متن آهنگ های احسان خواجه امیری 1

حقیقت داره دلتنگی

دلیل اینکه آرومم امید لمس دستاته
همین لبخند پنهانی کنار لحن گیارته
دلیل اینکه تنهاییم همین دستایه تنهامه
همین دنیای تاریکم همین تردید چشمامه
شبیه حس قدیمام دچار شک وبی رنگی
من ارومم توتنهایی حقیقت داره دلتنگی
لا لا لا لا

هنوزم میشه عاشق شد هنوزم حال من خوبه
ببین دنیا پر از رنگه هنوزم عشق محکومه
لا لا لالا

تو دلگیری نمی دونی چه رویایی به من دادی
اگه فکر می کنی مردم برو رد شو تو آزادی
نمی دونی چقدر شخته تو پشت نبض دیواری
نمی دونم تو این روزا چه احساسی به من دادی
شبیه حس قدیمام دچار شک وبی رنگی
من ارومم توتنهایی حقیقت داره دلتنگی
لا لا لا لا

نه اینکه سرد ومغرورم نه اینکه دور از احساسم
بزار دست دسم باشه بزار رویا رو بشناسم
تمام شهر خوابیدن من از فکر تو بیدارم
یه روز می فهمی از چشام چه احساسی به تو دارم

شبیه حس قدیمام دچار شک وبی رنگی
من ارومم توتنهایی حقیقت داره دلتنگی
لا لا لا لا

شیرین

بذار همه بپرسن این کیه داره می خونه
بذار غم ته ترانه ها گفته نمونه
بذار بفهمن این صدای خسته مال من نیست
بذار همه بدونن این ترانه مال اونه

می خوام بخونم از چشای تو نگو نمی شه
غمی که از نگاه تو می یاد ترانه می شه
تو شیرینی بانمک ترین ترانه هامی
نه دیروزی نه امروزی توفردایی همیشه

نشونیه تورو شبیه گریام می دونم
می خوام گمت کنم نبینمت اگه بتونم
میون خاطرات من نشستی گم نمی شی
اگه هستی اگه نیستی می خوام برات بخونم

میون خاطرات من نشستی گم نمی شی
{می خوام بخونم از چشای تو نگو نمی شه
غمی که از نگاه تو می یاد ترانه می شه
تو شیرینی بانمک ترین ترانه هامی
نه دیروزی نه امروزی توفردایی همیشه } (2)

نه دیروزی نه امروزی تو فردایی همیشه

شهزاده

شهزاده ی آسمونی
گفتی که پیشم میمو نی

برای این دل پر غم
آواز شادی می خوانی

عشق تو آتیش به پا کرد
با من تو رو آشنا کرد

بی اونکه حرفی بگویم
راز منو بر ملا کرد

یه لحظه بی تو نبودم
یه لحظه بی تو نزیستم

یه روز سراغمو می گیری
روزی که من دیگه نیستم

جان بابا

هرجا که دیدی عاشقی
شکوه از یار خود بر زبان داشت

هر جا شنیدی نا له ای
از دلی ریشه در عمق جان داشت

از عشق او خواندی
هر دم اشک افشاندی
بر او تنها می شدی تسلّا

گاهی با آوازت
با بال پروازت
یارش بودی تا به اوج رویا

جان بابا بشنو از من
زندگی شادی و غصّه دارد

روح و جانش غم نبیند
بر خدا هر که دل می سپارد

در دوران پیری
ایّام دلگیری
می خوام باشی تو عصای دستم

من موجم تو دریا
من خاکم تو صحرا
هر جا باشی در بر تو هستم

کاش چون تو بخوانم ترانه
ای خدا حاجتش را بر آور

چون تو نامی شوم در زمانه
این بود لطف داور

بچه خیابونی

بچه های خیابونی
بیتابن از سرگردونی
مهاجرهای شب زده
کجا برن به مهمونی
چی کار کنن زمستونی

آهای شما که درد و غم ندارین
پیش کسی قامت خم ندارین
سکه خوشبختی به نام شماست
غصه نان بیش و کم ندارین

بچه های خیابونی
بیتابن از سرگردونی
مهاجرهای شب زده
کجا برن به مهمونی
چی کار کنن زمستونی

زندگی با همه خوبیش واسشون دنیايي زشته
نمیدونن دست تقدیر واسه اونا چی نوشته
یکی خوابه یکی بیدار یکی سالم یکی بیمار
یکیشون تنش رو خاکه یکیشون سرش رو خشته

بچه های خیابونی
بیتابن از سرگردونی
مهاجرهای شب زده
کجا برن به مهمونی
چی کار کنن زمستونی

آه ای خدا که اسم تو تنها دوای درده
کی میشه این چرخ فلک به کامشون بگرده
گفتی منو صدا بزن تا برسم به دادت
ببین غمه این آدما منو دیوونه کرده منو دیوونه کرده

بچه های خیابونی
بیتابن از سرگردونی
مهاجرهای شب زده
کجا برن به مهمونی
چی کار کنن زمستونی

راز دل

تازه داشتم سر میذاشتم
روی شونه هات که رفتی

تازه داشتم گل میکاشتم
روی گونه هات که رفتی

تازه داشتم با نگات جون میگرفتم
کام دل از چرخ گردون میگرفتم

تازه داشتم به امید مهربونیت
غصه از دل پریشون میگرفتم

تازه داشتی گل میگفتی
غصه هامو میشنفتی
شک نداشتم میگی آخر
توهم از چشام میافتی

نکنه رسیده اونروز
که نگاه ازم بگیری
واسه قربونی چشمات
زندگیمو نپذیری

کاشکی همدمم تو بودی
توی این خلوت خونه
بتو راز دل میگفتم
با زبونی عاشقونه

تو یه شبنمی که هر صبح
میاره هوای تازه
زندگی ناسازه اما
توبخوای بامن میسازه

فسانه

به سحر مرغ حق زد این ترانه
که جهان سر به سر بود فسانه

مخوری تو فریب رنگ دنیا
سر سازش ندارد این زمانه

بده ساقی آن شراب معرفت سوز
تو بزن مطرب نوای عارفانه

که اگر ماند زتو نام و یادی
بود این تفصیر عمر جاودانه

تو به زخمه ی تار با نوای بسیار دل خسته بسپار
راه غیر هموار معبری پر از خار منو عمرو تکرار

دیگر صدای مرغ عشق سرود عاشقانه نیست
شور شر دلدادگی در شعر و در ترانه نیست

در گیر و دار روزگار در هر خزان و هر بهار
دنیای رنگ و وارنگ هر لحظه ای به یک رنگ

بر جمع زدن سنگ

در حد یک اشاره هر آدمی نداره عمر دوباره

زندگی به جز صفا نیست
همدمش با رنج ما کیست

حاصلش سرای باقیست

خوب و بد نمانده بر جا
شادیش امروز اینجا

کس ندیده صبح فردا

به سحر مرغ حق زد این ترانه
که جهان سر به سر بود فسانه

مخوری تو فریب رنگ دنیا
سر سازش ندارد این زمانه

بده ساقی آن شراب معرفت سوز
تو بزن مطرب نوای عارفانه

که اگر ماند زتو نام و یادی
بود این تفصیر عمر جاودانه

عشق و هوس

نبینمت غمگین باشی
باغصه همنشین باشی
دلم میخواد توزندگی
گل باشی بهترین باشی

میخوام بگم یک کلمه
حرفی که توی دلم
هم سختمه نگفتنش
هم گفتنش مشکلمه
میخوام بگم که تیر غم
توی دلم کمونه زد
واژه عین وشین وقاف
روی لبم جوونه زد

عزیزمن تو زندگی
عشق که گنج آدمه
این زندگی بدون عشق
مثل یه خواب درهمه
اما هوس یه آتیشه

باآتیش بازی نکن
هدر نده زندگیتو
خونه براندازی نکن

میخوام بگم که تیر غم
توی دلم کمونه زد
واژه عین وشین وقاف
روی لبم جوونه زد

به سوی عشق ابدی
مرغ دلم پر میزنه
فرشته اقبال من
انگار داره در میزنه
عشقی که در دل منه
یه هدیه خداییه
نشونه ای از زندگی
بایه جهان زیباییه

فردا

به شام تیره ام صبح سپیدی
طلوع تازه ای نور امیدی
تو مظهر وفائی
پر از مهری و لبریز از صفائی ، صفائی ، صفائی
تو با سرشت پاکت
ز بدخواهی و بد دلی جدائی جدائی جدائی

یارا یارا یارا برام یگانه هستی
تنها عشق پاکی تو جاودانه هستی

رهایم کردی از این جا پریشانی
همیشه منتظر هستم که میایی
به فرداهای بهتر دادی امیدم
که با شادی بود فردا تماشایی

برای من یگانه ، توهستی ، تو هستی
فروغ جاودانه ، تو هستی تو هستی

یارا یارا یارا برام یگانه هستی
تنها عشق پاکی ، تو جاودانه هستی

به شام تیره ام صبح سپیدی
طلوع تازه ای نور امیدی

تو مظهر وفائی
پر از مهری و لبریز از صفائی ، صفائی ، صفائی
تو با سرشت پاکت
ز بدخواهی و بد دلی جدائی جدائی جدائی

یارا یارا یارا برام یگانه هستی
تنها عشق پاکی تو جاودانه هستی

ازمن جدا مشو

از من جدا مشو که تو ام نور دیده ای
آرام جان و مونس قلب رمیده ای
از دامن تو دست ندارند عاشقان
پیراهن صبوری ایشان دریده ای

خداحافظ

خداحافظ برای تو چه آسان بود
ولی قلب من از این واژه لرزان بود

خداحافظ برای تو رهایی داشت
برای من غم تلخ جدایی داشت

خداحافظ طلوع من غروب من
خداحافظ تو ای محبوب خوب من

سلام تو طلوع پاک شبنم بود
غروب ظلمت تاریکی وغم بود

سلام تو شروع آشناییها
نوید مهربانی ها زمان همزبانیها

دریغ از قطره های اشک سوزانم که از بیداد تو بر رخ چکیده
خزان زندگی آمد دل افسرده بعد از تو بهاری را ندیده

خداحافظ
خداحافظ
خداحافظ

برای آخرین بار

براي آخرين بار ، خداكنه بباره
تو اين شب كويري ، يه قطره از ستاره

هميشه بودي و من ، تو رو نديدم انگار
بگو بگو كه هستي ، براي آخرين بار

وقتي دوري ، تنهايي نزديكه
قلبم بي تو ، ميترسه ، تاريكه

چه لحظه ها كه بي تو ، يكي يكي گذشتن
عمرمو بردن اما ، يه لحظه بر نگشتن

تو چشم من نگاه كن ، منو به گريه نسپار
حالا كه با تو هستم ، براي اولين بار

براي آخرين بار

وقتي دوري ، تنهايي نزديكه
قلبم بي تو ، ميترسه ، تاريكه

خیال تو

خیالتو می دزدم از تو شبستون خواب
تو ابرا پنهون میشم یه وقت نبینه مهتاب

بارون میشم می بارم تو آسمون چشمات
که رو زمین به یاد همه بمونه چشمات

بخوای نخوای فقط تو بیای نیای فقط تو
تو . تو . فقط تو آهای آهای فقط تو

از سر پرچین شب وقتی سرک می کشی
مهتاب هاج و واج و پائین ترک می کشی

می یاد واسه تماشا می افته تو حوض نور
اونجا که عکس چشمات افتاده از راه دور

بخوای نخوای فقط تو بیای نیای فقط تو
تو . تو . فقط تو آهای آهای فقط تو

تو ترمه نگاهم چشات گلابتونه
گذشتن از تو سخته محاله دل بتونه

یه گوشه تو قلب هر آدمی نوشته
با عشق میشه پنبه کرد هر چی که غصه رشته

لبخند اجباری

خسته ام از لبخند اجباری خسته ام از حرفای تکراری
خسته از خواب فراموشی زندگی با وهم بیداری

این همه عشقای کوتاه و این تحمل های طولانی
سرگذشت بی سرانجام گمشدن تو فصل طوفانی

حقیقت پیش رومون بود ولی باور نمیکردیم
همینه روز روشن هم پی خورشید می گردیم

نشستیم روبروی هم تو چشمامون نگاهی نیست
نه با دیدن نه با گفتن به قدر لحظه راهی نیست

من و تو گم شدیم انگار تو این دنیای وارونه
که دریاشم پر از حسرت همیشه فکر بارونه

سراغ عشقو می گیریم تو اشک گریه ی آخر
تو دریای ترک خرده میون موج خاکست

انگار نه انگار

کنج خونه نشستی و
درو رو دنیا بستی و
از بس شکایت می کنی
به مردن عادت می کنی
هی میگی تقدیر منه
نمیگی تقصیر منه
تو این وسط چی کاره ای
که عمریه آواره ای

بهش میگم بسه دیگه
چیکار داری کی چی میگه
نذار خودتو سر کار انگار نه انگار
میگم هنوز دیر نشده
هنوز دلت پیر نشده
پاشو و دست رو دست نذار انگار نه انگار

توی گذشته موندی و
هی دلتو سوزوندی و
هر چی میگم بخند یه بار انگار نه انگار

انگار همه بیکارن و
دشمنی با تو دارن و
همش باتو بد میکنن
راه تو رو سد میکنن

اینا همش بهونته
کارای بچه گونته
چشم دلت تا نبینه
صد سال دیگم همینه

این دیگه حرف آخره
عمر تو داره میگذره
تموم که شد به روت نیار انگار نه انگار

وقتی که نباشی

کوچه وقتی که نباشی
رگ خشکیده شهر
ماه تو گوش خونه گفته
دیگه با پنجره قهر

سقف دلبستگی بی تو
واسه من سایه نداره
دلم از روزی که رفتی
دیگه همسایه نداره

تو پی کدوم ستاره
پشت ابرا خونه کردی
رفتی و چیزی نگفتی
گریه رو بهونه کردی

من سوال ساده تو
تو جواب مشکل من
ردپای رفتن تو
روی صحرای دل من

کوچه وقتی که نباشی
رگ خشکیده شهر
ماه تو گوش خونه گفته
دیگه با پنجره قهر

سقف دلبستگی بی تو
واسه من سایه نداره
دلم از روزی که رفتی
دیگه همسایه نداره

وقتی آسمون شبهام
زیر سایه چشات
وقتی حتی این ترانه
رنگ غربت صدات

نمی ذارم این دو راهی
سر راه ما بشینه
نمی ذارم این جدایی
رنگ فردا رو ببینه

کوچه وقتی که نباشی
رگ خشکیده شهر
ماه تو گوش خونه گفته
دیگه با پنجره قهر

سقف دلبستگی بی تو
واسه من سایه نداره
دلم از روزی که رفتی
دیگه همسایه نداره

شب با فانوس اشکت
می برم به روشنایی
با تو میرسم دوباره
به طلوع آشنایی

می دونم هر جا که باشی
دل تو اهل همین جاست
واسـه من تو ایــنجــا
اول و آخر دنیاست (2)

غریبانه

هر چی آرزوی خوبه، مال تو
هرچی که خاطره داري، مال من

اون روزای عاشقونه، مال تو
اين شبای بيقراری، مال من

منمو، حسرت با تو ما شدن
تو ای يو، بدون من رها شدن

آخر غربت دنياست مگه نه
اول دوراهی آشنا شدن

تو نگاه آخر تو
آسمون خونه نشين بود
دلتو شکسته بودن
همه ی قصه همين بود

می تونستم با تو باشم

مثه سايه مثل رويا
اما بيدارمو بی تو
مثه تو تنهای تنها

هر چی آرزوی خوبه، مال تو
هرچی که خاطره داري، مال من

اون روزای عاشقونه، مال تو
اين شبای بيقراری، مال من

هر چی آرزوی خوبه، مال تو
هرچی که خاطره داري، مال من

اون روزای عاشقونه، مال تو
اين شبای بيقراری، مال من

ترانه خونه

تا دل ترانه خونه
دل من ترانه خونه
چرا بي تپش بمونه
دل اين ترانه خونه

وقتي آسمون قفس شد
باز هواي قصه پس شد
دم آخر سقوطم
يه ستاره هم نفس شد

ستاره با چشاي تو
شبونه آفتابي مي شه
با سايه ي تو کوچه مون
دوباره مهتابي مي شه

تا به رويا دل سپردم
تورو تا خاطره بردم
شبا رو دونه به دونه
تو چشاي تو شمردم

نذار اين خار تو باشه
غصه دنبال تو باشه
اگه گاهي نگروني
دل من مال تو باشه

ستاره با چشاي تو
شبونه آفتابي مي شه
با سايه ي تو کوچه مون
دوباره مهتابي مي شه

اگه بغضو بشه خنديد
ميشه پشت پرده رو ديد
مي شه دست غمو رو کرد
اگه عشقو بشه فهميد

ميشه ترديدو سفر کرد
عمرو با حادثه سر کرد
وقتي با يه عشق ساده
بشه خستگي رو در کرد

ستاره با چشاي تو
شبونه آفتابي مي شه
با سايه ي تو کوچه مون
دوباره مهتابي مي شه

تا دل ترانه خونه
دل من ترانه خونه
چرا بي تپش بمونه
دل لين ترانه خونه

وقتي آسمون قفس شد
باز هواي قصه پس شد
دم آخر سقوطم
يه ستاره هم نفس شد

ستاره با چشاي تو
شبونه آفتابي مي شه
با سايه ي تو کوچه مون
دوباره مهتابي مي شه

من بی تو

تو شروع آسمونی می دونستم نمی مونی
چشم تو آخر دنیاس خودت اینو نمی دونی
داشتن و نداشتن تو گاهی سخته گاهی ساده
اگه راهی اگه بی راه منم و پای پیاده

آخ که چه ساده گم شدم تو غربت چشای تو
سکوت شیشه ی دلم شکسته با صدای تو
آخ تمام لحظه هام اسمت یادم نمی ره
گذشته ها گذشته ها هیچ کی گناهی نداره

وقتی با تمام قلبم واسه زندگی می میرم
تن من می لرزه اما تو را از خودم میگیرم
من بی من من بی تو من از سایه فراری
می شم اون حادثه ای که روزی بود و روزگاری

حالا من نه توی قصه نه تو آرزوم نه خوابم
این سوال ساده ست چرا دنبال جوابم

آخ که چه ساده گم شدم تو غربت چشای تو
سکوت شیشه دلم شکسته با صدای تو
آخ تمام لحظه هام اسمت یادم نمی ره
گذشته ها گذشته ها هیچ کی گناهی ندار

حس غریبی

بیدارم و می بینمت رویا به رویا
از پیش چشمم میروی دنیا به دنیا
با تو میان آب و آ تش آشتی بود
در آ تش است از رفتنت دریا به دریا

یکبار د یگر عشق را با خون نوشتند
تعبیر لبخند تو را گلگون نوشتند

تا د ست عشق از پیکر عاشق جدا شد

با د ست لیلا قصه مجنون نوشتند

این کوچه ها بی تو همیشه بیقرارن
حس غریبی بین پا ییز و بهارن

رفتی ولی فکری به حال کوچه ها کن
بوی تو دارند و تو را اما ندارن

بیدارم و می بینمت رویا به رویا
از پیش چشمم میروی دنیا به دنیا

با تو میان آب و آ تش آشتی بود
در آ تش است از رفتنت دریا به دریا

بیدارم و می بینمت رویا به رویا
از پیش چشمم میروی دنیا به دنیا

زمونه

چه رسمی داری ای دوره زمونه
كه هر روزت یه جا عاشق كشونه

هزاران سال كه میجنگه آدم
نمی دونه گرفتار جنونه

زمونه آی زمونه آی زمونه

یكی با فرق زخمی توی محراب
یكی غرق به خون لب تشنه آب

یكی پاهاشو رو مین جا گذاشته
یكی پاشیده خونش روی مهتاب

نفسهای بهار و گاز خردل
رو خاك آسمون رگبار تاول

همیشه عاشق از جونش گذشته
كه عشق آسان نبوداز روز اول

هنوزم كار دنیا قیل و قاله
هنوزم صلح آدمها محاله

هنوز آدم نمیشناسه خدا رو
هنوزم قلب عاشق پایماله

زمونه آی زمونه آی زمونه

یكی با فرق زخمی توی محراب
یكی غرق به خون لب تشنه آب

یكی پاهاشو رو مین جا گذاشته
یكی پاشیده خونش روی مهتاب

میکس

هرچی آرزوی خوبه مال تو
هرچی که خاطره داری مال من
روزهای عاشقونه مال تو
این شبهای بی قراری مال من
منم و حسرت با تو ما شدن
توی و بدون من تنها شدن
آخر غربت دنیاست مگه نه
اول دو راهی آشنا شدن
بهش میگم بسه دیگه
چیکار داری کی چی میگه
نذار خودت رو سر کار
انگار نه انگار
تو شروع آسمونی
میدونستم نمیمونی
چشم تو آخر دنیاست
خودت اینو نمیدونی
چه رسمی داری ای دوره زمونه
که هر روزت یه جا عاشق کُشونه
هزارون سال که می جنگه آدم
نمیدونه گرفتار جنونِ
زمونه آی زمونه آی زمونه
این همه عشق های کوتاه
این تحمل های طولانی
سرگذشت بی سر انجام
گم شدن تو فصل طوفانی
بیدارم و میبینمت
رویا در رویا
از پیش چشمم میروی
دنیا به دنیا
کوچه وقتی که نباشی
رگ خشکیده ی شهر
ماه تو گوش خونه گفته
دیگه با پنجره قهره
اِه اِه اِه اِه اِه
سقف دلبستگی بی تو
واسه من سایه نداره
دلم از روزی که رفتی
دیگه همسایه نداره
تو دلت ترانه خونه
گذشتن از تو سخت
محال دل بتونه
برای آخزین بار
برای آخزین بار
خدا کنه بباره
بباره بباره بباره
توی این شب کویری
یه قطره از ستاره
ستاره
ستاره

مژده بده

مژده بده دارم میام سراغت
دنیا به روت خندیده خوش بحالت
مژده بده عاشقتم همیشه
نگام نکن گر می گیره خیالت
نگام نکن گر می گیره خیالت

مژده بده نفس کشیده دریا
نگاه ماهی دل موجو برده
نفس نفس می زنه تنگ امسال
آخ یه شیشه به تو دل سپرده

مژده بده شکوفه آشتی کرده
رد یه بوسه مونده روی ساقه
تموم دنیا رو می خوام ببازم
به پای جانانه ترین علاقه

مژده بده عاشقی آسون شده
ستاره چشمک زده شب گم شده
خاطر مهتاب و پریشون نکن
تازه جهان رنگ ترنم شده

مژده بده هرچی که بود گذشته
خوب و بدش فقط برات خاطرست
آخر هر حادثه خواستنی
تویی که یادت نفس حنجرست

مژده بده نفس کشیده دریا
نگاه ماهی دل موجو برده
نفس نفس می زنه تنگ امسال
آخ یه شیشه به تو دل سپرده

انگار نه انگار

کنج خونه نشستی و درو رو دنیا بستی و
از بس شکایت می کنی به مردن عادت می کنی

هی میگی تقدیر منه، نمیگی تقصیر منه
تو این وسط چی کاره ای، که عمریه آواره ای

بهش میگم بسه دیگه، چیکار داری کی، چی میگه
نذار خودتو سر کار، انگار نه انگار

میگم هنوز دیر نشده، هنوز دلت پیر نشده
پاشو و دست رو دست نذار انگار نه انگار

توی گذشته موندی و، هی دلتو سوزوندی و
هر چی میگم بخند یه بار، انگار نه انگار

انگار همه بیکارن و، دشمنی با تو دارن و
همش باتو بد میکنن، راه تو رو سد میکنن

اینا همش بهونته، کارای بچه گونته
چشم دلت تا نبینه، صد سال دیگم همینه

این دیگه حرف آخره، عمر تو داره میگذره
تموم که شد، به روت نیار، انگار نه انگار