نگاهی به نمایشنامه ی رادیویی

نویسندگی برای رادیوهنر ظریفی است که هر قلم به دستی توانایی انجام آن را ندارد. این کار نیاز به ذوق سرشار و نیروی تخیل قوی و کار مداوم دارد و تا کسی استعداد لازم را برای این هنر ظریف نداشته باشد، موفق نمی شود.<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

فراموش نکنیم مطالبی که برای رادیو نوشته می شود، باید با مطالبی که برای سایر رسانه های گروهی (نوشتاری و یا دیداری) تهیه می شود تفاوت داشته باشد و رعایت کردن این تفاوت ها بی نهایت مهم و قابل توجه است.

اولین و بزرگترین مشکلی که برای نویسنده رادیویی وجود دارد، محدودیت زمانی است. به عبارت دیگر برای برنامه های رادیویی زمان محدودی در نظر گرفته می شود و نویسنده ناچار است مطلب خود را به شیوه ای بنویسد و تنظیم کند که در چارچوب زمانی که دراختیار دارد بگنجد و همین عامل انگیزه ای می شود تا کوتاه اما گویا بنویسد.

نویسنده رادیویی میداند که کار او با نویسنده داستان یا کتاب تفاوت هایی اساسی دارد و اگر نوشته او گنگ و مبهم و نامفهوم باشد، برای شنونده این امکان ندارد که که آن را دوباره بشنود، بنابراین یک نوشته رادیویی در کنار جذاب بودن باید کاملا روشن و تاحد ممکن کوتاه و آسان فهم باشد.

نویسنده برای نوشتن نمایشنامه در وهله اول باید موضوعی جالب و بکر را انتخاب کند، سپس آن را بپرورد. پروراندن مطلب (سوژه) بدین معناست که موضوع خام و ساده ای که خط اصلی نمایشنامه را تشکیل میدهد مطالعه و بررسی گردد و به آن شاخ و برگ داده شود.

بعد از پرورش موضوع، نوبت به صحنه پردازی میرسد. صحنه های نمایشنامه باید طوری تنظیم شوند که درعین مستقل بودن، حلقه ای از زنجیری باشند که داستان را به هم وصل کرده و پیش می برند.

فراموش نکنیم که نویسنده باید روحیه و خصوصیات شخصیت های داستان را ، حتی چگونگی ادای کلمات و حالات هنرپیشه ها ( خشم، حسادت و یا بی تفاوتی) را مشخص کند و روابط بین شخصیت ها را تعیین نماید و آن را تا پایان داستان حفظ کند.

نویسنده ممکن است در صورت نباز از گوینده ( روایتگر) در نمایشنامه خود استفاده نماید. این کار معمولا برای توجیه بیشتر شنونده انجام می شود، البته عوامل دیگری نیز می توانند انگیزه ای برای استفاده از گوینده به شمار آیند:

· ارائه نوعی پیش آگاهی و یا توجیه بیشتر شنونده

· کوتاه کردن داستان بلندی که در زمان مورد نظر نمی گنجد

· حذف دیالوگ های اضافی.

گوینده می تواند با گفتاری کوتاه صحنه آغاز نمایشنامه را برای شنونده شرح دهد و یا بعد از هرچند صحنه و دیالوگ بنا بر ضرورت مطالبی بیان نماید.

برای جداکردن صحنه های یک نمایشنامه رادیویی ازهم، می توان از موسیقی استفاده کرد. همچنین برای تاثیر بیشتر ویا تجسم بهتر بعضی صحنه ها می توان در پس زمینه آنها موسیقی قرار داد.صداهای کمکی تاثیر بسیار مهمی در تجسم صحنه ها دارند. گاهی استفاده از صداهای کمکی می تواند جانشین چندین صفحه نوشتاری شود.

از یاد نبریم که شنونده نمایش رادیویی برخلاف تماشاگر فیلم، بازیگران نقش ها را نمی بیند، بلکه آنها را از صدا و نامشان تشخیص میدهد و روند داستان را دنبال میکند. پس نویسنده میکوشد در درجه اول یرای شخصیتهای داستان، نامی متناسب با نقش و سنشان انتخاب نماید. سپس در صحنه های اولیه ترتیبی میدهد تا شنونده با نام و شخصیت نقش آفرینان داستان آشنا شود و در یک دیالوگ ساده چند مطلب برای شنونده روشن می سازد:

· نام شخصیت داستان

نگاهی به نمایشنامه ی رادیویی

مطالب مشابه :

نماییشنامه کوتاه کمدی : تست بازیگری

دانلود نمایشنامه کوتاه (2)

نگاهی کوتاه به نمایش های ابزورد

نمایش تک نفره

چند نمایش کوتاه

نمايشنامه هاي مدرن ايراني

دانلود نمايشنامه هاي شكسپير

نگاهی به نمایشنامه ی رادیویی

جنس چینی (نمایشنامه ی رادیویی کوتاه)

خلاصه 50نمایشنامه ایرانی