر تمام بدن نجس باشد و هر قسمتى را پيش از غسل دادن آن قسمت، آب بكشد كافيست.

مسأله 420: كسى كه از حرام جُنُب شده و چنانچه با آبِ گرم غسل كند عرق مى كند، لازم نيست با آب سرد غسل نمايد گرچه بهتر است. و اگر آب سرد پيدا نكند يا براى او ضرر داشته باشد، بنابر احتياط مستحب در بيرون آب غسل ترتيبى نكند بلكه غسل ارتماسى كرده يا بعد از آنكه تمام بدن زير آب رفت نيّت غسل ترتيبى كند و به نيّت سر و گردن، بدن را حركت دهد، سپس يك مرتبه به نيّت طرف راست و مرتبه ديگر به نيّت طرف چپ بدن را حركت دهد.

مسأله 421: اگر در غسل به اندازه بسيار كمى از بدن شسته نشود، غسل باطل است، ولى شستن جاهايى كه ديده نمى شود، مثل داخل گوش و بينى، واجب نيست.

مسأله 422: جايى را كه شك دارد از ظاهر بدن است يا از باطن آن، بنابر احتياط آن را بشويد.

مسأله 423: اگر سوراخ جاى گوشواره و مانند آن، به قدرى گشاد باشد كه داخل آن ديده شود، بنابر احتياط بايد آن را شست و اگر ديده نشود، شستن داخل آن لازم نيست.

مسأله 424: چيزى را كه مانع رسيدن آب به بدن است، بايد برطرف كند و اگر پيش از آنكه يقين كند برطرف شده، غسل نمايد و بعد معلوم شود كه بر طرف نشده بود، غسل او باطل است.

مسأله 425: اگر هنگام غسل شك عقلايى كند، چيزى كه مانع از رسيدن آب باشد در بدن او هست يا نه، بايد بررسى كند تا مطمئن شود مانعى نيست.

مسأله 426: در غسل بايد موهاى كوتاهى را كه جزو بدن حساب مى شود، بشويد و شستن موهاى بلند واجب نيست، بلكه اگر آب را طورى به پوست برساند كه موهاى بلند، تَر نشود، غسل صحيح است، امّا اگر رساندن آب به پوست، بدون شستن آنها ممكن نباشد، بايد آنها را بشويد تا آب به بدن برسد.

مسأله 427: تمام شرطهايى كه براى صحيح بودن وضو گفته شد، مانند پاك بودن آب و غصبى نبودن آن، در صحيح بودن غسل نيز شرط است ولى در غسل لازم نيست بدن را از بالا به پايين بشويد و نيز در غسل ترتيبى لازم نيست بعد از شستن هر قسمت فوراً قسمت ديگر را بشويد، بلكه اگر بعد از شستن سر و گردن، مقدارى صبر كند و بعد طرف راست را بشويد و بعد از مدّتى طرف چپ را بشويد، اشكال ندارد.

مسأله 428: كسى كه نمى تواند از بيرون آمدن بول و غايط خوددارى كند، اگر به اندازه اى كه غسل كند و نماز بخواند، بول و غايط از او بيرون نيايد، بايد تمام غسل را فوراً انجام دهد و بعد از غسل فوراً نماز بخواند. و همچنين است حكم زن مستحاضه كه بعد گفته مى شود.

مسأله 429: كسى كه قصد دارد پول حمامى را ندهد، يا بدون اينكه بداند حمامى راضى است، بخواهد نسيه بگذارد و حمامى راضى نباشد، غسل او باطل است.

مسأله 430: اگر حمامى راضى باشد كه پول حمام نسيه بماند ولى كسى كه غسل مى كند قصدش اين باشد كه طلب او را ندهد يا از مال حرام بدهد غسل او اشكال دارد.

مسأله 431: اگر بخواهد پول حرام يا عين پولى كه خمس آن را نداده به حمامى بدهد، غسل او باطل است مگر حمامى راضى باشد كه غسل، بى مقابل و بدون اجرت و يا كمتر از اجرت كامل واقع شود.

مسأله 432: اگر شك كند غسل كرده يا نه، بايد غسل كند، ولى اگر بعد از غسل شك كند غسل او درست بوده يا نه، لازم نيست دوباره غسل نمايد.

مسأله 433: اگر در بين غسل جنابت، حدث اصغر از او سر زند، مثلا بول كند، مُخيّر است يا غسل را كامل كند و بعد وضو بگيرد يا اينكه غسل را از سر بگيرد به قصد آنچه بر ذمّه اوست و بعد از آن هم وضو بگيرد.

مسأله 434: اگر به خيال اينكه به اندازه غسل و نماز وقت دارد، براى نماز غسل كند، چنانچه بعد از غسل به اندازه خواندن يك ركعت يا بيشتر وقت داشته باشد غسل او صحيح است و همچنين اگر كمتر از يك ركعت وقت داشته باشد، مگر در صورتى كه به نحو تقييد غسل كرده باشد.

مسأله 435: كسى كه جنب شده اگر شك كند غسل كرده يا نه، نمازهايى را كه خوانده صحيح است، ولى براى نمازهاى بعد بايد غسل كند.

مسأله 436: كسى كه چند غسل بر او واجب است، مى تواند به نيّت همه آنها، يك غسل بجا آورد و يا آنها را جدا، جدا انجام دهد.

مسأله 437: اگر بر جايى از بدن، آيه قرآن يا نام خدا نوشته شده باشد، بنابر احتياط اگر ممكن است بايد آن را از بين ببرد و اگر ممكن نيست وضو و غسل ارتماسى انجام دهد. و چنانچه بخواهد وضو يا غسل ترتيبى بجا آورد، بايد آب را طورى به بدن برساند كه دست او به نوشته نرسد.

مسأله 438: كسى كه غسل جنابت كرده، نبايد براى نماز وضو بگيرد، بلكه با همان غسل نماز بخواند، امّا با ديگر غسل ها نمى توان نماز خواند و بايد وضو گرفت.

آموزش تصویری غسل

انواع غسل

غسل ترتيبي
در غسل ترتيبي ابتدا سر و گردن شسته مي شود، سپس نيمه راست بدن و بعد از آن نيمه چپ.
براي غسل كافي است در شستن هر قسمت از بدن، با ريختن يك يا چند مشت آب و كشيدن دست، تمام بدن را همانگونه كه در وضو شسته مي شود، بشويد.
غسل هم مانند وضو بايد براي اطاعت دستور خداوند انجام شود.

1- شستن سر و گردن

2- شستن طرف راست بدن

3- شستن طرف چپ بدن

غسل ارتماسي
براي غسل ارتماسي، بايد آب به قدري باشد كه تمام بدن زير آب برود. پس اگر به قصد غسل كردن و اطاعت فرمان خداوند داخل نهر آب يا استخر يا دريا رفته و آب تمام بدن را فراگيرد غسل صحيح است.

آموزش تصویری غسل

غسلهاى واجب

احكام جنابت

چند مسأله

غسل ترتيبى

غسل ارتماسى

احكام غسل كردن

مطالب مشابه :

کتابچه طراحی موتورخانه استخر

نرم افزار Flow 3d

تاسیسات استخر

آموزش تصویری غسل

مجموعه عکس از مراحل اجراي كامل آرماتوربندي استخر

نجات غریق

کتب عمومی راهنمای گردشگری

تصویری: گران ترین و ارزانترین تفریح در تهران