دلا خون گريه كن، چون اربعين است

امروز رفتم میدون امام حسین، صادق آهنگران قسمتی از این شعر زیبا رو تو میدون امام حسین با صدای دلنشینش خوند:

سوز اى دل، كه امروز اربعين است عزاى پور ختم المرسلين است مرام شيعه در خون ريشه دارد نگهبانى ز خط خون، چنين است

حسين بن على سالار دين است امام و رهبر اهل يقين است قيام كربلايش تا قيامت سراسر درس، بهر مسلمين است

حسين است آنكه با حق همنشين است خدا را حجت و دين را امين است حسين است آنكه در «خط شهادت‏» امام اولين و آخرين است

حسين است آنكه حق را جاودان كرد حسين است آنكه باطل را عيان كرد حسين است آنكه حكم دين بيان كرد حسين است آنكه با قرآن، قرين است

دلا! كوى حسين، عرش زمين است مطاف و كعبه اهل يقين است اگر جمع شهيدان، حلقه باشند حسين بن على، آن را نگين است

افق، از خون پاكان لاله گون است نهال دين حق، محتاج خون است براى يارى حق، بهترين راه شهادت در ره قرآن و دين است

شهادت، زندگى در «لامكان‏» است شهادت، لطف حق، لطفى نهان است شهادت چون حيات جاودان است ميان مرگ‏ها، زيباترين است

اگر در كربلا، غم بى‏شمار است اگر دلهاى شيعه داغدار است اگر چشمان مهدى (ع)اشكبار است ز داغ آن «وداع آخرين‏» است

پيام خون، خطاب آتشين است بقاى دين، رهين اربعين است كه تاريخ پر از خون و شهادت سراسر اربعين در اربعين است

در آن دوران شوم سلطه شب كه مى‏دوزند از افشاگران، لب جهاد حضرت سجاد و زينب بيان خطبه‏هاى آتشين است

زبان زينب، آن بانوى پر درد كه هست آموزگار هر زن و مرد چنان در كوفه، طوفانى به پا كرد كه گويى خود، امير المؤمنين است

اسيران را چو بر محمل نشاندند تو گويى تير غم بر دل نشاندند گلى راچيده و در گل نشاندند «رقيه‏» آن گل شاداب دين است

ديار شام، با غمها قرين است قلوب شيعيان، زان غم حزين است مزار زينب و قبر رقيه تجليگاه عشق عارفين است

شهيدان را، مكان، خلد برين است و عاشورا نبرد كفر و دين است به ياد كربلا دلها غمين است دلا خون گريه كن، چون اربعين است