.... قارلق تاغلار :

قارلق تاغلار از دو کلمه ترکی قارلق به معنای پر برف و تاغلار به معنی کوه ها است که به معنی کوه های برف دار یا کوه های پر از برف است . همانطوریکه در مطالب پیشین اشاره شد زبان ترکی که ما در این منطقه با آن تکلم میکنیم در مناطق دیگری از جمله در استان فارس ( ترکی ایل قشقائی) ، استان چهار محال بختیاری (شهر سامان ) ، استان خراسان شمالی (کلات نادری ، درگز ، قوچان ، بجنورد ، اسفراین ، شیروان و... ) و چند منطقه دیگر در ایران دارای اشتراک و مشابهت هائی می باشد و نیز علاوه بر زبان در فرهنگ و آداب و رسوم این مردم مشترکاتی یافت می شود . در نقاط دیگری فراتر از مرزهای کشور عزیزمان ایران نیز این نوع گویش زبان ترکی و بعضی از آداب و رسوم با کمی تفاوت رایج است . یکی از نقاطی که می توان با این مشترکات فرهنگی نام برد منطقه ای در شمال غربی چین است . این منطقه در مرز شمال غربی کشور چین و در شرق تاجیکستان و جنوب شرقی قرقیزستان واقع شده است . شاید تعدادی از هم ولایتی ها اینگونه برداشت کنند که با ارائه چنین مطالبی قصد آن داریم عنوان کنیم که ریشه و نژاد نیاکانمان از این منطقه بوده است باید به آگاهی این دسته از عزیزان برسانیم که در ارائه این مطالب ضمن معرفی فرهنگ زادگاهمان نسبت به معرفی بخشی از مشترکان فرهنگی سایر نقاط پرداخته می شود که لروما مبنی بر تائید و یا رد پیش فرض هائی نمی باشد .

ناحیه مورد نظر در جنوب کوه های مرتفع بین کشور قرقیزستان و کشور چین واقع شده است . از دل این کوه ها رودخانه های پر آبی جاریست . دامنه ها و دشت های پائین دست این کوه ها شرایط مناسبی را برای زندگی انسان هائی فراهم نموده است که از نظر زبان و فرهنگ با ما مشابهت هایی دارند . در این بخش از کشور چین شهرهائی بنامهای قزیل سو ، آق سو و آتوش بوجود آمده و گسترش پیدا کرده است. اما پس از گذشت قرنها ، تغییراتی در فرهنگ و آداب و رسوم آنها بوجود نیامده است که میتوان مراسمی چون جشن عید نوروز ، معماری مساجد و کلماتی همانند ، نوروز ، بازار ، کاریز ، امید ، آتوش ( احتمالا از آتش گرفته شده است ) و ... را در فرهنگ این مردم یافت . برای آگاهی و درک بیشتر عکس هائی از این مناطق با عنوان اصلی آنها تقدیم می شود . در عناوین عکس ها کافیست یکی از حروف کلمه را با گویش زبان ترکی خودمان جابجا کنیم ( بطور مثال به جای حرف " ت " از حرف " د " استفاده کنید تاغلار = داغلار و تاش = داش ) و یا با کمی تعمق بر کلمه ها به شباهت ریشه زبان ترکی هر دو ناحیه پی ببریم. آیا این شباهت های فرهنگی و زبان منطقه ما با آنها در اثر یورش سپاهیان سلجوقی و حکمرانی آنها در سرزمین ما به مدت طولانی بوجود آمده است ؟ اگر چنین است وجود فرهنگ و کلمه هائی با ریشه بعضا فارسی در آن مناطق چیست ؟ آیا سپاهیان این یورش ها ضمن تاثیر گذاری بر سرزمین ما ، از فرهنگ ما تاثیر پذیری نیز داشته اند و فرهنگ این سرزمین را بر خلاف میلشان به زادگاهشان منتقل نموده اند ؟ براستی ریشه این مشابهت های فرهنگی و زبان در این فاصله 2500 کیلومتری در چیست ؟