حدیث در مورد اخلاق
امام حسين عليه السلام:
اَلخُلقُ الحَسَنُ عِبادَةٌ؛
خوش اخلاقى عبادت است.
(كنزالعمال، ج13، ص151، ح36472)
امام صادق عليه السلام:
إنَّ مِمّا يُزَيِّنُ السلامَ الخلاقُ الحَسَنَةُ فيما بَينَ النّاسِ؛
خوش اخلاقى در بين مردم زينت اسلام است.
(كنزالعمال، ج10، ص143، ح28731)
امام على عليه السلام:
مَن حَسُنَت خَليقَتُهُ طابَت عِشرَتُهُ؛
هر كس خوش اخلاق باشد، زندگى اش پاكيزه و گوارا مى گردد.
(نهج البلاغه، خطبه 184)
امام صادق عليه السلام:
اَلبِّرُ وَحُسنُ الخُلقِ يَعمُرانِ الدِّيارَ وَيَزيدانِ فِى العمارِ؛
نيكى و خوش اخلاقى، شهرها را آباد و عمرها را زياد مى كند.
(التوحيد، ص 63)
امام على عليه السلام:
حُسنُ الخلاقِ يُدِّرُ الرزاقَ وَيونِسَ الرِّفاقَ؛
خوش اخلاقى روزى ها را زياد مى كند و ميان دوستان انس و الفت پديد مى آورد.
(نهج الفصاحه، ح 781)
پيامبر صلى الله عليه و آله:
حَسِّنوا أَخلاقَكُم وَ الطُفوا بِجيرانِكُم وَأكرِموا نِساءَ كُم تَدخُلُوا الجَنَّةَ بِغَيرِ حِسابٍ؛
اخلاق خود را نيكو كنيد و با همسايگان خود مهربان باشيد و زنان خود را گرامى بداريد تا بى حساب وارد بهشت شويد.
(التوحيد، ص 127)
امام على عليه السلام:
عَوِّد نَفسَكَ الجَميلَ فَبِاعتيادِكَ إِيّاهُ يَعودُ لَذيذا؛
خودت را به كارهاى زيبا (خدا پسندانه) عادت بده كه اگر به آنها عادت كنى برايت لذت بخش مى شوند.
(نهج البلاغه، خطبه 178)
امام على عليه السلام:
رَوِّضوا أَنفُسَكُم عَلَى الخلاقِ الحَسَنَةِ فَإِنَّ العَبدَ المُؤمِنَ يَبلُغُ بِحُسنِ خُلقِهِ دَرَجَةَ الصّائِمِ القائِمِ؛
خودتان را بر خوش اخلاقى تمرين و رياضت دهيد، زيرا كه بنده مسلمان با خوش اخلاقى خود به درجه روزه گير شب زنده دار مى رسد.
(نهج البلاغه، خطبه 91)
امام صادق عليه السلام:
لَمّا سُئِلَ عَن حَدِّ حُسنِ الخُلقِ: تُلَيِّنُ جانِبَكَ وَتُطَيِّبُ كَلامَكَ وَتَلقى أخاكَ بِبِشرٍ حَسَنٍ؛
در پاسخ به پرسش از معناى خوش اخلاقى فرمودند: نرمخو و مهربان باشى، گفتارت پاكيزه و مؤدبانه باشد و با برادرت با خوشرويى برخورد كنى.
(غررالحكم، ج2، ص451، ح3260)
پيامبر صلى الله عليه و آله:
أَلا اُنَبِّئُكُم بِخيارِكُم؟ قالوا: بَلى يا رَسولَ اللّه . قالَ: أَحسَنُكُم أخلاقا المُوَطِّئون اَكنافا، الَّذينَ يَألِفونَ ويُؤلَفونَ؛
آيا شما را از بهترين افرادتان خبر ندهم؟ عرض كردند: چرا، اى رسول خدا. حضرت فرمودند: خوش اخلاق ترين شما، آنان كه نرمخو و بى آزارند، با ديگران انس میگيرند و ديگران نيز با آنان انس و الفت مى گيرند.
(غررالحكم، ج6، ص441، ح10926)
امام صادق عليه السلام:
اِعْلَمى اَنَّ الشّابَّ الحَسَنَ الخُلقِ مِفْتاحٌ لِلْخَيْرِ مِغْلاقٌ لِلشَّرِّ وَ اَنَّ الشّابَّ الشَّحيحَ الْخُلقِ مِغْلاقٌ لِلْخَيْرِ مِفتاحٌ لِلشَّرِّ؛
آگاه باش كه جوان خوش اخلاق، كليد خير و قفل شر است و جوان بداخلاق قفل خير و كليد شر است.
(امالى طوسى، ص 302، ح 598)
پيامبر صلى الله عليه و آله:
مَن ساءَ خُلقُهُ عَذَّبَ نَفسَهُ وَ مَن كَبُرَ هَمُّهُ سَقُمَ بَدَنُهُ؛
هر كس بد اخلاق باشد، خودش را عذاب مى دهد و هر كس غم و غصه اش زياد شود، تنش رنجور مى گردد.
(نهج الفصاحه، ح 3002)
امام على عليه السلام:
وُصولُ المَرءِ اِلى كُلِّ ما يَبتَغيهِ مِن طيبِ عَيشِهِ وَ اَمنِ سِربِهِ وَ سَعَةِ رِزقِهِ بِحُسنِ نيَّتِهِ وَ سَعَةِ خُلقِهِ؛
انسان، با نيّت خوب و اخلاق خوب، به تمام آنچه در جستجوى آن است، از زندگى خوش و امنيت محيط و روزى زياد، دست مى يابد.
(غررالحكم، ح 10141)
پيامبر صلى الله عليه و آله:
اِنَّما بُعِثتُ لاُتَمِّمَ مَكارِمَ الخلاقِ؛
من تنها برانگيخته شده ام تا اخلاق بزرگوارانه را به كمال رسانم.
(بحارالأنوار، ج 71، ص 382)
كانَ صلى الله عليه و آله ... لا يَحسَبُ اَحَدٌ مِن جُلَسائِهِ اَنَّ اَحَدا اَكرَمُ عَلَيهِ مِنهُ؛
پيامبر صلى الله عليه و آله چنان با هم نشينان رفتار مى نمودند كه هيچ يك از آنان گمان نمى كرد كسى نزد آن حضرت از وى گرامى تر باشد.
(عيون اخبار الرضا، ج 2، ص 284)
امام صادق عليه السلام:
صِلَةُ الرحامِ تُحَسِّنُ الخُلُقَ وَ تُسمِحُ الكَفَّ وَتُطيبُ النَّفسَ وَتَزيدُ فِى الرِّزقِ وَتُنسِئُ فِى الجَلِ؛
صله رحم، انسان را خوش اخلاق، با سخاوت و پاكيزه جان مى نمايد و روزى را زياد مى كند و مرگ را به تأخير مى اندازد.
(كافى، ج 2، ص 151، ح 6)
پيامبر صلى الله عليه و آله:
صِلَةُ الرَّحِمِ وَ حُسنُ الخُلقِ وَ حُسنُ الجَوارِ يَعمُرانِ الدّيارَ وَ يَزيدانَ فِى العمارِ؛
صله رحم، خوش اخلاقى و خوش همسايگى، شهرها را آباد و عمرها را زياد مى كند.
(نهج الفصاحه، ح 1839)
پيامبر صلى الله عليه و آله:
اَنا زَعيمٌ بِبَيتٍ فى رَبَضِ الجَنَّةِ وَ بَيتٍ فى وَسَطِ الجَنَّةِ وَ بَيتٍ فَى اَعلَى الجَنَّةِ، لِمَن تَرَكَ المِراءَ وَ اِن كانَ مُحِقّـا وَ لِمَن تَرَكَ الكِذبَ وَ اِن كانَ هازِلاً وَ لِمَن حَسَّنَ خُلقَهُ؛
من براى كسى كه بگومگو را رها كند، هر چند حق با او باشد و براى كسى كه دروغ گفتن را اگر چه به شوخى باشد، ترك گويد و براى كسى كه اخلاقش را نيكو گرداند، خانه اى در حومه بهشت و خانه اى در مركز بهشت و خانه اى در بالاى بهشت ضمانت مى كنم.
(خصال، ص 144، ح 170)
امام على عليه السلام:
لِيَجتَمِعَ فِى قَلبِكَ الأفتِقارُ اِلَى النّاسِ وَ الاِستِغناءُ عَنهُم فَيَكُونَ اِفتِقارُكَ اِلَيهِم فِى لِينِ كِلامِكَ وَ حُسنِ بِشرِكَ وَ يَكُونَ اِستِغناءُكَ عَنهُم فى نَزاهَةِ عِرضِكَ وَ بَقاءِ عِزِّكَ؛
بايد نياز به مردم و بى نيازى از آنان، در دلت گردآيند، تا نيازت به آنان، سبب نرمى در گفتار و خوش رويى ات شود و بى نيازى ات، سبب آبرودارى و عزّتت باشد.
(كافى، ج 2 ، ص 149، ح 7)
امام صادق عليه السلام:
أکمَلُ الناسِ عَقلاً أحسَنُهُم خُلقاً؛
عاقل ترین مردم خوش خلق ترین آنهاست.
(اصول کافی، ج 1، ص 27)
مِن اَخلاقِ النبياءِ التَّنَظُّفُ؛
پاكيزگى از اخلاق پيامبران است.
(كافى، ج 5، ص 567، ح 50)
پيامبر صلى الله عليه و آله:
إِنَّ رَجُلاً أَتى سَيِّدَنا رَسولَ اللّه صلى الله عليه و آله فَقالَ: يا رَسولَ اللّه عَلِّمنى خُلقا يَجمَعُ لى خَيرَ الدُّنيا وَالخِرَةِ فَقالَ صلى الله عليه و آله : لاتَكذِب؛
مردى به رسول خدا صلى الله عليه و آله عرض كرد: به من اخلاقى بياموزيد كه خير دنيا و آخرت در آن جمع باشد، حضرت فرمودند: دروغ نگو.
(بحارالأنوار، ج72، ص262، ح43)
امام على عليه السلام:
لَيسَ الكَذِبُ مِن خَلائِقِ الإِسلامِ؛
دروغگويى از اخلاق اسلام نيست.
(غررالحكم، ج5، ص74، ح7460)
پيامبر صلى الله عليه و آله:
لأَميرِ المُؤمِنين عليه السلام أَلا اُخبِرُكُم، بِأَشبَهِكُم بى خُلقا؟ قالَ: بَلى يا رَسولَ اللّه قالَ: أَحسَنُكُم خُلقا، وَ أَعظَمُكُم حِلما، وَ أَبَرُّكُم بِقَرابَتِهِ وَ أشَدُّكُم مِن نَفسِهِ إِنصافا؛
به اميرالمؤمنين عليه السلام فرمودند: آيا تو را خبر ندهم كه اخلاق كدام يك از شما به من شبيه تر است؟ عرض كردند: آرى، اى رسول خدا. فرمودند: آن كس كه از همه شما خوش اخلاق تر و بردبارتر و به خويشاوندانش نيكوكارتر و با انصاف تر باشد.
(مكارم الاخلاق، ص 442)
امام رضا علیه السلام:
أحسَنُ الناسِ إیماناً أحسَنُهم خُلقاً و ألطَفُهم باَهلِه، وَ اَنا اَلطَفُکم بِاَهلى؛
نیکوترین مردم از نظر ایمان، خوش خلق‌ترین و با لطفترین آنها نسبت به اهل خویش است.
(عیون اخبار الرضا، 38)
امام على عليه السلام:
أَربَعٌ مَن أُعطيَهُنَّ فَقَد أُعطىَ خَيرَ الدُّنيا وَالخِرَةِ صِدقُ حَديثٍ وَأَداءُ أَمانَةٍ وَعِفَّةُ بَطنٍ وَحُسنُ خُلقٍ؛
چهار چيز است كه به هر كس داده شود خير دنيا و آخرت به او داده شده است: راستگويى، اداء امانت، حلال خورى و خوش اخلاقى.
(غررالحكم، ج2، ص151، ح2142)
امام صادق عليه السلام:
مَن ساءَ خُلقُهُ عَذَّبَ نَفسَهُ؛
هر كس بداخلاق باشد، خودش را شكنجه و آزار مى دهد.
(كافى، ج2، ص321، ح4)
امام على عليه السلام:
اَلسَّخاءُ يُكسِبُ المَحَبَّةَ وَيُزَيِّنُ الخلاقَ؛
سخاوت، محبّت آور و زينت اخلاق است.
(غررالحكم، ج2، ص10، ح1600)
امام على عليه السلام:
أَشرَفُ الخَلائِقِ التَّواضُعُ وَالحِلمُ وَلينُ الجانِبِ؛
شريف ترين اخلاق، تواضع، بردبارى و نرم خويى است.
(غررالحكم، ج2، ص442، ح3223)
پيامبر صلى الله عليه و آله:
اَقرَبُكُم غَدا مِنّى فِى المَوقِفِ اَصدَقُكُم لِلحَديثِ وَاَدَّاكُم لِلاَمانَةِ وَاوفاكُم بِالعَهدِ وَاَحسَنُكُم خُلقا وَاَقرَبُكُم مِن النّاسِ؛
نزديك ترين شما به من در قيامت، راستگوترين، امانتدارترين، وفادارترين به عهد، خوش اخلاق ترين و نزديك ترين شما به مردم است.
(بحارالأنوار، ج75، ص94، ح12)
پيامبر صلى الله عليه و آله:
اَنـَا اَديبُ اللّه وَ عَلىٌّ اَديبى ، اَمَرَنى رَبّى بِالسَّخاءِ وَ الْبِرِّ وَ نَهانى عَنِ الْبُخْلِ وَ الْجَفاءِ وَ ما شَىءٌ اَبْغَضُ اِلَى اللّه عَزَّوَجَلَّ مِنَ الْبُخْلِ وَ سوءِ الْخُلُقِ، وَ اِنَّهُ ليُفْسِدُ العَمَلَ كَما يُفْسِدُ الخَلُّ الْعَسَلَ؛
من ادب آموخته خدا هستم و على، ادب آموخته من است. پروردگارم مرا به سخاوت و نيكى كردن فرمان داد و از بخل و سختگيرى بازَم داشت . در نزد خداوند عزّوجلّ چيزى منفورتر از بخل و بد اخلاقى نيست. بد اخلاقى ، عمل را ضايع مى كند ، آن سان كه سركه عسل را.
(مكارم الاخلاق، ص 17)
امام صادق عليه السلام:
صَلاةُ اللَّيْلِ تُحَسِّنُ الْوَجْهَ وَ تُحَسِّنُ الْخُلْقَ وَ تُطَيِّبُ الرِّيحَ وَ تَدُرُّ الرِّزْقَ وَ تَقْضِى الدَّيْنَ وَ تَذْهَبُ بِالْهَمِّ وَ تَجْلُو الْبَصَرَ؛
نماز شب، انسان را خوش سيما، خوش اخلاق و خوشبو مى كند و روزى را زياد و قرض را ادا مى نمايد و غم و اندوه را از بين مى برد و چشم را نورانى مى كند.
(ثواب الأعمال، ص 42)
پيامبر صلى الله عليه و آله:
اِنَّکم لَن تَسعَوا الناس بِاَموالِکم فَسَعَوهُم بِاَخلاقِکم؛
با دارایی خود نمی توانید دل مردم را به دست بیاورید پس دلشان را با اخلاق (نیک) به دست آورید .
(نثرالدر،ج1، ص123)
امام رضا علیه السلام:
مَن تَبَسَّمَ فى وَجهِ أخيهِ المُؤمِنِ كَتَبَ اللَّهُ لَهُ حَسَنَةً؛
هر كه به روى برادر مؤمنش لبخند بزند، خداوند برايش ثوابى خواهد نوشت.
(دوستى در قرآن و حدیث، ص 216 ،ح 535)
پيامبر صلى الله عليه و آله:
خَيْرُ ما اُعْطىَ الرَّجُلُ الْمُؤْمِنُ خُلْقٌ حَسَنٌ وَ شَرُّ ما اُعْطِىَ الرَّجُلُ قَلْبُ سوءٍ فى صورَةٍ حَسَنَةٍ؛
بهترين چيزى كه به مؤمن داده شده خوش اخلاقى و بدترين چيزى كه به انسان داده شده دلى بد در چهره اى زيباست.
(كنزالعمّال، ح 5170)
پيامبر صلى الله عليه و آله:
وَ ما يَمْنَعُكَ أنْ تُحِبَّ أنْ تَعيشَ حَميدا وَ تَموتَ سَعيدا و اِنّما بُعِثْتُ عَلى تَمامِ مَحاسِنَ الأخْلاقِ؛
چه چيزى مانع توست كه زندگى پسنديده و مرگ با سعادت را داشته باشى، چرا كه من براى كامل نمودن اخلاق زيبا مبعوث شده ام.
(مجمع الزوائد، ج 8 ، ص 23)
پيامبر صلى الله عليه و آله:
اَحَبُّكُمْ اِلَى اللّه اَحْسَنُكُمْ اَخْلاقا؛
محبوب ترين شما در نزد خدا، خوش اخلاق ترين شماست.
(مجمع البيان، ج 10، ص 87)
امام على عليه السلام:
البَشاشَةُ حِبالَةُ المَوَدَّةِ؛
خوشرويى، كمند دوستى است.
(ميزان الحكمة، ح 1841)
امام على عليه السلام:
ما اَصْعَبَ اِكْتِسابَ الْفَضائِلِ وَ اَيْسَرَ اِتْلافَها؛
فضائل اخلاقى و صفات پسنديده چه به سختى به دست مى آيند و چه آسان از دست مى روند.
(شرح نهج البلاغه، ابن ابى الحديد، ج20، ص 259، ح38)
امام حسن مجتبی علیه السلام:
رَأسُ العَقلِ مُعاشَرَةُ النّاسِ بِالجَميلِ؛
خوشرفتارى با مردم، رأس خرد است.
(ميزان الحكمة، ح 13703)
امام على عليه السلام:
رَأْسُ الْعِلْمِ التَّمْييزُ بَيْنَ الاْخْلاقِ وَ اِظْهارُ مَحْمودِها وَ قَمْعُ مَذْمومِها؛
بالاترين درجه دانايى، تشخيص اخلاق از يكديگر و آشكار كردن اخلاق پسنديده و سركوب اخلاق ناپسند است.
(غررالحكم، ح 5267)
امام صادق عليه السلام:
مَنْ اَحْسَنَ خُلْقَهُ اَحَبَّهُ الاَخْيارُ وَ جانَبَهُ الفُجّارُ؛
انسان خوش اخلاق، از دوستى مردمان خوب برخوردار است و از تعرّض آدمهاى نابكار در امان است .
(مستدرك الوسائل، ج 8 ، ص 449)
پيامبر صلى الله عليه و آله:
ثَلاثٌ مَنْ لَمْ تَكُنْ فيهِ فَلَيْسَ مِنّى وَ لا مِنَ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ. قيلَ: يا رَسولَ اللّهِ، وَ ما هُنَّ؟ قالَ: حِلْمٌ يَرُدُّ بِهِ جَهْلَ الْجاهِلِ وَ حُسْنُ خُلْقٍ يَعيشُ بِهِ فِى النّاسِ وَ وَرَعٌ يَحْجُزُهُ عَنْ مَعاصِى اللّهِ عَزَّوَجَلَّ؛
سه چيز است كه هر كس نداشته باشد نه از من است و نه از خداى عزّوجلّ. عرض شد: اى رسول خدا! آنها كدامند؟ فرمودند: بردبارى كه به وسيله آن جهالت نادان را دفع كند، اخلاق خوش كه با آن در ميان مردم زندگى كند و پارسايى كه او را از نافرمانى خدا باز دارد.
(خصال، ص 145، ح 172)
امام على عليه السلام:
تَحَرِّى الصِّدْقِ وَ تَجَنُّبُ الْكَذِبِ اَجْمَلُ شيمَةٍ وَ اَفْضَلُ اَدَبٍ؛
راستگو بودن و پرهيز نمودن از دروغ، زيباترين اخلاق و بهترين ادب است.
(كافى، ج 8 ، ص 150، ح 132)
امام صادق عليه السلام:
كَمالُ الاَدَبِ وَالْمُروءَةِ سَبْعُ خِصالٍ: اَلْعَقلُ وَ الْحِلْمُ وَ الصَّبْرُ وَ الرِّفْقُ وَ الصَّمْتُ وَ حُسْنُ الْخُلْقِ وَ الْمُداراةُ؛
كمال ادب و مروت در هفت چيز است: عقل، بردبارى، صبر، ملايمت، سكوت، خوش اخلاقى و مدارا.
(بحار الأنوار ، ج 84 ، ص 325، ح 14)
پيامبر صلى الله عليه و آله:
مِن سَعادَةِ ابْنِ آدَمَ حُسنُ الْخُلقِ وَ مِن شَقاوَةِ ابْنِ آدَمَ سُوءُ الْخُلقِ؛
از خوشبختى انسان خوش اخلاقى و از بدبختى انسان بد اخلاقى است.
(كنز العمّال، ح 5243)
پيامبر صلى الله عليه و آله:
اَبَى اللّهُ لِصاحِبِ الْخُلْقِ السَّيِّىءِ بِالتَّوبَةِ. فَقيلَ: يا رَسول اللّهِ، وَ كَيْفَ ذلِكَ؟ قالَ: لاِنـَّهُ اِذا تابَ مِنْ ذَنـْبٍ وَقَعَ فى اَعْظَمَ مِنَ الذَّنـْبِ الّذى تابَ مِنْهُ؛
خداوند از آدم بد اخلاق توبه نمىپذيرد. عرض شد: اى رسول خدا، چرا؟ فرمودند: چون هرگاه از گناهى توبه كند در ورطه گناهى بدتر از آن كه توبه كرده است مىافتد.
(بحارالأنوار، ج 73، ص 299، ح 12)
امام على عليه السلام:
فى سَعَةِ الاَخْلاقِ كُنوزُ الاَرْزاقِ؛
گنجهاى روزى در وسعت اخلاق نهفته است.
(كافى، ج 8 ، ص 23)
امام على عليه السلام:
مَنْ ساءَ خُلْقُهُ ضاقَ رِزْقُهُ؛
هر كس بد اخلاق باشد، روزىاش تنگ مىشود.
(غررالحكم، ح 8023)
امام صادق عليه السلام:
لا عَيْشَ اَهْنَأُ مِنْ حُسْنِ الْخُلُقِ؛
هيچ زندگى گواراتر از اخلاق و رفتار پسنديده نيست.
(علل الشرايع، ج 2، ص 559)
امام على عليه السلام:
اَلسَّيِّئُ الْخُلُقِ كَثيرُ الطَّيْشِ مُنَغَّصُ الْعَيْشِ؛
آدم بد اخلاق بسيار خطا مىكند و زندگىاش تلخ مىشود.
(غررالحكم، ح 1604)
امام على عليه السلام:
رُبَّ عَزيزٍ اَذَ لَّهُ خُلْقُهُ وَ ذَليلٍ اَعَزَّهُ خُلْقُهُ؛
چه بسا عزيزى كه اخلاق بدش او را ذليل و چه بسا ذليلى كه اخلاق خوبش او را عزيز كرد.
(بحارالأنوار، ج 71، ص 396، ح 79)
امام صادق عليه السلام:
قالَ لُقْمانُ لاِبْنِهِ: يا بُنَىَّ ايّاكَ وَ الضَّجَرَ وَ سوءَ الْخُلْقِ وَ قِلَّةَ الصَّبْرِ فَلا يَسْتَقيمُ عَلى هذِهِ الْخِصالِ صاحِبٌ وَ اَ لْزِمْ نَفْسَكَ التُّؤَدَةَ فى اُمورِكَ وَ صَبِّرْ عَلى مَؤوناتِ الاِخْوانِ نَفْسَكَ وَ حَسِّنْ مَعَ جَميعِ النّاسِ خُلْقَكَ؛
لقمان به فرزندش فرمود: فرزندم! از بىحوصلگى و بد اخلاقى و بىتابى دورى كن كه هيچ دوستى تحمل اين خصلتها را ندارد. در كارهايت آرام و بردبار، در تحمّل زحمات برادران صبور و با همه مردم خوش اخلاق باش.
(قصص الأنبياء، ص 198، ح 245)
امام على عليه السلام:
حَسِّنْ خُلْقَكَ يُخَفِّفِ اللّهُ حِسابَكَ؛
اخلاقت را خوب كن تا خداوند حسابت را آسان گرداند.
(امالى صدوق، ص 278)
امام على عليه السلام:
اِذا حَسُنَ الْخُلْقُ لَطُفَ النُّطْقُ؛
با اخلاق نيكو، گفتار نرم مىشود.
(غررالحكم، ح 4052)
امام على عليه السلام:
حُسْنُ الْخُلْقِ فى ثَلاثٍ: اِجْتِنابُ الْمَحارِمِ وَ طَـلَبُ الْحَلالِ وَ التَّـوَسُّعُ عَلَى الْعِيالِ؛
خوش اخلاقى در سه چيز است: دورى كردن از حرام، طلب حلال و فراهم آوردن آسايش و رفاه براى خانواده.
(بحارالأنوار، ج 71، ص 394، ح 63)
پيامبر صلى الله عليه و آله:
اِنَّما تَفْسيرُ حُسْنِ الْخُلْقِ: ما اَصابَ الدُّنْيا يَرْضى وَ اِنْ لَمْ يُصِبْهُ لَمْ يَسْخَطْ؛
تفسير خوش اخلاقى اين است كه اگر دنيا به انسان رو كرد، راضى و خشنود باشد و اگر رو نكرد خشمگين و ناراحت نشود.
(كنزالعمّال، ح 5229)
پيامبر صلى الله عليه و آله:
اَوَّلُ ما يوضَعُ فى ميزانِ الْعَبْدِ يَوْمَ الْقيامَةِ حُسْنُ خُلْقِهِ؛
نخستين چيزى كه روز قيامت در ترازوى اعمال بنده گذاشته مىشود، اخلاق خوب اوست.
(قرب الإسناد، ص 46، ح 149)
امام على عليه السلام:
مَنْ ساءَ خُلْقُهُ مَلَّهُ اَهْلُهُ؛
هر كس بد اخلاق باشد، خانواده اش از او دلتنگ و خسته مىشوند.
(تحف العقول، ص 214)
پيامبر صلى الله عليه و آله:
إنَّکُم لَن تَسَعوا النّاسَ بِأموالِکُم فَسَعوهُم بِأخلاقِکُم؛
شما با دارایی خود نمی توانید دل همه مردم را بدست آورید پس دلشان را با اخلاقتان به دست آورید.
(بحارالانوار ج68 ص383)
امام على(سلام الله علیه):
مَن أصلَحَ أمرَ آخِرَتِهِ أصلَحَ اللَّهُ أمرَ دُنياهُ؛
كسى كه كار آخرتش را سامان دهد، خداوند كار دنيايش را سامان می دهد.
(نهج البلاغه، حكمت 89 )
امام على(سلام الله علیه):
لا خَيرَ في لَذَّةٍ تُعقِبُ نَدَماً.
در لذّتى كه پشيمانى به دنبال دارد، خيرى نيست.
بحارالأنوار - ج 77 - ص 212
برگشت به آرشیو کامل احادیث به تفکیک حروف الفبا
مطالب مشابه :
حدیث در مورد سخاوت
حدیث در مورد سخاوت. احادیثی در باب سخاوت
حدیث در مورد بخل
حدیث در مورد پروردگارم مرا به سخاوت و نيكى كردن فرمان داد و از بخل و سختگيرى بازَم داشت .
حدیث در مورد شجاعت
حدیث در مورد شجاعت سخاوت و شجاعت خصلت هاى والايى هستند كه خداوند سبحان آن دو را در
مجموعه احادیث با موضوع نیکوکاری و سخاوت
بسم الله الرحمن الرحیم. چند حدیث رو در مورد احسان و نیکوکاری و سخاوت براتون جمع آوری کردم که
حدیث در مورد مرگ
حدیث در مورد صله رحم، انسان را خوش اخلاق، با سخاوت و پاكيزه جان مىنمايد و روزى را زياد
حدیث در مورد صلة رحم
حدیث در مورد صلة صله رحم، انسان را خوش اخلاق، با سخاوت و پاكيزه جان مى نمايد و روزى را
حدیث در مورد عدالت
حدیث در مورد عدالت نيكو است اما از دولتمردان نيكوتر، سخاوت نيكو است اما از ثروتمندان
حدیث در مورد اخلاق
حدیث در مورد صله رحم، انسان را خوش اخلاق، با سخاوت و پاكيزه (دوستى در قرآن و حدیث
حدیث در مورد صبر
حدیث در مورد اگر در هر پنج مورد عدالت نيكو است اما از دولتمردان نيكوتر، سخاوت نيكو
برچسب :
حدیث در مورد سخاوت