مدل منابع واقعی در مدیریت دارایی و بدهی بانك‌ها

بانكداري
مدل منابع واقعی در مدیریت دارایی و بدهی بانك‌ها

ترجمه: علی سرزعیم
مدل منابع واقعي كه توسط سيلي و ليندلي (1977) طراحي شد، اندازه و ساختار دارايي و بدهي بانك‌ها را بر حسب جريان هزينه منابع واقعي نگه داري اقلام ترازنامه تشريح مي‌كند.

اين مدل با يك تابع توليد شروع مي‌شود كه تركيب‌هاي مختلف دارايي و بدهي را به تركيب نهاده‌هاي ممكن مربوطه مرتبط مي‌سازد. فرض كنيد كه ترازنامه يك بانك به شكل زير معرفي گردد:
L+R=D
ميزان ذخاير با يك ضريب ثابت ذخيره k و نهاده‌هاي توليد كه شامل نيروي كار، سرمايه، ساختمان و غيره مي‌شود با شاخص منابع به شكل I نشان داده مي‌شوند. تابع توليد نهاده‌هاي I را گرفته و L و D را توليد مي‌كند.
F(L,D,I)=0
منابع I براي نگهداري سپرده‌ها و وام‌ها استفاده مي‌گردد. اين امر از طريق توابع توليدي منحصر به هر كدام از آنها كه قيود مربوط به مثبت بودن بهره‌وري حاشيه‌اي و بهره‌وري حاشيه‌اي نزولي نهاده‌ها را برآورده مي‌سازد ممكن مي‌گردد.
از اين مدل براي تخصيص منابع به منظور مديريت دارايي‌ها و بدهي‌ها استفاده مي‌شود اما اين مدل مي‌تواند فاصله ميان نرخ بهره وام و تسهيلات (حاشيه واسطه گري) را به عنوان تابعي از هزينه‌هاي عمليات يا پرسنلي تعريف كند. در كادر 5/7 اين نكته را به طور رسمي‌استخراج شده است.
مدل منابع واقعي را مي‌توان براي تبيين كل طيف فعاليت مختلف بانك‌ها در قالب توليد سپرده براي عرضه كافي تسهيلات استفاده كرد. اين مدل حاشيه واسطه‌گري را به عنوان هزينه عمليات توجيه مي‌كند، اما اين تبيين همانند تبيين مدل سبد دارايي يا مدل انحصار، تبييني جزيي است.
مدیریت بدهی
مديريت بدهي به معني جذب فعال سپرده به منظور پاسخگويي به تقاضاي وام است. قيمت گذاري رقابتي سپرده‌ها به شكل نرخ سود سپرده‌هاي ديداري و مدت دار، نتيجه مستقيم مديريت بدهي است. مدل مونتي-كلاين نقطه شروع خوبي براي بررسي عرضه سپرده توسط بانك‌ها در جهت جوابگويي به تقاضاي سپرده به عنوان بخشي از كل تقاضاي غيربانكي سپرده‌ها است. با فرض اينكه تابع هزينه‌اي كه هزينه‌هاي ايجاد وام و سپرده‌ها را تشريح مي‌كند تفكيك‌ناپذير باشند، اين نتيجه‌گيري كه نرخ‌گذاري سپرده و وام مي‌تواند مستقل از يكديگر انجام گيرد را مي‌توان كنار گذاشت. اگر فرض شود كه هزينه حاشيه‌اي توليد وام هزينه حاشيه‌اي سپرده را افزايش مي‌دهد، مي‌توان اين بحث را مطرح كرد كه به ازاي هر افزايش در هزينه حاشيه‌اي سپرده‌ها، بانك انحصاري نيازمند افزايش در حاشيه واسطه‌گري به منظور جبران آن است.
بانك رقابتي تقاضاهاي بيشتر وام را از طريق بازار بين بانكي تامين مالي مي‌كند و به اين شكل مديريت بدهي را انجام مي‌دهد. از آنجا كه بانك رقابتي قيمت پذير است، نرخ بهره نسبي داده شده فرض مي‌شود و موقعيت نسبي وام و دارايي‌هاي نقدي از قبل داده شده فرض مي‌شود. تابع سود بانك رقابتي به شكل زير فرض مي‌گردد:

در فرمول فوق، rI و I به ترتيب نرخ بهره قرض گرفتن در بازار بين بانكي و حجم منابع قرض گرفته شده از بازار بين بانكي است. شرط تامين مالي حاشيه اي اين است كه هر افزايشي در دارايي‌ها كه در اثر افزايش برونزا در تقاضاي وام بانك‌ها ايجاد گردد، با افزايش در قرض گرفتن از بازار بين بانكي سازگار مي‌شود:
dl+dT=dI
اگر نسبت دارايي‌هاي نقدي T به وام L با نسبت نرخ بهره‌هاي موجود مشخص شود، آنگاه T=aL خواهد بود و حاشيه سود بدست آمده از افزايش در وام مساوي خواهد بود با:

عبارت فوق مي‌گويد، با فرض اينكه مجموع بازده دارايي بيشتر از هزينه‌هاي قرض گرفتن از بازار بين بانكي باشد، بانك‌هاي رقابتي از بازار بين بانكي براي جوابگويي به افزايش تقاضاي وام خود استفاده خواهند كرد.

مدل منابع واقعی در مدیریت دارایی و بدهی بانك‌ها

مطالب مشابه :

حسابرسی دارایی ها

مدل منابع واقعی در مدیریت دارایی و بدهی بانك‌ها

فرمول نسبتهای مالی

حسابداري

سهميه استخدامي جديد دستگاههاي دولتي در برنامه پنجم

بیوگرافی استاد محمد قاضی

بخشنامه وزارت امور اقتصاد و دارائي استان در خصوص بخشودگي مالياتي سنوات و مانده مرخصي صرفاً در زمان ب

دكتر سيدمحمددبيرسياقي

رشته صنايع شيميايي