تفاوت اعاده حیثیت با تهمت و افترا

در عرف کشور ما مسئله اعاده حیثیت و تهمت و افترا تا مقدار بسیاری با هم آمیخته شده اند ولی می شود گفت این دو فرق اساسی با هم دارند که از جمله ان برای اثبات تهمت و افترا باید کسی بر علیه دیگری در محاکم ادعایی مانند کلاه برداری - سرقت و امثال آن را به صورت کذب مطرح کرده باشد و هدفش از این کار اضرار مادی یا معنوی باشد و طرف مقابل نیز با حکم دادگاه از اتهام واهی تبرئه شده باشد که در این صورت با استناد به حکم برائت علیه شکایت کننده شکایتی با عنوان تهمت و افترا به داداسرای صالح ارائه مینماید که مستند آن همان حکم برائت می باشد. اگرچه ثابت کردن سوء نیت در این مورد ضروری است .

نکته قابل تامل در این زمینه رای وحدت رویه ای است که طبق آن اگر کسی بدون سوء نیت و بر اساس واقعیت اقدام به شکایت علیه کسی کند ولی به دلیل فقدان دلیل کافی به برائت متهم ختم شود این مورد از موارد تهمت و افترا خارج است زیرا کسی که مورد ظلم واقع شده حق طبیعی در شکایت دارد و حال که به علت فقدان دلیل کافی به نتیجه نرسیده است بی انصافی است که او مورد ظلم مجدد واقع شود.

مسئله اعداه حیثیت به صورتی کاملا جدا از این موضوع است و تصریح شده است اگر کسی مورد اتهامی واقع شود و به او ضرر معنویی که همان رفتن آبروی او است برسد می تواند حکم برائت خود را برای اعاده حیثیت در نشریات رسمی یا محلی به چاپ برساند و حتی در مواردی که با اشتباه قاضی آبروریی از کسی رفته باشد این درج رد جرائد با هزینه دولت انجام میگیرد.ولی باتوجه به فرهنگ غلط غالب بر جامعه ما این کار بیشتر به ضرر وی می باشد زیرا در فرهنگ ما عرف شده که تا نباشد چیزکی مردم نگویند چیزها و اکثر اعتقاد به این امر دارند که وقتی پای کسی به دادگاه و زندان باز شد بی شک جرمی انجام داده است.

تفاوت اعاده حیثیت با تهمت و افترا

مطالب مشابه :

تهمت ناروا

غیبت نکنیم

عذاب تهمت زدن به دیگران

در پاسخ به گناه تهمت زدن ناروا و قضاوت بيخردانه

چند شعر عاشقانه سعدی شیرازی

تفاوت اعاده حیثیت با تهمت و افترا