بهترین دوچرخه سواران جهان

دوچرخه سواری یکی از بهترین ورزشهاست که متاسفانه این روزها در کشور ما کمتر مورد توجه قرار می گیرد.

به نظر می رسد که دوچرخه - این وسیله نقلیه کلاسیک - در کشورهای پیشرفته و مدرن کاربرد بیشتری دارد تا در کشورهایی نه کاملا پیشرفته نظیر ایران. برای مثال در اکثر کشورهای اروپایی دوچرخه دارای ارزشی مثل یک ماشین سواری (و حتی بیشتر) است. در این کشورها برخی از دوچرخه ها (نسبت به مدل و کاراییشان) گاها" از خودروهای مدل بالا نیز گرانترند.

این ارزش به دلیل قابلیتهایی نظیر حمل و نقل آسان، ورزش آسان و بی ضرر بودن برای محیط زیست است. دوچرخه سواری همیشه به عنوان ورزشی ساده برای تمام سنین پیشنهاد می شود. این ورزش می تواند هم سبک انجام شود و هم سنگین. برای انجام ورزش دوچرخه سواری لازم نیست که شخص مثلا" تمریناتی خاص را انجام دهد و یا موقعیت فیزیکی آن از شرایطی خاص برخوردار باشد.

در این ورزش بیشتر عضلات پاها در حرکت خواهند بود. که این عمل باعث بالابردن استقامت بدن می شود. البته کمر و سیستم تنفسی انسان نیز تحت تاثیر قرار می گیرند.

تا به حال انواع مختلفی از دوچرخه ارایه شده است که البته دو نوع مهم آن، نوع کراس (Cross) و کوهستان (Mountain) هستند. نوع دیگری که طرفدار زیادی هم دارد نوع BMX است که البته این نوع معمولا برای تفریحات به اصطلاح Extreme (غیر عادی) - نظیر حرکات نمایشی استفاده می شود. به هر حال اگر شما این وسیله را برای ورزش روزانه و یا وسیله ای نقیله انتخاب می کنید، بهتر است نسبت به کارایی خود یکی از دو نوع کراس یا کوهستان را برگزینید.

یا به قول خودمان کورسی، نوعی است که برای جاده و یا مسیرهای صاف استفاده می شود. کراس معمولا دارای چرخه های نازک و بدنه ای سبک است. استفاده از نوع کراس سبب می گردد تا نیروی کمتری صرف حرکت کنید. از کراس معمولا برای شتاب بیشتر استفاده می شود. فرمان کراس که معمولا شکلی رو به پایین دارد در دو حالت قابل هدایت است. این قابلیت باعث می شود تا راننده در دوحالت - نسبت به شتاب لازمه - دوچرخه را براند. البته بعضی از مدل های کراس دارای فرمانی صاف هستند.

اما نوع دیگر دوچرخه است که معمولن برای مسیرهای کوهستانی و پر فراز و نشیب استفاده می شود. این نوع دوچرخه معمولا دارای لاستیک هایی پهن و بدنه ای مستحکم است، که این موضوع به دلیل بالا بردن استقامت در مسیرهای کوهستانی و غیر صاف می باشد. فرمان نوع کوهستان نیز معمولا صاف یا دارای شاخکهای رو به بالا (و یا پایین) است که این موضوع باعث کنترل دوچرخه در دوحالت عادی و استقامتی می شود.

دوچرخه وسيله اي است مكانيكي ، كه با استفاده از قدرت حركتي پاها ، به هر شكلي قادر به حركت است . اين وسيله در ابتدايي ترين شكل خود در 2300 سال قبل ميلاد مسيح در كشورهايي همچون چين ، مصر ، هند ديده شده و بر روي ديواره غارها نيز اشكالي از آن موجود است .

فقط دوچرخه از كلمه يوناني به نام KYKLOS گرفته شده و بعدها اين ريشه يوناني در زبان لاتين به كلمه BICYCLEتبديل گرديده كلمه پيشوند BI به مفهوم عدد دو و كلمه پسوند CYCLE به معني دايره و به عبارتي طوقه است به هر صورت اولين دوچرخه شناخته شده رسمي در تاريخ اين وسيله سله ريفر نام دارد از دو طوقه چوبي تشكيل شده و با استفاده از پاها در حالتي شبيه به راه رفتن ، اين وسيله را به طرف جلو و عقب هدايت مي كرده اند رسما در سال 1690 سيوارك فرانسوي لقب اسب چوبي به اين وسيله بدون چرخ را داد و تا سال 1790 وسيله مذكور چوبي را به اشكال مختلف همچون مار ، اسب و ... مي ساختند كه وسيله اي بود مورد توجه كودكان و به عنوان ابزاري براي بازي مورد استفاده آنان قرار مي گرفت . اسبهاي چوبي آن زمان در فرانسه تكامل بيشتري يافتند ، به نحوي كه با پا به زمين زدن و حالت مشابه راه رفتن سرعت حركتي اين وسيله در سطوح افقي و سراشيبي تا 5 كيلومتر در ساعت ثبت سله ريفر شده است . اين تكه چوب افقي در اشكال مختلف در آن زمان مورد توجه اهالي پاريس واقع نگرديد و استقبال شايسته اي از اين وسيله براي بزرگسالان در فرانسه ذكر نشده است .

سال تاريخچه تكاملي و تكميل دوچرخه را بر اساس تغيير اين وسيله در زير مشاهده مي فرمائيد :

1816 : در اين سال فردي آلماني به نام وندريز فرمان را به سله ريفر اضافه نمود ولي كماكان با استفاده از حركت پاها بر روي زمين حركت آن امكان پذير بوده است ( سرعت به 15 كيلومتر رسيد ).

1817 : در اين سال دوچرخه كامل تري توسط بارون فون درياس از شهر كالسرومه ساخته شد كه داراي يك زين كوچك بود . دنيس جانسون يكي از دوچرخه هاي فون درياس را با خود به كشور انگلستان برد تا نمونه هايي از روي آن ساخته و آن را تكميل تر نمايد . در اين شرايط و در كنار اين هدف او اقدام به برگزاري كلاسهاي آموزشي براي استفاده از اين وسيله نمود و مشتاقان زيادي براي فراگيري اين فن به او مراجعه كردند . كم كم در كشور انگلستان دوچرخه و دوچرخه سواري به عنوان يك سرگرمي محبوب و متداول و جذاب . و بدين شكل رواج يافت .

1818 : يك فرانسوي به نام بارون ساوربرن دوچرخه ديگري را در اين سال طراحي و ساخت . چرخ جلويي اين دوچرخه بسيار بزرگ و چرخ عقبي آن كوچك بود و در اين شرايط به چرخ جلويي و بزرگ ، يك طناب حلقوي به صورت دايره وار بسته شده بود كه با كشيدن آن با دست ، چرخ جلو به حركت در مي آمد و وسيله حركت مي كرد. اين نوآوري وسيله مذكور را براي دوچرخه سواران به صورت يك مهارت در آورد به نحوي كه بند بازان در سيرك . از اين وسيله به عنوان ابزاري تفريحي و سرگرم كننده براي مردم استفاده نمودند .

1821 : لويس كوهبر دوچرخه ديگري را مشابه با دوچرخه ساوربرن ساخت اما به جاي طناب از وسيله ايمشابه با زنجير دوچرخه هاي امروزي استفاده نمود اين كار موجب شد تا حركت دوچرخه تسهيل گردد.

1834 : يك آهنگر اسكاتلندي به نام مك ميلان به دوچرخه هاي موجود ، پنجه ركاب ابتدايي را اضافه كرد تا ديگر احتياجي به فشار پا بر روي زمين نباشد . او در طي 5 سال كار جدي بر روي اين وسيله قادر گرديد كه سرعتي درحدود 22 كيلومتر در ساعت را به نام خود به جاي گذاشته و آن را ثبت نمايد . همچنين در آن زمان اين وسيله در اشكال ويژه اي همانند كالسكه براي استفاده در مزارع و به جاي اسب رواج يافت .دوچرخه مك ميلان امروزه در موزه شهر لندن در معرض ديد همگان قرار دارد .

1839 : اسكاتلندي ديگري به نام كريسك پاتريك دوچرخه ركاب دار را به شكل كامل تري تهيه و در دسترس مردم قرار داد .

1860 : كارخانه دار فرانسوي به نام پير ميشو در اين سال مهندس جواني را به نام پير لالمنت براي تغيير درساختار دوچرخه استخدام نمود . او قسمتهايي از دوچرخه را كه از چوب ساخته شده بود با لوله هاي آهني تعويض كرده و بخش خارجي چرخهاي چوبي را با نوارهاي لاستيكي ضخيم پوشانيد .

1867 : در اين سال نيز هنوز طوقه جلو بزرگتر از طوقه عقب بود و پدال و ركاب به صورت ثابت در چرخ جلو تعبيه شده بودند . طوقه هاي چوبي را در اين زمان با طوقه هاي آهني تعويض كردند لذا وزن دوچرخه در حدود 50 كيلوگرم گرديد .نام اين دوچرخه جديد پني فارتنيك لقب يافت .

1869 : درسال 1869 اولين مسابقه رسمي در تاريخ دوچرخه و به مسافت 34 كيلومتر ازشهر پاريس تا وروان با 333 شركت كننده تدارك ديده شد . شركت كنندگان برتر قادر شدند با دوچرخه هاي جديد مسافت مذكور را در 3 ساعت و 9 دقيقه طي كنند. اما قبل از آن مسابقه ديگري در انگلستان به نام هندون درسال 1868 نيز ثبت شده است .

در سال 1896 : با شروع اولين دوره بازيهاي ورزشي المپيك رشته دوچرخه سواري نيز بعنوان يكي از رشته هاي ورزشي مستقل و پر طرفدار آن روز به جمع رشته هاي ورزشي افزوده و به شكل رقابتي اجرا گرديد.

تاريخچه دوچرخه و دوچرخه سواري در ايران :
براي اولين بار در دوران قاجاريه كاركنان سفارت انگليس دوچرخه را به ايران آورده و از آن به عنوان يك وسيله استفاده نمودند مردم در آن زمان استفاده كنندگان را بچه شيطان لقب داده و احتمال دخالت جن و پري را در حركت اين وسيله مطرح مي نمودند . اولين فردي كه در ايران با ايجاد مغازه دوچرخه و كرايه دادن اين وسيله آن را به مردم شناساند حسين آقا شيخ است كه در خيابان شمس العماره اقدام به اين كار نمود و پس از آن فردي مسيحي بنام داديك دومين مغازه دوچرخه فروشي را تاسيس كرد .

1324 : اولين تشكيل دوچرخه سواري با نام باشگاه دوچرخه سواري شكل گرفت و در سال بعد از آن فدراسيون دوچرخه سواري آماتور در ايران رسما هدايت و كنترل اين رشته در دست گرفت.

امروز کمی می خواهیم درباره دوچرخه با هم بحث کنیم. دوچرخه به عنوان چیزی که دوچرخه نامیده شود در سال 1818 توسط فردی به نام کارل فون دریس که مخترعی آلمانی بود ساخته شد و به همین خاطر مالکیت معنوی ایده هر نوع وسیله دوچرخ به ایشان تعلق دارد. اما این دوچرخه با دوچرخه های امروزی کمی تفاوت دارد.

بانوي دوچرخه سواري - 1890

برای استعمال این دوچرخه راکب بر روی دوچرخه می نشسته و به همین صورت پاهای خود را از دو طرف عبور داده و می دویده! حتما می پرسید که پس چرا همین جوری نمی دویده؟ پاسخ ساده است. این بار وزن روی فرم یا همان بدنه دوچرخه سوار می شده و راکب دیگر وزن خود را حمل نمی کرده و به این وسیله می توانسته با سرعت زیادی با خستگی کمتری حرکت نماید.

اما راه حل ساده تری هم بوده است. کیرک پاتریک مک میلان توانست در سال 1830 یا 1839 دوچرخه ای را بسازد که پدال هم داشته باشد. این دوچرخه که به مفهوم شناخته شده ما اولین دوچرخه عادی است.

البته این دوچرخه کمی پدالش با پدال دوچرخه های ما تفاوت دارد. پدال این به گونه ای بود که پا ها را بر روی پدال گذاشته و به عقب و جلو حرکت می دادیم.در سال حدود سال 1860 پیر مچاکس و پیر لالمنت توانستند طرح جدید پدال را هم وارد تاریخ این وسیله کنند که پدال بر روی چرخ جلو سوار می شد. سه چرخه های کوچک امروزی را تصور کنید.

در سال 1870 دوچرخه هایی که ظاهری بسیار عجیب دارند توسط نام جیمز استرلی فرانسوی ساخته شد. این دوچرخه ها که حتما در فیلمها نمونه ای از آنها را دیده اید دوچرخه هایی بودند که چرخ جلویی بسیار بزرگ و چرخ عقبی بسیار کوچک داشتند. این دوچرخه بسیار محبوب شدند و بازار اختراع انواع دوچرخه را باز کردند تا این که در 1885 شخصی انگلیسی به نام جان کمپ استرلی توانست انقلابی بزرگ در عرصه دوچرخه سازی را بر پا سازد و تسمه یا زنجیر را در این دوچرخه ها وارد کند. این شاید بزرگترین گام در این عرصه بود و باعث شد دوچرخه های آتی همه بر این اساس دوچرخه بهبود یابند. این دوچرخه پدر دوچرخه هایی که هنوز هم در ایران استفاده می شود و به دوچرخه های افغانی مشهور است می باشد.

در سالهای بعد انواع دوچرخه مانند دوچرخه های تور ( دورچرخه هایی که فرمانی نیم دایره مانند دارند ) و دوچرخه های کوهستان ( دوچرخه هایی با فرمان صاف ) ساخته شدند.

امروزه بازار ارائه انواع دوچرخه هنوز هم داغ است. البته هنوز دوچرخه های بسیاری هم هستند که در ایران استفاده نمی شوند. مثلا دوچرخه هایی هستند که به دوچرخه های معاشرتی فکر می کنم مشهور هستند. این دوچرخه ها که دو نفره است به صورتی است که برخلاف دوچرخه های دونفره رایج توسط هر دو طرف رانده می شود و هر دو نفر در کنار همی می نشینند. عکس زیر اولین عکس به جا مانده از این دوچرخه را نمایش می دهد.

دوچرخه وسيله اي است ساده , سبك و انفرادي كه هم براي رفت و آمد سريعتر و هم بمنظور تفريح و سرگرمي و ورزش بكار مي رود . از همان سالهاي ابتداي اختراع دوچرخه , دوچرخه سوارهايي كه به تدريج در كار خود مهارت يافتند پي بردند كه به اين وسيله مي توانند به رقابت بپردازند و مسابقاتي براي آن برگزار كنند . اولين مسابقات دوچرخه سواري به صورت طبيعي و خودجوش بين دوچرخه سوارها برگزار مي شد و بيشتر بخاطر تفريح بود تا يك مسابقه واقعي و جدي . باشگاههاي دوچرخه سواري كه داير شد مسابقات هم شكل بهتري يافت .

نخستين مسابقه دوچرخه سواري در سال 1868 در محلي به نام هندون در انگلستان انجام شد . در سال 1878 اولين اتحاديه ملي دوچرخه سواران در انگلستان تاسيس شد و اين اتحاديه مقررات خاصي براي مسابقات دوچرخه سواري در جاده و پيست برقرار كرد .

پايه هاي فدراسيون بين المللي دوچرخه سواري در سال 1900 با تاسيس اتحاديه بين المللي دوچرخه سواري ريخته شد . مركز اين اتحاديه شهر پاريس بود . در حال حاضر فدراسيون بين المللي دوچرخه سواري آماتور كه آن را به اختصار فياك مي نامند و از طرف كميته بين المللي المپيك به رسميت شناخته ميشود , به كار توسعه , هدايت و ايجاد مقررات جديد مي پردازد . فياك عضو اصلي اتحاديه بين المللي دوچرخه سواري نيز هست . محل دفتر مركزي فياك شهر روم ايتاليا است .

در زبان انگليسي واژه BICYCLE ( دوچرخه ) از دو بخش BI به معناي دو و CYCLE به معناي دايره است . گرچه هدف اصلي صدها ميليون دوچرخه سوار در سراسر جهان تفريح كردن , تامين تندرستي و نشاط جسمي وروحي يا رفت و آمد است اما دوچرخه سواري از ورزشهاي محبوب و رايج در همه كشورها است . ورزش دوچرخه سواري ورزشي سرعتي استقامتي است كه مسابقات آن در رشته هاي مختلف , در جاده و پيست برگزار مي شود .

جاده هاي مخصوص مسابقات از نظر فني بايد به اندازه كافي عريض بوده و فاقد پيچهاي بسيار تند يا شيبهاي خطرناك است . مسابقاتي كه در جاده برگزار مي شود , عبارتند از :

1 – 150 تا 200 كيلومتر انفرادي ( تعقيبي )

2- 100 كيلومتر تايم تريل تيمي

3 – 180 كيلومتر تيمي

4 – دور امتيازي

5 – 70 كيلومتر زنان

از رايج ترين و محبوبترين مسابقات دوچرخه سواري در جاده مسابقات تور است كه در چند مرحله انجام ميشود . ميانگين مسافت براي هر مرحله حدود 155 كيلومتر است . از تورهاي معروف دوچرخه سواري تور دوفرانس ( مسافت بيش از 3500 كيلومتر ) , تور دورسويس , تور لاوانيه در اروپاي غربي , تور لومباردي , بريتانيا و جيرود يتاليا ( دور ايتاليا ) مي توان نام برد .

در ايران نيز تور دور شمال و تور دور درياچه اروميه برگزار شده است .

رشته اي از مسابقات دوچرخه سواري است كه در استاديوم هاي مخصوص برگزار ميشود . استاديوم هاي مخصوص را ولودروم ( veloderom ) مي گويند . پيست ولودروم سطحي است كه نسبت به سطح افق 33 درجه شيب دارد . ولودروم دوچرخه سواري در ايران در ورزشگاه بزرگ آزادي ( تهران )از نظر فني يكي از بهترينها در دنيا است .