مرغ​ها موجودات اجتماعی باهوش و خوش​حافظه

در محیط​های طبیعی، مرغ​ها ساختارهای اجتماعی پیچیده​ای تشکیل می​دهند. این ساختارهای اجتماعی با نام "ترتیب نوک زدن" شناخته شده​اند. هر مرغ نه تنها جایگاه خود را در این سلسله مراتب می​شناسد و مطابق آن عمل می​کند، بلکه قیافه و جایگاه بیشتر از ۱۰۰ مرغ دیگر را به خاطر می​سپارد.

پرندگان سخن​گو
مرغ​ها از طریق قد قد کردن با همدیگر ارتباط برقرار می​کنند. آنها بیش از ۳۰ نوع آوا دارند و برای اعلام شرایط مختلف مانند رضایت، نزدیک شدن خطر و غیره از آواهای مختلف استفاده می​کنند. مرغ​های مادر، وقت را از دست نمی​دهند و این آواها را حتی قبل از درآمدن جوجه​ها از تخم به آنها یاد می​دهند. آنها در حالی که روی تخم​های خود می​نشینند به آرامی قدقد می​کنند، جوجه​ها هم قبل از درآمدن از تخم با مادر و خواهران و برادران خود صحبت می​کنند!

روابط اجتماعی و فرهنگ در مرغ​ها
مرغ​ها با استفاده از روش​های پیچیده که انسان​شناسان آن را فرهنگ می​نامند، با هم ارتباط دارند. برای نمونه، دانشمندان نشان دادند که مرغ​ها از شکست و پیروزی همدیگر درس می​گیرند. در یک آزمایش، دانشمندان به گروهی از مرغ​ها آموزش دادند که با نوک زدن به دکمه​های قرمز و سبز به دفعات مشخص، به عنوان جایزه غذا بگیرند. هنگامی که یک گروه جدید از مرغ​ها به گروه وارد شدند، تنها با مشاهدۀ مرغ​های کارآزموده در مدت بسیار کمی نحوۀ کار با دکمه​ها را فرا گرفتند.

مرغ​ها حیوانات خوش​فکر و باهوش
در یک آزمایش که برای محک زدن قابلیت درک روابط علت-معلول در مرغ​ها انجام شد، محققان دو نوع غذا در اختیار تعدادی مرغ زخمی قرار دادند: غذای معمولی و غذای حاوی مسّکن. پس از مدت کوتاهی مرغ​ها به این نتیجه رسیدند که غذای حاوی مسّکن حالشان را بهتر می​کند و آن را به غذای معمولی ترجیح دادند. این نشان می​دهد که مرغ​ها روابط علت-معلول را به خوبی درک می​کنند و بهترین تصمیم را می​گیرند.

chicken-02.jpgانتقال دانش به نسل​های بعد
محققان نشان دادند که مرغ​ها دانش فرهنگی خود را نسل به نسل منتقل می​کنند. مثلاً در یک آزمایش دانشمندان دو نوع دانه با رنگ​های زرد و آبی در اختیار مرغ​های یک مزرعه قرار دادند. دانه​های آبی رنگ شامل مواد شیمیایی بودند که اگر چه خطر جدی برای سلامتی مرغ​ها نداشتند ولی باعث می​شدند احساس ناخوشی به مرغ​ها دست دهد. مرغ​ها پس از مدت کوتاهی از خوردن دانه​های آبی صرفنظر کردند. بعد از مدتی هنگامی که مرغ​ها جوجه دار شدند، محققان همان دانه​های آبی رنگ را در سطح مزرعه پاشیدند و مشاهده کردند که مرغ​های مادر جوجه​های خود را از خوردن دانه​های آبی باز می​دارند. این آزمایش به تنهایی چند چیز را ثابت می​کند:

-          مرغ​ها روابط علت-معلول را خوب می​فهمند.

-          مرغ​ها تجربیات کسب شده توسط خود را به نسل​های بعد منتقل می​کنند.

-          مرغ​های مادر آنقدر به جوجه​های خود اهمیت می​دهند که به آنها اجازه نمی​دهند غذای بد را بخورند.

آینده نگری و خود کنترلی
یکی از آزمایشاتی که برای تست آینده​نگری در مرغ​ها ترتیب داده شد به این شرح بود: مرغ​ها دو گزینه داشتند. آنها می​توانستند دکمه​ای را فشار دهند و به عنوان جایزه مقدار کمی غذا دریافت کنند یا به مدت ۲۲ ثانیه صبر کنند و سپس دکمه را فشار دهند و به عنوان جایزه غذای زیادی دریافت کنند. ۹۰ درصد مرغ​های شرکت داده شده در این آزمایش ترجیح می​دادند خود را برای ۲۲ ثانیه کنترل کنند تا جایزۀ بزرگ​تری بگیرند.

پرندگان کوچک، شخصیت​های بزرگ
مرغ​ها نیز مانند همۀ حیوانات دیگر خانوادۀ خود را دوست دارند و برای زندگی خود و خانوادۀ خود ارزش قائل​اند. طبیعت اجتماعی مرغ​ها باعث می​شود آنها همیشه از همنشینی با خانواده و مرغ​های دیگر گروه لذت ببرند. در طبیعت، مرغ​ها بیشتر عمر خود را در گروه می​گذرانند. آنها از کاوش زمین برای پیدا کردن غذا، گرفتن حمام گرد و خاک و بیتوته کردن دسته​جمعی روی درختان لذت می​برند. مرغ​های مادر، به دقت از فرزندان خود مراقبت می​کنند. مرغ​های مادر، پنج بار در ساعت تخم​های خود را می​چرخانند تا آنها را گرم نگه دارند و برای آنکه در محلی امن تخم بگذارند، حاضرند روزهای متوالی از خوردن غذا و آب صرفنظر کنند. آنها آسایش خود را فدای امنیت فرزندان خود می​کنند.
علاوه بر وابستگی به فرزندان، مرغ​ها با بعضی از اعضاء گروه خود روابط دوستانه و صمیمانه ایجاد می​کنند و از بودن در کنار آنها لذت می​برند.

زندگی مرغ​ها در مزارع صنعتی
جوجه​هایی که در مزارع صنعتی از تخم بیرون می​آیند هرگز والدین خود را نمی​بینند همانطور که والدین آنها هرگز همدیگر را ندیده​اند. این مرغ​ها به دو دسته تقسیم می​شوند: مرغ​های گوشتی و مرغ​هایی که تخم می​گذارند.
مرغ​های گوشتی تمام عمر خود را با هزاران و شاید ده​ها هزار مرغ دیگر در قفس​ها یا اصطبل​های پرازدحام و تنگ زندگی می​کنند. به علت جمعیت غیر قابل تصور، بیماری در این دامداری​ها غوغا می​کند. هنگامی که مرغ​ها هنوز جوجه هستند  آنقدر فضا وجود دارد که بتوانند راه بروند ولی در طول چند هفته فضا آنچنان تنگ می​شود که آنها قادر نیستند بال​های خود را باز کنند یا آزادانه حرکت کنند. تعدادی از مرغ​ها در ازدحام جمعیت له می​شوند و یا چون نمی​توانند خود را به ظرف​های غذا یا آب برسانند می​میرند.

مرغ​های باطریchicken-egg-08.jpg             
مرغ​های تخم​گذاری که در قفس​ها نگهداری می​شوند به مرغ​های باطری معروف هستند چون در این حالت، قفس​ها مانند باطری روی هم چیده می​شوند. در این روش، فضولات طبقات بالاتر مرتب بر سر مرغ​های طبقات پایین​تر ریخته می​شود. این مرغ​ها به محض رسیدن به سن تخم گذاری شروع به تخم گذاشتن می​کنند، آن هم نه به تعداد نرمال. با استفاده از اصلاح نژادی و غذاهای خاص تولید تخم به حداکثر رسانده می​شود. در این دامداری​ها، به محض اینکه مرغی تخم می​گذارد، تخم از شیب قفس بر روی نقاله​ای که برای جمع​آوری تخم​ها در نظر گرفته شده است می​غلتد. گاهی مرغ​ها سعی می​کنند تخم خود را نجات دهند و سر خود را از شیار زیر قفس بیرون می​آورند تا تخم بیرون غلتیده را بگیرند و سرشان در شیار گیر می​کند و در همان حالت باقی می​مانند تا بمیرند. مرغ​های باطری زندگی وحشتناکی دارند. آنها از انجام کوچک​ترین کارهای طبیعی که به آنها لذت می​دهد، محروم هستند.

 

بیشتر ببینیداین مرغ​ها آنچنان آشفته و مضطرب هستند که مرتب به هم نوک می​زنند. برای کم  کردن تلفات ناشی از این نوک زدن​ها، هنگامی که مرغ​ها هنوز جوجه هستند، قسمتی از نوک آنها با استفاده از یک دستگاه تیغ​دار بریده می​شود. این عمل که بسیار دردناک است، بدون استفاده از بی​حسی انجام می​شود. حتی ممکن است جوجه​ای بدشانسی آورد و همراه نوک، سر زبان خود را نیز از دست بدهد. بر اثر تخم​گذاری مداوم به تعداد زیاد، اکثر این مرغ​ها معمولاً در ناحیۀ مقعد دچار زخم​ها و عفونت​های بسیار دردآوری می​شوند. علاوه بر این، به علت برخورد مداوم با میله​های قفس و مرغ​های دیگر و همچنین، نشستن مداوم روی فضولات خود این مرغ​ها بیشتر پرهای خود را از دست می​دهند. به علت ازدحام جمعیت، هنگامی که مرغی در قفس بر اثر بیماری یا گیر کردن سر در شیارهای پایین قفس یا گیر کردن بال​ها در میله​ها می​میرد، معمولاً کسی متوجه این قضیه نمی​شود و اجساد مرغ​ها آنقدر در قفس می​مانند تا شروع به تجزیه شدن کنند. در این مدت، مرغ​های دیگر روی جسد آنها راه می​روند یا مرتب به اجساد آنها نوک می​زنند. علاوه بر این، پاها و بدن بسیاری از مرغ​های باطری بر اثر کم تحرکی و له شدن مداوم، بیماری​ها و غیره بدفرم می​شود طوری که آنها قادر نیستند به درستی بایستند.
نگهداری مرغ​های باطری در برخی کشورها ممنوع شده است و دولت​ها تولید کنندگان تخم​مرغ را موظف می​کنند حداقل از روش اصطبلی برای نگهداری مرغ​های تخم​گذار استفاده کنند. وضعیت زندگی در این اصطبل​های پرازدحام و کم فضا و به دور از هوای آزاد و نور خورشید در همۀ موارد مثل زندگی در قفس است با این تفاوت که مرغ​ها کمی آزادی حرکتی بیشتری دارند، پر وبال و سر آنها به میله​ها یا سیم​های قفس​ها گیر نمی​کند و فضولات طبقات بالاتر بر سر مرغ​های طبقات پایین​تر ریخته نمی​شود. تمام موارد مانند چیدن نوک​ها، محرومیت از کارهای طبیعی که یک مرغ می​خواهد انجام دهد، زخم​های مقعدی، ریختن پر و بال و ... در این مرغ​ها نیز صادق است.

به هر حال بد نیست اینجا به نکته​ای هم اشاره کنم: در برخی کشورها مثل کشورهای اروپای غربی، تولید کنندگان موظفند روی بسته​بندی تخم​مرغ روش نگهداری مرغ​ها را ذکر کنند. بسیاری از مردم در این کشورها از خرید تخم​مرغ​های باطری خودداری می​کنند ولی قضیه این است که:

  • در برخی موارد کنترل کافی وجود ندارد مثلاً ممکن است یک تولید کننده از روش باطری استفاده کند ولی روی بسته​بندی بنویسد: "نگهداری در اصطبل" یا "نگهداری در فضای باز"
  • اگر چه مردم از خرید تخم​مرغ​های باطری خودداری می​کنند ولی مصرف بی​رویۀ تخم​مرغ همچنان ادامه دارد به همین دلیل، بعضی تولید کنندگان به اصطلاح "زرنگ" کارخانه​جات خود را به کشورهایی که در آنها منعی برای نگهداری مرغ​ها به روش باطری وجود ندارد منتقل می​کنند و تخم​مرغ​های تولیدی را در اختیار کارخانه​جات شیرینی​سازی، ماکارونی​​سازی و غیره قرار می​دهند. چون تولید کنندگان بیسکویت، ماکارونی و غیره وظیفه ندارند نحوۀ تولید تخم​مرغ​ مصرف شده در تولید این محصولات را روی بسته​بندی بنویسند، در واقع قضیه خیلی ماهرانه دور زده می​شود طوری که مصرف کنندگان فکر می​کنند هیچ وقت تخم​مرغ باطری نمی​خورند در حالی که بیشتر تخم​مرغ​های مصرف شده در شیرینیجات، رشته​ها، ماکارونی​ها و لیکورها از مرغ​های باطری به دست می​آیند.

وضعیت در کشور ما به مراتب بدتر از این است. ما، به عنوان مصرف کننده، هنوز به مرحله​ای از آگاهی نرسیده​ایم که به روش​های نگهداری مرغ​ها (یا سایر حیوانات پرورشی) فکر کنیم.  برای ما هر چه تخم​مرغ ارزان​تر و زردۀ آن زردتر باشد بهتر است! 

بیشتر ببینید   

خروس به دنیا آمده​ای؟ بدشانسی آورده​ای! یا کسی چه می​داند شاید هم خوش​شانسی!
جوجه​های نری که در دامداری​های مخصوص تولید تخم​مرغ به دنیا می​آیند باید نابود شوند چون نژادی که برای تولید تخم به کار می​رود برای تولید گوشت مقرون به صرفه نیست. در واقع، برای تولید کنندگان صرف نمی​کند ۶ هفته به جوجه​های نری که در دامداری​های تولید تخم​مرغ به دنیا آمده​اند غذا دهند چون در هر صورت، آنها در ۶ هفته به وزن مطلوب نخواهند رسید. به همین دلیل، جوجه​های نر به محض بیرون آمدن از تخم در تل​های چندهزارتایی روی هم انباشته شده و با مکیدن هوا از اتاق یا ب استفاده از روش​های دیگر خفه می​شوند.

مرغ​های گوشتی
هر ساله ۴۶ میلیارد گوشت مرغی در دنیا پرورش داده می​شود و این رقم مرتب در حال افزایش است. نگهداری مرغ​های گوشتی مانند نگهداری مرغ​های تخم گذار است. در هر متر مربع ۱۸ تا ۱۹ مرغ زندگی می​کنند. در سال​های ۱۹۶۰، مرغ​های گوشتی در ۸۴ روز به وزن کشتار یعنی ۲ تا ۲.۵ کیلوگرم می​رسیدند. امروزه با روش​های به اصطلاح اصلاح نژادی و دادن غلات غنی شده به مرغ​ها آنها در ۴۱ روز، یعنی کمتر از نصف مدت زمان گذشته، به وزن ۲ تا ۲.۵ کیلوگرم می​رسند. این افزایش ناگهانی وزن باعث شَل یا بدفرم شدن پاهای مرغ​ها و همچنین، سکته​های قلبی در آنها می​شود. از طرف دیگر، مرغ​ها برای آنکه فشار روی پاهای خود را کم کنند، در فضولات خود چمباته می​زنند. بر اثر تماس مداوم با فضولات آنها دچار زخم​ها و عفونت​های شدید پوستی مخصوصاً در ناحیۀ پشت می​شوند و پرهای خود را از دست می​دهند. در هفته​های پنجم و ششم فضا آنچنان برای مرغ​ها تنگ می​شود که شش درصدمرغ​ها بر اثر نرسیدن به ظرف​های آب و غذا می​میرند.

بیشتر ببینیدانتقال مرغ​ها به کشتارگاه
مرغ​های تخم گذار بعد از آنکه توانایی خود را برای تولید تخم از دست دادند و مرغ​های گوشتی در ۴۱ روزگی در صندوق​های کوچک روی هم تل​انبار شده، در کامیون​ها بار می​شوند(!) تا راهی کشتارگاه شوند. در بسیاری از کشورها قانونی برای این کامیون​ها وجود ندارد. شرایط دما و تهویۀ مطبوع در این کامیون​ها بسیار بد است. در فصول و مکان​های بسیار سرد مرغ​ها غالباً یخ زده به کشتارگاه می​رسند و در فصول گرم تعداد زیادی از آنها بر اثر کمبود هوا و گرمازدگی در راه می​میرند. بر اثر خشونت کارکنان در زمان حمل و نقل مرغ​ها، بیشتر مرغ​ها، با پر و بال شکسته به آخرین مرحلۀ تراژدی زندگی خود وارد می​شوند.

 

 

بیشتر ببینید
در کشتارگاه​ها مرغ​ها از پاها آویزان شده، از مخزن گیج کننده عبور داده می​شوند سپس گلوی آنها در ضمن عبور از کنار یک تیغ اتوماتیک بریده می​شود. نه مخزن گیج کننده و نه تیغ اتوماتیک به​اندازۀ کافی دقیق کار نمی​کنند. ممکن است مرغی بدون گیج شدن به تیغ اتوماتیک برسد و یا بدون اینکه گلویش بریده شده باشد به مخزن آب جوش که مخصوص کندن پرهاست انداخته شود و زنده-زنده آب پز شود. در روش سنّتی بریدن گلو که تکلیف روشن است: در این حالت، مرغ​ها حتی از نعمت گیج شدن قبل از بریده شدن سر هم محروم هستند.


مطالب مشابه :


شترمرغ

و مزایای آن، ضمن تامین نیاز داخلی، توانایی صادرات پوست و گوشت شتر مرغ بریدن سر روش ها




مثنوی معنوی، دفتر دوم، ابیات ۲۴۴۵ تا ۲۵۳۰

درباره محتوا و روشِ لاجرم هر مرغِ بی‌هنگام را سر بُریدن واجب است اِعلام را




مرغ​ها موجودات اجتماعی باهوش و خوش​حافظه

بالاتر بر سر مرغ های بندی تخم مرغ روش روش سنّتی بریدن گلو




فرايندهاي پس از كشتار و بازاريابي محصولات بلدرچين (2)

بازاریابی با زندگی روزانه همه ما سر و سر بریدن مطابق روش كشتار صنعتي مرغ ها




خوردنی و آشامیدنی

در روش های‌ جدید برای‌ ذبح مرغ ابتدا بوسیله در هنگام سر بریدن حیوان اگر قبل از




بیسکویت چرخی 1

ابتدا شکر و تخم مرغ را با هم زن هم دستی که به سر اون قالب چرخی روش عمل می




برچسب :