دعای باران

دعای باران

مردم مازندران مثل همه جای ایران دارای آداب و رسوم مخصوص به خودمی باشند،یکی از این آداب دعای باران است که به شکل های متفاوت انجام می گیرد .

دعاکه نوعی سپاس،نذر،استغاثه،ندبه ودعای آمدن باران و جلوگیری از خشک سالی یا دعای بند آمدن باران به درگاه خداوند می باشد،به دو منظور اجرا می گردد :

1- دعای آمدن باران و جلوگیری از خشکسالی:هنگامی که کشاورزان و دامداران با خشکسالی روبه رو گردندواحساس خطر کنند که باغ ها و مزارع و دام ها در حال نابودی اند،دست به دعا باران می زنند یکی از این دعا شیلان کشی
(šiLân kaši)[1] است .

در مازندران اواخر بهار و تابستان مزارع و باغ ها و مراتع به آب نیاز دارد.اگر باران کم ببارد و یواش یواش آب های نهرهاوجوی ها کم گردد در بعضی از روستاها دعای باران را اجرا می کنند . معمولاً دعای باران را از نیمه دوم بهار تا نیمه اول فصل تابستان انجام می دهند . مراسم بدین صورت است که ابتدا اعلام می کنند که در فلان چهارشنبه و در فلان مکان که معمولاً مساجد و تکایا و امامزاده ها می باشد،شیلان کشی انجام می گیرد . تا هوا بارانی شودو همگان از نگرانی خشکسالی در بیایند . هر کس به اندازه وسع و توان خود وسایل مورد نیاز را می آورند . وسایل مورد نیاز عبارتند از : شیر ، برنج ، واتک (vâtək) «زیره سبز» ، دیگ بزرگ ، هیزم برای آتش و . . . .

در این مراسم با وسایل آورده شده آش می پزند که به شیر آش (شیر برنج) معروف است هر اندازه که وسیله آورده باشندبه همان اندازه آش درست می کنند.

معمولاً در روز چهارشنبه به نیت چهارده معصوم این دعا را اجرا می کنند . وقتی آش پخته شد هر کس که می خواهد آش بخورد در دعا شرکت می کند. البته آن شخص به همراه خودش کاسه یا بشقاب و قاشق می آورد و همان جا آش را می خورد و دعای زیر رامی خواند :

خدایا آه دل طفلکون ( خدایا آه دل طفل ها )

Xədâ yâ ? âhe dəle təfləkun

هواره تو برس بارون (تو باران را برسان)

Həvârə tu barəs bârun

یا

هواره ها کن تو بارون (تو هوا را بارانی کن)

Həvâ rə hâkən tu bârun

برای آمدن باران علاوه بر شیلان کشی، پارچه های سبزی که در امامزاده هاست توی آب می گذارند تا مدتی در آب بماند و هوا بارانی شود .

2- دعای بند آمدن باران : هرگاه باران زیاد ببارد و مدت آن هم طولانی گردد و به محصولات مزارع و باغها ضرر و زیان وارد کند باز شیلان کشی می کنند همان کاری که در شیلان کشی برای بند آمدن باران انجام می دهند برای بند آمدن باران هم می کنند.با این تفاوت که زمان آن فرق می کند معمولاً در فصل دروی برنج و محصولات کشاورزی دست به چنین کاری می زنند که بیشتر هم اواخر تابستان چنین مراسمی اجرا می کنند . تفاوت آن فقط در خواندن دعا و شعری است که انجام می دهند.

هاپ ها کنه ،هیپ ها کنه

]هوا[ هاپ کنه هیپ کنه ] هاپ و هیپ نوعی صدا است [

Hâp hâkəne hip hâkəne

یا علی هوا آفتاب ها کنه (یا علی هوا آفتابی گردد)

Yâ ? ali havâ ? âftab hâkəne

یا اینکه این شعر را می خوانند :

پیرزناکله ور بمرده(پیرزن کنار کله(اجاق) مرد .

Pir zənâ kalə var bamərdə

بامشی ونه ور بمرده (گربه کنارش مرد)

bâməši vəne var bamərdə

ها و ها کنه هاوهاکنه(]هوا [ هاوکنه ها وکنه)

Hâv hâkəne hâv hâkəne

ایشاءا...آفتاب هاکنه(انشاءالله هواآفتابی گردد)

?išâllah ? âftâb hâkəne

یا اینکه می گویند

یا علی یا علی

دشومه من گدایی (دارم به گدایی می روم)

Da šumə mən gəâ?i

شه مار گته وچومه (بچه بزرگ مادرم هستم)

še mâre gatə vačumə

چرخ کمه خنه خنه (خانه به خانه می گردم)

čarx kəmmə xənə xənə

شیر گیرمه مردم جا (از مردم شیر می گیرم)

ši grirmə mardəme jâ

آش پجمه بادل مهربون(بادل مهربان آش درست می کنم)

? âš pajmə bâ dəle mahrabun

جان خدا ها کن ته هواره مهربون (ای خدا مهربان تو هوا را مهربان کن)

Jânə xədâ hâkən tə həvârə mehrabun

نیت دل طفلکون (به نیت دل طفل ها)

Niyata dəla təfləkun

آفتاب بیه تا حیاط میون (آفتاب تا وسط حیاط بیاید)

?âftâb biye tâ hayyâte miyun

اعتقاد بر این است که بعد از شیلان کشی هر نیت و خواسته ای داشته باشند برآورده می شود.

در کتاب فرهنگ و آداب و رسوم سوادکوه درباره باران اینگونه توضیح می دهد :

یکی از این مراسم «وا وارون»vâ vârun) باران باد)[ می باشد . وا وارون به این ترتیب انجام می شود که نوجوانان و بچه ها در زیر بارش سیل آسای باران صف کشیده ، پشت پیراهن یکدیگر را با دست نگه می دارند نفر جلویی جارویی را به دست می گیرد به طوری که دسته جارو در دستش و بالای آن تا حدود گردن او باشد شعر زیر را می خواند و وارد حیاط خانه ها می شوند :

وا وارون وا وارون(باران باد،باران باد)

هر کی اِماره دونه ندا(هر کسی به ما برنج نداد)

وشون خنه ره واله بدا(خانه اش راباد خراب کند)

صاحب خانه یک کاسه برنج در کیسه آنها می ریزد . و در آخر چند نفر از بزرگترها برنج ها را جمع می کنند . با رویش اولین اشعه آفتاب به سر کوه می روند و از چوپانان شیر می گیرند و در تکیه محل برنج پخته و بین اهالی تقسیم می کنند .

البته مضمون شعر در جاهای مختلف متفاوت است این مراسم در لفور با اندکی اختلاف اجرا می شود به این ترتیب که دختر کوچکی جارو به دست گرفته در زیر باران گل حیاط را به طور سمبلیک جارو می کشد و می خواند :

ململ شوافتاب دکفه(روشنایی آفتاب برشب مهتابی)

تیل و وپشو آفتاب دکفه (بر گل و لای بیفته)

پیرزنابنسی بمرده(پیرزن درپایین دست اتاق مرده)

پیرمردی کلسی بمرده (و پیرمرد در بالا دست اتاق)

یا در نواحی دیگر شعر زیر را می خوانند .

وا وارون،واوارون وا وارون،وا وارون

بینج توتک وشیرنون(حلوای برنجی و نان شیرمال )

هرکس مره دونه ندا(هر کس به من برنج نداد)

وشون خنه ره وا له بدا(بادخانه اش راخراب کرد)

در بعضی از نقاط سوادکوه این مراسم به شیلان کش معروف است که باز هم طلب قطع باران است .مردم در تکایا جمع می شوند . شیر برنج یا باقلا پخته بین اهالی تقسیم می کنند.

در بعضی نقاط این مراسم به خرخره وا ( xar xərə vâ) معروف است .

برای طلب باران هم مراسم شیلان کشی را اجرا می کردند و گوسفندداران برای رهایی از خشکسالی در جلوی حسینه روستا دیگ های بزرگ شیر برنج می پختند و بین اهالی تقسم می کردند .[2]

«در آبادیهای ییلاقی و دهات قشلاقی شهرستان آمل وقتی که هوا بیش از اندازه می بارد و باران در طول روزهای متوالی ادامه می یابد همه اهالی دور هم جمع شده و هر کدام یک جارو ، یک دیگ برای پختن برنج ، سه پایه آهنی برای طبغ غذا در دست می گرفتند و سپس به اتفاق هم به دم در خانه های اهالی رفته آنجا را جارو می کردند و بعد از صاحب هر خانه ای که از آنجا می گذشتند مقداری برنج دریافت نموده و آنها را جمع و در محل تکیه آبادی آتش می افروختند و این برنج ها را به اصطلاح بو می دادند-یعنی برشته می کردند-آنگاه مقداری از آنها را خورده و مابقی را در اطراف آبادی یا کوچه ها و خیابان ها می پاشیدند . هنگام انجام این عمل این شعر را دسته جمعی می خواندند. بر این باور بودند که به زودی باران بند می آید . هوا صاف و خورشید از پشت ابرها پدیدار می گردد .

مم ممه شوری کمی آفتاب ها کنه

[ mam mammə šuri kəmmi ? âftâb hakəne

مم ممه شوری می کنیم آفتاب بتابد

چارشمه سوری کمی آفتاب ها کنه

[ čâr šammə suri kəmmi ? âftâb hâkəne ]

چهارشنبه سوری می کنیم تا آفتاب بتابد

عده ای می گفتند :هاو ها کنه هاو ها کنه (ای کاش آفتابی شود . . . )

[ hâv hâ kəne ……….]

یا علی هوا آفتاب ها کنه(یاعلی هواآفتابی شود)

[ yâ ? ali havâ ? aftâb hâkəne ]

گو به کلوم بمرده از دس این وارشی

[gu bə kəlum bamərd ? az dasse ? in var əši]

گاو در آغل جان سپرده از دست این بارندگی

دایی غلوم بمرده از دس این وارشی

[ dâ ?i qəlum bamərdə ? az dasse ?in vârəši ]

دایی غلام مرد از دست این بارندگی

اسا عباس لاروسر بمرده از دس این وارش

[?əssâ ?abbas lâru sar bamərdə?az dasse ?in vârəši ]

استاد عباس در لاروسر (آب معدنی) مرد از دست این بارندگی

هاو هاکنه هاو هاکنه یاعلی هواآفتاب ها کنه

شاهین تنبک بمرده از دس این وارشی

[šâhin tinak bamərdə ? az dasse ?in vârəši ]

] گلخن[ (تنور حمام) خاموش شد از دست این بارندگی

پیرزنا کل اسی بمرده از دست این وارشی

[pir zənâ kal ?əssi bamərdə?az dasse ?in vârəši ] در کنار اجاق هیزمی پیرزن از جان داد از دست این بارندگی

ها و ها کنه هاو ها کنه یا علی آفتاب هاکنه »[3]

نادعلی فلاح

آمل

[1] - شیلان کشی به گونه های دیگر هم تلفظ می شود : شیلان کشی (silan kasi) یا شیلانگ کشی (silang kasi)

[2] - فرهنگ و آداب و رسوم مردم سوادکوه _ فریده یوسفی چاپ دوم زمستان 80 ساری انتشارات ص 64-62

[3] - باورهای و بازیهای مردم آمل _ علی اکبر مهجوریان ، چاپ اول 74 ، ساری فرهنگ خانه مازندران .ذت

دعای باران

مطالب مشابه :

طلسم برای نابودی دشمن

مرکززددعادررمانی،،،دعای مجرب جهت نابودی دشمنان/ رازی برای قطع سردرد در ۱۰ دقیقهخواص اسم شریف القابض/

خواص اسم شریف القابض

دعاهای بسیار مجرب برای نابودی و دفع دشمنان

برای نابودی ایران و حزب‌الله دعا کنید!

دعاهای بسیار مجرب برای نابودی و دفع دشمنان

دعا نویس-بررسی طالع به صورت حرفه ای- دعای محبت دعای رزق وروزی دعای حفاظت از بلایا دعای ابطال سحر دع

دعای باران

دعاي رزق و روزي-طلسم ثروت

دفع سحر و جادو