مصاحبه با نخبه 25 ساله فراشبندی

تاریخ انتشار : 16/01/1389

مصاحبه با آقای محمد علی صداقت دانشجوی سال 2 دکترای دانشگاه صنعتی شریف

سلام

از شما ممنونم که دعوت ما را پذیرفتید. هدف از این مصاحبه قدردانی از مفاخر علمی شهرمان فراشبند و همچنین آشنایی بیشتر جوانان با شما عزیزان و استفاده آنان از تجربیات شما می باشد که یقیناً میتواند بسیار راهگشا باشد.

از ابتدا شروع کنیم ، مختصری در مورد تحصیلات خود در دوران قبل از دانشگاه بفرمائید.

با سلام خدمت دوستان جوان و نوجوان عزیز،

بنده دوره ابتدایی را در مدرسه آل احمد، دوره راهنمایی را در مدرسه شهید احمدی و دوره های دبیرستان و پیش دانشگاهی را در مدارس شهید مطهری، امیرکبیر و محمد رسول الله (ص) گذراندم.

از اوضاع آن زمان مدارس فراشبند، معلم ها و همکلاسی هایتان بگویید ؟ واگر احیانا خاطره ای از آن دوران دارید برای ما تعریف کنید .

در اون سالها سیستم دبیرستان نظام جدید وبه صورت ترمی بود. از لحاظ جمعیتی فکر کنم جز شلوغ ترین سالها بود. معلم ها اکثراً معلم های شناخته شده و با تجربه فراشبند بودند و در سطح فراشبند خوب بودند. روابط دانش آموزان با معلمان کاملا صمیمانه و دوستانه بود. خصوصاً در سالهای آخر دبیرستان جوی بسیار دوستانه در مدرسه حاکم بود. از لحاظ کارهای فرهنگی و ورزشی بچه ها نسبتاً پر کار بودند. ما بچه های ریاضی هم گروهی شناخته شده از قدیم داشتیم که اردوهای خیلی زیادی را به اتفاق هم برگزار کردیم و واقعاً سال های پر خاطره و خوبی بود.

از همکلاسی هایتان در فراشبند مطلع هستید که آنها در چه مقطعی مشغولند؟

بله، با اکثر اونها در ارتباط هستم. بچه های رشته ریاضی فیزیک ما رشته های بسیار خوبی قبول شدند. مهندسی های برق، مکانیک، عمران، نفت، شیمی و بسیاری از رشته های خوب دیگر را تقریباً در بین بچه ها داشتیم. در حال حاضر هم بسیاری از اونها در مقطع کارشناسی ارشد مشغول به تحصیل هستند یا فارغ التحصیل شدند.

چه سالی وارد دانشگاه شدید و چه رتبه ای در کنکور سراسری کسب کردید ؟

من در سال 1381 در رشته مهندسی برق وارد دانشگاه امیرکبیر شدم. رتبه من در خانواده شهید 1 و در کل کشور 293 بود.

دلیل موفقیتتان در آن زمان در کنکور را در چه میدانید ؟

شاید ابتدائی ترین و موثرترین دلیل من داشتن یک افق دید خوب نسبت به دانشگاه و رشته های مختلف بود و همچنین انگیزه خوبی که برای رفتن به دانشگاه های معتبر داشتم. که این انگیزه را از خانواده و دوستان و معلمان خوبم داشتم. در مرحله بعد مهمترین فاکتور به نظرم پشت کار خوب و متمرکز شدن بر موضوع کنکور بود. با توجه روحیه خاصی که داشتم 1 سال تمام از عمرم را که شاید می شد خیلی کارهای دیگر کرد را صرف کنکور سراسری کردم. دلیل دیگر شاید اعتماد به نفسی بود که در خودم ایجاد کرده بودم. و خودم را همرده و رقیب بهترین ها در کشور می دانستم. با اینکه در بعضی درس ها مانند عربی و ادبیات مهارت خاصی نداشتم هیچ وقت ضعف خودم را قبول نکردم و سعی کردم با مطالعه بیشتر خودم را به سطح خوبی برسانم. و خلاصه در طول یک سالی که صرف کردم هیچ وقت ناامیدی نتوانست در من نفوذ کند.

مقاطع تحصیلی دانشگاهی خود را در چه رشته و چه دانشگاههایی گذرانده اید ؟

من در سال 1385 در رشته مهندسی برق-مخابرات از دانشگاه امیرکبیر فارغ التحصیل شدم و همان سال از طریق کنکور کارشناسی ارشد با رتبه 24 در رشته مهندسی برق- مخابرات سیستم در دانشگاه صنعتی شریف پذیرفته شدم. سال 1387 از پایان نامه خودم در دانشگاه شریف دفاع کردم و همان سال در آزمون ورودی دکترا مهندسی برق-مخابرات سیستم در دانشگاه صنعتی شریف پذیرفته شدم. و هم اکنون در ترم چهارم مقطع دکترا مشغول به تحصیل هستم.

از تجارب دانشگاهی خود بگویید و اینکه محیط و دانشگاه چه تاثیراتی بر روحیات و تفکرات شما داشته است ؟

شاید اگر بگویم که 8 سال تحصیل در دانشگاه تا بحال آدمی کاملاً متفاوت از من نسبت به سال 1381 ساخته است، باور نکنید. در ابتدای دوران لیسانس با روحیه ای حساس و افسرده ناشی از فشار کنکور سراسری مدام در حال جدال با محیط جدید بودم. تا اینکه در طی 4 سال تا حدودی شخصیتی جدید از خودم تعریف کردم. با وجود اینکه در یک رشته فنی و در یک دانشگاه فنی مشغول به تحصیل بودم مدام در حال تفکر در مورد مسائل مختلف زندگی بودم. که بدست آوردن این روحیه را مدیون محیط بسیار خوب دانشگاه امیرکبیر هستم. در عین حال هیچ گاه اجازه ندادم خللی در تحصیلم بوجود بیاید. در دوران کارشناسی ارشد که وارد دانشگاه شریف شدم بیشتر بر جنبه های اجتماعی شخصیتم کار کردم. وارد محیط کار شدم که این تجربه کار در رشته تخصصی خودم تجربه ای تکان دهنده برای منی بود که تابحال فقط جو ایده آل دانشگاه را دیده بودم. در نهایت الان که حدود دو سال هست مشغول به تحصیل در دوره دکترا هستم خودم را کاملاً متفاوت از 8 سال پیش می دانم. و این تغییر را مدیون محیط مناسب دانشگاه های امیرکبیر و شریف می دانم. بعضی ها فکر می کنند تحصیل در رشته های فنی انسان هایی کاملاً تک بعدی به بار می آورد. باید عرض کنم تجربه شخصی من و همکلاسیهایم خلاف این گفته را برای من اثبات کرد.

آیا تا کنون در حوزه های مطالعاتی و پژوهشی نیز فعالیتی داشته اید ؟

بلی، تحصیل در دوران کارشناسی ارشد و دکترا به اجبار هر کسی را در مسیرهای تحقیقاتی و پژوهشی وارد می کند. من هم در این 4 سال اخیر در چند زمینه مختلف در شاخه مخابرات دیجیتال تحقیقاتی کرده ام که نتیجه آنها یک پایان نامه کارشناسی ارشد و دو مقاله بین المللی بوده است.

در آینده چه شغلی مطلوبی را برای خود در نظر دارید ؟

شاید بد نباشد با این سوال من توضیحی در مورد فضای کاری در ایران بدهم.

در حوزه رشته های فنی و مهندسی عموماً در ایران 3 نوع کار تعریف می شود که عبارتند از: 1- کارهای تحقیقاتی و پژوهشی و دانشگاهی که عموما در محیط دانشگاه ها انجام می شود که شامل تدریس در دانشگاه ها نیز می شود 2 – کار در حوزه های دولتی، مثل شرکت مخابرات، شرکت نفت، وزارت نیرو و ...3- کار در سطح شرکت های خصوصی.

در نوع اول که شاید علمی ترین نوع کار باشد شما می توانید با توجه مدرک و رزومه دانشگاهی خود در یکی از دانشگاه های کشور تدریس و یا کار پژوهشی کنید که عموماً کار مطلوبی برای بچه های که با مدرک دکترا فارغ التحصیل می شوند، است.

نوع دوم کار در محیط های دولتی است که فضای مشخص تر و ساده تر و در نتیجه غیر دانشگاهی تر دارند. که عموماً مورد علاقه بچه هایی است که به کارهای مدیریتی و دولتی علاقه دارند.

و نوع سوم کار جذب در شرکت های خصوصی است که فضای بهتر و فعال تر و در نتیجه پر مسئولیت تر دارند که مورد علاقه بچه هایی است که می خواهند به معنای واقعی مهندس شوند.

من خودم تا بحال تصمیمم این است که در فضای دانشگاه بمانم ولی در صورت امکان کار در حوزه شرکت های خصوصی مخابرات را نیز دوست دارم.

و سوال آخر اینکه چه پیشنهادی برای دوستان نوجوان و جوانتان در فراشبند دارید ؟

اولین توصیه من به دوستان جوان خودم این است که تجربه ها را جدی بگیرید. شما نیز در آینده در محیطهای مشابه مشغول به تحصیل و کار خواهید شد. سعی کنید اطلاعات جامعی در همه زمینه ها از جمله دانشگاه، شهر ها و رشته ها کسب کنید. اگر قصد انجام کاری دارید مثلاً قبولی در کنکور یا موفقیت در هر مرحله از زندگی باید ابتدا از تجربه دیگران مطلع شوید. بعد خودتان و کار خودتان را به جد بگیرید. منظورم این است که برای کار خود ارزش قائل شوید. شاید در ظاهر این توصیه یک شعار بیش نباشد ولی تجربه به من ثابت کرد که تا کاری را جدی نگیرید موفق نمی شوید.

دومین توصیه من به دوستانم این است به دنبال کشف استعدادهای خود باشید. خصوصاً در موضوع تعیین شاخه و رشته تحصیلی من دیده ام عده ای را که، از رشته ها فقط نامی شنیدند این رشته ها را انتخاب می کنند و متاسفانه بعد از ورود به دانشگاه به مشکلات فراوانی هم برخورد می کنند. البته درست است که تا وارد رشته ای نشوید از پستی و بلندی آن رشته خبردار نمی شوید ولی می توان لااقل مطلع وارد یک رشته یا یک کار شد. مطمئن باشید رشته ای وجود دارد که شما به آن علاقمند باشید و بهترین نمره ها را در آن کسب کنید.

و توصیه آخرم اینکه به جز تحصیل و درس سعی کنید در زمینه های مختلف دیگر نیز آگاهی کسب کنید. درست است که در برهه ای از زمان مهمترین کار شما درس خواندن و قبولی در یک رشته خوب است ولی شما می توانید روحیه کسب آگاهی را در خود از ابتدا بوجود بیاورید. و خلاصه هیچ وقت از کسب دانش و معرفت باز نایستید. به قول ه.ا.سایه:

آبی که برآسود زمینش بخورد زود

دریا شود آن رود که پیوسته روان است.

پیروز باشید.

مصاحبه با نخبه 25 ساله فراشبندی

مطالب مشابه :

مصاحبه با نخبه 25 ساله فراشبندی

مصاحبه با رتبه 10 کنکور دکتری فیزیک

مصاحبه با مادر جوانترين شهيد فاتح لانه جاسوسي از شهر نراق

دانشجوی ایراجی دانشگاه صنعتی شریف افتخار آفرینیش را کامل کرد

رشته مکانیک