معرفی مناطق کوهنوردی ترکیه

آغری

بلندترین کوه ترکیه آغری داغی است که از نظر ژئولوژی و اینکه پس از فرونشستن طوفان نوح محل قرار گرفتن کشتی نوح به حساب می آید ، دارای خصوصیت افسانه ای است. نام کوه آغری در کتابهای مقدس نیز ذکر شده است و دارای اسامی متعددی در زبانهای متفاوت است. از بین آنها آرارات ، کوه نوح و جبل حارث را میتوان نام برد.

مارکوپولو آنرا کوهی میداند که قابل صعود نیست ، و بر اساس مدارک در 9 اکتبر 1829 پروفسور فردریک فون پارات اولین کسی است که به بالای این کوه صعود کرد. دومین صعود زمستانی در 21 فوریه (بهمن) سال 1970 توسط یکی از رهبران فدراسیون کوهنوردی بنام دکتر بوزگورت ارگور انجام گرفت. در سالهای 1980 هزاران کوهنورد کوه آغری را سیاحت کردند. در سال 1990 صعود به کوه ممنوع اعلام شد. در سال 1998 با مجوز فدراسیون کوهنوردی به گروهی کوهنورد عملا این ممنوعیت از میان برداشته شد.

ارتفاع: 5165 متر

موقعیت: در آناتولی شرقی نزدیک مرزهای ایران قرار دارد (میان رود ارس- مراد).

زمان صعود: مناسبترین زمان برای صعود ماههای اوگوست، جولای و سپتامبر است. صعود در زمستان بسیار دشوار ،لیکن لذت بخش است.

ویژگیها: کوه آغری (5165 متر) بلندترین بخش شبه جزیره آناتولی و اروپا است. لایه کوه در 4000 متر اول از بازالت و بقیه بلندی از آندزیت تشکیل شده و خصوصیات یک کوه آتشفشان را داراست. در قله کوه یک لایه یخ قرار دارد. در بخش شرقی آن ییلاق سرداربولاگ و کوه آغری صغیر به ارتفاع 3896 متر قرار دارند. بلندی کوه آغری ، یخ بندیهای آن، انسانهایش، مناظر مختلف و چمنزارهای آن منظره ای جذاب و دلنشین را به وجود آورده است.

راه ارتباطی و اقامت: جاده تراتزیت ترابزون-ارضروم-تهران از دامنه های کوه آغری به طرف ایران ادامه می یابد. بین آنکارا – ارضروم ارتباط هوایی ، زمینی و راه آهن وجود دارد.

نزدیکترین مرکز به کوه شهر دوغوبایزید است. از آغری و ارضروم به اینجا میتوان دسترسی داشت. در شهر و حومه آن تاسیسات اقامتی و غذاخوری موجود است.

صعود به کوه آغری از گدرگاه دوغوبایزید- روستای توپچاتان- الی چیفتلیگی تنها از محدوده مرزهای دوغوبایزید باید انجام گیرد.

صعود به کوه آغری صغیر تنها از گذرگاه شمال غرب ممکن است. برای صعود به قله کوه آغری بهترین مسیر از نظر ارتباط، حمل لوازم و ایمنی صعود مسیر پر تردد جنوبی است.

کوهنوردانی که برای صعود در دوغوبایزید اقامت می کنند باید پس از تدارکات ضروری با اتومبیل به روستای الی بروند. در اینجا پس از تهیه آب لازم و 8-7 ساعت پیاده روی تا ارتفاع 2800 متری به اولین پناهگاه می رسند و شب را در آنجا اتراق می کنند. در روز دوم پس از 6-4 ساعت صعود در ارتفاع 4200 متری به دومین پناهگاه می رسند. پس از 10-8 ساعت پیاده روی به قله میتوان رسید و پس از آن میتوان به نخستین پناهگاه در ارتفاع 2800 متری مراجعت کرد.

آنتالیا – بیگ داغلار

بیگ داغلار امتداد غربی کوههای توروس است، و در امتداد شمال - جنوب غرب خلیج آنتالیا به موازات خلیج گسترده شده است. قله تکه ، بکر داغی، تاهتالی داغ و یال کیزلار از قله های مهم آن است. در بین آنها یال کیزلار با ارتفاع 3069 متر از سایرین بلندتر است.

300 روز از سال به خاطر صاف بودن هوا در عرض یکروز میتوان به قله صعود کرد. دیدن منظره دریا و آنتالیا خستگی صعود یکروزه را از تن بدر میکند. علاوه بر آن بیگ داغلار یکی از مراکز مهم کوهنوردی و مراکز مهم سیاحت زمستانی بشمار میرود.

ارتفاع: 3069 متر

موقعیت: بخش غربی کوههای توروس در محدوده آنتالیا را تشکیل می دهند. در طول سواحل دریای مدیترانه در امتداد شمال-جنوب گسترده شده است. کلیه فصول سال برای صعود و سیاحت مناسب است. بجز ماههای زمستان بهترین زمان ماههای چهارم،پنجم و ششم بحساب می آید.

ویژگیها: این سلسله جبال بطور کلی از سنگهای سنگ آهک تشکیل شده، و از پوشش جنگلی گوناگون پوشیده است. در روی این سلسله جبال قله های مختلفی وجود دارد.

راه ارتباطی: بهترین نقطه برای صعود حوالی آنتالیا-آلانیا-کمر و آنتالیا-المالی است. آنتالیا به استانبول و ازمیر از طریق دریا،هوا و خشکی پیوسته است و به آنکارا از طریق هوایی و زمینی متصل می باشد.

صعود: بلندترین قله بیگ داغلار یال کیلار (3069 متر) و صعود از مسیر المالی میسر است. از اینجا از طریق راه پوشیده از جنگلهای سدر و ییلاق چام چوکورو میتوان حرکت کرد. کوهنوردانی که در چام چوکورو کمپ ایجاد می کنند میتوانند در عرض یکروز به قله صعود کرده و مراجعت کنند. بهترین سیاحت و صعود به کوههای یخبندان در کوه تاهتالی است که 2000 متر از 2360 متر ارتفاع آن پوشیده از منابع جنگلی گوناگون است. پس از آن چمنزارهای کوه شروع می شود. برای صعود به کوه تاهتالی با اتومبیل به سویوک پینار ( سوغوجاک سو) در بخش شمالی کوه میتوان رفت. در اینجا میتوان محل کمپ را انتخاب کرد. صعود به قله از طریق بلندیهایی که رو به دریای مدیترانه است انجام می گیرد. در تمام مدت صعود مناظر زیبا تغییر میکند.

کوه کایسری – ارجیس

کوه ارجیس با ارتفاع 3916 متر که علامت شهر بشمار میرود و پیوسته در بالای آن برف و بوران مشاهده می شود یک کوه آتشفشان عظیم است. پس از فوران مواد مذاب حفرهای پری ایجاد شدند و در روزگار باستان مزکه ها بعنوان ساکنان دامنه های آن چنان تحت تاثیر قرار گرفته بودند که روی سکه هایشان تصویر کوه ارجیس را در حال فوران حک کرده بودند. نخستین کسی که به این کوه صعود کرد و.ج.هامیلتون در سال 1837 بود. نخستین کسی که از ترکیه به قله رفت میرآلای جمیل جاهد بیگ در سال 1924 بود.

ارجیس علاوه بر اینکه یکی از مراکز کوهنوردی ترکیه بشمار میرود ، مرکز سیاحت زمستانی نیز میباشد. علاوه بر آن وقتی به نوک قله برسید در صورتیکه هوا صاف باشد فضای خوش منظره میان کاپادوکیه تا توروس را میتوان مشاهده کرد.

ارتفاع: 3916 متر

موقعیت: کوه در آناتولی میانی در بخش جنوبی استان کایسری قرار دارد.

زمان صعود: بهترین زمان صعود در فصل تابستان ماههای پنجم الی دهم است.

ویژگیها: یک کوه آتشفشان جوان خاموش،بلندترین قله آناتولی میانی است. یک کوه یخی به طول 700 متر در شمال کوه وجود دارد. ییلاق تکیر در ارتفاع 2900-2100 متری در بخش شرقی مرکز ورزشهای زمستانی است. بعد از تله کابین مکان کمپ پس از 3-5/2 ساعت پیاده روی در چوبانین واقع شده است. صعود از شیب چوپان تا صخره مولا یکساعت بطول می کشد. صخره مولا در دهانه دره شیطان قرار دارد. از اینجا تا قله کوچک 3-2 ساعت فاسله است. در ماههای زمستان احتمال سقوط بهمن در دره وجود دارد. در ماههای بهار ( اردیبهشت و خرداد) به خاطر سقوط سنگ از کلاه کاسکت باید استفاده کرد. همراه با تور اسکی صعودهای لذت آوری انجام می گیرد.

راه ارتباطی و مهمانسرا: از استانبول و آنکارا اتوبوس،قطار و تابستانها هواپیما در دسترس است. در ییلاق تکیر یک خوابگاه یکصد تختخوابه با تلفن و شوفاژ موجود است. در کایسری غذاخوریها و مهمانسراهای گوناگون وجود دارد. در ییلاق تکیر یک هتل مدرن خصوصی با یکصد تختخواب در حال فعالیت است.

صعود از ییلاق تکیر: مطمئن ترین صعود بشمار میرود. از طریق حصارجیک در 25 کیلومتری کایسری میتوان رفت. از پناهگاه کوه با 10-8 ساعت پیاده روی به قله اصلی میتوان صعود و مراجعت کرد. صعود از شمال غرب: صعود به ارجیس بسیار دشوار لیکن دلچسب است. از کایسری میتوان با اتوبوس یا مینی بوس به حاجیلار رفت. در اینجا پس از عبور از منطقه مسکونی آکین به ییلاق سوتدوندوران (ارتفاع 2850متر) میتوان کمپ برپا کرد و پس از ادامه کار به قله رسید.

کوههای مرسین- بولکار

کوههای بولکار ادامه کوههای آلپ در ترکیه است ، که در جنوب غرب از رشادیه آغاز و تا نواری جنوبی آناتولی بصورت موازی گسترده شده و در ادامه در غرب به کوههای زاگرس در ایران متصل می شود.

قله های متعددی با ارتفاع بالای 3000 متر در کوههای بولکار وجود دارد. قله مدتسیز در این بین (با ارتفاع 3524متر) بلندترین آنهاست. میدان هم مکان مناسبی برای کمپ زدن و سیاحت کوههای بولکار بشمار میرود. به فاصله 45 دقیقه از میدان کوه کاراگول (2650 متر) نیز در جنوب غرب محل مناسبی برای کمپینگ است. در ماه جولای دریاچه پوشیده از شکوفه های زرد رنگ است.

ارتفاع : 3524 متر

موقعیت: ادامه کوههای توروس میانی در بخش نیده- مرسین است.

زمان صعود: صعود بهاره بهترین زمان از 15 ماه می تا 15 ماه اوگوست است و صعود زمستانی از پایان ماه دسامبر تا ابتدای ماه ژانویه و پایان ماه فوریه و ابتدای مارس است.

ویژگیها: صخرهای سنگ آهک در ماههای بهار جای-جای پوشیده از برف است. پوشش جنگلی مختلف ، چمنزارهای کوهی و گیاهان وحشی از خصوصیات اینجاست.

راه ارتباطی: برای صعود به بلندترین قله یعنی مدتسیز از طریق جاده آنکارا-آدانا و اولوکیشلا-چیفتهان می توان استفاده کرد.

صعود به کوه: صعود به قله مدتسیز در سر راه چیفتهان از روستای مادن امکان پذیر است. در ماههای بهار و تابستان پس از روستای مادن تا ییلاق میدان میتوان با اتوبوس رفت. اینجا برای کمپ زدن نیز مناسب است. در صورتیکه از چامالان عازم شوید میتوان با ماشین تا الماپیناری رفت.

نیده – آلاداغلار

آلاداغلار بین کایسری-نیده-آدانا قرار گرفته از نظره حیات وحش و پوشش گیاهی بسیار غنی است و بهمین جهت 54524 هکتار اراضی آن در سال 1995 به پارک ملی تبدیل شد.

برای صعود به آلاداغلار در ارتفاع 3700 متری سه قله و در ارتفاع 3000 متری چندین قله و در میان کوه وجود چندین دریاچه ما را به یاد یک دیگ بزرگ می اندازد. در اوایل بهار با ذوب برفها چندین دریاچه بوجود می آید ، لیکن در ماههای خشک تابستان آنها بخار شده از بین می روند. چندین دریاچه نیز وجود دارد که از آبهای زیرزمینی سیراب میشوند.

ارتفاع: 3756 متر

موقعیت: ادامه کوههای توروس (توروس میانی) در محدوده استان نیده بشمار می آید.

زمان صعود: مناسبترین زمان ماههای ژوئن،جولای و اوگوست است.

ویژگیها : از صخرهای سنگ آهک تشکیل شده است. در بین دشت املی و باراساما مناطق جنگلی دیده نمی شود و پوشش گیاهی آلپ در اینجا گسترده است.

راه ارتباطی و مهمانسرا: برای رفتن به آلاداغلار سه مسیر موجود است.

مسیر غرب: از طریق نیده و طی 5/1 ساعت با اتومبیل به روستای چوکورباغ یا دمیرکازیک می رسید. در این روستا یک پناهگاه کوهنوردان با کلیه خدمات یک هتل وجود دارد.

مسیر جنوب: از طریق آدنا به کارسانتا و سپس به ییلاق آجیمان یا تراک می رسید.

مسیر شمال-شمالشرق: از کایسری به یحیالی و سپس به روستاهای بارازاما یا بویوک چاکر (شلاله) می رسید.

صعود به دمیرکازیک:

برای صعود به بلندتری قله آلاداغلار دمیرکازیک (3756 متر) از روستای چوکور پیاده 5/1 ساعت راه تا محل کمپ سوکولو پینار فاصله است. از محل کمپ تا قله رفت و برگشت تقریبا 12-10 ساعت طول می کشد. برای کسانی که مایلند چندین بار به قله صعود کنند دشت یدی گوللر برای کمپ مناسب است. پیاده از روستای چوکورباغ-یدی گوللر 21-10 ساعت راه است. از یدی گوللر تا قله املر زیروسی (3723 متر)، کیزیل کایا (3723 متر)، دیرک تاش (3470 متر) راههای صعود مختلف وجود دارد. در روستای دمیرکازیک یک پناهگاه خصوصی مدرن کوهنوردی با یکصد تختخواب وجود دارد. این پناهگاه دارای کتابخانه ، سالن استراحت، دوش، غذاخوری است. صعود به نوک دمیرکازیک و دمیرکازیک کوچک (3425 متر) از پناهگاه میسر است.

علاوه بر این پس از 2-5/1 ساعت پیاده روی از روستای چوکورباغ به دشت املی می رسید. از این محل نیز میتوان به قله های کالدی (3734 متر) ، گوزللر (3461 متر) و آلاجا (3588 متر) صعود کرد.

سلسله جبال ریزه-کاچکار

بلندترین تپه های سلسله جبال کاچکار آلتی پارماک (3480 متر)، کاوران (3932 متر) و ورچنیک (3710 متر) پوشیده از جنگل با انواع رنگ سبز ،دریاچه های آبی، یخچالهای دائمی، هزاران نوع گیاه و حیوانات وحشی مانند پارک طبیعی فاصله میان ریزه و هوپا را دربر گرفته است.

صعود به کوههای کاچکار از جناح جنوبی ساده است و همه ساله هزاران کوهنورد این مکان را سیاحت می کنند. در صورتیکه هوا مه آلود نباشد منظره با عظمت کوههای شرق دریای سیاه را میتوان مشاهده کرد. در جناح شمالی بیشتر مورد توجه کوهنوردان آماتور است و مزیت دیگر جبهه شمالی رسیدن به چشمه های آبگرم ییلاق آیدر پس از پایین آمدن است.

هر قدر صعود به کوه در ماههای تابستان آسان باشد، به همان اندازه در زمستان مشکل است. در ماههای زمستان صحرا پر از برف می شود، ییلاق ها زیر برف می ماند و خانه ها ناپدید میشوند. به علاوه هز لحظه امکان سقوط بهمن های یخ وجود دارد.

ارتفاع: 3932 متر

موقعیت: در شرق دریای سیاه و در امتداد حاشیه ریزه-هوپا به صورت موازی گسترده شده است.

زمان صعود: بهترین زمان برای صعود تابستانی ماههای جولای و اوگوست و مناسبترین زمان برای صعود زمستانی ماههای سوم و چهارم است.

ویژگیهای آن بطور عمده ساخت شامل لایه های سنگهای آندزیت، گرانیت، گرانودیولیت و مرمر است. در اثر جریان مداوم آب و یجبندان دارای ظاهری سخت و پر عارضه است. قله های شمالی این کوهها که در حاشیه دریا سر به آسمان کشیده اند پوشیده از جنگلهای فشرده است. کوههای کاچکار از غرب به شرق سه شاخه می شوند. در غرب ورچنیک ، در وسط کاوران و در شرق کوههای آلتی پارماک قرار دارند.

صعود به کوههای کاچکار از جناح شمالی آسانتر است. به این جناح از ترابزون-ریزه-آردشن میتوان رفت. از جناح قله کاچکار برای پیاده روی میتوان در ییلاق آیدر اقامت کرد. از این نقطه از طریق «کاورون علیا-کاورون سفلی» میتوان به دامنه های بلندیهای کاچکار رسید. یکی دیگر از قله های معروف کوههای کاچکار ورچنیک در مسیر پات و باش همشین قرار دارد.

صعودهای مختلف

صعود به قله کاوران (از شمال): تدارک نهایی برای صعود در آیدر انجام می شود. اگر مایل باشید میتوانید با ماشین تا کاوران علیا و کاوران سفلی رفت. اگر فاصله میان کاوران علیا و سفلی را پیاده طی کنید حدود 5/1 ساعت تا کاوران علیا و 2 ساعت تا ارتفاع 2900 متری بوغاچاییری (اوکوزچاییری) می رسید و می توانید چادر بزنید. از محل کمپ تا قله های کوه کاوران از مسیرهای مختلف میتوان بالا رفت. بلندترین قله کاچکار (کاوران) (3932 متر) در شمال محل کمپ سر به فلک کشیده است. پس از 9-7 ساعت صعود از شمال به قله می رسید.

صعود به قله کاوران (از جنوب): با طی مسیر یوسوف الی، بارهال، یایلالار (هوک)، اولگونلار، مرتت میتوان صعود کرد. از ارضروم تا اولگونلار یوسف الی راه ارتباطی با وسایل نقلیه منطقه ممکن است. علاوه بر آن در هر زمان می توانید از یوسوف الی وسیله نقلیه کرایه کنید. تدارکات نهایی در یوسوف الی باید انجام گیرد. تامین مواد و کمبودها باید در روستای یایلالار (هوک) انجام گیرد. برای اقامت نیز در محل پانسیون موجود است. تا محله اولگونلار ماشین فراهم است. برای چادر زدن نیز در اینجا مکانهای مناسب موجود است. علاوه بر آن برای حمل وسایل حیوانات کرایه ای نیز در دسترس است.

از یایلالار تا مکان اصلی کمپ در دلبردوزو با پنج ساعت پیاده روی براحتی به آنجا می رسید. در اطراف محل کمپ برای صعود یکروزه و پیاده روی قله های متعدد وجود دارد و صعود به کوه کاچکار از جبهه های مختلف ممکن است. پس از طی 10-9 ساعت صعود به قله رسیده به محل کمپ وارد می شوید. در ماههای جولای و اوگوست نیازی به کرامپون و کلنگ نیست. محل کمپ قله کاچکار در قسمت شمال دلبردوزو (دشت بزرگ کوه) قرار دارد. قله از محل کمپ قابل رویت نیست. برای مشاهده قله باید 30 دقیقه تا بالای تپه های واقع در جنوب و جنوب غرب پیاده روی کنید. ارتفاع محل کمپ 3000 متر است. از هر دو جناح نیز میتوان حرکت کرد. از جناح جنوبی به کوههای آلتی پارماک نیز می توان رفت.

صعود به قله آلتی پارماک : ضمن آغاز حرکت از شمال بناچار باید از ییلاق آیدر و دوتها عبور کرد. ضمن اتراق در ییلاقهای آگویجور، کاچکار و زیگام میتوان به قله های کاراتاش (3492 متر) و آلتی پارماک (3480 متر) صعود کرد. کسانیکه می خواهند از جنوب صعود کنند می توانند با اتومبیل از ارضروم تا روستای آلتی پارماک بارهال بیایند. از این محل تا کمپ کاراگول 5 ساعت پیاده روی باید کرد.

منبع :سایت رایزنی فرهنگی سفارت ترکیه

معرفی مناطق کوهنوردی ترکیه

مطالب مشابه :

سفرنامه گرجستان

آژانس مسافرتی اولدوز گشت شرق

سفرنامه تبريز6-تركيه

معرفی مناطق کوهنوردی ترکیه

سفر به اذربایجان

ایستانبولون بیرسیرا گزمه لی یئرله ری