رتبه ایران در جهانگردی
با داشتن رتبه پنجم جاذبههای طبیعی : کسب جایگاه 114 برای صنعت گردشگری ایران
دیبا داودی- اگرداشتههای گردشگری ایران را در ذهن مرور کنیم به معنی واقعی کلمه رشکبرانگیز است. اما همین که چشمانمان را باز میکنیم، واقعیت با تمام تلخیاش بر سرمان آوار میشود. آمار و ارقام زبان خودشان را دارند و اعداد به صراحت با ما از ناکامی و تلخکامی میگویند. براساس گزارشهای سازمان جهانی گردشگری، ایران رتبه پنجم جاذبههای طبیعی و رتبه دهم جاذبههای تاریخی و باستانی در جهان را داراست، این در حالی است که صنعت توریسم در ایران وضعیت بسیار بسیار نامناسبی دارد. طبق اخبار منتشر شده توسط دانشگاه آکسفورد صنعت گردشگری در ایران از میان 140 کشور جهان در ردیف صدو چهاردهم قرار گرفته است. نه اشتباه نمیکنید، ما از آخر در رتبه بیست و ششم ایستادهایم! گردشگری در جهان امروز نقش پررونقترین صنعت را بازی میکند و در معادلات اقتصادی کنونی جهان حایز بالاترین درجه از اهمیت است تا جایی که به علت فزونی رشد آن نسبت به دیگر بخشهای اقتصادی از این صنعت به بحران «صادرات نامریی» یاد میکنند.
فاصله تامل برانگیز
گزارش مجمع بینالمللی اقتصاد در سال 2011 فاصله قابل ملاحظه ایران با سایر کشورهای توریستی همسایه را نشان میدهد. برای مثال کشور ترکیه 64 پله بالاتر از ایران قرار گرفته است.
این در حالی است که چه به لحاظ مبحث طبیعتگردی، چه از منظر جاذبههای باستانی نسبت به ایران ما رتبه بسیار پایینتری در ردهبندی جهانی به سر میبرد اما نکته قابل تامل پس از مرور این آمار و ارقام این است که مسوولان سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، وضعیت توریسم در ایران را بسیار مساعد خوانده و از رشد چشمگیر آن یاد میکنند اما مسالهای که در این میان سوالبرانگیز است علاوه بر مشاهدات عینی ما و افزون بر حصول درآمد ارزی در این حوزه اختلاف شگفتآور اعداد خود مسوولان در باب یک مقوله معین است، چنانکه برای یک مورد خاص مانند رشد گردشگر در یک دوره زمانی مشخص، مسوولی به عدد 16 درصد اشاره میکند و مسوولی دیگر رکود بیسابقهای را اعلام میدارد. ناگفته پیداست که در این آشفته بازار چیزی که رنگ میبازد، سندیت ماجرا و اعتماد به ارقام مطروحه است. از دیگر موارد حایز اهمیت در این حیطه، مبحث آماده نبودن بسترهای مناسب جهت توسعه توریسم و جذب گردشگر است. چنانکه عقیده قریب به اتفاق کارشناسان بر این است که شرایط فعلی این صنعت پرسود آنچنان که شایسته هویت ایران است رقم نخورده و روند نامناسب سبب عقبماندگیهای روز افزون و جبرانناپذیر نیز خواهد بود. دلایل متعددی برای این افول میتوان برشمرد از جمله: نداشتن امکانات ارتباطی مثل فرودگاهها و ترمینالهای مسافرتی مناسب یا تسهیلات معمول در جادهها، امکانات توریستی اولیه شامل کمپها رستورانها و پلاژهای امن در عین حال شکیل فراهم نبودن بسترهای اقتصادی در ایران برای جذب سرمایهگذاران در پروژههای ساخت هتل. این در حالی است که بسیاری از کشورهای در حال توسعه، اهمیت جایگاه صنعت گردشگری را دریافته و با امید به استفاده بهینه از سرمایهگذاریهای خود چه در بخشخصوصی و چه در ارگانهای دولتی نسبت به گسترش آن اقدام کردهاند. طبق گزارشهای آمده در منابع رسمی برخی کشورهای در حال توسعه، یکی از منابع مهم درآمد و اشتغالزایی همین صنعت گردشگری است که به تبع اهمیت دادن به آن شاهد پیشرفتهای شگفتی در سطح کلان در زیرساختهای گوناگون هستند.
برای مثال از رهآوردهایی که توسعه صنعت گردشگری همراه میآورد میتوان به این موارد نیز اشاره داشت: جادههای بهتر، حملونقل ایمنتر، فرصتهای شغلی بیشتر، ارتقای سطح کیفیت زندگی برای بومیان، آگاهی اجتماعی- فرهنگی و بالا رفتن دانش عمومی.
طبق آمارهای مندرج از سوی شورای جهانی سفر و گردشگری (WTO) وضعیت این صنعت در سال 2010 میلادی رشد 9/3 درصدی داشته است اما چیزی که در این میان حقیقتا برای ما ایرانیان قابل تامل و تعمق است، بررسی اجمالی آمار و ارقام مربوط به رشد فزاینده این صنعت و کسب حجم اقتصادی قابل ملاحظه آن است. طبق آمارهای آمده در سایت سازمان جهانی، جهانگردی، حجم ارزآوری گردشگری بینالمللی در بین سالهای 1950 تا 2000 از 1/2 میلیارد دلار آمریکا به رقمی بیش از 620 میلیارد دلار افزایش یافت. اما این حجم در ایران با توجه به شرایط زمان- مکانی و پیشرفتهای عیان در زمینه انواع تکنولوژی شاهد رکودی نگرانکننده بوده و این رکود در حالی است که ایران با دارا بودن منابع طبیعی و موقعیت جغرافیایی منحصربهفرد به لحاظ جاذبههای توریستی همچنان در میان 10 کشور نخست جهان قرار دارد. ایران با داشتن نزدیک به 700 کیلومتر مرز آبی در حاشیه دریای خزر و بیش از دو هزار کیلومتر مرز آبی در سواحل دریای عمان و خلیجفارس و دارا بودن بیش از 15 جزیره، چه میزان توانسته است از قابلیتهای جذب گردشگر- چه داخلی و چه خارجی- سود جوید؟ بیایید ایران را با کشوری همچون امارات متحده عربی قیاس کنیم. کشوری با آب و هوای نیمهحارهای که مساحت کل آن شاید از برخی استانهای سرزمینمان نیز به مراتب کمتر است. اما سالانه میزبان نزدیک به هفت میلیون و 500 هزار گردشگر است. سرمایهگذاریهای کلان در بخشهای مختلف مربوط به صنعت گردشگری توانسته است درآمدهای هنگفتی برای این کشور امیرنشین رقم بزند. برای مثال میزان درآمد حاصل از این صنعت در سال 2009 بالغ بر 836 میلیارد و 500 میلیون درهم تخمین زده شد که از رشد 7/4 درصدی نسبت به سال 2008 خبر میداد. همچنین طبق گزارشهای کارشناسان سازمان جهانی گردشگری، آینده اقتصادی امارات متحده عربی در 10 سال پیش رو شاهد جهشهای درآمدزایی شگفت خواهد بود، آنها پیشبینی میکنند طی سالهای 2020-2010 روند رشد درآمد در بخش گردشگری سالانه بیش از 8/2 درصد افزایش داشته باشد و از مرز 296 میلیارد و 100 میلیون درهم نیز بگذرد. حال شما تصور کنید اگر قدری درایت و آیندهنگری را سرلوحه کار قرار میدادیم و با بسط امکانات و سرمایهگذاری مناسب در سواحل کشورمان به تسهیل درآمد و جذب گردشگری با رعایت وضعیت فرهنگی داخلی میپرداختیم، میتوانستیم با درصدی از درآمد کسر شده زنگار از چرخهای کند صنعت توریسم بزداییم و بسیار جلوتر از کشوری چون امارات به رونق اقتصادی دست یابیم و معضلاتی نظیر عدم اشتغال را نیز کمتر و کمتر کنیم.
از تختجمشید، ارگ بم، چغازنبیل، شهر سوخته جیرفت و... بسیار گفتهایم و بسیار شنیدهایم. تمدنی چند هزار ساله را بارها و بارها ارج نهادیم اما نتوانستیم ایران، یگانه گوهر خاوران را آنگونه که باید پیش چشم جهانیان تصویر کنیم. زمانی که صحبت از جاذبههای تاریخی و باستانی به میان میآید نیک میدانیم ما نیز همچون مصریان میتوانیم درآمد شگفتآوری از بیشمار آثار باستانی خود داشته باشیم اما گویی این خیال به آرزویی دستنیافتنی بدل شده است تا پیش از بحران سیاسی اخیر، صنعت گردشگری به عنوان منبع نخست درآمدزایی و کارآفرینی در مصر بوده است به طوری که سالانه بیش از 10 میلیارد دلار درآمد از این صنعت به اقتصاد کشور رونق میداده که حدود 11 درصد از تولید ناخالص داخلی نیز بوده است. اگرچه این روزها مقامات صنعت گردشگری از کاهش 30 درصدی توریسم به علت بحرانهای پیش آمده در منطقه خبر میدهند اما از سوی دیگر گامهای بسیار بلندی جهت بازپس گرداندن شرایط گذشته برمیدارند.
برای مثال دولت مصر طی تدوین نقشهای برای رونق این صنعت با اعطای تسهیلات ویژه از مالکان هتلهای مصر خواسته است، نرخ را تا 50 درصد کاهش و امکانات بیشتری در اختیار گردشگران قرار دهند. این مساعی همهجانبه که عظمی ملی را طلبیده و شاهدش هستیم حاکی از آن است که درآمد حاصل از این صنعت اولویت نخست و دغدغه اصلی دولتهایی است که حلاوت این ماجرا را چشیدهاند. امروزه عموم کارشناسان این صنعت پرسود بر این باورند که آنچه بیش از جاذبههای تاریخی و باستانی مورد توجه گردشگران قرار میگیرد. امکانات رفاهی و تسهیلات ویژهای است که در کنار هر جاذبه تاریخی یا طبیعی فراهم میشود برای مثال اهمیت وجود هتلهای استاندارد، تبلیغات هماهنگ در دیگر کشورهای جهان، رستورانهای بینالمللی، تفریحگاههای خارقالعاده و... دیگر بر کسی پوشیده نیست.
در نتیجه ایجاد هرگونه تحول در صنعت گردشگری ایران و افزایش نرخ سوددهی آن نیازمند برنامهریزیهای کلان و الهامگیری از تجربههای جهانی در عرصههای مختلف مربوط به صنعت گردشگری است چراکه در غیر این صورت بر مداری باطل خواهیم چرخید، گامی به پیش نمینهیم و هر روز بیش از پیش حسرت خوار فرصتهای از دست رفته و درآمدهای بیکران به دست نیامده خواهیم بود. مادامی که روش غلط و ناثواب کنونی را سرلوحه داشته باشیم چیزی بیش از «هیچ» عایدمان نمیشود و بر این سیاق گام نهادن هزار باره به ما خواهد گفت که در این وادی «هیچیم و چیزی کم.»
مطالب مشابه :
کاربینی :شغل عکاسی
موقعیت شغلی در ایران اکثر فرصتهای شغلی برای عکاسان در شهرهای عمده وبزرگ میباشد.
معرفی شغل عکاسی
بعضی عکاسان در مقوله هایی مانند چهره و یا عکاسی تجاری و صنعتی ، علمی موقعیت شغلی در
معرفی رشته عکاسی (گروه هنر)
بعضی عکاسان در مقوله هایی مانند چهره و یا عکاسی تجاری و صنعتی ، علمی موقعیت شغلی در
مقاله ای برای معرفی شغل عکاسی
بعضی عکاسان در مقوله هایی مانند چهره و یا عکاسی تجاری و صنعتی ، علمی موقعیت شغلی در
معرفی عکاسی
پایگاه اطلاع رسانی خوشنویسی ایران. شغلی برای عکاسان در شهرهای موقعیت شغلی در ایران :
معرفی رشته عکاسی (گروه هنر)
بعضی عکاسان در مقوله هایی مانند عکاسی چهره در ایران صادق موقعیت شغلی و بازار
عکس ، مظهر یادمان های زنده و نامیرا _ معرفی رشته عکاسی
و تجهیزاتی که امروزه برای عکاسان مهیا است، قابل موقعیت شغلی در ایران
رتبه ایران در جهانگردی
جادههای بهتر، حملونقل ایمنتر، فرصتهای شغلی در ایران با عکاسان ایران
برچسب :
موقعیت شغلی عکاسان در ایران