معرفی اجمالی ارجنک:

روستاي ارجنک در 26 کيلومتري غرب شهرکرد قرار دارد. این روستا داراي حدود 1700 نفر جمعيت بوده. بافت غالب روستا مذهبي مي باشد. زبان مردم فارسي است و با لهجه خاص خود صحبت ميكنند.

مردم اين روستا نسبت به روستاهاي مجاور برجستگي خاصي دارند و اين روستا از روستاهاي شناخته شده شهرکرد بوده و مديران و کارشناسان مختلف استاني را پرورش داده است.

ارجنك از شمال به روستای کاکلک – از جنوب به وانان – از شرق به پیر بلوط و از غرب به مرغملک مرتبط است. وجه تسمیه ارجنك به خاطر وجود جنگلهای زیبایی از درختچه های ارجن (ارژن) بوده که به معنای ارجن کوچک می باشد و بر روی کوههای ارجنک می رویند. این درختچه ها در اوایل اردیبهشت شکوفه می زنند و بوی مطبوعی در کوهستان می پراکنند که بو و منظره آن هر بیننده ای را مدهوش می کند. قدمت این روستا به زمان نادر شاه افشار باز می گردد. ارجنك در ابتدا به صورت قلعه ای برای دامداری بوده است که دو درب ورودی و چهار برج داشته است. به دلیل منابع سرسبز و وجود چشمه های آب فراوان به چهل چشمه معروف شد. در حال حاضر فامیل های: میرزایی - عبدالهی - گنجی - غلامی – عسگری - بخشی- امیدی-اسدی - قائدی- میرزمانی و سلیمانی در روستا مشغول به کشاورزی دامداری و باغداری هستند. روستای ارجنک دارای گردشگاهها و مناطق دیدنی زیادی می باشد که در فصلهای بهار و تابستان پذیرای مردم از سرتاسر استان و حتی استانهای دیگر می باشد. از مناطق تفریحی روستا می توان امامزاده قیس، دره چشمه، پروین، دره وانان، تخت مرغ، بولاقی، چشمه خان و سایر کوهها، چشمه ها و باغهای روستا را نام برد.

آرامگاه شرف القیس

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

بقعه شرف القیس مربوط به دوره قاجاراست و در شهرستان شهرکرد، بخش مرکزی، دهستان حومه، ابتدای روستای تنگ ارجنک واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۵ آبان ۱۳۸۷ با شمارهٔ ثبت۲۳۸۱۹به‌عنوان یکی از آثار ملی ایرانبه ثبت رسیده است

درخت ارجن(ارژن) و امامزاده قیس از نمادهای اصلی ارجنک - فروردین1386

اَرْجَنْک[arjank]، گونه‌ای بادام کوهی با نام علمی
آموگْدالوس لوکیوئیدِس، زیرگونۀ هُریدا از تیرۀ گل سرخیان4؛ زیرگونه‌های متعدد دیگر این گیاه را نیز در ایران بدین نام می‌خوانند.
ارجنک درختچه‌ای است کوچک که بلندی آن به طور معمول به یک متر می‌رسد و خارهای فراوان دارد. شاخه‌های جوان این گیاه به رنگ قهوه‌ای روشن، و شاخه‌های مسن آن به رنگ خاکستری مایل به سفید درمی‌آیند و انشعابات بسیار دارند. این شاخه‌ها بی‌کُرک‌اند و خارهایشان خاکستری مایل به سفید است. برگهای چرمین ارجنک خطـی ـ نیزه‌‌ای‌اند، طول آنها به 15 تا 30 میلی‌متر، و عرضشان به 3 تا 5 میلی‌متر می‌رسد. این برگها نوک‌تیزند، دم‌برگ دارند و هر دو رویشان بی‌کرک یا کم‌کرک است. حاشیۀ برگهای ارجنک هلالـی ـ دندانه‌‌ای است و روی هر یک از این دندانه‌ها غده‌ای وجود دارد. گلهای ارجنک چسبیده‌اند و جام استوانه‌ای باریک با قاعده‌ای برجسته دارند. میوۀ ارجنک تخم مرغی پهن، اندکی برجسته و پوشیده از کرکهای مخملی است و هسته‌ای قایقی با شیارهای طولی کوچک دارد. این درختچه از نظر خواص دارویی و حتى ترکیبات شیمیایی، کم و بیش به گونه‌های بادام شبیه است و می‌توان آن را با کاشت دانه و خوابانیدن شاخه تکثیر کرد. پراکندگی جغرافیایی ارجنک بیشتر در محدودۀ ترکیه و ایران است و گونه‌های مختلف آن در استانهای لرستان، چهارمحال و بختياري، سیستان و بلوچستان، تهران، آذربایجان شرقی و غربی، زنجان، گیلان، مازندران، کردستان و کرمانشاه، در ارتفاعات هزار تا 500‘2 متری مناطق کوهستانی می‌رویند.
این گیاه در استان تهران به ارجنک، اَرجَنگ، تَنگرَس و بادام کوهی، در آذربایجان و زنجان به آق‌چالی، قره‌چالی و بادامچه، در لرستان و چهارمحال و بختياري به اَرجَن و اَرژَن، و در کردستان به تَنگِس و تَنگِز شهرت دارد و در فارس میوۀ آن را بخورک می‌نامند. افراد محلی ارجنک را در برخی مناطق سیاه‌توسه خوانده‌اند و حتى در بعضی از کتابها، آن را با نام درخت سیاه‌توسه با نام علمی رامْنوس فرانْگولا از تیرۀ عنابیان1 آورده‌اند.
به نقل از سايت http://www.cgie.org.ir

معرفی اجمالی ارجنک:

مطالب مشابه :

دشت ارژن و درياچه پريشان

شیکترین و جدیدترین مدل تخت خواب اسپورت

سیاست قاجارها درخصوص لرهای فارس نشین

معرفی اجمالی ارجنک:

تکاب و تخت سلیمان

انتخاب سرمربی تیم فوتسال تخت جمشید

خاطرات سفر به شيراز

ریواس(راوند)سوغات بهار

جاذبه هاي گردشگري

سگ جاز