مدیریت سوختگی

مراقبت های قبل از بیمارستان

نخستین اقدام کمک به قربانی ودور کردن شخص از منبع سوختگی ها توقف پروسه سوختگی ومراقبت محافظتی ودر خور حادثه میباشد.

درمورد برق گرفتگی نخستین اقدام جدا کردن بیمار از منبع الکتریسته /توسط فرد متخصص وورزیده می باشد.
در سوختگی شیمیایی بهترین درمان شستشوی ذرات شیمیایی ازروی پوست با یک پارچه وسپس شستشوی دقیق با آب فراوان می باشد.

می توان در سوختگی حرارتی کم(TBSA10%)جهت کاهش درد بیمار ومحافظت از او تا وقتی که مراقبت پزشکی وارد عمل شداز پوشش یخ ویا قراردادن در آب سرد استفاده کرد.در صدمات سوختگی با سطح کوچک /سرما در زمان کمتر از 1دقیقه می تواند عمق سوختگی راکاهش دهد.

درسوختگی های که پوست قرمز شده استFLUSHINGزیر آب قرار دادن محل سوختگی قابل قبول می باشد.

زمان رانباید تلف کردودر اسرع وقت بایستی آب استریل یا محلول نمکی یا آنتی دوت تهیه نمود.

اگرسطح سوختگی حرارتی وسیع باشد اقدام اولیه فوکوس روی راه هوایی /تنفسی وگردش خون می باشد.

راه هوایی:کنترل دود اطراف سوراخ های بینی ویا سوختن موهای داخل بینی واطمینان از باز بودن راه هوایی

تنفس:چک ونتیلاسیون مناسب

گردش خون: کنترل واطمینان از ضربان نبض طبیعی

اگر سوختگی در سطح وسیع باشد نباید محل سوختگی راداخل آب سرد قراردادزیا سوختگی راوسیع تر نموده وزیان آور است.باید از قراردادن یخ بطور مستقیم روی محل سوختگی خوداری نمود.

بیماران رادریک ملحفه یا پتوی تمیز وخشک محافظت زخم وایجاد گرما برای بیمارجهت جلوگیری از هیپوترمی پیچید.

درسوختگی ها ممکن به بیمار صدمات دیگری وارد شود که مراقبت از سوختگی مقدم تر می باشد.این مهم است که جهت کم کردن عوارض در فاز قبل از بیمارستان مراقبت های لازم از سوختگی بعمل آید.هنگامیکه حادثه درداخل یک محیط بسته اتفاق می افتدممکن است صدمات شیمیایی جان بیمار به مخاطره بیاندازد.

فاز فوری:

فاز فوری یا (تجدیدحیات)دوره ای است که بایستی صدمات را سریعا دسته بندی وجهت اقدامات فوری تصمیم گیری کرد.

این فاز ممکن از سوختگی آغاز وتا 5ساعت یا بیشتر که معمولا ممکن 24تا48 ساعت طول بکشد .این فاز بانشت مویرگی وایجاد ادم شروع تا جبران مایعات وآغاز دیورز ادامه پیدا می کند.

تدابیر پرستاری :فاز اورژانس

در مرحله اورژانس حیات بیمار به بررسی و انجام سریع وکامل مداخلات بستگی دارد.احتمالا پرستارفردی است که بررسی ابتدایی از عمق و درجه و درصد سوختگی را انجام میدهد و نیز فعالیت اعضای تیم سوختگی را هماهنگ می سازد.از ابتدای سوختگی تا تثبیت وضعیت بیمار تدابیر پرستاری عمدتا مرکب از برقراری راه هوایی ،مایع درمانی و مراقبت از زخم می باشد.

برقراری راه هوایی

برقراری راه هوایی شامل لوله گذاری سریع نازوتراکیال یا اندوتراکیال قبل از به مخاطره افتادن راه هوایی ،است. لوله سریع مانع نیاز به تراکیوستومی اورژانس در صورت بروز مشکلات تنفسی احتمالی میشود.

عموماً بیماران دچار صدمات زیاد،نظیر سوختگی صورت وگردن بین 1تا 2 ساعت بعد از سوختگی نیاز به لوله گذاری دارند.(لوله گذاری نازوتراکیال واندوتراکیال در فصل63 شرح داده شده است.

بعد از لوله گذاری ،ممکن است براساس ABGبیمار با کمک ونتیلاتور غلظتی از اکسیژن را دریافت کند.خارج کردن لوله) extubation ) معمولاً3 تا 6 روز پس از سوختگی ،زمانی که ادم برطرف شده باشد انجام میگردد مگر اینکه آسیب استنشاقی شدید باشد.در سوختگی های عمیق سر وگردن برای رهایی از دیسترس تنفسی ممکن است اسکاروتومی نیاز باشد.

بین 6 تا12 ساعت بعد از آسیب هایی که احتمال استنشاق دود وجود داشته ،بیمار باید تحت برونکوسکپی فیبراپتیک قرار گیرد تا دستگاه تنفس تحتانی بررسی شود. یافته های مهم شامل وجود مواد کربنی ،ادم مخاطی،وزیکول،اریتم،خونریزی و اولسراسیون می باشد.

درمان صدمات استنشاقی شامل استفاده از هوای مرطوب ودر صورت نیاز اکسیژن صددرصد است.

بیمار باید در وضعیت فالرز و بالا قرار گیرد (مگر در صورت کنتراندیکاسیون بعلت صدمات نخاعی)،به سرفه وتنفس عمیق هر ساعت تشویق شود ،هر 1تا2 ساعت تغییر پوزیشن داده شود و در صورت نیاز فیزیو تراپی تنفسی و ساکشن انجام گردد.در صورتی که نارسایی تنفسی بیمار را تهدید میکند باید لوله گذاری نازوتراکیال و اندوتراکیال انجام و بیمار با ونتیلاسیون مکانیکی حمایت شود.جهت پیشگیری از کلاپس آلویولی و پیشرفت نارسایی تنفسی باید از فشار انتهای بازدمی (PEEP)استفاده گردد.

برای درمان برونکواسپاسم شدید ،ممکن است برونکودیلاتور از راه وریدی استفاده شوند.

مسمومیت باCOبا دادن اکسیژن 100%درمان میشود تا سطح کربوکسی هموگلوبین به میزان نرمال برگردد.جهت تسریع در دفع COاستفاده از چادر اکسیژن مفید است.

در صورتی که بیمار نیاز به انتقال به بخش یا بیمارستان دیگری داشت باید این امردر اسرع وقت انجام شود تا در اقدامات حیاتی تاخیر ایجاد نشود.

مایع درمانی

به محض رسیدن بیمار به مرکز بهداشتی حداقل یک(ومعمولاً2)راه وریدی بزرگ ترجیحاًاز طریق سوراخ کردن پوست گرفته می شود.در صورتی که عملی نبود راه وریدی از ژیگولر یا ساب کلاوین منطقه فاقد سوختگی یا حتی بافت سوخته برقرار می شود.راه حل نهایی cat down است که به علت بروز بالای عفونت وسپسیس ندرتاًاستفاده می گردد.برقراری راه وریدی که بتواند حجم بزرگی از مایع را از خود عبور دهد امری حیاتی است.وسعت سوختگی شخص بالغ با استفاده از قانون9 (شکل4-23)ارزیابی می شود که نیازهای حیاتی به مایع را تخمین می زند. مایع درمانی وریدی معمولاًبرای بیمار با سوختگی بیش از 20%TBSAدر نظر گرفته می شود.

نوع مایع جایگزین به وسیله اندازه وعمق سوختگی،سن بیمار وتوجهات فردی نظیر دهیدراتاسیون در مرحله قبل از سوختگی یا وجود بیماری مزمن قبلی تعیین می شود.هر مرکز سوختگی یک رژیم جایگزین را در اولویت قرار می دهد.

مایع درمانی با هر محلول کریستالویید(سالین فیزیولوژی،لاکتات رینگر یا دکستروز 5%وسالین) یا کلوییدها (آلبومین،دکستران یا سایر محلول های تجارتی آماده)انجام می شود.از بسیاری از محصولاتی که به عنوان مایع جایگزین استفاده می گردد ترکیب BrookeوParkland(باکستر) مصرف عمومی تری دارند.(تابلو11-23و12-23).همه ترکیبات برآورد می شوند.ترکیب پارکلند به علت سهولت در محاسبه وکنترل،بطور گستردهای استفاده می شودویک روش معتبر برای جایگزینی مایع جهت اکثر بیماران فراهم می کند.

همانطور که در تابلو 12-23آمده،ترکیب پارکلندمایع را به شیوه ذیل به بدن می رساند:

4ml محلول لاکتات رینگر بر کیلوگرم وزن بدن بر درصدTBSAسوختگی.

این برای 24ساعت اول پس از سوختگی محاسبه شده که 2/1آن در8 ساعت اول بعد از سوختگی داده می شود زیرا ازدست رفتن مایع در این زمان بیشترین مقدار است.(توجه:منظور 24 ساعت اول پس از سوختگی است نه24ساعت اول رسیدن به بیمارستان)

4/1مقدارکل در8ساعت دوم و4/1باقیمانده در 8ساعت آخرداده می شود.

در24 ساعت دوم،مایع جایگزین مقدار کافی دکستروزدرآب است تا سطح سرمی سدیم را زیر 140mEq/l(140mmol/l)نگه دارد. محلولهای کلویید (نظیر آلبومین وپلاسمانیت)هم بطور روتین داده می شود.

این مقادیر بایک فرمول و وزن مطلوب بیمار محاسبه می شود که میزان حجم مایع جایگزین را پیش بینی می کند.از آنجاکه محلولهای کلوییدی به علت نفوذپذیری زیادمویرگها،می توانند به فضای بین بافتی نشت کنندبنابراین معمولاًتا24ساعت دوم داده نمی شوند،در این زمان نفوذ پذیری مویرگهاشروع به برگشت به حالت نرمال می کنند.

فرمول محاسبۀ مایع جایگزین در یک فرد بزرگسال سوخته
24 ساعت دوم	24 ساعت
گلوکز در آب	کلوئید	کریستالوئید	ترکیب
میزان مایع ، از میزان از دست رفته تخمین زده می شود	0.3-0.5ml/kg/درصد سوختگی	محلول لاکتات رینگر:درصد سوختگی/2ml/kg 2/1 8ساعت اول،2/1 در 16 ساعت بعدی	Brooke
میزان مایع ٰ از میزان از دست رفته تخمین زده می شود.	60-20٪ حجم پلاسما	محلول لاکتات رینگر: درصد سوختگی/4ml/kg ، 2/1 در 8 ساعت اول، 4/1 هر 8 ساعت بعد	Parkland

فاز حاد :

مهم ترین مداخلات درمانی فاز حاد عبارتند از :

1- جایگزینی مایعات 2- درمان فیزیکی 3- مراقبت از زخم 4- برداشتن پوست مرده و پیوند زدن 5- کنترل درد

جایگزینی مایعات : از زمان فاز اورژانس تا فاز حاد بر حسب نیاز بیمار ادامه میابد . تزریق وریدی در جهت تأمین مایعات از دست رفته ، تجویز دارو ها ، و انتقال مواد لازم صورت
می گیرد .داروهای جایگزینی بر حسب نیازهای اختصاصی بیمار انتخاب می شود

مایعات معمول شامل: نرمال سالین ، رینگر لاکتات و انواع مختلفی از ترکیبات گلوکز در آب یا محلول های نمکی می باشند ، گلبول قرمز فشرده ، پلاسمای منجمد ممکن است در این زمان تجویز شود.

درمان فیزیکی: درمان های فیزیکی دقیق برای حصول فعالیت های مطلوب مفاصل ضروری می باشد. زمان مناسب برای فعالیت ورزشی هنگام هیدروتراپی و بعد از آن است . زمانیکه پوست نرم تر و پانسمان ها برداشته شده باشند ، فعالیت های پسیو و اکتیو در تمامی مفاصل باید انجام شود . بیماران با سوختگی گردن باید بدون بالش بخوابند و یا سر طوری بر روی تشک قرار گیرد که گردن حالت هایپراکستنشن داشته باشد.آتل ها باید مفاصل را در حالتی مناسب قرار دهند و بطور متوالی ارزیابی شوند تا کاملا" متناسب با اندام باشد.

مراقبت از زخم: اهداف مراقبت از زخم عبارتند از : الف – تمیز کردن و دبرید بافت نکروتیک که می تواند منجر به رشد باکتری ها شود. ب- کاهش تخریب پوست زنده پ- تحریک ساخت پوست در ناحیۀ زخم و موفقیت در پیوند پوست ج- افزایش راحتی بیمار .

مراقبت از پوست شامل : معاینه، ارزیابی، تمیز نمودن و دبرید نمودن پوست است . مراقبت از پوست از زمان فاز اورژانس شروع و تا زمان فاز حاد ادامه میابد.

دبرید کردن ، تعویض پانسمان ، آنتی بیوتیک های سطحی ، مراقبت از پیوند و مراقبت از محل بافت پیوند دهنده لازم است روزی 2 تا 3 بار انجام شود. دبرید کننده های آنزیمی ممکن است برای دبرید کردنزخم های سوختگی استفاده شوند.

پوشش مناسب پیوند ( اگر در معرض هوا قرار نگیرد) باید شامل گاز نازک بر روی بافت پیوندی و قبل از سایر پانسمان ها گذاشته شود. گازها به نوعی جاذب رطوبت می باشند که با 3% بیسموت تری برومو فنات آغشته شده بر روی محل پیوند استفاده می شود. این گازها باید روغن داشته و در نتیجه به محل پیوندی نمی چسبد و خاصیت ضد میکروبی حقیقی دارند. ورقه های پیوند باید عاری از تجمعات سروزی و حباب ها(تاول) باشند. تاول ها از تقابل صحیح بافت پیوندی جلوگیری می کند. تخلیۀ تاول ها از طریق آسپیراسیون با سرنگ های توبرکولین و یا سوراخ کردن و یا بریدن محدود خارجی تاول ها و فشار دادن با یک سواب استریل از مرکز تاول به خارج تاول ها نباید به سمت لبۀ پیوند فشرده شوند. این تنها باعث جدایی پیوند چسبیده شده از زخم می شود. مراقبت از محل پیوند دهنده در طی سال های گذشته بسیار متناقض بوده است . اکثریت مراکز سوختگی کماکان از درمان های گرمایی بوسیلۀ لامپ و پوشیده از زروفرم به منظور تسهیل خشک نمودن محل پیوند دهنده استفاده می کنند، بسیاری از تکنیک های جدید درمان ارزیابی می باشد. میانگین التیام محل پیوند دهنده 10 تا 14 روز است.

اکسیزیون و گرافت ( برداشتن پوست و پیوند زدن)

اقدامات در این زخم های سوختگی شامل دبرید و به کار بردن اتوگرافت قسمتی از ضخامت پوست است این روش درمان میزان مرگ و میر بیماران سوختگی را تغییر داده است .

کاندید های انجام برداشتن و پیوند زودرس بافت آنهایی هستند که پس از احیاء اولیه با مایعات سیستم قلبی عروقی آنها پایدار می باشد. طی انجام دبریدمان بافت سوخته تا ناحیۀ ساب کوتانوس یا فاشیا بسته به درجۀ سوختگی برداشته می شود. بافت پیوند بایدروی محل تمیز و بافت زنده قرار گیرد تا پیوند موفقیت آمیز باشد.هموستاز با انجام فشار و به کار بردن ترومبین یا اپی نفرین موضعی ایجاد می شود.سپس زخم با پیوند اتوگرافت پوشیده می شود. لخته های بین بافت پیوندی و زخم زیرین چسبیدن پیوند به زخم می شود . یک روش برای حل این مشکل اکسیزیون زخم در یک روز و انجام گرافت در روز بعد است و در این فاصله زخم باید با محلول آغشته به آنتی بیوتیک شسته شود.

اتوگرافت اپی تلیوم کشت داده شده:

در بیماران دچار سوختگی وسیع پوست سالم در هر محدوده بعنوان دهندۀ پیوند قابل دسترسی است . همچنین ممکن است پوست موجود برای پیوند مناسب نباشد. پیوند اتوگرافت اپی تلیوم کشت داده شده یک را ارزشمند برای به دست آوردن بافت پیوندی در بیماری با پوست قابل پیوند محدود است. قدم اول در این روش برداشتن یک یا د برش کوچک ( بطول 2 تا 3 سانتی متر و پهنای 1 سانتی متر) است . این روش بلافاصله پس از اینکه بیمار به عنوان کاندید این نوع پیوند تشخیص داده شد انجام می شود. این عمل بصورت عادی یا سرپایی با بیحسی موضعی انجام می شود. این نمونه به یک آزمایشگاه فرستاده می شود که در آنجا لنفونادها بصورت سلولهای منفرد جدا می شوند و دریک محیط کشت شامل فاکتور رشد اپی درم ،کشت داده می شوند. طی 18 تا 25 روز آینده که گرافت های کشت داده شده تا 10000 بار گسترش میابند تا ورقه هایی را جهت پیوند به کار میرود بسازند.این ورقه ها شامل سلولهای اپی درم است و باید از آسیب دیدن و عفونت محافظت شوند.

پوست مصنوعی:

مشخص شده است که هر پوست مصنوعی که می خواهد بکار رود بایستی کلیۀ عملکردهای پوست سالم را انجام دهد و شامل درم و اپی درم باشد که بتواند جایگزین پوست شود. این محصول در کسانی بکار می رود که سوختگی از نظر عمق و وسعت زیادی دارند و پیوند اتوگرافت امکان پذیر نیست.

این پوست مصنوعی شامل غشاء دولایه ای است که از درم و سلیکون ساخته شده. ابتدا زخم دبرید می شود قسمت درم اول قرار داده می شود و سپس با پانسمان پوشیده می شود . لایۀ درم بعنوان یک بافت تحلیل رونده که دژنرا سیون ارگانیزه درم جدید توسط بدن را باعث می شود عمل می کند. لایۀ سلیکون پس از از بین رفتن درم باقی می ماند.

بسته بودن زخم ها چند هفته بیشتر از پیوند اتوگرافت طول می کشد . سلیکون بعد از انجام پیوند اتوگرافت برداشته می شود.

تولیدات متعدد دیگری در مراکز سوختگی آمریکای شمالی بررسی و ارزیابی شده اند. ارزیابیهای بیشتری برای تعیین استفاده و تأثیر این روش ها در درمان سوختگی لازم است.

دورۀ توانبخشی:

دورۀ توانبخشی از زمانی که ناحیۀ زخم در اثر سوختگی با پوست جدید یا بهبود آن مورد پوشش قرار می گیرد، آغاز شده و فرض بر این است که بیمار برخی از مراقبت های شخصی خویش را می تواند انجام دهد . این دوره می تواند خیلی بعد از دو هفته تا 2یا 3 ماه بعد از سوختگی اتفاق بیافتد و هدف نهایی در این دوره یاری بیماری در برقراری نقشکارکردی وی در جامعه و کارکرد موفق وی و باز سازی آرایشی اوست.

تغییرات فیزیولوژی و مشاهدات کلینیکی:

ناحیه زخم یا از طریق اقدامات اولیه و یا از طریق پیوند ترمیم پیدا می کند . پوست پوشش دهنده شروع به باز سازی ساختار بافت از بین رفته در اثر سوختگی می کند. رشته های چند رنگ در بافت های جدید به ترمیم و استحکام بافت های ضعیف کمک می کند. بعد از ترمیم پوست جدید صاف و صورتی بنظر می رسد و تقریبا" در 4 تا 6 هفته ناحیۀ نامبرده رشد کرده و پر خون می شود . اگر ROM بطور مناسب انجام نشود بافت جدید کوتاه تر باعث انقباض خواهد شد . بهبود نهایی بعد از 6 ماه تا 2 سال هنگامیکه ترمیم کامل تر شود و پوست صورتی یا قرمز رنگ نسبتا" روشن تر نسبت به ناحیه های سالم بدن می باشد زمان بیشتری را طلب می کند تا پوست با رنگ متفاوت از رنگ اصلی که همان رنگ تیره تر است به شرایط عادی باز گردد زیرا بعضی از این رنگ های اصلی ( تیره) از بین می رود . اغلب پوست به صورت رنگ اصلی خود باز نمی گردد.

جای سوختگی از دو قسمت تشکیل شده است. قسمت های رنگی و غیر رنگی، قسمت غیر رنگی با گذشت زمان محو می شود . هر چند بافت قسمت سوخته رو به رنگی شدن تغییر پیدا می کند ولی مانند سابق صاف یا کاملا" رشد نمی کند. همچنین برجسته و بزرگ تر شده روی ناحیۀ سوخته پدید می آید. فشار می تواند به صاف گشتن ناحیۀ سوخته کمک کند. فشار ملایم در محل بهبود یافته زخم با پارچه صورت می گیرد. این پارچه ها در طول 24 ساعت به مدت 1 تا2 سال بعد از سوختگی روی زخم می ماند. این پارچه در هنگام استحمام بمدت کوتاه کنار گذاشته می شود.

هنگامیکه جای زخم خارش می گیرد بیمار احساس ناراحتی می کند. با استفاده از محلول های ضد عفونی و موارد شستشوی زخم این مشکل را رفع می کنند و سلول های جدید جایگزین سلول های قدیمی می شود و بصورت پوسته پوسته می شود. پوست جدید نسبت به زخم آسیب پذیر و حساس است و پوست جدید بیشتر از طریق مالش ملایم و یا چروک ایجاد می شود. اضافه بر این نسبت به سرما و گرما و تماس بسیار حساس است.

ناحیۀ پیوندی تا زمانی که ترمیم عصبی ثانوی شکل گیرد همچنان آسیب پذیر است. منطقۀ بهبود یافته می بایست چنان از نور خورشید محافظت شوند تا بیماری های پوستی در اثر تابش مستقیم ایجاد نشوند.

عوارض:

از مهمترین عوارض زخم ، زخم حاصل از سوختگی ، پوست و مفصل های منقبض و زخم های برآمده است. در اثر درد بیمار ترجیح می دهد که ناحیۀ سوخته را برای راحت شدن از درد جمع کند این حالت موجب شکل گیری انقباضی در پوست می شود . نوار زخم وتمرین برای کاهش این عوارض باید بکار رود و این رویه ها تا تشکیل پوست رشد و قوام یافته می بایست ادامه پیدا کند. ناحیه هایی که بیشتر امکان منقبض شدن و جمع شدن دارند مانند نواحی گردن، انگشتان و زانو . این نواحی مفصل های اصلی را می فشارد و نه تنها موجب می شود که پوست این نواحی منقبض شود بلکه بافت زیرین مانند رباط ها و تاندون ها در مرحلۀ بهبودکوچک تر می شوند. زخم به سمت منبسط شدن اعضاء و جوارح بدن می رود زیرا ماهیچه های انقباضی قوی تر از ماهیچه های منبسط شده دارند. پا ها باید قبل از حرکت چروک شود و بعد در جای بهبودی پیوند زده شود. این عمل ( فشار) از التهاب (تاول) جلوگیری می کند. برآمدگی ها را به حالت عادی برمی گرداند. وقتی که پوست کاملا بهبود یافت فشار از طریق پارچه می تواند با پوشاندن پاها جایگزین مناطق پیوند خورده شود

پرستاری در زمان توانبخشی

اعضای تیم مراقبت بهداشتی در امر یاری رسانی به بیمار همکاری می کنند. بعلت تاثیرات شدید فیزیکی حاصل از زخم سوختگی اعضای مراقبت بهداشتی می بایست با دقت و حساسیت به امر مراقبت از بیمار بپردازند. آنها باید به بیمار کمک کنند تا از لحاظ روحی بیمار به مرحله ای برسد تا به ترس های ناشی از اختلالات در کارکرد فیزیکی و نقص عضو فایق آید. و واقع گرایانه به موقعیت خود بنگرند و تاکید بر آنچه میتوان انجام داد باشد نه به کارهائی که نمی توان انجام داد.

کاهش اعتماد به نفس و کرامت نفس بر اثر سوختگی طبیعی است و ترس در وجود بیمار منجر به عدم ایجاد ارتباط با دیگران می شود. مشاوره روانی برای ا ین بیماران ضروری است . بیمار نیاز به دگرگونی و دوباره متولد شدن دارد تا مرحله تطبیق بطور طبیعی ایجاد شود و خستگی مفرط را مبدل به یک زندگی معمولی با تلاش بیمار کند.

در پروسه توانبخشی بیمار و خانواده اش بطور فعالانه مراقبت از زخم رو به بهبودی را می آموزند زیرا بیمار با ضایعاتی به خانه می رود که هنوز بهبود نیافته است.بیمار برای تعویض لباس و شستشو و ضدعفونی کردن زخمها نیاز به آموزش دارد.

جراحیهای زیبائی و ترمیمی در سوختگیهای شدید ضروری است مهم این است که بیمار از ضرورت یا احتمال جراحی ترمیمی قبل از ترک بیمارستان آگاه شود.

تغذیه

در زمان بهبودی بیمار توازن نیتروژن منفی باید تصحیح شود . استفاده از غذاهای پرکالری و پرپروتئین ضروری است. در این زمان مشکل بی اشتهائی کاهش یافته و تغذیه از راه دهان افزایش می یابد. هنگام ترخیص بایستی برنمه غذتئی مناسبی به بیمار آموزش داده شود.

نکاتی در سالخوردگان

بیماران سالخورده چالش ها و مشکلات بیشتری را برای گروه مراقبت بوجود می آورند. در سنین بالاتر بیمار با خطرات بیشتری مواجه می شود که بعلت امکان اختلال در راه رفتن، کاهش دید چشم و مشکل شنوائی است. بروز زخم حاصل از سوختگی برای سالخوردگان ا پیچیدگیهای بیشتری همراه است. پنومونی و دیر التیام یافتن زخمها از مشکلات شایع سالخوردگان است.

اقدامات پرستاری در طول دوره فرآیند ترمیم زخم سوختگی

1- برقراری تعادل مایعات- چارت دقیق میزان مایعات دریافتی و دفعی . به منظور افزایش حجم ادرار می توان با صلاحدید پزشک و تجویز وی از دوپامین با دوز کم و یا دیورتیکها استفاده نمود.

2- پیشگیری از عفونت. با مراقبت دقیق از زخم، توجه به نشانه های احتمالی عفونت و پیگیری مرتب نتایج زخم می توان جلوی عفونت را گرفته و یا در صورت بروز به موقع آنرا تشخیص داد. رعایت نکات استریل در موارد استفاده از کاتترهای داخل وریدی،تزریقات،ساکشن تراشه،و کاتترهای ادراری

3- کنترل تغذیه کافی – آغاز تغذیه دهانی بدنبال برگشت صداهای روده ای و وضعیت عادی دستگاه گوارش. رژیم غذائی پرکالری و پرپروتئین است .

4- مراقبت از زخم سوختگی. تعویض پانسمان در شرایط کاملا استریل

5- تسکین درد و ناراحتی بیمار

6- بهبود تحریک جسمی- به منظور جلوگیری از عوارض ناشی از بی حرکتی بیمار را تشویق به تنفس عمیق کرده از پهلوئی به پهلوی دیگر چرخانده و در وضعیت مناسبی قرار داده تا ار آتلکتازی و پنومونی پیشگیری گردد.

7- حمایت از بیمار و خانواده

اقدامات پرستاری در مرحله نوتوانی

فراهم کردن آسایش و راحتی بیمار
تقویت توانائیهای روانی از طریق برقراری روابط صادقانه با بیمار

3. بهبود تصویر بدن و شناخت خود- آگاهی از اضطرابهای بیمار و درک اساس ترس در جهت حمایت از وی

مدیریت سوختگی

مطالب مشابه :

تب و تشنج در کودکان

تحقیق درباره ورزش تحقیق اینترنتی آماده پرینت (یاهو)

علائم بیماریهای مادرزادی قلب

پمفلت روز جهانی غذا

بیماران تعویض کامل مفصل زانو، می توانند به فعالیت های ورزشی بپردازند

بازی درمانی برای کودکان فلج مغزی

گزارش روز جهانی غذا

آموزش به بیمار دچار سکته مغزی

همایش بهبود یافتگان در تهران

مدیریت سوختگی