تقدیر - خداداد رضایی

شخصیت ها :       مرد 1  -  مرد2     

 

صحنه:(همه چیزبه رنگ سیاه برج وچرخ دنده ها وآهن ها همه حکایت از یک زندگی مدرن ماشینی است صحنه طوری طراحی شده است که آهن ها انسان ها را محاصره کرده اند دو تابوت جلوی صحنه قرار دارد در سکوت مطلق صدای آهنگی بسیار محیب تماشاگر را میخکوب میکند در پایان موسیقی صدای چرخش  چرخ دنده ها شنیده میشود وسپس دو نور موضعی کم روی تابوت ها تابیده میشود واز هر تابوت يك نفر با لیاسی سراسر مشکی  بیرون می آیند) 

 

مرد1 : دارند می يان

مرد2 : من نمی بینم

مرد1 : صدای هیاهویشان را نمیشنوی.

مرد2 : این صدا ها بارها در گوش من بوده است.

مرد1 : ولی این بار فرق میکنه.

مرد 2 : چه فرقی ؟

مرد 1 : بزار گوش کنم چی میگن

مرد 2 : فرقی نمیکنه

مرد 1 : یعنی چی ؟

مرد 2 : این صدا ها به نفع من و تو نیست

مرد 1 : شنیدنش که ضرر نداره

مرد 2 : شعار های همیشگی . خسته نشدی ؟

مرد 1 : چرا ولی ......

مرد 2 : ولی نداره گوشت را ببند و کوش نده

مرد 1 :  اینها به استقبال ما آمده اند

مرد 2 : چه استقبال با شکوهی ! حالا از ما استقبال چی میکنن

مرد 1 : من چه میدونم

مرد 2 : ولی من می ترسم

مرد 1 : من هم

مرد2 : بیا فریاد بزنیم.

مرد1 : فریاد !

مرد 2 : آره شاید یکی به  ما کمک کند

مرد1 : صدای ما در میان این همه آهن گم میشه

مرد 2 : یعنی ....

مرد 1 : آره یعنی مافقط صدایشان را می شنویم و آنها فریاد ما را نمی شنوند

مرد2 : من میرم بالا تا آن ها را بشناسم

مرد 1 : بی فایده است

مرد 2 : نه باید اونا را بشناسم (بالای برج میرود ) 

مرد 1 : چه می بینی ؟

مرد 2 : سیاهی

مرد1 : (به جلوی صحنه میآید)  آن ها می یان  . به خودت زحمت نده.

مرد2 : می یان ! کجا ؟

مرد1 : ما بارها با آنها رو به رو شدیم .

مرد2 : چه روبرویی ؟

مرد1 : آن ها همزاد ما هستند چه بخواهی چه نخواهی .

مرد2 : و اکنون تیره بختی های ما بر ما مستولی شده بیا تا چاره ای ...

مرد1 : نه دیگه راه چاره ای نیست انگار اونا دارن نزدیکتر میشن .

مرد 2 : آخه معلوم نیست دوست هستند یا دشمن ؟

مرد 1 : هر دو

مرد 2 : یعنی چی ؟

مرد 1 : امروز با تو هستن فردا دشمنت

مرد2 : چاره اش چیست ؟

مرد1 : چاره !!

مرد 2 : آره

مرد 1 : فرار

مرد2:  بارها وبارها حرکت کردیم ولی به جایی نرسیدیم.

مرد2 : ای بار فرق میکند باید بگریزیم.

مرد1 : از خود از زندگی از روزگار ( باعصبانیت ) از دوست از دشمن.

  مرد2 :   آره از دشمن دشمنی که داره نزدیک میشه.

مرد 1 : و از دوستی که کاری از دستش ساخته نیست

مرد 2 : حالا با چه فرار کنیم

مرد 1 :  بیا با اینها ( اشاره به تابوتها )

مرد 2 : با اینها

مرد 1 : بیا شانسمان را امتحان کنیم

مرد 2 : باشه

           ( هر دو وارد تابوتها می شوند .  صدای لااله الا الله جمعیت شنیده می شود . مرد 1 بیرون می آید و مرد 2  را هل می دهد و در صحنه به دور خود می چرخند . اینبار جای خود را عوض می کنند )

مرد 2 : خسته شدم ( و به وسط صحنه پرت می شود )

مرد 1 : فایده نداره ما فقط داریم به دور خود می چرخیم

مرد1 : این رسم زندگی است . ما همیشه فقط به دور خود چرخیدیم

مرد2 : ببین یه فکری به ذهنم رسید بیا این ماشین ها را به حرکت در آوریم.          

مرد1 : ولی این که حرکت نمیکند.

مرد2 : ( تلاش می کنند ) کاری از دست اینها هم ساخته نیست

مرد 1 : تلاش کن نامید نباش

مرد2 : نه اونا پیر شدن سالهاست که خوابیده و کار نکرده

مرد 1 : بزار منم کمکت کنم

            ( هر دو شروع می کنند ولی ناامیدانه و خسته به وسط صحنه پرت می شوند )

مرد 1 :  ( بالا می رود )

مرد 2 : چه می بینی ؟

مرد 1 : فقط سیاهی

مرد 2 : چکار کنیم ؟

مرد1: تلاش کن فکر کنم چاره فقط همینه . سعی کن بچرخونیش

مرد2 : من دیگه خسته شدم.

مرد1 : ولی باید تلاش کرد.

( مرد 2 مجددا شروع به چرخاندن می کند چرخ دنده ها کمی با صدای خشک و مهیبی به حرکت در می آیند ولی می ایستد مرد 2 به وسط صحنه افتاده )

مرد1 : (با سرعت پائین می آید بالای سر مرد 2 ) چی شد ؟

 مرد 2 :  ( سرش را به حالت گیجی تکان می دهد و چشمانش را می مالد  ) نمیدونم . یک نوری که

              چشمم را کور کرد .

مرد 1 : زود باش بیا دو باره حرکتش بدیم

مرد 2 : نه من می ترسم

مرد 1 : این تنها شانس ماست

مرد 2 : فایده ای نداره

مرد 1 : خسته شدی؟

مرد 2 : آره خسته از این کارزار

مرد 1 : ولی نامیدی چاره کار نیست

مرد 2 : خسته از این مردمان

مرد 1: آره مردمانی که گاهی دوستند و گاهی دشمن

مرد 2 : اونا به هیچ کس رحم نمیکنن

مرد 1 : پس باید تسلیم شد؟

مرد 2 : نه تسلیم نمیشیم

مرد 1 : پس چی ؟

مرد 2 : انتظار

مرد 1 : انتظار چی ؟

مرد 2 : تقدیر

مرد 1 : پس استراحت کنیم

( تابوتها باز می شوند و آنها در تابوتها قرار می گیرند و تابوتها بسته می شود  و با هیاهوی مردم نور به خاموشی      می رود )

 

 

( هرگونه استفاده از متن و اجرا فقط با مجوز کتبی نویسنده مجاز است )

 

09177723280

                                                                                             

 

                                                                                                خرداد ماه 1390

                                                                                              خلیج همیشه فارس

                                                                                                  خداداد رضایی

                                                                                                 


مطالب مشابه :


بدرود آقای نمایشنامه نویس

نمایش نامه های طنز; نمایش نامه های




خرسی بود ، خاله نبود ............... - مهدی حاج محمدی

نمایش نامه های طنز; نمایش نامه های




آرشيو تخصصي نمايشنامه هاي «دفاع مقدس» راه اندازي شد

نمایش نامه های طنز; نمایش نامه های




عید نوروز بر همه شما مبارک باد .

نمایش نامه های طنز; نمایش نامه های




تقدیر - خداداد رضایی

نمایش نامه های طنز; نمایش نامه های




بانک نمایش نامه های الکترونیکی ایرانی به ترتیب حروف الفبا

بانک نمایش نامه های الکترونیکی ایرانی به ترتیب حروف نمایش نامه های طنز; نمایش نامه




برچسب :