از «آقای حکایتی» تا « بن تن »

آنچه باعث نگرانی و تاسف است، خوردن شکلات نیست. بلکه میزان ساعاتی است که یک کودک در برابر تلویزیون می گذراند و انسی است که با این وسیله ارتباطی دارد. وسیله ای که ممکن است به زوال دوران کودکی بیانجامد.[/b] مدت زمان زیادی است که تلویزیون به عنوان بخش مهمی از زندگی افراد در آمده است و به عنوان عضوی از اعضای خانواده معرفی می شود. اما آنچه مهم است اینکه گویا شرایط به گونه ای شده که تلویزیون در برخی از مواقع، جایگزین والدین شده است و برخی از کودکان بیشترین زمان خود را با همراهی تلویزیون سپری می کنند تا همراهی پدر و مادر. کودکی دورانی است مهم و حساس که به نوعی تعیین کننده پایه های شخصیتی افراد تا پایان عمر، می باشد. کودکان روحی لطیف و پاک دارند که ظرفیت درگیر شدن و توانایی حضور در ماجراها و حوادث دنیای بزرگسالان را ندارد. بنابراین می توان گفت جامعه ای سالم و مطلوب، جامعه ای است که در آن خانواده های متعهد و پایبند به اصول تربیت، اجازه نمی دهند تا کودکانشان با مسائل مربوط به دنیای بزرگترها رودر رو شوند. وقتی خط فاصل میان دنیای کودکی و بزرگسالی رعایت شود، موجب می شود تا زمینه رشد و تکامل سالم روحی و جسمی کودکان فراهم باشد در حال حاضر به نظر می رسد که تلویزیون تا حدود زیادی این خط فاصله را از میان برداشته است. در جامعه امروز، کودکان از 18 ماهگی به تماشای تلویزیون می پردازند و به این ترتیب در سن 3 سالگی، دچار نوعی اعتیاد به تماشای برنامه های تلویزیونی می شوند. آنچه مشخص است اینکه برنامه های تلویزیون فقط کارتون و فیلم های کودکانه نیست. بلکه فیلم ها و مجموعه های تلویزیونی و حتی پیام های بازرگانی ممکن است حاوی مطالبی باشند که تناسبی با دنیای کودکان نداشته باشند. ثمره این وضعیت چیزی نیست جز زوال دوران کودکی و ایجاد تزلزل و اختلال در روند رشد شخصیتی کودکان. این بدان معناست که به نوعی فضای رشد کودکان دچار تغییر شده و شادابی و نشاط او تا حدودی محدود شده است و نسبت به آسیب پذیر بودن کودک، بی توجهی صورت گرفته است.

دیدگان پاک و لطیف کودکان، باید در مواجهه با برخی از حوادث و ماجراها، داستانها و تمامی وقایعی که باید از چشم و نظر و اندیشه کودک دور باشند، تا سلامت روحی و روانی کودک حفظ شود و روند رشد او با حفظ تعادل جسم و روح و عقل، همراه باشد. دوران کودکی را باید به عنوان بخشی مهم و سرشار از دستورالعمل های فرهنگی و اجتماعی در نظر گرفت. که البته این دستورها و قوانین در متون مذهبی و فرهنگی ما موجود است. در حالیکه غربیان از چنین سرمایه ای برخوردار نیستند. بنابراین جای تاسف است که جوامع شرقی و مسلمانی همچون جامعه ما، با آگاهی از دستورات مهم تربیتی، و با دیدن سیستم زندگی غرب، باز هم به پیروی از مظاهر و دستمایه های آنها بپردازد. هرچند این مسئله تا حدودی به تبلیغات و برنامه ریزی دقیق انها مربوط می شود اما آگاهی والدین در پذیرش این موارد بسیار مهم است. سالهاست که باربی، به عروسک محبوب دختران ما تبدیل شده و درباره این عروسک، هشدارها و سخنان بسیاری گفته شده است. اکنون شخصیت "بن تن" به شخصیت دوست داشتنی و محبوب پسربچه ها تبدیل شده و تصاویر مربوط به آن بر روی انواع و اقسام وسایل موردنیاز بچه ها، ثبت شده است و اغلب والدین بدون توجه به این موضوع، اقدام به خریداری این وسایل می کنند. اگر بدانیم و باور داشته باشیم که این موارد می توانند مانعی برای فراهم شدن زمینه رشد و تکامل روحی و جسمی کودکان متناسب با اقتضائات دوران خردسالی و ایجابات عاطفی هماهنگ با ظرفیت محدود آنها باشند، به طور قطعی، به تجدید نظر در این رابطه خواهیم پرداخت.
فاطمه ناظم زاده
بخش خانواده ایرانی تبیان

از «آقای حکایتی» تا « بن تن »

مطالب مشابه :

خاطرات دوران کودکی ( یادتون میاد )

بن تن دوست مناسبي براي كودكان ماست ؟

دیدن برنامه کودک با اسفنجی

گروه هنری لبخند= عروسک: بن تن - نمایش دلقک- سیندرلا

فیلم سینمایی بن تن+دیدن انلاین

خرید اینترنتی بازی زیبای بن تن 4-BEN 10 COSMIC DESTRUCTION

دیدن فیلم انلاین بن تن تمام عیار با دوبله فارسی

از «آقای حکایتی» تا « بن تن »