ساخت هواپیمای مدل

همونطور که ميدونيد يک هواپيما از سه قسمت اصلي تشکيل ميشه (موتور – بدنه – راديو کنترل) که مهمترين قسمتش بدنه هواپيما است چون موتور و راديو کنترل معمولا با تنوع زيادي در بازار به صورت آماده و براي هر سايز هواپيما موجود است و اين بدنه هواپيما است که در اختيار ما است البته انتخاب درست موتور و راديو هم خيلي مهمه ولي بعدا دربارش صحبت ميکنيم.

هواپيماها از نظر جنس بدنه کلا به سه دسته اصلي تقسيم ميشن که شامل بدنه چوبي – کامبوزيت و فوم ميباش و حتي يک هواپيما ميتونه داراي بدنه اي مرکب از همه اين مواد باشه

بدنه چوبي: هواپيما هاي بدنه چوبي که قدمت و طرفداران بيشتري از قديم دارن از چوبي به نام بالسا (که از ريشه درختي به نام بالسا) تهيه ميشن، اين چوب داراي خصوصياتي ميباشد که ميتوان وزن بسيار پايين آن را نام برد و همچنين هيچ گاه نميپوسد (حتي در آب) و قابليت سمباده خوري بسيار عالي دارد و همچنين موقع برشکاري حتي به وسيله تيغ کاتر برش ميخورد و قدرت آن در طول تارهاي چوب بسيار فوق العاده است و با چسب چوب يا اپوکسي و يا قطره اي قابل اتصال ميباشد. چوب هاي بالسا در ابعاد مختلف استاندارد بر اساس اينچ و ميليمتر موجود ميباشد مثلا در واحد ميليمتر چوب بالسا در ابعاد 10سانت در 100سانت و قطر هاي مختلف (0.2 – 0.5- 1- 1.5- 2-2.5-3-3.5 الي........ 15-20) ميليمتر است و بنا به نوع و محل مصرف بايد انتخاب شود.

بدنه فومي: فوم (يونوليت) هم در ساخت هواپيماي مدل کاربرد زيادي دارد که از خصوصيات اين جنس سرعت ساخت بالاتر ميباشد و توسط ابزار هايي به نام (فوم کاتر) که توسط جريان برق کار ميکند برش ميخورد و همچنين به وسيله سنباده هاي دانه درشت شکل گرفته ميشود، البته يک هواپيماي فومي قدرت و استحکام هواپيماي چوبي رو نداره که درباره اين موضوع هم صحبت ميکنيم.

قبل از شروع کار بايد با وسايل لازم آشنا بشيم

براي بريدن چوب شما نياز به يک اره موئي و يک تيغ کاتر قوي و سنباده جهت شکل دادن داريد همچنين براي چشباندن چوب ها نياز به چسب داريد که ميتونيد از چسب چوب يا اپوکسي استفاده کنيد ضمنا پيشنهاد ميکنم از چسب قطره اي Cyanoacrylate استفاده نکنيد چون اين چسب ها داراي عمر مشخصي ميباشد (6ماه تا 1سال) و بعد از اين زمان بطور کامل جدا ميشود و اصلا مناسب اين کار نيست مگر در موارد خاصي که بعدا صحبت ميکنيم دربارش من پيشنهاد ميکنم که از چسب اپوکسي استفاده کنيد چون اپوکسي قويترين چسب هاي دنيا است و با زمان هاي گيرايي مختلف وجود داره که رنج ان (5 – 30 – 60 – 120 -....)دقيقه ميباشد البته تنها مشکل اين چسب ها قيمت بالاتر آن نسبت به چسب هاي ديگر است و شايد هم براي بعضي از افراد دو جزئي بودنش نا مطلوب باشه ولي من خودم هنگام استفاده از چسب چوب خيلي اذيت شدم و ترجيح ميدم هميشه از اپوکسي استفاده کنم ضمنا اپوکسي ايراني هم وجود داره که قيمتش در بعضي موارد 1:5 نمونه خارجيشه ولي حتي قدرتش بالاتره .

وسايلي از قبيل کش – گيره در اندازه هاي مختلف (Binder Clips) – گيره رو ميزي – قيچي - الکل – خطکش فلزي – ابزار علامت گذاري – سوهان – سنباده – مفتول – در کار مصرف ميشه که البته هر کس بنا به سليقه و خلاقيت خودش ميتونه روش هايي براي رفع مشکلاتش ابدا کنه ولي ما هم سعي ميکنيم تجربيات خودمونو بگيم تا شما راحت تر کار کنيد.

قبل از شروع کار هم شما نياز به يک نقشه داريد که اصل مطلبه

لازمه که بدونيد هواپيماي آماده پرواز هم فروش ميره و همچنين کساني که ميخوان هواپيما بسازن ميتونن انتخاب کنن که کيت هواپيما بخرن و آن را طبق نقشه و دستورش بسازن که در اين حالت کليه مواد لازم در جعبه کيت موجود ميباشد و روي چوبها محل برش مشخص ميباشد و به راحتي اجزا و قطعات بدست مي آيد و همچنين ميتونيد نقشه را به تنهايي تهيه کرده و کليه چوب ها و قطعات را با اندازه گيري خودتون ببريد که اين کار مسلما کمي سخت تر از روش خريد کيت است (ولي نترسيد) به جاش ارزش کارتون بالاتره و يک کاردستي قابل پرواز و رو اصول ميسازيد که نقطه به نقطش رو سر در مياريد، حالا بعدا براتون ميگم که خصوصيات اين کار نسبت به روش خريد کيت چيه فعلا يکيش اينه که قيمت هواپيماتون ارزونتر در مياد و..........

در اين هواپيما و معمولا اکثر هواپيما ها از دو مدل چوب استفاده ميشود

1- بالسا: که چوب بسيار سبک و نرم است که در بدنه هاي خارجي و ظاهري بيشتر استفاده ميشود

2-تخته 3لا: که نسبتا قوي و مستحکم است و در همين ستون هاي عمودي و اسکلت اصلي هواپيما استفاده ميشود (لبته از روي حساب) چون وزن هواپيما هم خيلي محم است

دز قسمتي هم که موتور هواپيما به آن وصل ميشود وعمولا از يک ستون قوي (Fire Wall) استفاده ميشود که معمولا از به هم چسباندن دو تخته 3لا به يکديگر ساخته ميشود و يک صفحه ضخيمتر را تشکيل ميدهد که در ميان آن با چسب اپوکسي پر شده و همين باعث قوي شدنش ميشود

همچنين براي پايه موتور (Engine Stand) ميتوان از چوب جنگلي استفاده کرد و آن را به شکل مورد نظر در آورد البته اين پايه ها به صورت آماده با جنس هاي فلزي و پلاستيکي هم به فروش ميرون که انتخاب آن بستگي به استاندارد بودن نقشه (که پايه آماده به بدنه وصل شود) و نوع اتصال چرخ جلو (به بدنه وصل شود يا پايه موتور) و سليقه شما دارد

چرخ هاي هواپيما از نظر قطر بسته به سايز و وزن هواپيما انتخاب ميشوند که دو نوع لاستيکي و ابري دارند:

چرخ لاستيکي: استحکام بالاي دارد و به به اين زودي ها از بين نميرود و وزن آن نسبت به لاستيکي بيشتر بوده و قيمت بالايي دارد

چرخ ابري: بر اثر کارکرد ساييده ميشود و استحلاک دارد ولي در عوض قيمت پايين تر و وزن کمتري دارد

بدنه کامبزيت: اين بدنه هم از بدنه هاي بسيار محکم ميباشد که البته مدت زيادي نيست که استفاده از اين جنس در هواپيما رواج پيدا کرده است. براي ساخت اين بدنه از چسب اپوکسي يا رزين پلي استر به همراه پارچه گلاس استفاده ميشود که باز هم در بارش به صورت مفصل بايد صحبت بشه ولي از معايب اين بدنه قيمت تمام شده بالاي آن است به علت استفاده از چسب اپوکسي و گران بودن اين ماده ولي از خصوصياتش به وجود آمدن يک بدنه يک پارچه و بسيار محکم ميباشد و اين که بعد از ساخته شدنش ميتوانيم آن را رنگ کنيم.

در موارد قبلي براي رنگ آميزي هواپيما از فيلم هاي Solar استفاده ميشود

البته معمولا در يک هواپيماي فومي براي قدرت دادن به بدنه از يک لايه چوب بالسا با ضخامت کم استفاده ميشود که توسط چسب روي فوم قرار ميگيرد و قدرت بدنه را بسيار بالا ميبرد

باز هم انتخاب جنس بدنه به سايز هواپيما و نوع پرواز آن بستگي دارد

بد نيست کمي هو درباره فرامين هوپيما بدونيد

البته فرامين هواپيماي مدل با هواپيماي واقعي فرقي نميکنه

فرامين اصلي هواپيما تشکيل شده است از: Rudde - Elevator - Aileron - Throttle که اين فرامين نياز به يک راديو کنترل حداقل 4کانال دارند

Rudder: که به سکان عمودي بالک عقب هواپيما گفته ميشود وضيفه چرخش هواپيما را دارد که معمولا در دور هاي سريع استفاده ميشود و در سرعت پايين به خوبي عمل نميکند همچنين در هنگام وزش باد هاي نسبتا شديد که روي پرواز هواپيما تاثير ميگذارد از طريق اين کنترل بايد هواپيما را کنترل کنيم چون در هنگام فرود در باد اگر هواپيما را به صورت عادب بر روي زمين بنشانيم به علت کج بودن هواپيما بلا فاصله پس از برخورد با زمين واژگون ميشود به همين دليل معمولا چرخش رادر را به چرخش افقي چرخ چلو وصل ميکنند تا بر روي زمين بتوانند هواپيما را در سرعت پايين کنترل کنند و عمل همچنين براي تاکسي استفاده ميشود

Elevator: همين طور که از اسمش پيداس جهت تغيير ارتفاع هواپيما يه کار ميرود که بر روي بالک افقي عقب هواپيما وصل است و با چرخش به طرف بالا باد را به بالا ميشکند و در نتيجه انتهاي هواپيما به صرف پايين ميايد و باعث اوج گرفتن ميشود و براي پايين آمدن بر عکس همين حالت عمل ميشود

Aileron: الران روي بال اصلي هواپيما قرار دارد که از دو تکه بر روي دو بال جلو تشکيل ميشود که اين دو سکان به صورت مخالف يکديگر عمل ميکنند و با شکاندن بال هواپيما را به چپ و راست هدايت ميکنند.

Throttle: جهت کم و زياد کردن گاز موتور ايتفاده ميشود که با اتصال يک سروو به اهرم هواي موتور مقدار گاز موتور را کنترل ميکنيم

هواپيما ها نسبت به نوع نقشه و طراحي ممکن است يک يا دو مورد از اين فرامين را نداشته باشند مثلا در عکس بالا هواپيمايي که ميبينيد فاقد Aileron ميباشد و در نتيجه زاويه بال هاي جلو بيشتر ميشود

همچنين برخي از هواپيما ها کنترل گاز موتور را ندارند و پس از روشن شدن هواپيما در حال گاز خورد است در اين صورت براي پروار يک نفر بايد هواپيما را با دست روي باند صاف نگه دارد و با علامت خلبان ان را رها کند
وقتي کليه وسايل براي ساخت هواپيما آماده شد نوبت ميرسه به خواندن و درک کامل نقشه.

چيزي که خيلي محمه اينه که شما بتونيد قبل از ساخت هواپيما نقشه اي که از روي آن الگو برميداريد کاملا درک کنيد و کليه قطعات و قسمت ها برايتان شفاف شود و هر چيزي که متوجه نشديد حتما با مشورت با ديگران و قبل از شروع کار آن را درک کنيد.

نقشه مورد نظر را روي ميز کار طوري بچشبانيد که لبه هاي کاغذ بلند نشود و مزاحمت در کار ايجاد نکند.

من پيشنهاد ميکنم ابتدا براي ساخت بال اصلي هواپيما اقدام کنيد و بعد از آن به سراغ ديگر اجزاء مثل بدنه و... برويد.

بعضي ها ميگن بال هواپيما سخت ترين و حساس ترين قسمته و بيشتر از جاهاي ديگه براي ساختن وقت ميبره ولي به نظر من ساخت بال هواپيما فقط 25% کاره و وقتي که بال ساخته شد تازه 75% کار مونده چون اصل وقت گيري و حساسيت کار ريزه کارياس که در نگاه اول به چشم نمياد ولي واقعا وقت گيره و اتفاقا به نظر من بال بهترين قسمتيه که کمتر از قسمت هاي ديگه خسته کنندس فقط نياز به کمي دقت داره و محاسبات درست قبل از شروع کار.

يک بال به طور کل به دو قسمت قرينه تقسيم ميشه که به صورت جداگانه ساخته ميشن و پس از کامل شدن به يکديگر اتصال پيدا ميکنند پس ما در کلا درباره نصف بال حرف ميزنيم چون هر دو بال مثل هم هستند و در نقشه هم هميشه الگوي نصف بال را قرار ميدهند.

يک بال از تعدادي "ريب" (Rib) تشکيل ميشود که به صورت عمودي در يک راستا در کنار يکديگر با فاصله هاي مشخص قرار ميگيرند و جهت اتصال ريب ها از چوب هاي طولي با ابعاد مقطعي (مثلا 10 * 5ميليمتر) استفاده ميشود (در نقشه اين نوع چوب ها با نامهاي SPAR در چوب هاي محکم و نام Square در چوب هايي که بايد از جنس بالسا بريده شود مشخص ميشود). به طور معمول در يک بال معمولي از 4شاخه استفاده ميشود که دو شاخه آن در وسط هر ريب (يکي در زير و يکي در روي ريب) قرار ميگيرد که هنگام برش ريب ها بايد جاي تير در آن به همان اندازه و مقداري فضا جهت قرار گرفتن چسب در ميان آنها خالي باشد و معمولا براي تير هاي ميانه ريب ها از جنس اسپار استفاده ميشود که بايد قوي باشد، دو تير ديگر هم يکي در جلوي ريب و ديگري در انتهاي ريب قرار ميگيرد که از جنس بالسا يا سکوار ميباشد و باشد.

اين چوب ها معمولا با اندازه هاي مشخص و مختلف بنا بر استفاده هاي مختلفي که مشود به فروش ميرسد و ميتوانيد به صورت آماده خريداري کنيد و به اندازه طول مورد نظر آن را برش دهيد (ابعاد تير ها هم در نقشه مشخص ميباشد.

ممکن است در ابتدا که به نقشه نگاه ميکنيد نقشه کمي به نظرتان گنگ باشد و تعجب کنيد که چرا کليه اندازه ها وجود ندارد ولي نگران نباشد، يکي از دلايلي که گفتم نقشه رو روي ميز بچسبانيد همينه. شما بايد قطعات بال را بعد از بريدن روي نقشه سرهم کنيد نميدونم در تعميرات خودروهاي تصادفي چيزي به نام سلت شنيديد يا نه ولي اين عمل هم چيزي شبيه به همينه چون در خودروهايي که ميخواهند به طور خيلي دقيق قطعات را تعمير کنند بدنه ماشين رو روي دستگاهي ميبندند که سلت نام دارد و توسط الگو هايي که رو آن تعبيه شدن هر قطعه فقط در حالتي بسته ميشود که در جاي خودش باشد و سالم باشد، در اين حالت هم شما ميتوانشد با قرار دادن قطعات بر روي عکس خودش آنها را با فاصله ها و اندازه هاي مشخص و دقيق خودش اسمبل کنيد.

نکته اي که هست در مورد برش ريب هاي بال است و همچنين خيلي از قسمت هاي ديگر هواپيما که بايد به همين شکل بريده شود. قطعاتي مثل ريب که ممکن است شکل نامنظمي داشته باشد و ابعاد دقيقي ندارد که بتوانيد نقش آن را روي چوب در بياوريد بايد به اين روش آماده شود:

يک کاغذ کاهي يا هر کاغذي که بتوانيد نقشه قطعه مورد نظر را روي آن کپي کنيد آماده کنيد و نقشه ريب را از روي نقشه اصلي روي کاغذ با قرار دادن آنها بر روي يکديگر با مداد بکشيد و نقشه اي که کشيديد با قيچي و تيغ کاتر به همان شکل برش دهيد و حالا آن را روي چوب قرار دهيد و با مداد خط مدل را روي چوب بکشيد، حالا ميتونيد قطعه مورد نظر را روي چوب بريد و از آن جدا کنيد.

نکته ديگري هم هست و آن اين است: در يک هواپيما ممکن است کليه ريب هايي که در بال استفاده ميشود دقيقا به يک اندازه باشد و اين حالت، حالت ساده اي است که با يک نقشه کليه آنها بريده ميشود ولي در مدلهايي هم ريبها همگي به يک اندازه نيستند و اندازه هر ريب با ديگري متفاوت است و هر ريب براي خودش يک نقشه لازم دارد. در اينجور هواپيما ها ممکن است در نقشه فقط ابعاد ريب ابتدايي و ريب انتهايي مشخص شود در صورتي که ريب هاي مياني هم هر کدام ابعاد خاص خودشان را دارن که در اين حالت شما بايد با استفاده از ريب ابتدايي و انتهايي که ابعاد آن را داريد ريبهاي مياني ديگر را به همان نسبت يکي يکي به دست آوريد البته با محاسبه محل قرار گيري تير ها که در نقشه مشخص است و همچنين اختلاف شيب زير بال هواپيما.

بهترين و دقيق ترين و ساده ترين کاراینه که ميتونيد به وسيله نرم افزارهايي مانند (Corel Draw – Free Hand – Auto Cad) انجام دهيد
ريب هاي سر بال از چوب بالسا بريده ميشود ولي ريبهاي استدايي بال که محل اتصال دو بال است و همچنين ريب هاي دوم و سوم که شاسي مشترک دو بال از ميان آن عبور ميکند و همچنين در صورتي که چرخ ها روي بال نصب باشد ريب هاي زير چرخ ها بايد از پلي وود (تخته سه لا) از نوع مرغوب باشد.

توجه داشته باشيد که در هيچ جايي از هواپيما از تخته سه لايي هايي که سوراخ در آنها وجود دارد يا گره چوب وجود دارد استفاده نکنيد چون بسيار استحکام را کم ميکند و قبل از برش زير و روي تخته را به خوبي بررسي کنيد تا بعد از برش زحمتتون به حدر نرفته باشه.
لازم به توضيح است که " ريب " در اسکلت بال هواپيما قرار داره و همون تيغه هاي بين بال است که در طول بال با فاصله هاي مشخص قرار داره و شکل اصلي بال رو تشکيل ميده

بعد از آماده کردن ريب ها به روش هايي که گفتم و يا هر روشي که به نظر خودتون راحت تره نوبت ميرسه به تيرکهاي افقي بال که توسط آنها ريبها به يکديگر متصل ميشن و شبکه بال با مجموع اين قطعات مسلح ميشه، البته ميتونيد براي اين تير ها از چوب بالسا استفاده کنيد (در هواپيما هاي سايز متوسط حدود40) و در هواپيما هاي کوچکتر بايد از بالسا استفاده کنيد.

براي برش تير ها از چوب بالسا يا بايد چوب را با ابعاد مورد نظرتون به صورتي طولي تهيه کنيد و يا بايد ورق بالسا با ضخامت مناسب تهيه کردن و با برش عرض آن را بدست آوريد و پيشنهاد ميکنم براي اينکه برش ها دقيق و گونيا بدست بياد از يک نجار کمک بگيريد تا با دستگاه برش بتونه براتون به دقت برش بده البته با اره موئي هم ميتونيد با حوصله زياد اينکار رو انجام بديد، يا ميتونيد به قول دوستمون آقا خسرو گل از دستگاه برش CNC استفاده کنيد که بعيد ميدونم تو ايران بتونيد پيدا کنيد...

يک با معمولا 4تيرک داره که در طول بال قرار دارند و يکي در انتهاي ريب ها و يکي در ابتداي ريبها و 2تير ديگه در وسط ريب هستند و شياري که تيرها در ريب قرار ميگيرند قبلا روي تک تک ريبها تعبيع کرديد.

تيرک ها رو با طول مشخص شده در نقشه ببريد و پس از قرار دادن ريبها روي تيرک ها بال رو به صورت موقت سر هم کنيد و محل قرار گرفتن قطعات را روي هم که قرار است با چسب اتثال پيدا کنند با مداد علامت گذاري کنيد تا بتونيد موقع چسب زدن قطعات رو در جاي دقيق خودشون قرار بديد.

يادتون باشه که قرار بود نقشه اصلي رو در حالي که يک سلفون جهت کثيف نشدن و سالم موند روي آن کشيديد روي ميز کار چسبونديد و بال را روي نقشه و دقيقا قطعات را در جاي خودشون قرار ميديد.

در ساخت بال بايد خيلي دقت کنيد که همونطور که هر دو بال هواپيما رو دقيقا مثل نقشه در مياريد، کوچکترين اشتباهي در هر يک از بالها باعث از بين رفتن قرينگي بالها ميشه و تاپير مستقيم در پرواز ميذاره، پس دقت لازم رو داشته باشيد و سعي کنيد اين کار رو با حوصله تمام انجام بديد چون اگه اشتباه بال رو بسازيد بعد از ساخته شدن هواپيما هيچ راهي نداريد بجز ساختن دوباره بال.

نکاتي که در هنگام ساخت بال بايد توجه کنيد،

توجه با زاويه بين دو بال است که بايد در هنگام ساخت هر يک از بال ها ريب اول رو با زاويه مناسب بچسبونيد تا هنگام چسباندن دو بال به يکديگر زاويه خود به خود ايجاد بشه و ميدونيد که اگه اين زاويه هم بعد از چسباندن قرينه نباشه در پرواز مشکل ساز خواهد شد (پس باز هم دقت لازم رو بايد داشته باشيد). ضمنا ريب اول که با زاويه چسبيده ميشه و همچنين ريبهاي دوم و سوم نبايد از چوب بالسا باشه (نبايد از چوب بالسا باشه چون کل فشار بال رو همين چند قطعه اول ميباشد)

براي قوي بودن بالها فقط به چسبيدن اولين ريبها به يکديگر نبايد کفايت کنيد و تو نقشه اگر دقت کنيد ميبينيد که قطعه اي با ضخامت مناسب و طول حدود يک سوم يک بال که از وسط داراي زاويه بال ميباشد قرار دارد که جنسش از چوب سخت ميباشد (چوب جنگلي) و شما بايد اين قطعه رو با تراشيدن توسط اره و سوهان و سنباده به شکل مورد نظر در بياريد و همچنين در ريب هاي ابتدايي بال (بسته به سايز هواپيما و طوا بال) در وسط ريب سوراخي طراحي شده که در هنگاه چسباندن دو بال به يکديگر چوب سخت رو از سوراخها عبود ميديد (به طوري که نصف چوب در اين بال و نصف بعدي هم در بال ديگر قرار بگيره و محل ارتباط چوب را با هر يک از ريبها با چسب ميچسبانيد

اين کار باعث ميشه که فشار عمودي باد و وزن هواپيما روي بال تقسيم بشه به چند قسمت و کل فشار به ابتداري بال وارد نشه.

البته اگه به کار خودتون جهت ايجاد زاويه بين دو بال با همون ريب هاي اول اعتماد داريد و مطمئنيد که اين کار رو با محاسبات رياضي ميتونيد دقيق انجام بديد، ميتونيد در هنگام تعبيع سوراخ مخصوص عبور چوب سخت بين بال طوري طراحي کنيد که يک چوب صاف رو از آن عبود بديد ولي در اين حالت اگه در محاسبات ريب اشتباه کردن باشيد بالها با همون اشتباه به هم ميچسبند...
حالا بايد قطعات بال رو به هم بچسبونيد، من پيشنهاد ميکنم از چسب اپوکسي 2ساعته استفاده کنيد تا فرصت کافي براي انجام کار داشته باشيد، از چسب چوب هم ميشه استفاده کرد

هنگامي که قطعات هر بال رو روي هم سوار کرديد با علامت گذاري و شماره گذاري تک تک قطعات ميتونيد کار خودتونو در هنگام چسباندن ساده کنيد و جلوي اشتباه رو بگيريد.

وقتي قطعات را با چسب آغشته ميکنيد و روي هم ميگذاريد بايد توسط کش يا گيره کاغذ آنها را تحت فشار قرار بديد تا از جاي خودشون تکون نخورن، ميتونيد براي قويتر شدن بال در قسمت هاي کنج ريبها به تير ها که سطح مقطع کوچکي داره از ماهيچه استفاده کنيد و اينکار رو ميتونيد با تکه هاي بالسا و يا همون چسب استفاده کنيد

براي اينکه بال را به صورت گونيا بچسبونيد ميتونيد از لبه ميز يا خط سرميک کف اطاق استفاده کنيد و آن را الگو قرار بديد.

بعد از اينکه بال چپ و راست رو چسبونديد حالا بايد هر دو بال را به هم بچسبونيد و در اينجا بايد دقت لازم رو داشته باشيد تا زاويه بين دو بال درست به وجود بياد.

ضمنا توجه داشته باشيد که هر چقدر که دلتون بخاد نميتونيد از چسب و هر چيز ديگه استفاده کنيد و محدوديت وزن هواپيما رو هم در نظر بگيريد، پس سعي کنيد از چسب زدن دز جاهايي که نياز نيست خودداري کنيد(مثل جاهايي که چسب شرره کرده و يا از لبه هاي قطعه بيرون زده) همه اينا رو همون موقع که چسب خشک نشده ميتونيد به راحتي پاک کنيد.

قطعه اي از بالسا هم در نوک بال داريد که بايد از بلوک استفاده کنيد و با سنباده گردي مورد نظر رو که در نقشه مشخص شده به وجود بياريد .

در تير انتهاي ريب ها که سکان ها به آن وصل ميشن و شما از جنس سخت استفاده کرديد بايد شيار مخصوص لولا هاي شهپر رو در بياريد، لولا ها رو هم ميتونيد به صورت آماده که مخصوص همين کار است خريداري کنيد و هم ميتونيد از تکه هاي فيلم راديو لوژي استفاده کنيد و نيمي از آن را در سکان و نيمي ديگر را در بدنه قرار بديد، البته در هواپيماي کوچيک بهتره که از همون فيلم راديولوژي استفاده کنيد چون وزن کمتري داره ولي اگه هواپيماي بزرگ ميسازيد از لولا استفاده کنيد (حداقل در هر سکان يکي از لولاها)

يک سکان با توجه به طولش تعداي لولا داره که مثلا اگر طول بال 1متر است سکاني با 3 يا 4 لولا بايد داشته باشه و ور اينگونه موارد که تعداد لولا ها بيشتر از 2عدد ميشه دقت شما هم در به وجود آوردن شيار لولا ها چند برابر بايد بشه چون اگر در 3لولا که هر سه ميخان در يک محور گشتاور داشته باشن يکيشون 1ميليمتر اختلاف داشته باشه سکان در هنگام چرخش به هر 3لولا فشار مياره و چرخش سکان با پرش انجام ميشه که اصلا در مناسب نيست و پرواز را با مشکل مواجه ميکنه و شما هيچ تسلطي نميتونيد در فرامين ظريف خودتون داشته باشيد.

بعد از آماده شدن کامل بال و نصب سکان ها در حالي لينک هاي مربوط به سروو راديو در جاي خودش کشيده شده (سکان هاي بال اصلي هواپيما "الران" هميشه معکوس يکديگر کار ميکنن و لينک آنها به قطعه پلاستيکي گرد روي سروو "هر کدام به يک جهت قطعه" وصل ميشن تا با چرخش سروو لينک ها معکوس يکديگر حرکت کنند) يادتون باشه که در بال بايد جاي سروو هم بايد در بياريد و سروو رو بعد از قرار دادن در محل خودش با پيچ ببنديد، پس تکيه گاه زير سروو بايد استحکام کافي رو داشته باشه تا با بستن پيچ سروو چوب زير آن ترک نخوره

چند تا کار کوچيک و ساده مونده که بايد روي بال انجام بديد تا بال آماده بشه

اگر توجه کنيد در فاصله بين ريب ها و بين دو تير افقي وسر ريب ها فاصله بين دو تير در بين تک تک ريب ها توسط قطعاتي از بالسا با ضخامت 2 يا 3ميليمتربه صورت عمودي پر شده، براي اين کار بايد ورق بالسا را به اندازه همين فواصل توسط تيغ کاتر ببريد و با چسب به لبه دو تير وصل کنيد. اين عمل در عين سادگي باعث بالا رفتن مقاومت بال ميشود.
در مرحله پاياني بايد روکش چوبي بال را اماده کنيد و طبق نقشه قسمت هايي که نياز به روکش دارد بريده و بچسباندي، براي اينکار بايد از ورق بالساي 1.5 ميليمتر (ضخامت مشخص شده در نقشه) استفاده کنيد، در اين حالت ميتونيد چوب را با قوص بال حالت داده و به همون حالت بچسبونيد چون بالساي 1.5 ميليمتر آنقدر نرم است که به اندازه زيادي ميتونيد اون رو در يک جهت پيچ دهيد. همچنين براي زير و روي لبه بيروني ريب ها هم بايد با استفاده از بالسا به ضخامت روکش ها قطعات باريکي (طبق نقشه) ببريد و بچسبوند، اين کار جهت بيشتر کردن سطح مقطع لبه ريب ها است تا کاور پلاستيکي که در آخرين مرحله رو بال ميچسبد به خوبي روي بال بنشيند.

.اين كيت از دو قسمت تشكيل يافته است .

1 – فرستنده ( فيبر كوچك )
2 – گيرنده ( فيبر بزرگ ) قطعات فرستنده در بسته جداگانه قرار دارند
در مونتاژ و لحيمكاري از قلع اندود نمودن نوارهاي مسي ، بخصوص قسمتهاي بوبين فرستنده و گيرنده كه بصورت نوار مسي بر روي فيبر طراحي شده اند جداً اجتناب نمائيد . هر گونه قلع اضافه در نقاط فوق باعث تغييرات زياد در فركانس ارسال فرستنده و يا فركانس دريافت گيرنده خواهد شد و اين باعث عدم تطبيق فرستنده و گيرنده ميشود . ( فركانس فرستنده و گيرنده در محدوده 400 مگاهرتز است )
در مونتاژ فرستنده به اين نكات توجه نمائيد :
1 – چهار عدد خازن عدسي ( حدود 5 تا 7 پيكوفاراد ) در نقاط مشخص شده با عبارت C نصب شوند .
2 – ترانزيستور چنان در مكان خود قرار گيرد كه از نظر سطح مقطع ، بر شكل روي فيبر منطبق شود .
3 – در نصب ديود نوراني بايد پايه كوتاهتر آن در خانه با علامت پخي قرار گيرد . ( بهتر است اين ديود كاملا به فيبر بچسبد )
4 – پتانسيومتر بترتيب پايه هايش در مكان خود نصب شود . ( رعايت پايه وسط و دو پايه كناري الزامي است )
5 – در نصب آي سي از سوكت استفاده شود و در قرار دادن آي سي بر روي سوكت حتماً به ( تو رفتگي لبه آي سي ) توجه شود .
6– خازن تريمر VC بر اساس شكل سطح مقطع خود در مكان مربوطه نصب شود .

در مونتاژ گيرنده به اين نكات توجه نمائيد :
1– در نصب ديودهاي يكسوساز d و D به نوار رنگي روي بدنه آنها توجه شود ( اين نوار بر نوار سفيد شكل روي فيبر منطبق ميشود )
2 – در نصب ديود نوراني بايد پايه كوتاهتر آن در خانه با علامت پخي قرار گيرد . ( بهتر است اين ديود كاملا به فيبر بچسبد )
3 – بوبين L1 تشكيل يافته از حدود 2 تا 3 دور سيم نازك لاكي ( شماره 015 ) كه بر روي هسته هوا به قطر حدود 2 تا 3 ميليمتر پيچيده ميشود . براي هسته ميتوان از لوله داخلي خودكار بيك استفاده نمود و پس از پيچيدن بوبين بر روي آن ، توسط مقداري چسب مايع آن را محكم نمود . سيم لاكي مورد نياز در بسته بندي قطعات قرار داده شده است .
4 – در نصب خازنهاي الكتروليت بسته به نوع اكسيل و غير اكسيل ، به پايه مثبت و منفي آنها توجه شود . محل قطب منفي با علامت حلال سفيد مشخص شده است .
4 – در نصب آي سي ها از سوكت استفاده شود و در هنگام قرار گرفتن آي سي ها به تو رفتگي لبه آنها توجه نمائيد .
5 - تغذيه گيرنده 12 ولت است كه بايد از طريق باتري يا آدابتور كاملاً رگوله شده تامين و با رعايت قطب مثبت و منفي به محل BAT متصل شود .
6 – فعلا در مكان J سيمي متصل نكنيد . در ادامه اين راهنما در مورد اين جامپر و كاربرد آن توضيح داده مي شود .
تنظيم فرستنده و گيرنده :
ابتدا تغذيه گيرنده و سپس تغذيه فرستنده را وصل نمائيد . پس از اينكار ، قسمت بوبين فرستنده را بر روي قسمت بوبين گيرنده قرار دهيد .
( بوبين فرستنده بصورت نوار مسي و در محدوده خازن تريمر تا ديود نوراني است و بوبين گيرنده هم بصورت نوار مسي و در مقابل خازن C1 و بشكل U كاملاً مشخص مي باشد ) . پس از نزديك نمودن بوبين فرستنده و بوبين گيرنده به همديگر ، ضمن فرمانهاي متوالي به كليد فشاري فرستنده ، توسط يك پيچ گوشتي عايق ، پتانسيومتر PT را تنظيم كنيد . ملاحظه ميشود كه در محدوده كوچكي از تنظيم پتانسيومتر ، همزمان با فرمان به كليد فشاري فرستنده ، گيرنده نيز فرمانهاي فرستنده را دريافت و اين عمل با روشن و خاموش شدن ديود نوراني گيرنده ( همزمان با فرمانهاي فرستنده ) كاملاً مشخص ميشود . اگر دقيق به تنظيم پتانسيومتر توجه شود ، متوجه اين مسئله ميشويد كه يك حد پائين و بالا براي قسمتي كه پتانسيومتر تنظيم است وجود دارد . يعني با چرخاندن پتانسيومتر ، در محدوده مشخصي ، فرمانها در گيرنده دريافت ميشود . حال براي بهترين تنظيم پتانسيومتر كافي است آن را در وسط محدوده تنظيم قرار دهيد . تا اينجا كليه مراحل در وضعيتي انجام مي شد كه بوبين فرستنده بر روي بوبين گيرنده قرار داشت و حداقل فاصله بين اين دو قسمت كيت ها وجود داشت . حال دو كيت را در فاصله يك متري از همديگر قرار دهيد و اينبار همزمان با فرمانهاي متوالي به كليد فشاري فرستنده ، اقدام به تنظيم ازن تريمر فرستنده نمائيدتا فركانس فرستنده در محدوده دريافت گيرنده قرار گيرد . در تنظيم خازن تريمر نيز ملاحظه ميشود كه در محدوده كوچكي از تنظيم آن ، فرمانها در گيرنده دريافت ميشود . حال ميتوانيد چندين متر ديگر از گيرنده دور شده و مجدد تنظيم خازن تريمر را تكرار كنيد . طي چند مرحله دور شدن و تنظيم مجدد خازن تريمر ، مدار در حداكثر برد تنظيم خواهد شد .
پس براي تنظيم دو كيت ابتدا بوبينهاي دو كيت را به همديگر نزديك كنيد و در نخستين قدم اقدام به تنظيم پتانسيومتر فرستنده نمائيد و آن را در وسط محدوده اي كه فرمانهايش در گيرنده دريافت ميشود قرار دهيد ، سپس دو كيت را طي چند مرحله از هم دور و در هر بار فقط خازن تريمر را تنظيم كنيد . اين روش ساده ترين راه براي تنظيم فركانس فرستنده بر روي فركانس گيرنده بود كه براحتي قابل انجام است . ساير روشها نياز به تجهيزات آزمايشگاهي پيشرفته دارد كه در صورت لزوم دانشجويان گرامي ميتوانند توسط يك اوسيلوسكوپ 100 مگاهرتز بصورت علمي تر ، اقدام به تنظيم فرستنده و گيرنده نمايند .
در خروجي مدار يك رله تعبيه شده است كه بكمك كنتاكتهاي خروجي آن ميتوان وسيله اي برقي را توسط اين مدار از راه دور كنترل نمود . در خروجي مدار نقطه A مشترك بوده و نقاط B دو كنتاكت متغير خروجي رله ميباشند . جهت سهولت شما ميتوانيد نقاط A و يكي از B ها را در مسير يكي از سيمهاي تغذيه وسيله برقي مورد نظرتان قرار دهيد .
در شرائط فعلي با يك فرمان به كليد فرستنده ، رله گيرنده وصل و با فرمان دوم ، رله گيرنده قطع مي شود . چنانچه تمايل داشتيد رله گيرنده بصورت پالسي عمل كند ، يعني مادامي كه دستتان بر روي كليد فشاري فرستنده قرار دارد ، رله گيرنده وصل و با رهاكردن كليد فشاري فرستنده ، رله گيرنده هم قطع شود دو كار بايد انجام شود . ابتدا اينكه در مكان J يك تكه سيم كوتاه بعنوان جامپر وصل كنيد و دوم اينكه IC.2 را از روي سوكت آن برداريد . به اينصورت رله گيرنده همزمان با فشار كليد فرستنده فعال و با رها كردن كليد فشاري فرستنده ، غير فعال مي شود .
در صورت تمايل مي توانيد براي تغذيه فرستنده از باتريهاي نيم قلمي 12 ولت مخصوص كنترل هاي اتومبيل ( البته از نوع 12 ولت ) استفاده كنيد .
نصب يك آنتن كشوئي با طول حداكثر 30 سانتيمتر به محل ANT فرستنده ، نقش بسيار مهمي در برد مجموعه دارد . در يك مونتاژ تميز و تنظيم اصولي ، برد اين مدار بدون آنتن حدود 10 متر و با آنتن ( بسته به فضاي باز و بسته ) از حدود 50 تا 150 مترخواهد بود .
توجه مهم : در تنظيم خازن تريمر حتماَ از پيچ گوشتي مخصوص مدارات فركانسي استفاده نمائيد

ساخت هواپیمای مدل

مطالب مشابه :

یک کاردستی ساده وزیبا:ساخت جاخودکاری با قوطی کنسرو

آموزش کاردستی با وسایل دوریختنی

آموزش تصويري ساخت کاردستی کاغذی

آموزش ساخت كاردستي زيبا و ساده قاب عكس چوب بستني

آمموزش ساخت کاردستی آبشار کاغذی

ساخت هواپیمای مدل