روز اول و دوم (برازجان - اصفهان - تهران)

امروز نهم خرداد است و ما سفر خود را آغاز کرده ایم. چند روز اخیر بیشتر سعی می کردیم کلیه وسائل مورد نیاز را آماده کنیم و مواظب باشیم چیزی از قلم نیفتد. از چادر گرفته تا کیسه خواب و گاز پیکنیک و چراغ قوه و ظرف و … . ماشین را هم برای بازرسی فنی به نمایندگی بردیم. برازجان هوا خیلی گرم شده بود. ( ظهر حدود 40 درجه می شد) به هر ترتیب ما ساعت دو سی دقیقه در اوج گرما و تش باد به قصد اصفهان به راه افتادیم (من، امین و بهرنگ). در راه متوجه شدیم هر سه نفر به این فکر می کنیم که چیزی جا نگذاشته باشیم و کم کم مشخص شد که من یک پیراهن، بهرنگ هندوانه و امین میوه را جا گذاشته ایم.
ساعت سه با رسیدن به کنارتخته وارد استان فارس شدیم و از آنجا برای پر کردن سیلندر گاز ماشین به سمت کازرون حرکت کردیم. البته یکی از جایگاههای CNG تعطیل و دیگری که تنها یک پمپ داشت خیلی شلوغ بود. از خیرش گذشتیم و با بنزین به سمت یاسوج حرکت کردیم. بعد از یاسوج، حدود 60 کیلومتری سمیرم قصد بنزین زدن داشتیم که خوشبختانه جایگاه یک پمپ CNG هم داشت. خلاصه با باک پر از بنزین و گاز خوشحال به سمت سمیرم و اصفهان به راه افتادیم.

در بین راه توقف کوتاهی داشتیم و ساعت 10 و 20 دقیقه شب به شهر زیبای اصفهان رسیدیم. قصد توقف در اصفهان را نداشتیم. شب به منزل برادرم، رضا رفتیم و سری به او و خانمش زدیم. قرار شد صبح زود به سمت کاشان حرکت کنیم. دوست داشتیم بیشتر پیش برادرم و همسرش می ماندیم ولی برنامه سفر طولانی بود و زمان اندک ... فردا قرار است به روستای تاریخی و دیدنی ابیانه برویم. از آنجا به کاشان و تهران و سپس به سمت شمال

امروز شنبه دهم خردادماه و دومین روز سفر را با حرکت به سمت کاشان آغاز کردیم. قرار بود صبح زود حرکت کنیم ولی شب قبل را منزل برادرم چون خیلی خوش می گذشت تا دیر وقت بیدار بودیم. پس از صرف صبحانه و خداحافظی از رضا و همسرش حدود 9 و 30 دقیقه از اصفهان خارج شدیم. در طول مسیر خروجی اصفهان ایستگاه CNG پیدا نکردیم. پس از پرس و جوهایی که کردیم برای پر کردن مخزن گاز ماشین به سمت شاهین شهر حرکت کردیم. بعد از پر کردن مخزن گاز حدود ساعت 10 و 20 دقیقه باز هم خوشحال (ما دوستدار محیط زیست هستیم و می خواهیم مصرفمان را بهینه سازی کنیم!!) از شاهین شهر خارج شدیم.
مقصدمان ابیانه است. روستایی کهن که آوازه جهانی دارد. به نظر می رسد که جذابیتهای ویژه ای داشته باشد. گفته شده قدمتی چهار هزار ساله دارد همین بس که بی صبرانه در انتظار رسیدن به این مرکر تمدن تاریخی کشورمان باشیم. از آزاد راه به سمت کاشان حرکت کردیم. جاده کویری در نوع خود زیبایی خاصی داشت. تا چشم کار می کرد خاک بود و گهگاهی تپه های کوتاه یا کاروانسرای خرابه قدیمی. اثری از آب و آبادی نبود و به ندرت درختی دیده می شد. جاده بسیار عریض و مناسب بود. خیلی خلوت به گونه ای که هر چند دقیقه یک ماشین می دیدیم. آفتاب داغ کویر تا حدی ما را به یاد سرزمین خودمان می انداخت.

برای رسیدن به ابیانه دو راه در پیش داشتیم یکی از طریق نطنز و دیگری جاده ای که مستقیما از آزاد راه به ابیانه وجود داشت. از مامور عوارضی که پرسیدیم گفت مسیر نطنز بهتر است ولی با مراجعه به نقشه چون راه مستقیم از آزادراه نزدیک تر بود آن را انتخاب کردیم. خلاصه به تابلوی ابیانه رسیدیم و وارد جاده فرعی شدیم چند کیلومتری که طی کردیم کم کم چهره طبیعت رو به دگرگونی گذاشت. خیلی جالب بود تا چند دقیقه پیش طبیعت خشک و آفتاب سوزان کویر ولی اکنون وارد جاده پیچ در پیچ و زیبا و سرسبزی شده بودیم هوا هم عالی بود! از آزاد راه تا ابیانه حدود 30 کیلومتر است نرسیده به ابیانه هم با تهیه بلیط 500 تومانی به ازای هر ماشین اجازه ورود به روستا داده می شود.
ابیانه روستایی است در دامنه کوه کرکس با آب و هوایی معتدل که انسان را به قرنها پیش می برد و به اندیشه وا می دارد. واقعا زیبا و دیدنی است. همه چیز این روستا متفاوت است. خاک منطقه سرخ رنگ است و خانه های روستا نیز خشتی گلی و به رنگ سرخند. دارای معماری بسیار زیبا، درها و پنجره های مشبک چوبی جلب توجه می کنند. کوچه ها و دالانهای بسیار تنگ، پیچ در پیچ و تو در تو تا حدی که بعضی جاها ترجیح می دادیم مسیر را تا آخر نرویم. مردم روستا لباس و لهجه زیبایی داشتند. زنان روسری بلند و نقش دار و مردان شلوارهای گشاد مخصوصی به تن داشتند. روستا بسیار خلوت به نظر می رسد(منظور ساکنان بومی است و گرنه گردشگران و بازدید کنندگان زیادی آمده بودند). ظاهرا جوانان، روستا را ترک کرده و تنها مادربزرگها و پدربزرگها مانده اند.

ابیانه
در ۴۰ كیلومتری شمال غربی نطنز از استان اصفهان در دامنه كوه كركس روستایی بس كهن واقع است به نام ابیانه. این روستا را به اعتبار آثار و بناهای تاریخی پرتنوعش باید از زمرهٔ استثنایی ‏ترین روستاهای ایران به شمار آورد. شكوه معماری بومی و سرشار از زیبایی این روستا، آن را در شمار نمونه‏ های كم نظیر دیدنی‏های جهان درآورده است. ابیانه نقطه ‏ای خوش منظره و خوش آب و هوا و دارای موقعیت طبیعی مساعدی است.
شمار خانه ‏های ابیانه در سرشماری سال ۱۳۶۱ برابر با ۵۰۰ واحد برآورد شده؛ این خانه‏ ها تماماً بر روی دامنه پرشیبی در شمال رودخانه برزرود بنا شده است به صورتی كه پشت بام مسطح خانه‏ های پایین دست، حیاط خانه‏ های بالادست را به وجود آورده است و هیچ دیواری هم آنها را محصور نمی‏سازد. در نتیجه، ابیانه در وهلهٔ اول روستایی چند طبقه به نظر می‏آید كه در بعضی موارد تا چهار طبقهٔ آن را می‏ توان مشاهده كرد.نمای خارجی دیوارهای خانه‏ های ابیانه با خاك سرخی كه معدن آن در مجاورت روستاست پوشیده شده است. از آنجا كه در دامنه ‏های شیبدار ابیانه فضای كافی برای ساختن خانه‏ های موردنیاز وجود ندارد در این روستا چنین رسم شده است كه هر خانواده انبار غار مانندی در تپه‏های یك كیلومتری روستا، در كنار جاده و نرسیده به ابیانه ایجاد نماید. این غارها كه در دل تپه‏ ها حفر شده‏اند و از بیرون تنها درهای كوتاه و محقر آن نمودار است برای نگهداری دامها و نیز آذوقهٔ زمستانی و اشیای غیرضروری مورد استفاده قرار می‏گیرد.
زندگی مردم ابیانه كشاورزی و باغداری و دامداری است كه با روشهای سنتی اداره می‏شود. بیشتر زنان در امور اقتصادی با مردان همكاری دارند. ابیانه دارای هفت رشته قنات است كه برای آبیاری مزارع و باغات مورد استفاده قرار می‏گیرد. گندم، جو، سیب‏ زمینی و انواع میوه به خصوص سیب، آلو، گلابی، زردآلو، بادام و گردو در ابیانه به دست می‏آید. در سالهای اخیر قالی‏بافی در ابیانه رواج پیدا كرده و نزدیك به ۳۰ كارگاه قالی‏بافی در آنجا دایر شده است. در گذشته گیوه ‏بافی از جمله مشغله‏ های پردرآمد زنهای ابیانه بوده است كه امروزه تا حدی متروك شده است. مردم ابیانه به سبب كوهستانی بودن منطقه و دور بودن محل آنها از مراكز پر جمعیت و راههای ارتباطی، قرنها در انزوا زیسته و در نتیجه بسیاری از آداب و رسوم قومی و سنتی و از جمله زبان و لهجهٔ قدیم خود را حفظ كرده ‏اند. زبان مردم ابیانه فارسی با لهجهٔ خاص ابیانه ‏ای است كه با لهجه‏ های متداول در جاهای دیگر تفاوت اساسی دارد. لباس سنتی آنها، هنوز هم میان آنها رواج دارد و در حفظ آن تاكید و تعصب از خود نشان می‏دهند، در مردان شلوار گشاد و درازی از پارچهٔ سیاه و در زنها پیراهن بلندی از پارچه‏ های گلدار و رنگارنگ است.
علاوه بر این، زنهای ابیانه معمولاً چارقدهای سفیدرنگی بر سر دارند. قدیم‏ترین اثر تاریخی ابیانه آتشكده‏ای است كه مانند دیگر بناهای ده در سراشیبی قرار گرفته است. آتشكده ابیانه را نمونه ‏ای ازمعابد زردشتی دانسته‏اند كه در جوامع كوهستانی ساخته می‏شد. مهم‏ترین بنا و اثر تاریخی این روستا یك باب مسجد جامع و قدیم‏ترین اثر تاریخی این مسجد منبر چوبی منبت‏كاری آن است كه در سال ۴۶۶ هجری قمری ساخته شده است. مسجد قدیمی دیگر ابیانه مسجد برزله است كه دارای فضای دلبازی است و روی لنگه در شرقی آن سال ۷۰۱ هـ. ق. نوشته شده است كه مربوط به دورهٔ ایلخانان است.مسجد تاریخی دیگر ابیانه مسجد حاجتگاه است كه كنار صخره‏ای در كوهستان بنا شده و بر در ورودی شبستان آن تاریخ ۹۵۲هـ. ق. مشاهده می‏شود.

در میان مسیرهای پر پیچ و خم و گوناگون روستا یکی جهت گردشگری انتخاب و بازسازی شده. کل مسیر سنگفرش شده که البته به نظر من تا حدی از جذابیتهای آن کم کرده بود. قسمتهایی که دست نخورده باقی مانده بود اصیل تر و زیباتر به نظر می رسید. نکته دیگری که جلب توجه می کرد زنانی بود که با لباس ابیانه ای درکل مسیر مشغول دست فروشی بودند!(از صنایع دستی گرفته تا انواع لواشک)
در کل خیلی خوب بود هر چند می توانست بهتر باشد (با توجه بیشتر مسئولین)
بعد از بازدید از ابیانه حدود ساعت یک ظهر به سمت کاشان حرکت کردیم. 22 کیلومتر از مسیر برگشت را طی کردیم تا به جاده نطنز کاشان رسیدیم. حدود 2و نیم به کاشان رسیدیم و بعد از ناهار و کمی استراحت به باغ فین رفتیم. باغ فین از ابتدا جزء برنامه نبود ولی با توجه به تاخیری که در برنامه بوجود آمد تصمیم گرفتیم شب را تهران بمانیم و فردا صبح به سمت شمال حرکت کنیم. باغ فین هم دارای معماری زیبایی بود به خصوص حمام فین که فوق العاده دیدنی بود. دالانها و پستوهای تو در تو در وسعت زیادی محوطه حمام را تشکیل می دهد.

ساعت 5 عصر کاشان را به سمت تهران و به قصد منزل خاله ام ترک کردیم. حدودا 2 ساعت راه در پیش داشتیم. اما 85 کیلومتری تهران ماشین دچار نقص فنی شد و مجبور شدیم تا آمدن امداد خودرو صبر کنیم.(سنسور کیلومتر از کار افتاده بود و باعث اختلال در سیستم کامپیوتر ماشین شده بود)

تعمیر کار امداد خودرو هم کاری از پیش نبرد و ما با سرعت کم به سمت تهران حرکت کردیم و قرار شد فردا صبح ماشین را ببریم نمایندگی. حدود 10 شب رسیدیم و مستقیم به منزل خاله ام رفتیم. با ما باشید ...

روز اول و دوم (برازجان - اصفهان - تهران)

مطالب مشابه :

راهنمای گردشگری ابیانه:

ابیانه

پیشنهاد یک مسیر یک روزه (بازدید از روستای تاریخی ابیانه)

وانشان ( ابیانه ) دیگر

روز اول و دوم (برازجان - اصفهان - تهران)

آموزش کروکی معماری

روستای ابیانه

روستاهای زیبای ایران زمین

اشنایی باروستای ابیانه اصفهان