تهران گردي - موزه آبگينه و سفالينه

تهران گردي
كليساي حضرت مريم
St.Marry Armenian Church
دبيرستان فيروز بهرام
Firooz Bahram Highschool
موزه آبگينه و سفالينه (خانه قوام السلطنه)
Glassware & Ceramic Museum
كنيسه حيم Synagogue Haim Iran

جمعه صبح زود تصميم گرفتم در تهران قديم قدم بزنم.با مترو خودم را به تهران رساندم و در خيابان سي تير كه به خيابان اديان معروف است رساندم و از كوچه ميرزاكوچك خان شروع كردم.اول دبيرستان فيروز بهرام كه اجازه ورود ندادند.دوم آتشكده زرتشتيان كه مسئولش نبود.ساختمان انجمن زرتشتيان كه ورود غيرزرتشي ممنوع است و كليساي حضرت مريم كه به علت مراسمي تا ساعت 12 اجازه ورود نداشتم.با من همراه باشيد تا ببينيد در اين گشت شهري به كجاها سر زدم.

دبيرستان فيروز بهرام

در روز هشتم خرداد ماه 1309 خورشيدي روانشاد بهرامجي بيكاجي در ديدار با رئيس وقت انجمن زرتشتيان تهران روانشاد ارباب كيخسرو و شاهرخ آمادگي خود را براي پرداخت مبلغ بيست هزار روپيه هندوستان براي بنياد دبيرستان پسرانه در تهران به نام فرزند ناكامش "فيروز" اعلام مي دارد.

انجمن زرتشتيان تهران در نشست دوازدهم خرداد ماه 1309 خورشيدي، احساسات فرهنگ دوستي و يكخواهي بهرامجي بيكاجي را سپاس مي گويد و زمين جنوب آدريان تهران را براي ساختمان دبيرستان فيروز بهرام در نظر مي گيرد و از جعفرخان معمارباشي مي خواهد تا نقشه اي براي ساختمان مدرسه تهيه كند.كار ساختمان دبيرستان فيروز بهرام در پائيز سال 1311 به پايان مي رسد در روز آدينه دوم دي 1311 با حضور عده اي از وزراء، رجال، محترمين و زرتشتيان گشايش مي يابد.اين بناي تاريخي در فهرست آثار ملي ايران به ثبت رسيده است.

***

آتشكده زرتشتيان آدريان

آتشكده زرتشتيان آدريان كه به علت تعطيلي و عدم هماهنگي با مسئول مرتبط امكان بازديد نداشت و البته شماره مسئول را گرفتم كه در اولين فرصت با ايشان هماهنگ كنم

***

انجمن زرتشتيان تهران

***

كليساي حضرت مريم(س)

از سال 1930 ميلادي(1309ش) و همزمان با افزايش ساكنان ارامنه پايتخت، تصميم گرفته شد كليساي تازه اي به سبك معماري ارمني بنا كنند و در همين زمان قرار شد مجمع ارامنه، كليسايي با گنجايش هزار و دويست مفر بسازد.جمعيت روز به روز بيشتر مي شد و ساختن كليسايي با گنجايش آن همه جمعيت كاري نه چندان آسان بود و از نظر اقتصادي نيز مشكلاتي در برداشت.بات اين همه، نقشه كليسا تهيه شد.

در اين اثنا رومان ايسايف اظهار تمايل كرد كه در ساختن اين كليسا همكاري كند، با اين شرط كه كليسا به ياد مادرش شادروان زاروارت نامگذاري شود.اين مرد خير تمام هزينه هاي ساخت را به عهده گرفت و در سال 1945 ميلادي(1324ش) به دست شادروان "گاره گين كاتوليكوس" به نام كليساي حضرت مريم تقديس شد.

البته چند بار خيابان سرهنگ سخايي و سي تير و جمهوري را بالا و پايين رفتم تا ساعت 120 شود تا از اين كليسا بازديد كنم.كليسا با تابوهايي از حضرت عيسي مسيح (ع) در لحظه دعا و به صليب كشيده شدن تزئين شده بود.در روبرو كس حضرت مريم(س) كه عيسي(ع) در آغوشش بود نمايان بود و در سر در ورودي هم تابلوي شام آخر.عكس گرفتن از داخل كليسا ممنوع بود.

***

خانه قوام السلطنه

موزه آبگينه و سفالينه

جلوي در ورودي اتوبوس گردشگرهاي عرب بود كه داشتند از اين موزه بازديد مي كردند.

هزينه بازديد:1500 تومان

ساختمان موزه آبگينه به خودي خود مي‌تواند براي علاقه‌مندان بسيار ديدني باشد. اين ساختمان متعلق به قوام‌السلطنه‌، وزير احمد شاه قاجار، بوده است‌. اين ساختمان در دو طبقه و پنج تالار ساخته شده است‌. تالار يك و دو در طبقه اول و تالارهاي ديگر در طبقه فوقاني قرار دارد. در تالار شماره دو (بلور) قديمي‌ترين شيشه‌ها و لوله‌هاي شيشه‌اي و سفال‌ها قرار داده شده است‌. طراح ويترين‌هاي موزه مهندسي اتريشي به نام هانس هولاين است‌. تزيينات بنا شامل منبت كاري چهارچوب درها و پله‌ها است و آجر كاري نما كه در 50 نوع‌است‌.

گچ‌بري موزه شامل دو دوره است‌: دوران قوام‌، و سبك غربي در زمان سفارت مصر و آينه‌كاري‌هاي طبقه دوم‌، كه مربوط به دوره قاجار است‌. موزه آبگينه در واقع موزه تخصصي شيشه و سفال است‌. قديمي‌ترين شيشه‌ها لوله‌هاي شيشه‌اي به نام سيلندر شيشه است كه از معبد چغازنبيل كشف شده است و مربوط به هزاره دوم قبل از ميلاد است‌. شيشه‌ها و سفال‌هاي طبقه اول نيز مربوط به دوره‌هاي پيش از تاريخ است كه قديمي‌ترين سفال دست‌ساز از دوران اشكاني‌، هزاره‌هاي اول به دست آمده است‌. تالار صدف به علت شباهت شكل آن به صدف نيمه باز به اين نام خوانده مي‌شود و شامل انواع سفال‌هاي قرن سوم و چهارم شهر نيشابور است‌. تالار چهار (زرين‌) كه به خاطر ظروف زرين‌فام كه از دوران سلجوقي به جا مانده چنين نامي گرفته است‌، شامل ظروفي است كه دور تا دور با خط نسخ و نستعليق تزيين شده‌است‌. هم‌چنين چهره‌هاي مغولي روي اين ظروف خود نمايي مي‌كنند كه با توجه به شهر محل پيدايش‌، نقوش آن‌ها فرق مي‌كند. تالار پنج (لاجورد) به خاطر لعاب‌هاي يك رنگ فيروزه به اين نام خوانده مي‌شود، و از قرن هفتم و هشتم (دوره ايلخاني‌) به جا مانده است‌.
با نزديك شدن به دوران صفويه‌، اشيا مصرفي‌تر مي‌شود. تزيينات اين بخش شامل گلاب پاش و صراحي است‌. هم‌چنين ميزي كه از دوران قاجار به جا مانده با لعاب هفت رنگ و مزين به نقش چهره‌هاي شخصيت‌هاي شاهنامه است كه نام هر شخص بالاي چهره نوشته شده است‌.

سفر در نقوش سفالينه ها در ادامه...

اين مجموعه تا 1330 محل سكونت و كار قوام‌السلطنه بود و بعد از آن مدت هفت سال در اختيار سفارت مصر قرار گرفت‌. بعد از آن‌، به ترتيب سفارت افغانستان‌، بانك بازرگاني و در سال 1355 با همكاري مهندسان ايراني و اتريشي تغييرات آن شروع شد.
ساختمان موزه هشت ضلعي است و در باغي به مساحت 7000 مترمربع قرار دارد. طرح‌هاي بديع و در و پنجره‌هاي نفيس كه بسيار خوب نگه‌داري شده‌اند، يادآور معماري عصر سلجوقي است و مي‌تواند الهام بخش معماران معاصر براي طرح‌هاي سبك كلاسيك‌باشد.