ایگوانا

این دفعه می خوام در مورد یه مارمولک صحبت کنم که چند وقتیه خیلی تو ایران محبوب شده و خیلی ها دوست دارن یکی تو خونه شون داشته باشن. این مارمولک چندین ساله که در اروپا و امریکا حیوان خانگی خیلی ها شده؛ اما تو ایران هنوز کاملاً جا نیفتاده. نام این مارمولک ایگواناست.

ایگوانا (Iguana iguana)

شکل ظاهری:

ایگواناها در هر پا پنج انگشت دارند و یک پرده ی گوشتی از پوست زیر چانه ی خود دارند که به آن غبغب می گویند. غبغب به تنظیم دمای بدن کمک می کند و نیز در نمایش های قدرت و یافتن جفت کاربرد دارد. تمام ایگواناها خارهایی بر پشت خود دارند که مانند دایناسورها در امتداد بدن کشیده شده است.

دم شلاق مانند آنها بعنوان مکانیزم دفاعی عمل می کند و قادر است ضربات دردناکی را بر بدن وارد کند. ایگواناها مانند بیشتر مارمولک ها، وقتی که دشمن دم آنها را بگیرد، قادرند دم خود را انداخته و فرار کنند و مدتی بعد دم جدیدی بر بدن آنها می روید.

ایگواناها بینایی فوق العاده قوی دارند و قادرند شکل ها و حرکات را از فاصله ی دور تشخیص دهند؛ اما در تاریکی بینایی آنها ضعیف می شود. این جانوران یک اندام سفید حساس به نور در بالای سر خود دارند که به چشم آهیانه ای یا چشم سوم معروف است؛ اندامی که اکثر مارمولک ها آنرا از دست داده اند. این چشم سوم در واقع کارایی یک چشم معمولی را ندارد؛ بلکه تنها دارای یک شبکیه و عدسی ابتدایی است که قادر نیست تصاویر را مجسم کند. این عضو به تغییرات نور و تاریکی حساس است و تنها می تواند حرکات را تشخیص دهد. ایگواناها دارای دندان های بسیار تیزی هستند که قادر است برگ درختان و حتی پوست انسان را تکه کند.

برخلاف آنچه که اکثر مردم گمان می کنند، همه ی ایگواناها سبز نیستند. بیشتر بچه ایگواناها سبز روشن هستند، اما به فراخور اینکه رشد می کنند و سن آنها بالا می رود، رنگ بدن آنها (در محیط ها و زیستگاه های مختلف در سرتاسر دنیا) از سبز کمرنگ تا قهوه ای و حتی نارنجی با دم راه راه نیز تغییر می یابد. مثلاً در کشور پرو، رنگ ایگواناها متمایل به آبی است؛ در جزایر بونایر، آروبا و گرنادا ممکن است از سبز تا بنفش روشن، سیاه و یا حتی صورتی متغیر باشد؛ ایگواناهای غرب کاستاریکا قرمز و ایگواناهای مکزیک نارنجی رنگ هستند.

تغذیه:

ایگواناها به شدت گیاهخوارند. در بسیاری از مقالات و نوشته جات قدیمی توصیه شده است که به ایگوانا پروتئین حیوانی یا غذای مخصوص گربه خورانده شود؛ و نیز دیده شده که برخی ایگواناها در طبیعت همراه با برگ درختان، حشرات کوچک را هم می خورند، اما باید توجه داشت که این حشرات کوچک قسمت عمده ی رژیم غذایی ایگوانا را تشکیل نمی دهند. ایگواناهایی که به مقدار زیاد پروتئین حیوانی می خورند، با مشکلات جسمانی مواجه شده و در نهایت قبل از رسیدن به سن بلوغ می میرند. یک رژیم غذایی خوب و مناسب برای ایگوانا عبارتست از 40 تا 45 درصد سبزیجات (مانند گل شلغم، قاصدک، شاهی)، 40 تا 45 درصد گیاهان دیگر (مانند لوبیا سبز، نخود فرنگی، هویج، یونجه، پیاز، قارچ، کاسه گل فلفل، سیب زمینی شیرین)، 10 درصد یا کمتر میوه جات (مانند انجیر (خام یا خشک شده)، تمشک، توت فرنگی، انگور، انبه، هندوانه، طالبی، خربزه، موز، سیب) و کمتر از 5 درصد غلات و غذاهای بسته بندی شده ی تجاری.

توجه داشته باشید که هرگز به ایگوانا ریواس نخورانید؛ چراکه برای حیوان مضر است و باعث مسمومیت او می شود. کاهو نیز فاقد مواد غذایی لازم برای ایگواناست و مصرف آن باید کم و کنترل شده باشد؛ همچنین میوه های ترش مانند مرکبات، گوجه فرنگی، کیوی، آناناس و... هم باید به مقدار پایین و تحت کنترل به حیوان خورانده شود. گهگاهی پنیر سویا نیز بعنوان مکمل پروتئین برای ایگوانا توصیه می شود، که در صورت مصرف بالا منجر به مشکلات جسمانی بلند مدت خواهد شد. گل و گیاهان وحشی که از طبیعت جمع آوری می شوند برای تغذیه ی ایگوانا توصیه نمی شود، چراکه ممکن است سمی بوده و یا آغشته به سموم دفع آفات بوده و حیوان شما را مسموم کند.

تولید مثل:

ایگواناهای نر بالغ منفذهای ریزی در زیر ران های خود دارند که در هنگام جفت یابی بویی را از خود ترشح می کنند (ماده ها منفذهای ریزتری نسبت به نرها دارند). بعلاوه، خارهایی که در امتداد پشت ایگواناهای نر کشیده شده، بزرگتر از ماده هاست که این به تشخیص بین نر و ماده کمک شایانی می کند.

ایگواناها تخمگذارند و حیوان ماده هر سال طی یک دوره ی لانه سازی همزمان، بین 20 تا 70 تخم می گذارد. ایگوانای ماده پس از تولید تخم هیچگونه مراقبتی از آنها بعمل نمی آورد. جوجه ها پس از 10 تا 15 هفته سر از تخم درمی آورند و در بدو تولد از لحاظ شکل و رنگ بسیار شبیه به والدین خود هستند؛ با این تفاوت که خارهای پشتی ندارند. جوجه ها تا یک سال پس از تولد در کنار والدین خود می مانند و سپس هریک به راه خود می روند.

رفتار:

ایگواناها در هنگام احساس خطر از سوی دشمن به سرعت فرار می کنند و اگر نزدیک آبگیر یا برکه ای باشند، به درون آن پریده و شنا می کنند. زمانی که راه فراری نداشته باشند، غبغب خود را باد کرده و یکجا می ایستند، بدن خود را متورم می کنند، هیس هیس می کنند و سر خود را بالا و پایین می کنند. اگر تهدید جدی باشد و دشمن همچنان مقاومت کند، ایگوانا با دم خود ضربه های دردناکی به او وارد می کند، گاز می گیرد و از پنجه هایش برای دفاع استفاده می کند.

ایگواناها با بالا و پایین کردن سر خود تعاملات اجتماعی فراوانی از خود بروز می دهند. مثلاً بدین وسیله با یک ایگوانای دیگر خوش و بش می کنند و یا اینکه سعی در جذب یک جفت برای خود هستند. تعداد و تکرار این بالا و پایین کردن های سر، معانی مختلفی برای ایگواناها خواهد داشت.

دشمن طبیعی آنها بازها و شاهین ها هستند؛ بطوریکه ایگوانا با شنیدن صدای یک شاهین در جای خود خشکش زده و تکان نمی خورد؛ که این خود صید جانور را آسانتر می کند.

این هم لینک عکس ایگوانا: http://www.whozoo.org/Intro98/cathjenk/giguana51.jpg

ایگوانا

مطالب مشابه :

خزنده حراج ایگوانا نصف قیمت بازار فقط 88000 تومان 09371640560

جدیدترین قیمت ها در بازار حیوانات خانگی

ایگوانا

قیمت مارهای بال پیتون :

فروش مار میلک :

ایگوانا

خزندگان....