آيين‌نامه ايمني ساختمان كارگاهها

شماره137811 3/12/1390 آيين‌نامه ايمني ساختمان كارگاهها هدف و دامنه شمول: هدف از بازنگري آيين‌نامه مقررات حفاظتي ساختمان کارگاه‌ها مصوب 24/8/1340 شوراي عالي حفاظت فني، به روزرساني و تطبيق مواد آن با شرايط روز صنايع، پيشرفت تکنولوژي و ايمن‌سازي محيط کارگاهها و صيانت از نيروي انساني و منابع مادي و پيشگيري از حوادث مي‌باشد و رعايت مقررات اين آيين‌نامه در کليه کارگاههاي موضوع ماده 85 قانون کار الزامي است. همچنين به استناد ماده 87 قانون کار جمهوري اسلامي ايران مصوب سال 1369، اشخاص حقيقي يا حقوقي که بخواهند کارگاه جديدي احداث نمايند و يا کارگاههاي موجود را توسعه دهند مکلفند بدواً، برنامه کار و نقشه‌هاي ساختماني و طرح‌هاي موردنظر را از لحاظ پيش‌بيني در امر حفاظت فني و بهداشت کار، براي اظهارنظر و تأييد به وزارت کار و امور اجتماعي ارسال دارند، وزارت کار و امور اجتماعي موظف است نظرات خود را ظرف مدت يک ماه اعلام نمايد. بهره‌برداري از کارگاه‌هاي مذکور منوط به رعايت مقررات حفاظتي و بهداشتي خواهد بود. فصل اول: کليات و تعاريف بار مرده: عبارت است از وزن اجزاي دائمي ساختمان‌ها مانند تيرها، ستون‌ها، کف‌ها، ديوارها، بامها، راه پله‌ها و تيغه‌ها، وزن تأسيسات و تجهيزات ثابت نيز در رديف اين بارها محسوب مي‌شوند. بار زنده: عبارت است از بارهاي غير دائمي که در حين استفاده و بهره‌برداري از ساختمان به آن وارد مي‌شوند. اين بارها شامل بار ناشي از برف، باد يا زلزله نمي‌شوند، بارهاي زنده با توجه به نوع کاربري ساختمان و يا هر بخش از آن و مقداري که احتمال دارد در طول مدت عمر ساختمان به آن وارد گردد، تعريف مي‌شوند. بار برف: وزن لايه برفي است که بر اساس آمار موجود در منطقه، احتمال تجاوز از آن در سال کمتر از 2 درصد (دوره بازگشت 50 سال) مي‌باشد. بار جانبي: باري که در راستاي عمود بر صفحه محور طولي سازه وارد مي‌شود، مانند باد بار ناشي از رانش خاک: نيروهايي که از طرف خاک در راستاي عمود بر محور طولي به سازه وارد مي‌شود. تهويه مطبوع: کنترل همزمان دما، رطوبت، پاکيزگي هوا و توزيع مناسب آن براي تأمين شرايط مورد نياز فضاي ساختمان آسانسور: وسيله اي است که با يک کابين و ساير اجزاء مربوطه براي حمل نفرات ، بار و يا هردو در مسير مشخص بصورت عمودي بين طبقات حرکت مي‌کند . آسانسور کششي : نوعي از آسانسور است که در اثر نيروي اصطکاک بين سيم بکسل و شيار فلکه و چرخش سيم متحرک حرکت مي‌کند. آسانسورهيدروليکي: نوعي از آسانسور است که عامل حرکت کابين، سيلندر و پيستون هيدروليکي مي‌باشد. آسانسور با رانش مثبت (وينچي): در اين نوع آسانسور کابين با سيم بکسل آويزان شده و نيروي رانش از طريق قرقره جمع‌کننده سيم بکسل تأمين مي‌گردد. کنترل‌کننده مکانيکي سرعت (گاورنر): وسيله مکانيکي که از طريق سيم بکسل به سيستم ترمز ايمني کابين (پاراشوت) يا وزنه تعادل (در صورت وجود) وصل است تا در مواقع افزايش سرعت از حد تعيين يا سقوط کابين همزمان با قطع برق موتورآسانسور، ترمز ايمني را فعال مي‌نمايد. چاه آسانسور: فضايي که ريلها و برخي از تجهيزات آسانسور درآن نصب شده ، کابين و وزنه تعادل الزاماً بايد داخل چاه قرار گيرد. چاهک: فاصله قائم بين کف پايين‌ترين طبقه تا کف چاه آسانسور را گويند. ترمز ايمني: سيستمي است مکانيکي که در قسمت زيرين يا بالاي يوک کابين قرار گرفته و در مواقع اضطراري با افزايش غيرعادي سرعت فعال شده و سبب توقف کابين مي‌گردد. يوک کابين: قابي است که براي اتصال ترمز ايمني، کفشک‌ها و سيم بکسل‌ها به کف کابين بکار مي رود. ضربه‌گير: وسيله‌اي است ارتجاعي که براي جلوگيري از برخورد کنترل نشده کابين و يا وزنه تعادل به کف چاهک بکار مي‌رود . بالاسري: فاصله قائم بين بالاترين طبقه تا زير سقف چاه آسانسور را بالاسري گويند. وزنه تعادل: وزنه‌اي است که براي متعادل ساختن وزن کابين و وزن بار داخل کابين مورد استفاده قرار مي‌گيرد. در طبقه: دري که در محل ورودي هر طبقه به کابين قرار مي‌گيرد و داراي انواع مختلفي مي‌باشد. در کابين: دري که در ورودي کابين قرار گرفته و معمولاً بطور خودکار در هنگام توقف کابين باز و قبل از شروع حرکت کابين بسته مي‌شود. پله برقي: وسيله اي است که در مسير حرکت افراد پياده جهت بالا يا پايين بردن آنها در دو طبقه غيرهم‌سطح بکار مي رود و شيب آن حداکثر بين 30 تا 35 درجه مي‌باشد. پياده‌رو متحرک (برقي): وسيله‌اي است که براي انتقال افراد در سطوح همتراز يا اختلاف ارتفاع کم و با شيب حداکثر 12 درجه بکار مي رود. لوکس: واحد شدت نور بوده و عبارت است از شدت روشنايي يک شمع در فاصله يک متر از سطح توجه: شکل‌هايي که در انتهاي برخي از مواد آيين‌نامه ذکر گرديده در ضميمه پيوست مي‌باشد. فصل دوم ـ مقررات عمومي ماده1ـ رعايت آخرين مقررات ملي ساختمان (مبحث3) و استانداردهاي معتبر بين‌المللي يا ملي و آيين‌نامه‌هاي مصوب شوراي عالي حفاظت فني به منظور مبارزه و پيشگيري از آتش‌سوزي و حريق در ساختمان کارگاه الزامي است. ماده2ـ طراحي، نصب و راه‌اندازي تأسيسات گرمايي و تهويه مطبوع بايد با رعايت آخرين مقررات ملي ساختمان (مبحث14) و استانداردهاي معتبر بين‌المللي يا ملي و آيين‌نامه‌هاي مصوب شوراي عالي حفاظت فني انجام پذيرد. ماده3ـ کارگاه‌هاي صنعتي با توجه به سطح و نوع توليدات خود که داراي فاضلاب صنعتي و انساني مي‌باشند بايد داراي مسير جمع‌آوري مجزا و تصفيه‌خانه‌هاي مناسب و ايمن منطبق با آخرين مقررات سازمان حفاظت و محيط زيست و آيين‌نامه ايمني در تصفيه‌خانه‌هاي آب و فاضلاب مصوب شوراي عالي حفاظت فني باشند. ماده4ـ طراحي، ساخت، نصب و راه‌اندازي تأسيسات الکتريکي بايد مطابق با آخرين استانداردهاي معتبر بين‌المللي يا ملي، مقررات ملي ساختمان (مبحث 13) و آيين‌نامه حفاظتي تأسيسات الکتريکي در کارگاهها مصوب شوراي عالي حفاظت فني انجام پذيرد. ماده5 ـ سيستم اتصال زمين ساختمان کارگاه بايد مطابق با آخرين آيين‌نامه ايمني سيستم اتصال به زمين (ارتينگ) مصوب شوراي عالي حفاظت فني و استانداردهاي معتبر بين‌المللي يا ملي اجراء گردد . ماده6 ـ نصب و کاربرد کليه علائم و نشانه هاي ايمني و هشداردهنده بايد مطابق با آخرين مقررات ملي ساختمان (مبحث20) و آيين‌نامه علائم ايمني در کارگاهها مصوب شوراي عالي حفاظت فني انجام پذيرد. ماده7ـ طراحي، ساخت، نصب، راه‌اندازي، بهره‌برداري، تعمير و نگهداري مولدهاي بخار و ديگ‌هاي آب گرم بايد مطابق با آخرين استانداردهاي معتبر بين‌المللي يا ملي و آيين‌نامه حفاظتي مولد بخار و ديگ‌هاي آب گرم مصوب مورخ 20/9/1362 شوراي عالي حفاظت فني انجام پذيرد. ماده8 ـ شرايط و ضوابط بهداشتي توالت‌ها، رختکن، حمام، يخچال و سردخانه، آب مصارف آشاميدني و بهداشتي، نمازخانه، آشپزخانه و ساير تأسيسات و تسهيلات بهداشتي کارگاه بايد بر اساس آخرين مصوبه آيين‌نامه تأسيسات کارگاه از نظر بهداشت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکي و مقررات ملي ساختمان (مبحث16) باشد. تبصره: در خصوص کارگاههاي موقت از قبيل فعاليت ساختماني، عمراني، فصلي و نظاير آن تأمين تأسيسات و تسهيلات بهداشتي کارگران به نحو مطلوب الزامي است. ماده9ـ نگهداري، ذخيره و انبار نمودن و جابجايي مواد قابل اشتعال و انفجار بايد مطابق با آخرين آيين‌نامه‌هاي حفاظتي مواد خطرناك، مواد قابل اشتعال و انفجار، پيشگيري و مبارزه با آتش‌سوزي در كارگاه‌ها مصوب شوراي عالي حفاظت فني و ساير قوانين و مقررات مراجع ذيصلاح مرتبط با نوع مواد انجام گيرد. ماده10ـ طراحي، ساخت، نگهداري و شرايط ايمني سردخانه‌ها بايد مطابق با آخرين استانداردهاي معتبر بين‌المللي يا ملي و آيين‌نامه‌هاي مصوب شوراي عالي حفاظت فني باشد. ماده11ـ استفاده از تجهيزات حفاظت در برابر آذرخش (صاعقه) در كارگاه‌هايي كه در ساختمان آن‌ها مواد قابل اشتعال و انفجار توليد و يا ذخيره و انبار مي‌شود، تانك‌ها، مخازن حاوي بنزين، نفت، روغن و مواد قابل اشتعال ديگر نگهداري مي‌گردد و يا داراي ساختمان مرتفع يا دودكش بلند يا ساختمان در ارتفاع بالا روي كوه مي‌باشند مطابق با آخرين استاندارد ملي سازمان استاندارد و تحقيقات صنعتي ايران الزامي است . ماده12ـ در صورت ايجاد شرايط كار در ارتفاع رعايت آيين‌نامه كار در ارتفاع مصوب شوراي عالي حفاظت فني الزامي است. ماده13ـ مسئوليت رعايت مقررات اين آيين‌نامه بر عهده کارفرما بوده و در صورت وقوع هر گونه حادثه ناشي از کار به دليل عدم توجه وي به الــزامات قانوني مطابق مواد 95، 171 و 176 قانون کار رفتار خواهد شده و متخلف مکلف به جبران خسارت وارده مي‌باشد. فصل سوم ـ مقررات اختصاصي بخش اول ـ ساختمان کارگاه الف ـ ساختمان کارگاه ماده14ـ ساختمان کارگاه اعم از دائم و موقت بايد مقاوم و مستحکم بوده و در برابر نيروهاي وارده با احتساب موارد ذيل طراحي و ايمن گردد: الف ـ بار مرده بايد متناسب با نوع ساختمان باشد. ب ـ نوع ساختمان، تجهيزات، دستگاهها و نظاير آن بايد در محاسبه بار زنده ساختمان در نظر گرفته شود. ج ـ بار برف، باد، زلزله متناسب با شرايط اقليمي و موقعيت جغرافيايي د ـ بارهاي ناشي از رانش خاک و نظاير آن (در صورت وجود) و ـ ساير بارهاي تأثيرگذار برسازه متناسب با نوع فعاليت کارگاه تبصره ـ براي رسيدگي به اين منظور بايد خلاصه محاسبات فني ضميمه نقشه‌هاي تسليمي ارائه گردد . ماده15ـ براي فضاهاي سرپوشيده و مسقف بايد حداقل براي هر نفر 12 مترمکعب فضا بدون کسر حجم اشغال شده توسط تجهيزات و ماشين‌آلات در نظر گرفته شود و حداقل فاصله سقف تا کف ساختمان 3 متر منظور گردد. تبصره ـ براي ساختمان با ارتفاع بيش از 3 متر براي محاسبه حجم لازم، فقط بايد 3 متر محاسبه شود و ارتفاع بيش از آن در محاسبه منظور نمي‌گردد. ماده16ـ سقف‌هاي کاذب احداث شده بايد مقاومت کافي در برابر بارهاي وارده و حريق را دارا بوده و انبار کردن مصالح، مواد و قرار گرفتن افراد روي آن ممنوع است. ماده17ـ چيدمان دستگاه‌ها و ماشين‌آلات و قرار دادن اشياء در يک سالن بايد به نحوي باشد که مطابق با کارکرد دستگاه و ماشين بوده و اطراف آنها داراي فضاي کافي براي تردد ايمن افراد، ماشين‌آلات کارگاهي، تعميرات ناشي از خرابي دستگاه و انتقال مواد مصرفي و توليدي، ميسر گردد. ماده18ـ کف کارگاه، اتاق‌ها و پياده‌روها در قسمت‌هاي عبور کارگران و حمل و نقل مواد بايد داراي ويژگي‌هاي زير باشد: الف ـ صاف، هموار و عاري از هرگونه برآمدگي و يا فرورفتگي باشد . ب ـ از مصالحي ساخته يا اندود شود که مانع از هرگونه لغزندگي و ايجاد گرد و غبار گردد. ماده19ـ دريچه‌هاي موجود درکف کارگاه نبايد بالاتر از کف کارگاه نصب شوند. ماده20ـ در محل‌ كار و مكانهايي ‌كه ‌دستگاه‌هاي ‌متعددي ‌قرار دارد بايد ‌به ‌وسيله ‌خط‌كشي ‌با رنگ‌ مشخص‌، در دو طرف‌ راه ‌اصلي ‌و راه‌هاي ‌فرعي ‌را مشخص‌ نموده ‌و حتي ‌محل ‌قرار دادن ‌مواد اوليه و مواد توليدي ‌به ‌وسيله ‌اين ‌خطوط‌ معين‌ گردد تا محل‌هاي ‌رفت ‌و آمد، حمل ‌و نقل ‌مواد و همچنين ‌جهت ‌حركت ‌اصلي ‌با علامت‌گذاري ‌روي ‌زمين ‌معلوم ‌و روشن‌ باشد. ماده21ـ كف ‌كارگاه‌ها بايد ‌قابل‌ شستشو بوده ‌و در مواردي ‌كه ‌نوع ‌كار موجب ‌ريخته‌شدن ‌آب ‌در كف‌ گردد، شيب ‌كافي ‌داشته‌ تا ‌آبها را به ‌سمت ‌مجاري ‌فاضلاب ‌هدايت ‌نمايد. ماده22ـ پلكان‌ها و اطراف‌ محل ‎ورود و خروج‎ به کابين آسانسور و نقاط ‎مشابه ‌كه‌‎لغزندگي‌آنها موجب ‌مخاطرات ‌بيشتري ‌نسبت‌ به ‌ساير جاها خواهد بود بايد از مصالح ‌غيرلغزنده ‌ساخته ‌شود. (شکل‌هاي 7و 8) ماده23ـ تمامي حفره‌ها و دهانه‌هاي باز اطراف دستگاه و ماشين‌آلات که احتمال خطر براي افراد وجود دارد بايد بوسيله حفاظ‌هاي مناسب و مقاوم مسدود شوند. ماده24ـ نرده حفاظتي بايد از جنس مقاوم و محکم بوده و داراي مشخصات فني زير باشد: (شکل هاي 5 و 10) الف ـ مطابق با استاندارد هاي ملي باشد ب ـ فواصل پايه عمودي از يکديگر حداکثر200 سانتيمتر باشد ج ـ حداکثر فاصله اولين ميله طولي در نرده راه پله از کف 8 سانتيمتر باشد. دـ از ميله فوقاني و تحتاني براي استحکام استفاده شود. هـ ـ عاري از هرگونه تراشه ، براده ، لبه تيز و برنده روي سطوح نرده باشد. وـ ارتفاع آن براي پرتگاهها حداقل 90 و حداکثر 110 سانتيمتر باشد. زـ ارتفاع نرده در پلکان حداقل 85 و حداکثر 94 سانتيمتر مي‌باشد. ح ـ فاصله ميله مياني از کف بايد حداقل 50 سانتيمتر باشد. ط ـ قادر به تحمل نيروهاي وارد حداقل 900 نيوتن باشد. ماده25ـ کف پلکان بايد از مصالحي ساخته شده باشد که متناسب با نوع محل و شرايط اقليمي بوده و در هنگام برودت هوا از يخ‌زدگي کف پله جلوگيري بعمل آورد. ماده26ـ مشخصات فني پلکان به غير از امدادي و سرويس بايد مطابق با موارد زير باشد: (شکل 2) الف ـ کف پلکان بايد حداقل 33 سانتيمتر باشد . ب ـ ارتفاع پله بايد حداقل 14 و حداکثر 20 سانتيمتر باشد . ج ـ عرض پاگرد بايد در حدود 110 سانتيمتر در جهت پلکان يا بيشتر، متناسب با عرض پلکان داشته باشد. دـعرض‌پلكان‌ها نبايد در هيچ ‌مورد از 90 سانتيمتر كمتر باشد. هـ ـ شيب راه پله نبايد كمتر از 30 درجه و بيش از 50 درجه باشد. و ـ تغييرات ارتفاع پيشاني (پاخور) يا عرض كف پله در يك راه پله نبايد بيش از 6 ميليمتر باشد. ماده27ـ پلکان سرويس، امداد و فرار بايد مطابق با موارد زير باشد: (شکل 2) الف ـ حداقل عرض کف پله 15 سانتيمتر باشد. ب ـ شيب پلکان حداکثر 60 درجه باشد. ج ـ در محل هاي مناسب بصورت ايمن نصب گردد. هـ ـ حداقل عرض پلکان مذکور بايد 55 سانتيمتر باشد. ماده 28ـ اختلاف سطح بين دو پاگرد نبايد از 7/3 متر تجاوز نمايد. (شکل 5) ماده29ـ پله هاي يک پلکان بايد داراي عرض و ارتفاع مساوي باشد. (شکل 5) ماده30 ـ پاگرد يا سكوها و كف پله هايي كه با صفحات فلزي اجراء مي‌گردند بايد بصورت كاملاً ايمن نصب و اجراء شده باشد. (شکل 9) ماده31ـ راه پله با بيش از چهار پله و يا حداقل ارتفاع 76 سانتيمتر (هركدام كه كمتر باشد) در صورت وجود لبه كناري پرتگاه بايد به نرده دستي مناسب محفوظ گردد .(شکل 3) ماده32ـ راه پله مارپيچي بايد در سمتي كه عرض كف پله به كمتر از 15 سانتيمتر مي‌رسد داراي نرده حفاظتي مناسب باشد. ماده33ـ در صورت وجود بازشو به پاگرد، عرض پاگرد بايد حداقل 50 سانتيمتر بيشتر از عرض در بازشو در نظر گرفته شود. (شکل 4) ماده34ـ پلکان و سکوهايي که از مصالح مشبک ساخته شده‌اند ابعاد چشمه‌هاي آن نبايد از 11 ميليمتر تجاوز نمايد تا اشياء متفرقه امکان سقوط از آن را نداشته باشد. (شکل 7) ماده35ـ پلكان ‌با عرض‌ بيش‌ از 110 سانتيمتر بايد در سمت ‌پرتگاه ‌با يك‌ نرده ‌و در سمت ‌بسته ‌هم ‌به ‌وسيله ‌نرده‌ دستي‌ طبق ‌ماده‌24 مجهز گردند. (شکل 5) ماده‌36ـ پلكان ‌با ‌عرض ‌بيش‌از 225 سانتيمتر بايد علاوه بر نرده‌هاي‌كناري ‌به يك ‌نرده‌دستي ميانه ‌نيز مجهز باشد. ماده37ـ نرده‌‌دستي‌ كه ‌پايه‌هاي ‌آن‌ به ‌ديوار نصب ‌مي‌شود بايد طوري‌ ساخته ‌شود كه‌ دست‌ آزادانه ‌بدون ‌برخورد با موانعي‌ اعم‌ از سطح ديوار يا كنار نرده ‌حركت‌ كند حداكثر فاصله ‌پايه‌ها از يكديگر 200 سانتيمتر و بين ‌نرده‌دستي ‌و ديوار بايد حداقل ‌5 سانتيمتر باز باشد. (شکل 6) ماده38ـ حداكثر شيب ‌مجاز براي‌ رمپ (راهروهاي‌ شيب‌دار) مورد استفاده ‌افراد 10 درجه‌ است‌. اين ‌رمپ‌ها بايد با كليه ‌شرائطي‌ كه ‌در مورد پلكان‌ها منظور مي‌شود از حيث‌ ساختمان ‌و عرض‌ و نرده‌ و غيره ‌مطابقت‌ داشته ‌باشد. (شکل 1) ماده39ـ ورودي‌ پنجره‌هايي ‌كه ‌در پاگردهاي ‌پلكان ‌باز مي‌شود در صورتي ‌كه ‌پهناي ‌آنها بيش ‌از 30 سانتيمتر و فاصله ‌با سطح ‌پاگرد كمتر از 90 سانتيمتر باشد بايد‌ به ‌وسيله ‌نرده ‌حفاظت‌ شوند. ماده40ـ قسمت‌هايي از کارگاه که از سطح زمين يا کف طبقات ارتفاع داشته و لازم است کارگران هر چند به صورت موقت در آن محل فعاليت داشته باشند بايد راه دسترسي مناسب نظير پلکان، نردبان و نظاير آن تعبيه گردد. ماده41ـ عرض گذرگاههاي آدم‌رو بين ماشين‌آلات، تأسيسات، انبوه مواد و تعميرات نبايد کمتر از 60 سانتيمتر باشد. ماده42ـ تمامي معابر، راهروها و جايگاههاي کار که روي دستگاه، ماشين‌آلات و نوارهاي متحرک قرار دارند بايد از دو طرف بوسيله نرده‌هاي حفاظتي ايمن گردند. ماده43ـ سطوح برف‌گير و يخ‌زننده پلکان‌ها، راه‌پله‌هاي فرار، معابر پياده، راهروهاي سر باز و نظاير آن بايد بصورت مرتب از برف و يخ پاک گرديده و يا با مصالحي ساخته شوند که مانع از هرگونه يخ‌زدگي اين سطوح گردد. ماده44ـ در و پنجره اتاق‌ها و محيط‌هايي که احتمال انفجار در آنها وجود دارد بايد در مقابل انفجار مقاوم و مستحکم بوده و شيشه‌هاي آن از نوع ضد انفجار بوده و بازشوي آن به سمت خارج باشد. ماده45ـ اتاق‌هايي که در آنها فعاليت عکس‌برداري با اشعه ايکس وجود دارد بايد با ورق‌هاي سربي با ضخامت مناسب مطابق با مقررات مراجع ذيصلاح پوشيده گردد. ماده46ـ جهت نقل و انتقال مواد خطرناک از قبيل پاتيل‌هاي مواد مذاب و يا مشابه آن که احتمال پاشش به افراد در طول مسير وجود دارد ،بايد مسيري مجزا و دور از رفت و آمد کارگران و افراد ديگر تعبيه گردد. ماده47ـ ساختمان کارگاههاي موقت، پيش‌ساخته، کانکس‌ها و نظاير آن بايد مجهز به سيستم اتصال زمين مؤثر باشد. ماده48ـ ساختمان کارگاه بايد با توجه به نياز منديهاي افراد معلول جهت فعاليت و کار مطابق قوانين و مقررات موجود طراحي و احداث گردد. ب ـ روشنايي ماده49ـ در محل رفت و آمد و کار کارگران و افراد بايد روشنايي مناسب و کافي تأمين گرديده و حتي الامکان از نور طبيعي استفاده گردد. ماده50 ـ به منظور تعبيه روشنايي با نور طبيعي در سالن سرپوشيده و مسقف بايد با استفاده از پنجره‌هاي سقفي و معمولي با فواصل مناسب از يکديگر، نور محل را بصورت يکنواخت تأمين نمود. ماده51 ـ درمحل‌هايي که بطور موضعي احتياج به نور بيشتري مي‌باشد بايد علاوه بر نور کلي کارگاه، نور اضافي در محل مورد نياز تأمين گردد. ماده52 ـ براي جلوگيري از خيره شدن چشم به نور اضافي تابيده شده به قطعه کار، منبع نور مذکور بايد به نحوي پوشيده شود که فقط محل مورد نظر را روشن نمايد. ماده53 ـ براي استفاده بيشتر از نور آفتاب، بايد سقف کارگاه و ديگر سطوح منعکس‌کننده نور به رنگ روشن بوده تا نور را بهتر منعکس کند. تبصره ـ ديوارها و کف ساختمان کارگاه که در ديد مستقيم کارگر قرار مي‌گيرد نبايد از رنگهايي که موجب خيرگي چشم در کارگران مي‌شود استفاده نمود. ماده54 ـ کليه پنجره هاي موجود در سالن که در سقف و ديوار قرار دارند، بايد همواره تميز بوده تا روشنايي از طريق تابش تأمين گردد. ماد55 ـ براي جلوگيري از شدت بيش از حد نور در طي روز، پنجره‌ها بايد به کرکرهو پرده متحرک مناسب مجهز باشند. و امکان باز و بسته کردن ايمن پنجره‌ها و تنظيم نور آنها فراهم شود، بطوريکه خود اين پنجره‌ها مخاطراتي را به محل کار و کارگران تحميل ننمايد. ماده56 ـ در محلهايي که امکان تأمين روشنايي طبيعي براي تأمين نور وجود ندارد بايد با استفاده از نور هاي مصنوعي مناسب، روشنايي محل تأمين گردد . ماده57 ـ روشنايي ‌بايد بطور كلي ‌يكنواخت ‌بوده و از جهات ‌مختلف ‌بتابد تا از ايجاد سايه‌هاي ‌تند جلوگيري‌شده ‌و ضمناً باعث‌ خيره‌شدن‌ چشم ‌نگردد. ماده58 ـتمهيدات لازم براي تميز کردن پنجره‌ها به نحوي که خطري متوجه افراد نگردد بايد در محل کار در نظر گرفته شود. ماده59 ـ منابع تأمين روشنايي مصنوعي نبايد طوري نصب شوند که خود باعث ايجاد مخاطراتي در محيط کار شوند. ماده60 ـ هرگاه به دليل مقتضات ايمني و بهداشتي در محل کار، لازم است از پنجره‌ها يا سطوح شفاف و شيشه‌اي در ديوارها و درها استفاده گردد بايد از مصالح ايمن و مقاوم در برابر شکستگي ساخته شوند و يا زمانيکه احتمال برخورد افراد با اين سطوح وجود دارد، بايد با علايمي اين سطوح مشخص شوند. ج ـ شدت نور ماده61 ـ ميزان شدت نور محل کار، معابر پياده‌روها و راههاي عبوري مربوط به وسايل نقليه بايد با توجه به شغل و نوع کار و فعاليت و با استفاده از آخرين جداول حدود تماس شغلي و عوامل بيماريزا وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکي و مقررات ملي ساختمان (مبحث13) تعيين گردد. ماده62 ـ مـيزان نور و روشنايي در محيط‌هاي کار بايد مطابق با جدول زير استخراج‌شده از استاندارد ANSI براي کارگران و افراد تأمين گردد: درجه‌بندي فعاليت کاري لوکس 1 فضاهاي عمومي با محيط تاريک 50 ـ 20 2 گذرگاهها و راهروهاي کارهاي موقت 100ـ50 3 فضاهاي کاري براي کارهايي که گاهاً انجام مي‌شود 200ـ100 4 کارهايي که معمولاً با کنتراست بالا يا برروي قطعه بزرگ انجام مي‌شود 500 ـ200 5 کارهايي که معمولاً با کنتراست متوسط يا برروي قطعه کوچک انجام مي‌شود 1000ـ500 6 کارهايي که معمولاً با کنتراست پايين و يا برروي قطعه کوچک انجام مي‌شود 2000ـ1000 7 کارهايي که معمولاً با کنتراست پايين يا برروي قطعات ريز و با تکرار زياد انجام مي‌شود 5000 ـ2000 8 انجام کارهاي ممتد و طولاني با دقت بالا 10000ـ5000 9 انجام کارهاي خيلي خاص با کنتراست بسيار پايين 20000ـ10000 ماده63 ـ به منظور تأمين روشنايي در مواقع قطع برق در محيط کارگاه بايد سيستم روشنايي اضطراري مناسب با منبع توليد نيرو و سيم‌کشي مستقل از شبکه عمومي و حداقل شدت روشنايي 10 لوکس فراهم گردد . دـ عايق بندي ساختمان ماده64 ـ محل‌هاي نصب رادياتور و لوله‌هاي آب گرم بايد به گونه‌اي انتخاب گردند که در اثر تشعشعات حرارتي يا جريان هواي گرم ناشي از آنها موجب ناراحتي براي کارگران در حين انجام کار نگردد . ماده65 ـ در مناطق جغرافيايي و اقليمي که داراي اختلاف بالاي درجه حرارت در فصول سال مي‌باشند بايد تمامي ديوارها، سقف‌ها، درها و پنجره‌ها به نحوي مناسب عايق‌بندي حرارتي گرديده تا مانع از تبادل حرارت و برودت داخل محيط کارگاه به خارج از کارگاه و بالعکس و اتلاف انرژي گردد. ماده66 ـ مسير لوله‌هاي حرارتي و برودتي بايد بوسيله عايق‌هاي مناسب که در مقابل حرارت و سرما مقاوم است عايق‌بندي گردند. هـ ـ دماي محيط ساختمان کارگاه ماده67 ـ در محيط کاري که در آن کار به صورت نشسته انجام مي‌شود مانند ادارات، حداقل دماي مطلوب 16 درجه سانتيگراد مي‌باشد و در صورتي که کار فيزيکي در محيط کار صورت مي‌پذيرد حداقل دماي مطلوب 13 درجه سانتيگراد است (مگر اينکه شرايط محيط کار تابع قوانين و مقررات حفاظتي خاص باشد) ماده68 ـ نصب دماسنج در محيط هاي کارگاهي به منظور تعيين دماي محيط کار الزامي است. و ـ انبارها ماده69 ـ انبارها بايد داراي مسيرهاي عبور مجزا براي تردد افراد و وسايل نقليه باشد. ماده70ـ انبار بايد به وسايل تهويه طبيعي و در صورت لزوم تهويه مصنوعي ضدشعله مجهز باشد و کليدها، فيوزها و ساير ادوات و وسايل الکتريکي بايد از نوع ضدجرقه و ضدشعله باشد. ماده71ـ ساختمان يا هر بخش از يک ساختمان که براي انبار مورد استفاده قرار ميگيرد بايد حداقل به دو راه خروج مجزا و دور از هم مجهز باشد. ماده72ـ انبار بايد داراي قفسه‌بندي مناسب بوده و يا چيدمان مواد به گونه‌اي باشد که خطر سقوط نداشته و مزاحمتي براي عبور و مرور افراد ايجاد ننمايد. ماده73ـ ديوارها، سقف و کف انبار بايد از مصالح مقاوم و مناسب ساخته شده باشد بطوريکه در برابر بارهاي وارده و آتش مقاوم باشد. ماده74ـ در اطراف انبار بايد راههاي مطمئن و ايمن براي تردد ماشين‌هاي حمل کالا و آتش‌نشاني پيش‌بيني گردد. ماده75ـ در انبارها بايد از جنس فلز و سطح داخلي آن صاف و بدون شکاف بوده و بازشوي آن روبه خارج باشد . ماده76ـ پنجره انبارها بايد مجهز به حفاظ و تور سيمي بوده و بازشوي آن روبه خارج باشد. ماده77ـ انبارها بايد سيستم‌هاي اعلام و اطفاء حريق متناسب با نوع مواد مطابق با آيين‌نامه پيشگيري و حفاظت در برابر آتش‌سوزي و حريق باشد. ماده78ـ محل استراحت و آبدارخانه نبايد در ساختمان انبار قرار داشته باشد. ماده79ـ ديوارها و ستون‌هاي داخل انبار بايد جهت افزايش ميدان ديد تا ارتفاع 200 سانتيمتر از سطح زمين با رنگ‌هاي روشن محرک رنگ‌آميزي شود. ماده80 ـ مسيرهاي داخلي انبار، قفسه‌ها و کالا بايد طوري تعبيه شده باشد که دسترسي افراد به درهاي خروجي در اسرع وقت امکان‌پذير باشد. زـ آسانسور، پله برقي و پياده‌رو متحرک ماده81 ـ نصب، راه‌اندازي، بهره‌برداري و هرگونه تغيير اساسي در آسانسور، پله‌هاي برقي و پياده‌رو متحرك بايد با رعايت آخرين مقررات آيين‌نامه حفاظتي ساختمان كارگاهها، استانداردهاي معتبر بين‌المللي يا ملي و مقررات ملي ساختمان (مبحث15) صورت پذيرد. ماده82 ـ داخل کابين آسانسور بايد داراي لوح شناسايي با مشخصات ذيل باشد: الف ـ نام شرکت سازنده ب ـ ظرفيت حمل نفر يا بار يا هردو ج ـ نوع کاربري دـ سال ساخت هـ ـ آدرس و شماره تلفن سازنده وـ شماره استانداردي که آسانسور بر مبناي آن ساخته شده است. ماده83 ـ چاه آسانسور بايد در سراسر ارتفاع و تمامي سطوح بسته بوده و بجز درهاي طبقات و دريچه‌هاي بازديد، خروجي ديگري نداشته باشد و در تراز هر طبقه در موتورخانه و چاهك داراي روشنايي مناسب با چراغ محافظ‌دار تونلي و لوله هواكش در سقف موتورخانه باشد. (شکل 11) ماده84 ـ آسانسورهايي که خارج ساختمان‌ها قرار دارد تا ارتفاع 3 متر از هر طرف و از اين ارتفاع به بالا سمتي که روبه ساختمان قرار دارد در تمام ارتفاع بايد بسته باشد. ماده85 ـ قسمت‌هايي از تأسيسات الکتريکي آسانسور که لازم است در زمان برق‌دار بودن، تنظيم و يا مورد آزمايش قرار گيرند بايد به گونه‌اي نصب شوند که فضاي کار ايمن در نقاط مورد نياز براي حضور تعميرکار وجود داشته باشد. ماده86 ـ در صورت استفاده از وسايل فرمان الکتريکي دستي در تأسيسات الکتريکي آسانسور اين وسايل بايد به گونه‌اي باشد که امکان راه‌اندازي تصادفي آنها وجود نداشته و همچنين کليدهاي فرمان دستي بطور اطمينان‌بخشي قفل گردند. ماده87 ـ کليه تجهيزات و دستگاههاي الکتريکي آسانسور بايد داراي سيستم اتصال به زمين مؤثر باشند. ماده88 ـ دريچه تهويه بايد به نحوي محافظت گردد که از نفوذ باران ،برف ،پرندگان و نظاير مشابه آن جلوگيري نمايد. ماده89 ـ تخليه هواي چاه هر گروه آسانسور مستقل از چاههاي گروه ديگر خواهد بود و بنابر اين نبايد بين آنها ارتباط تخليه هوا وجود داشته باشد. ماده90ـ سيستم تهويه هوا در چاه آسانسور بايد بصورت دستي عمل نموده و چاه آسانسور نبايد وسيله تخليه هواي ساختمان باشد. ماده91ـ درهاي طبقات بايد به صورت اصولي نصب شده و در هنگام بسته بودن، تمام دهانه چاه را از کف تا سقف بپوشاند. (شکل 11) ماده92ـ در خصوص فاصله بالا سري در آسانسورهاي با رانش مثبت (وينچي) رعايت موارد زير الزامي است: الف ـ نصب ضربه‌گير متناسب با نوع و ظرفيت آسانسور در زير سقف چاه ب ـ فاصله آزاد قائم معادل حداقل 10 سانتيمتر بين بالاترين سطح روي کابين و پايين ترين سطح زير سقف چاه ماده93ـ پس از باز نمودن در اضطراري، چنانچه مانعي براي باز نگهداشتن در طبقات وجود نداشته باشد، در بايد بصورت خود کاربسته و قفل گردد. ماده94ـ درهاي بازرسي، اضطراري و نيز دريچه هاي بازديد بايد فاقد هرگونه روزنه بوده و همانند درهاي طبقات داراي استحکام مناسب باشد. ماده95ـ نصب هرگونه در، دريچه اضطراري و تخليه هوا در سمتي که وزنه تعادل قراردارد، ممنوع است. ماده96ـ دريچه اضطراري براي ورود به بالاي کابين در زير سقف چاه يا يکي از ديواره‌هاي چاه از فضاي موتورخانه بايد به گونه‌اي تعبيه شود که بازشوي آن به سمت بيرون چاه بوده و داراي قفل ايمني باشد. ماده97ـ در آسانسورهاي گروهي و بيشتر از 2 آسانسور کنار هم بايد در سطح کف موتورخانه و در امتداد پاگرد جلوي در طبقه آخر، دريچه‌اي به سمت موتورخانه و متناسب با تجهيزات آن تعبيه گردد. ماده98ـ طراحي، ساخت، نصب درها، دريچه‌ها و يا قطعات آنها بايد به گونه‌اي باشد که سقوط آنها به داخل چاه آسانسور در صورت بروز حوادث امکان‌پذير نباشد. ماده99ـ درهاي طبقات جز در مواقع استفاده از آسانسور بايد بصورت ايمن بسته بماند. (شکل 13) ماده100ـ درهاي طبقات بايد داراي قفل ايمني مناسب بوده، به نحوي که قبل از شروع حرکت کابين، مانع از بازشدن درهاي طبقات گرديده و همچنين تا زماني که در طبقه باز است، امکان حرکت براي کابين وجود نداشته باشد. ماده101ـ باز نمودن درهاي طبقات در مواقع نبودن کابين نبايد جز با کليد مخصوص امدادي امکان‌پذير باشد. ماده102ـ درهاي لولايي طبقات بايد مجهز به شيشه بوده به نحوي که وجود کابين در طبقه مشخص باشد. ماده103ـ کابين بايد در تراز طبقات بطوريکه کف آن هم ارتفاع با کف طبقه است (هم تراز) توقف نموده و درهنگام ورود و خروج مسافر، در آن تراز باقي بماند. ماده104ـ کابين آسانسور بايد مجهز به در مناسب بوده تا هنگام بسته بودن در کاملاً محدوده باز شوي ورودي را بپوشاند. (شکل 11) ماده105ـ در کابين آسانسور بايد داراي حسگر باشد، که هنگام باز بودن آن امکان حرکت کابين ميسر نبوده و تا قبل از توقف کامل کابين باز نمودن آن ميسر نباشد. (شکل 13) ماده106ـ درهاي اتوماتيک آسانسور بايد مجهز به حسگرهاي مناسب بوده تا هنگام وجود مانع در چهارچوب، از بسته شدن در جلوگيري و آن را مجدداً باز نمايد. ماده107ـ مدارتغذيه زنگ اخبار و سيستم مکالمه دو طرفه در کابين آسانسور، بايد مجهز به باطري مناسب آماده بكار باشد. ماده108ـ کابين آسانسور بايد به سيستم تهويه و روشنايي مناسب طبق استاندارد مجهز باشد. ماده109ـ آسانسور بايد به يک منبع تغذيه نيروي اضطراري که بطور خودکار قابل‌شارژ است مجهز گردد. ماده110ـ سطح کف کابين و ورودي آن بايد صاف و فاقد زوائد خطرناک بوده و از مواد غيرلغزنده ساخته شده باشد. ماده111ـ سقف کابين، بايد مجهز به دريچه خروجي و امدادي به ابعاد 50 در 35 سانتيمتربوده و بازشوي اين دريچه، رو به خارج کابين باشد. ماده112ـ ترمز ايمني کابين آسانسور بايد داراي شرايط زير باشد: الف ـ قدرت متوقف کردن و نگهداشتن کابين با تمام ظرفيت آن را در هنگام افزايش سرعت و يا سقوط داشته باشد. ب ـ آزاد نمودن آن فقط بايد توسط کنترل‌کننده‌هاي مکانيکي سرعت انجام پذيرفته و اين امر تنها با بالا بردن کابين امکان پذيرگردد. ج ـ بايد پس از آزاد شدن به صورت عادي عمل نمايد. ماده113ـ بالاترين و پاييـن‌ترين توقفگاه کابين بايد به كليد حدي مناسب مجهز گرديده بطوريکه مستقل از مدار فرمان موجود در کابين باشد و مستقيماً با مدار فرمان اصلي آسانسور ارتباط برقرار نمايد. ماده114ـ کابين آسانسور بايد به حسگر كنترل بار براي جلوگيري از اعمال بار بيش از حد مجاز مجهز گردد. ماده115ـ قراردادن هرگونه ابزار، تجهيزات و نظاير آنها درون موتورخانه، چاه و چاهک آسانسور ممنوع است. ماده116ـ آسانسور بايد به کنترل‌کننده مکانيکي سرعت (گاورنر) مجهز گرديده و کنترل‌کننده مذکور با ترمز ايمني آسانسور مرتبط گردد. (شکل 12) ماده117ـ ترمز ايمني و گاورنر حتما پلمپ (مهرو موم ) شده باشند. ماده118ـ ترمزهاي ايمني کابين و وزنه تعادل هريک بايد داراي گاورنر مخصوص به خود باشد. (شکل 12) ماده119ـ کابين تا زمانيکه زبانه قفل‌کننده حداقل به اندازه 7 ميليمتر با لنگه در درگير نشده است نبايد قادر به حرکت باشد. ماده120ـ فضاي موتور خانه آسانسور بايد طبق استاندارد باشد که علاوه بر امکان جاي دادن تجهيزات، فضاي مناسب براي تردد و انجام تعميرات احتمالي بصورت ايمن را براي تعميرکاران فراهم آورد. ماده121ـ اجزا و چاه آسانسور در محيط‌هايي با قابليت اشتعال و انفجار بايد از نوع مقاوم در برابر خطرات مذکور بوده و يا حفاظت شده باشند. ماده122ـ در زمان تعمير و نگهداري آسانسورها بايد شرايط ايمني مناسب اعم از تهويه و روشنايي و ساير شرايط ايمني لازم فراهم گردد. ماده123ـ در صورتي که دسترسي به موتورخانه از طريق پله امکان‌پذير نباشد، استقرار نردبان ايمن و اختصاصي جهت دسترسي به موتورخانه الزامي است. ماده124ـ موتورخـانه بايد به سيستم اطفاء حريق مناسب و به ميزان کافي تجهيز گردد. ماده125ـ بلند کردن کابين آسانسور در زمان نصب بايد با رعايت کامل مقررات و دستور العمل‌هاي شرکت سازنده صورت پذيرد. ماده126ـ اطاقک آسانسورهاي باري که افراد را نيز حمل مي‌کند و يا يک نفر متصدي در داخل آن بکار مشغول است بايد مطابق مشخصات آسانسورهاي مخصوص حمل افراد ساخته شود. ماده127ـ حداقل قطر سيم بکسل کابين بايد 8 ميليمتر و گاورنر حداقل 6 ميليمتر بوده و از نوع استاندارد باشد . ماده128ـ درها و دريچه‌هاي اضطراري در ديواره‌هاي چاه آسانسور نبايد به سمت چاه آسانسور باز شود و داراي قفل ايمني باشد. ماده129ـ درهاي کابين و طبقات بايد در زمان ايستادن آسانسور در تراز طبقه بصورت هماهنگ باز و بسته شود. ماده130ـ درآسانسورهاي خدماتي که براي جابجايي کالا بين طبقات استفاده مي‌گردد و در طبقه مشخصي عمل مي‌کند بايد داراي کابيني باشد که ابعاد آن به اشخاص اجازه استفاده را نمي‌دهد و در ميان ريل‌هاي نصب شده عمودي حرکت مي‌نمايد. تبصره ـ ابعادي که کابين را براي افراد غيرقابل استفاده مي‌کند نبايد از مقادير زير بيشتر باشد: الف ـ مساحت کف کابين يک مترمربع ب ـ عمق کابين 100 سانتيمتر ج ـ ارتفاع 120 سانتيمتر، دـ ارتفاع بيش از 120 سانتيمتر کل کابين در صورتي مجاز است که کابين شامل چند طبقه ثابت بوده به نحوي که ارتفاع هريک از طبقات 120 سانتيمتر بيشتر نشود. هـ ـ کل مسير حرکت کابين محصور بوده و داراي مقاومت مکانيکي کافي باشد. ماده131ـ حرکت کابين بايد منوط به بسته بودن درهاي تمامي طبقات باشد. ماده132ـ پله‌هاي برقي و پياده‌روهاي متحرک بايد داراي لوح شناسايي که دربرگيرنده موارد ذيل بوده و در ابتداي ورودي آنها نصب مي‌گردد باشد: الف ـ نام شرکت سازنده ب ـ سال ساخت ج ـ آدرس و شماره تلفن سازنده دـ شماره استانداردي که بر مبناي آن ساخته شده است. تبصره ـ در خصوص ظرفيت حمل با دستگاههاي مذکور مي‌بايستي بند 15ـ3ـ 5 مبحث 15 مقررات ملي ساختمان رعايت گردد. ماده133ـ اطراف منطقه باز طبقه فوقاني پله برقي بايد به نحو مطمئن و ايمن حفاظ‌گذاري گردد. (شکل 14) ماده134ـ متصدي دستگاه بايد قبل از راه‌اندازي پله برقي در هر شرايطي از عملکرد صحيح سيستم هاي ايمني اطمينان حاصل نمايد. ماده135ـ سطح پله برقي بايد به گونه‌اي باشد که از ليز خوردن افراد جلوگيري نمايد. (شکل 14) ماده136ـ درصورت توقف پله برقي به هر دليل، در استارت مجدد آن بايد از عدم تردد افراد روي پلکان‌ها در حالت خاموش اطمينان حاصل نموده تا شوک ناشي از استارت باعث بر هم خوردن تعادل افراد و سقوط آنها نگردد. ماده137ـ در هنگام نصب، راه‌اندازي، بازرسي و تعميرات محدوده اطراف آسانسور، راه‌پله متحرک و پله‌هاي برقي (اعم از ورود و خروج) بايد محصور و محفوظ گردد. ماده138ـکليه آسانسورها اعم از مسافري، باري و يا هر دو، پله‌هاي برقي و پياده‌روهاي متحرک بايد توسط موسساتي که صلاحيت آنها مورد تأييد سازمان استاندارد و تحقيقات صنعتي ايران و ساير مراجع ذيصلاح مي‌باشد بصورت ساليانه بر اساس استانداردهاي معتبر مورد بازرسي قرار گرفته و گواهينامه سلامت دستگاههاي مذکور که حاوي نام شرکت، آدرس و تلفن، نام بازرس، تاريخ اعتبار گواهينامه مي‌باشد صادر و در داخل کابين و يا در محل مناسب نصب گردد. ماده139ـ تعمير و نگهداري آسانسورها ،پله هاي برقي وپياده روهاي متحرک بايد توسط شرکت هاي داراي مجوز از مراجع ذيصلاح انجام پذيرد. تبصره ـ شرکت‌هاي مذکور موظف مي‌باشند از پرسنل آموزش‌ديده از مراکز ذيصلاح و ماهر که داراي تخصص در اين زمينه مي‌باشند، استفاده نمايند. ماده140ـ گزارش بازديد، تعمير، نگهداري در خصوص آسانسورها، پله‌هاي برقي، پياده‌روي متحرک بهمراه ذکر مشخصات شرکت و فرد تعميرکار با ذکر تاريخ اقدامات بعمل آمده در دفتر ويژه گزارشات تعمير و نگهداري آنها و در پرونده مربوطه ثبت و نگهداري گردد. بخش دوم ـ محوطه کارگاه ماده141ـ طراحي ترافيک و احداث راه بايد مطابق با موارد زير باشد : الف ـ وسايل نقليه عبوري ب ـ کم کردن نياز به دور زدن ج ـ اجتناب از لبه تيز و خم و کنج‌ها دـ تعمير و نگهداري راه (عدم وجود برآمدگي و فرورفتگي) هـ ـ مقاومت دربرابر بار وارده با زيرسازي مناسب وـ شيب‌بندي مناسب براي تخليه آب ناشي از بارندگي با زهکشي مناسب زـ سطح راه بايد براساس نوع مصرف با مصالح مناسب و مقاوم در مقابل لغزندگي اجرا گردد. ماده142ـ محل‌هاي تأسيسات زيرزميني در محوطه باز کارگاه، چاههاي ارت، درهاي خروجي، راه پله فرار، راهروها، راه پله‌ها و نظاير آن که از اهميت بالايي برخوردار مي‌باشند بايد بوسيله علايم آگاه‌کننده و هشداردهنده، مشخص و معلوم گردند. ماده143ـ محوطه باز در ساختمان کارگاه بايد داراي موارد ايمني ذکر شده زير باشد: الف ـ پياده رو مخصوص عابرين پياده ب ـ علايم ايمني هشداري و آگاه کننده براي عابرين و وسايل نقليه ج ـ تأمين روشنايي محوطه به تعداد لازم و کافي ماده144ـ کليه دهانه‌هاي باز، پرتگاهها، آدم‌روها، چاهها، راه‌پله‌ها و نظاير آن در محوطه ساختمان کارگاه بايد بوسيله دريچه‌هاي فلزي مقاوم و محکم يا نرده‌هاي حفاظتي مناسب مسدود يا محفوظ گردند. ماده145ـ چنانچه به هر دليلي پوشش روي دهانه برداشته شود بايد توسط فرد تحت کنترل بوده و يا با استفاده از نرده هاي موقت قابل حمل محفوظ گرديده و بوسيله علايم و نوارهاي ايمني مناسب و با چراغ گردان در شب نسبت به هشدار و آگاهي به ساير افراد اقدام گردد. ماده146ـ سيم‌هاي برق و تأسيسات برقي در محوطه باز بايد ايمن و محفوظ بوده و با علايم هشداردهنده مشخص گرديده و از رسيدن هر گونه صدمه و آسيب به آنها جلوگيري گردد. ضمناً رعايت حريم خطوط برقدار مطابق با قوانين و مقررات برق ايران الزامي است. ماده147ـ براي رساندن برق به ساختمان کارگاه بايد از کانالهاي مخصوص تاسيساتي و يا دکل‌هاي مناسب و ايمن استفاده نمود. ماده148ـ براي تردد افراد بين سالن‌ها بايد معابر را با کوتاهترين فاصله احداث نموده و اين معابر نبايد در زير محلهايي که احتمال ريزش آب، مواد و اجسام وجود دارد قرار گيرند. ماده149ـ سـاخت و نصب هـرگونه تابلوي تجـاري، علائم ايمـني، ترافيکي و سر درورودي محوطه کارگاه با رعايت مفاد آخرين مقررات ملي ساختمان (مبحث20)، استانداردهاي معتبر و يا ملي و آيين‌نامه علائم ايمني در کارگاهها مصوب شوراي عالي حفاظت فني بايد با رعايت نکات ايمني زير انجام پذيرد : الف ـ نيروهاي وارده بر آن از قبيل باد و زلزله محاسبه شود. ب ـ بصورت ايمن داراي پايه و مهار مناسب باشد. ماده150ـ سايبانها بايد با رعايت کليه موارد ايمني و حفاظتي احداث، نصب و محکم گرديده و قرار دادن ضايعات و يا هرگونه اجسام ديگر بر روي سايبانها ممنوع است. ماده151ـ تمامي گذرگاههاي وسايل نقليه بايد از معابر پياده و خطوط راه‌آهن مجزا بوده و از هرگونه تقاطع خطرناک بين آنها جلوگيري شود و در صورت ايجاد تقاطع بايد بوسيله تجهيزات حفاظتي مناسب، علايم هشداردهنده و چراغ‌هاي گردان، ايمن گردد. ماده152ـ کارفرما مکلف است به منظور نصب علائم و نشانه‌هاي ترافيکي در سطح کارگاه قوانين مربوطه را از مراجع ذيصلاح (پليس راهور ناجا ) اخذ نموده واقدامات لازم را بعمل آورد. ماده153ـ ساختمان و محوطه کارگاه بايد به آژير اعلام خطر و چراغ‌هاي اضطراري گردان براي استفاده در شرايط بحراني مجهز باشد. ماده154ـ عرض و ارتفاع درهاي ورودي و خروجي بايد متناسب با نوع کار، تعداد کارگران، حداکثر حجم مواد و کالاي توليدي و مصرفي و نحوه استقرار ماشين‌آلات باشد. ماده155ـ در کليه کارگاهها بايد مکان‌هاي خاصي بنام نقاط امن با علائم و تابلوهاي مربوطه مشخص گرديده تا در مواقع بروز خطر، کارگران در آن محل تجمع يابند. ضمناً مسيرهاي منتهي به نقاط امن بايد علامت‌گذاري شده باشند. ماده156ـ جمع‌آوري، حمل و نقل و دفع فضولات، زباله‌ها و پسماندها در سطح كارگاه بايد مطابق با قانون مديريت پسماندها و آيين‌نامه پيشگيري و مبارزه با آتش‌سوزي در كارگاه‌ها و ساير آيين‌نامه‌هاي مصوب شوراي عالي حفاظت فني انجام پذيرد. اين آيين‌نامه مشتمل بر 3 فصل و 156 ماده و 7 تبصره به استناد مواد 85 و 91 قانون کار جمهوري اسلامي ايران در جلسه مورخ 18/7/1390شوراي عالي حفاظت فني تدوين و در تاريخ 13/10/1390 به تصويب وزير تعاون،کار و رفاه اجتماعي رسيده است. اين آيين‌نامه جايگزين آيين‌نامه و مقررات حفاظتي ساختمان کارگاهها مصوب 24/8/1340 شوراي عالي حفاظت فني مي‌باشد. وزيرتعاون، کار و رفاه اجتماعي ـ عبدالرضا شيخ‌الاسلامي ضمائم

آيين‌نامه ايمني ساختمان كارگاهها

مطالب مشابه :

طراحی سایه بان

طراحي بناهاي درماني-نشریات برنامه و بودجه

لیست نشریات و آیین نامه های سازمان مدیریت

دانلود رایگان نمونه سؤالات آزمونهاي حرفه‌اي مهندسان(1393)+کلید(مهندس حسن فراهانی)

مديريت هوشمند ساختمان از نظر مصرف انرژي

آيين‌نامه ايمني ساختمان كارگاهها

پایان نامه مجتمع تجاری تفریحی

تابلو ها و انواع آنها

مهندسی برق