بهترین محافظ برای عذاب الهی

حرز به معناى پناهگاه و جاى محکم و استوار و دعائى که بر کاغذ نویسند و براى دفع چشم زخم یا دفع بلا همراه خود نگهدارند آمده، و تعویذ هم معانى شبیه حرز دارد و به معناى پناه دادن نیز آمده و مقصود دعاهائى است که با خواندن یا نوشتن و همراه کردن آنها انسان از دردها و یا جانوران موذى و درندگان و ترس و دیگر چیزها در امان ماند.

تمامی موجودات گرفتار فقر ذاتی هستند به این معنا که نیازمند موجود دیگری هستند که آنها را خلق کرده و وجودشان را حفظ کند و این خداوند متعال است که هم خالق و هم حافظ تمامی موجودات است.

 

حافظ پیغمبر (صلی الله علیه و آله) کیست

ابوحمزه از علی بن حسین (علیه السلام) سوال کرد : روزی که یوسف را برادرانش در چاه افکندند چند ساله بود؟ حضرت در جواب فرمود: نه ساله. از کودک نه ساله ای که در چنین وضع سخت و شرایط ناراحت کننده دچار شده جز اضطراب و جزع انتظار دیگری نیست. ولی نیروی ایمان در این کودک اثر عجیب و حیرت زائی گذارده است.

موقعی که حضرت یوسف را از چاه خارج کردند و به غلامی معامله نمودند یکی از حضار به وضع کودک رقت کرد و از روی رأفت و مهربانی گفت: نسبت به این طفل غریب نیکی کنید. حضرت یوسف که این جمله را شنید با اطمینان خاطر و آرامش روان گفت: آن کس که با خداست گرفتار تنهایی و غربت نیست.

حلیمه سعدیه، دایه رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) می گوید: وقتی حضرت محمد (صلی الله علیه و آله ) سه ساله شد روزی به من گفت : مادر روزها برادرانم به کجا می روند؟ جواب دادم : گوسفندان را به صحرا می برند. گفت: برای چه مرا با خود به همراه نمی برند؟ گفتم : مایلی بروی؟ جواب داد: بلی. صبح فردا پیغمبر را شست و شو کردم و به موهایش روغن زدم، به چشمانش سرمه کشیدم و یه مهره یمانی که در نخ کشیده بود برای م حافظ ت او به گردنش آویختم. حضرت مهره را از گردن کند و گفت: مادر، خدای من که همواره با من است نگهدار و حافظ من است. 

ابن منذر گوید: خدمت حضرت صادق علیه السلام از وحشت (ترس و اندوه از تنهائى) یاد آور شدم فرمود: آیا شما را آگاه نکنم به چیزى که هر گاه آن را بگوئید نه در شب و نه در روز از تنهائى نترسید؟ (و آل اینست): «بسم اللَّه و باللَّه و توکلت على اللَّه و انه‏ مَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِکُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدْراً، اللهم اجعلنى فی کنفک و فی جوارک و اجعلنى فی أمامک و فی منعک»

حافظ خداست

ابو حمزه گوید: شنیدم از امام باقر علیه السّلام که فرمود: هر مۆمنى حافظ ى (نگهبانى) دارد و سائبى (عطا و بهره‏اى) دارد، عرض کردم: اى ابا جعفر حافظ و سائب چیست؟ فرمود: حافظ از جانب خداى تبارک و تعالى است که او را از ولایت (یعنى از بین رفتن آن) حفظ کند، و مۆمن را در هر کجا باشد بوسیله آن نگاه دارد، و اما سائب (بهره و) مژده حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) است که خداى تبارک و تعالى بوسیله آن مۆمن را در هر حال و هر جا که باشد مژده دهد. (الروضة من الکافی / ترجمه رسولى محلاتى / ج‏1)   

نقش حرز و دعا چیست؟

در میان ادعیه ها، دعاهایی با نام حرز وجود دارد که  هر یک منسوب به یکی از اولیاء ما می باشد مانند حرز امام سجاد (علیه السلام) و یا حرز حضرت خدیجه(سلام الله علیها) و حرز امام حسن (علیه السلام) و ... باید گفت: حرز به معناى پناهگاه و جاى محکم و استوار و دعایى که بر کاغذ نویسند و براى دفع چشم زخم یا دفع بلا همراه خود نگهدارند آمده، و تعویذ هم معانى شبیه حرز دارد و به معناى پناه دادن نیز آمده و مقصود دعاهائى است که با خواندن یا نوشتن و همراه کردن آنها انسان از دردها و یا جانوران موذى و درندگان و ترس و دیگر چیزها در امان ماند.

ابن منذر گوید: خدمت حضرت صادق علیه السلام از وحشت (ترس و اندوه از تنهائى) یاد آور شدم فرمود: آیا شما را آگاه نکنم به چیزى که هر گاه آن را بگوئید نه در شب و نه در روز از تنهائى نترسید؟ (و آل اینست): «بسم اللَّه و باللَّه و توکلت على اللَّه و انه‏ مَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِکُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدْراً، اللهم اجعلنى فی کنفک و فی جوارک واجعلنى فی أمامک و فی منعک»پس فرمود: بما رسیده که مردى سى سال این دعا را میخواند و یک شب آن را ترک کرد و همان شب او را عقرب گزید. (أصول الکافی / ترجمه مصطفوى/ ج‏4  357 )  باید توجه داشت آنچه در این ادعیه و به عبارت دیگر در تمامی دعاها مقصود نظر است توجه به خداوند متعال و یاری جستن از اوست . عبارات و کلمات به تنهایی قادر به کمترین اثری نیستند بلکه آدمی به واسطه این کلمات و اسماء خداوندی از پروردگار خویش یاری می جوید نه از موجودات و اشیائی  که خود محتاج نگهداری و حفاظت هستند.

ابو حمزه گوید: شنیدم از امام باقر علیه السّلام که فرمود: هر مۆمنى حافظ ى (نگهبانى) دارد و سائبى (عطا و بهره‏اى) دارد، عرض کردم: اى ابا جعفر حافظ و سائب چیست؟ فرمود: حافظ از جانب خداى تبارک و تعالى است که او را از ولایت (یعنى از بین رفتن آن) حفظ کند، و مۆمن را در هر کجا باشد بوسیله آن نگاه دارد، و اما سائب (بهره و) مژده حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) است که خداى تبارک و تعالى به وسیله آن مۆمن را در هر حال و هر جا که باشد مژده دهد.

 

حافظ را با نام بزرگ بخوان

نقل است که در زمان پیغمبر اسلام صلّى اللَّه علیه و آله و سلم تاجرى با تکیه بر توکل به تنهایى سفر مى‏کرد و هیچ گاه قافله‏ها را از مدینه به شام همراهى نمى‏نمود. تا اینکه در یکى از سفرها در راه گرفتار دزد شد و بر او بانگ زد، و تاجر به وحشت افتاد و گفت: همه اموالم مال تو، ولى مرا اذیّت نکن؟ دزد گفت: تو را هم باید بکشم؟ تاجر بسیار التماس کرد و مقبول دزد واقع نگردید. تا اینکه از دزد خواست اجازه چهار رکعت نماز به او بدهد، لذا وضو گرفت و نماز خواند و دستها را به سوى آسمان بالا برد و عرض کرد:

یا ودود یا ودود یا ذا العرش المجید یا مبدئ یا معید یا ذا البطش الشدید یا فعالا بما ترید أسألک بنور وجهک الذى ملاء ارکان عرشک و أسألک بقدرتک التى قدرت بها على جمیع خلقک و ب رحم تک التى وسعت کل شی‏ء لا اله الا انت یا مغیث اغثنى یا مغیث صل على محمد و آل محمد و اغثنى‏، و چون دعایش به اینجا رسید، شخصى سوار بر اسب پیدا شد و لباسى سبز رنگ در تن داشت و نیزه‏اى در دست، و نیزه را بى‏درنگ در سینه دزد فرو کرد و او را به قتل رساند.

سپس به تاجر گفت: من فرشته‏اى هستم در آسمان سوم چون دعا کردى جبرئیل دستور داد من به داد تو برسم، و بدان که هر بنده گرفتارى چون تو این دعا را بخواند، خداوند گرفتارى او را برطرف مى‏فرماید: تاجر با سلامتى به مدینه بازگشت و قصّه را براى پیغمبر اسلام صلّى اللَّه علیه و آله و سلم تعریف کرد، حضرت فرمود: چون خدا را به نامهاى بزرگ خوانده‏اى دعایت مستجاب شده است. (إرشاد القلوب / ترجمه سلگى/ ج‏1، 406 ) چه پناهگاهی بهتر از آغوش خداوندی که تواناترین و مهربانترین است و از همه بیشتر آدمی را شناخته و به نیازهای او آگاه است .

 

اى نور رخت چراغ هر درویشى‏

وى داغ غمت مرهم هر دل ریشى‏

جز روى تو نیست قبله هر کیشى‏

بخشاى به حال بى‏کسى، بى‏خویشى‏

 

مریم پناهنده                 

بخش اخلاق و عرفان اسلامی تبیان

منابع

1. دیوان امیر المومنین (علیه السلام) / میبدی ، زمانی

2.قصه های تربیتی / لطیف راشدی

3.إرشاد القلوب / ترجمه سلگى/ ج‏1

4. أصول الکافی / ترجمه مصطفوى/ ج‏4   

5)الروضة من الکافی / ترجمه رسولى محلاتى / ج‏1

به طور حتم داشتن ایمانی خالصانه و از روی علم و یقین که در اعماق وجود انسان نفوذ کرده و تمامی اعضا و جوارح را تحت کنترل و اراده خود در آورده باشد، از مهم ترین عوامل رفع حزن و اندوه به شمار می رود؛ زیرا انسانی که به مقامی چنین رفیع دست یازیده باشد، دارای یق

هزار و یک اثر ذکری شگفت انگیز

ذکر لاحول و لا قوة الا بالله العلى العظیم 1.دفع بلا و رفع غم و غصه امام صادق (ع ) فرمودند: کسى که در هر روز صد بار بگوید لا حول و لا قوة الا بالله خداوند هفتاد نوع بلا را از او دور مى گرداند که کمترین آنها غم و غصه است . .تاءخیر زمان مرا

فضایل تسبیح حضرت زهرا سلام الله علیها

از امام محمد باقر علیه‌السلام مروی است که هر بنده ای که دست‌ها را به سوی خدا بلند کند حقّ تعالی شرم می‌کند که دست‌های او را خالی برگرداند پس چون دعا کنید دست‌ها را فرو میاورید مگر آنکه بر سر و روی خود بکشید.
,